எந்த அளவுக்கு முன்னேற்றம்??

யாருமே சரியாப் புரிஞ்சுக்கலை. சீரியல் நிகழ்வைப் பத்திச் சொன்னதும் எல்லார் கவனமும் திசை திரும்பி விட்டது. போகட்டும், இன்னும் கொஞ்சம் விளக்கமாச் சொல்லி இருக்கலாமோ? சொல்லி இருக்கலாம் தான். ம்ம்ம்ம் இப்போப் பார்த்த ஜெயஸ்ரீயின் பின்னூட்டத்திலே சொல்ல வந்ததை அவங்க புரிஞ்சுண்டு இருக்கிறது தெரியுது. ஓகே. :D கொஞ்ச நாட்களாகவே வெயில் அதிகமா இருக்கிறதாலே மத்தியானமாய் ஜாஸ்தி உட்கார முடியலை. சாயந்திரம் தான் வர முடியுது. இருக்கிற நேரத்துக்குள்ளே எழுதணும். போதாக்குறைக்கு இந்த மின்வெட்டு வேறே. யுபிஎஸ் வேறே பாட்டரி வீக்காகி ஒரே கத்தல். முதல்லே அதனாலேனு புரிஞ்சுக்கலை. வோல்டேஜ் பிரச்னைனு நினைச்சேன். அப்புறம் பார்த்தா பாட்டரி மட்டும் வீக்காகலை. கூடவே ரெசிஸ்டர் என்னும் சின்ன உறுப்பு ஒண்ணும் உடைஞ்சு போயிருக்கு. அது உடைஞ்சிருந்ததே தெரியலை. ஏதோ கீழே விழுந்திருக்கேனு எடுத்தா ரெசிஸ்டர்னு மெகானிக் சொல்றார். நல்லவேளையா உள்ள உள்ள சின்ன காயில்(எவ்வளவு அழகாச் சுத்தி இருக்காங்க? ஆச்சரியமா இருந்தது!) எரியலை. நான் பாட்டுக்குக் கணினியைப் போட்டுட்டு இருந்தேன் இத்தனை நாளா. கவனிக்கலைனா வெடிச்சிருக்கும்னு மெகானிக் சொல்றார். தொழில் நுட்பம் தெரிஞ்சவங்கதான் இது பத்திச் சொல்லணும்.

ஆனால் கொஞ்ச நாட்களாகவே இப்படி ஏதாவது ஒண்ணு நடந்துட்டு இருக்கு. சில நாட்கள் முன்னால் மீட்டர் ரொம்பவே வேகமாய் ஓடுதேனு எலக்ட்ரீஷியனைக் கூப்பிட்டுப் பார்க்கச் சொன்னால் இன்வெர்ட்டர் போட்டப்போ அதுக்குத் தனியா ந்யூட்ரல் கொடுக்காமல் ஏற்கெனவே மெயின் லைனில் ஓடிட்டிருந்த ந்யூட்ரலிலேயே கொடுத்திருக்காங்க. அது என்னன்னா, மெயினை அணைச்சாக் கூட இன்வெர்ட்டர் கனெக்ஷன் கொடுக்காத லைட்டெல்லாம் எரிய ஆரம்பிச்சது. ந்யூட்ரலில் கொஞ்சம் ஷார்ட் சர்க்யூட் ஆகி எரிஞ்சும் போயிருக்கு. கவனிக்கலை, அதையும். நல்லவேளையாப்ப் பார்த்தோம். அதுக்கு அப்புறம் அதுக்குத் தனியா ந்யூட்ரல் போட்டு அதைச் சமாதானம் செய்ததுக்கு அப்புறம் இப்போ மீட்டரும் சரியா ஓடுது.

இந்த எலக்ட்ரிகல், எலக்ட்ரானிக் பொருட்கள் வசதினு நினைக்கிறோம். உண்மையில் இவற்றால் மேலும் மேலும் செலவு தான் ஏற்படுகிறதுனு என்னோட எண்ணம். கொஞ்ச நாட்கள் முன்னர் நண்பர் தமிழ்த்தேனீ தன்னோட லாப்டாப்பினால் பட்ட கஷ்டத்தை எழுதி இருந்தார். அதீத செளகரியங்களினாலே சங்கடங்களா? சங்கடங்கள் எல்லாருக்கும் ஏற்படுபவைதான். நான் சொல்றேன், பலரும் சொல்றதில்லைனு தோணுது. இதை எல்லாம் பார்க்கும்போது இதெல்லாம் இல்லாமல் நம்மால் சந்தோஷமாக இருக்க முடியாதானு ஒரு பக்கம் தோணுது. கூடவே நாம இருக்கிற எச்சரிக்கை உணர்வோடு இருந்தால் எல்லாம் சரியாய் இருக்கும்னு தோணுது. அதோட எல்லாத்துக்கும் மேலே இருப்பவனும் சரியான சமயத்தில் நமக்கு புத்தியைச் செயல்பட வைக்கணும். என்னோட வாழ்க்கையிலே பல சமயங்களிலே இம்மாதிரியான பயங்கர நிகழ்வுகளும், அதிலிருந்து மயிரிழையில் தப்பினதும் நடந்திருக்கு. கூடவே அம்மாவோ, அப்பாவோ கையைப் பிடிச்சுண்டு வராப்பல இறைவனும் வரார்னும் புரிய வைச்சிருக்கு. அன்றாட நிகழ்வுகளிலே கூட எதிர்பாராமல் பல நிகழ்ச்சிகள் நடந்திருக்கு.

இந்த வாரம் ஆரம்பத்திலே இருந்து கண்கள் தளும்பும்படியான நிகழ்வுகள் முக்கியமாய் மூன்று. ஒரு மணி ஆர்டரை அனுப்பினவர், அதை எடுத்து வந்த தபால் பெண். தபால்காரி?? அடுத்து நாங்க உதவிகள் செய்யும் ஒரு ஏழைக்குடும்பத்திற்கு இம்மாத ரேஷன் வாங்கி வைக்கறதுக்காக ரேஷன் கடைக்குப் போனார் என் கணவர். ரேஷன் பொருட்கள் விநியோகம் செய்வது ஒரு பெண். மணி ஆர்டரை அனுப்பினவர் கண்கள் தளும்ப வைத்தாரென்றால் அதை எடுத்து வந்த தபால்காரப் பெண். விடிய விடிய 22 வயதிருக்குமா? நல்ல கொளுத்தும் வெயிலில், அந்த முரட்டுக் காக்கிப் புடைவை/சல்வார் குர்த்தா?? சரியாக் கவனிக்கலை, ஆனால் பருத்தித் துணி இல்லை. யூனிஃபார்ம் ஆச்சே? காற்றே வராத அந்தத் துணியை உடுத்தியவண்ணம் வீடு வீடாக ஏறி, இறங்கி தபால் பட்டுவாடா பண்ணிக்கொண்டு வேர்க்க, விறுவிறுக்க! கடவுளே! என் பெண்ணாய் இருந்தால் இப்படி ஒரு வேலையே வேண்டாம்னு சொல்லி இருப்பேன். அந்தப் பெண் கிட்டேயும் கேட்டேன்! ஏன் இப்படி ஒரு வேலைக்கு வந்தேனு!

மத்திய அரசு உத்தியோகம். இப்படிக்கிடைச்சால் தான் உண்டு. மூணுவருஷம் இப்படி அலைஞ்சால் அப்புறமாய் ஒரு தேர்வு எழுதிட்டு அலுவலகத்தில் உட்கார்ந்த வண்ணம் வேலை செய்யலாம். தேர்விலும் தேர்ச்சி பெறணும்! :(( பெண்கள் முன்னேற்றம் என்பது இதுதானா?? ஒரு வாரமாய் மனசைக்குடையுது. சில வீடுகள் அடுக்குமாடிக்குடியிருப்புகள். இங்கே எல்லாம் இன்னும் கீழேயே அவரவர் குடியிருப்பு எண்ணோடு கூடிய தபால் பெட்டி வசதி கிடையாது. ஆகவே கீழேயே எல்லாத் தபாலையும் கொடுத்துட்டுப் போகமுடியாது.அடுத்துவர மழைக்காலம், மேடு, பள்ளம் தெரியாமல் தேங்கிக்கிடக்கும் தண்ணீரில் சைகிளை ஓட்டிக்கொண்டு வரணும்! வெயிலில் காய்ந்து, மழையில் நனைஞ்சு, அந்தப் பெண் கொஞ்சம் முன்னேறுவதற்குள் உடம்பு காய்ந்து வடாமாகிப் போயிடுமே!

ரேஷன் கடைப் பெண்?? உட்கார்ந்தவண்ணம் வேலைனு நினைக்கக் கூடாது. அரசு ரேஷன் பொருட்களை மட்டுமே கொடுக்கும் பொறுப்பு எடுத்துக்கொண்டிருக்கிறதா? கட்டிடங்கள் அரசின் பொறுப்பில் இல்லையா? இதோடு மூணு இடம் மாறியாச்சு. எல்லாம் காற்று வசதிக்காக ஒரு சிறு சாளரம் கூட இல்லாமல் கட்டப் பட்ட ஒரு இருட்டு அறை. சுற்றிச் சாமான் மூட்டைகள். நடுவில் தராசு. நல்லவேளையா எலக்ட்ரானிக் தராசு. பஸ் கண்டக்டர்கள் வைத்திருக்கும் கணக்கு இயந்திரத்தில் பில் போட்டுக் கொடுக்கிறாங்க. நாள் பூராவும் உட்கார்ந்திருக்கணும். வேலை நேரம்னு இருந்தாலும், கூட்டம் வந்துட்டால் எப்படித் தான் சமாளிக்கிறாங்களோ? எல்லாருமே கொஞ்சம் சாமான் தான் வாங்குவாங்களா என்ன?? சிலர் 20 கிலோ, எல்லாம் நிறுத்து அவங்க அவங்க பையில் கொட்டி, உதவிக்குக் கூட யாரும் இவர் போனப்போ இல்லை. என்ன கொடுமை இது?

எல்லா வேலைக்கும் பெண்கள் வரணும், வரலாம்னு ஆண்கள் சொல்வது ஒருவேளை இம்மாதிரிக்கஷ்டங்களில் இருந்து தங்களைக் காப்பாத்திக்கவோனு சில சமயம் தோணுது. அப்படி நினைப்பதைத் தவிர்க்கமுடியலை. இதிலே பெண்கள் முன்னேற்றமே இல்லை. கடுமையான பின்னேற்றம்! படிப்பு இல்லாமல் கட்டிட வேலைகள் செய்யும் பெண்கள் வருந்துவதைக் கண்டிருக்கிறேன். இது படிச்சுட்டுப் பெண்கள் செய்யும் கடுமையான வேலை. இதுக்கு என்ன சொல்றது???