சிட்டுக்குருவி பாடுது! புறாக்கள் ஆடுது!

வானமும் சூரியனும் போட்டி போட்டுக் கொண்டு மேகப் போர்வையைப் போர்த்திக் கொண்டு இருக்குதுங்க. :) நாங்க வந்ததில் இருந்து சூரியனைப் பார்க்கவே இல்லை. ஞாயிற்றுக் கிழமை மட்டும் சூரியன் கொஞ்சம் போல மேகப் போர்வையை நீக்கி விட்டுக் கொண்டு அரைக் கண்ணைத் திறந்து பார்த்தான். வந்திருக்கிறது நாங்க தான்னு தெரிஞ்சதும் அலட்சியமாக மீண்டும் போர்வையைப் போர்த்திக் கொண்டான். இன்னும் போர்வையை விலக்கவே இல்லை. சூரியனைக் காணாத வானமகள் மேகங்களைக் கலைத்துப்  பார்த்தும் அவை பிடிவாதமாக இருப்பதைக்  கண்டு கண்ணீரை மழையாகப்பொழிகிறாள்.  ஒரு சப்தம் இல்லை. ஒரு அமர்க்களம் இல்லை. கண்ணீர் மழை மட்டுமே.

சிறிது நேரம் அழுது பார்த்து மேகம் மனம் இரங்காதா என்பது போல் அழுகையை நிறுத்திப்பார்க்கிறாள்.ஆனால் மேகங்களோ கரும் பூதங்களாக வான்மகளை பயமுறுத்துகின்றன.  என்றாலும் அவள் அழுகையில் ஆர்ப்பாட்டம் இல்லை.  இடி என்னும் பெரும் சப்தமோ, மின்னல் என்னும் கொடிய பார்வையோ இல்லாமல் மௌனமாக அழுது கொண்டிருக்கிறாள். விட்டு விட்டு அழும் வான்மகளுக்குத் துணையாகக் காற்றென்னும் தோழியும் பலமாக வீசி வீசி மேகங்களைக் கலைக்கப் பார்க்கிறாள்.  முடிவில் வெற்றி மேகங்களுக்கே.  இங்கே என் ஜன்னலுக்கு வெளியே தெரு. ஜன்னல் வழியாக வெளியே பார்த்தால் சொர்க்கம் பக்கத்தில். காற்று வேகமாக முகத்தில் வந்து மோதி எப்படி இருக்கேனு கேட்டு குசலம் விசாரித்துச் செல்கிறது.   முன்னறையில் பால்கனியில் தொட்டிச் செடிகள் இருக்கும் இடத்தில்  இரண்டு மாடப் புறா கூடு கட்ட ஆயத்தம் செய்கிறது.  செடிகளைப் படம் எடுத்தேன்.  புறாக்களை நேரம் பார்த்து எடுக்கணும்.  பார்ப்போம்.  சென்னையிலோ, ஸ்ரீரங்கத்திலே பார்க்க முடியாத சிட்டுக் குருவிகளையும் இங்கே பார்க்க முடிகிறது.  இத்தனைக்கும் இங்கே செல்ஃபோன் கோபுரங்கள் நிறையவே இருக்கின்றன.  ஆனாலும் சிட்டுக்குருவி இருப்பது எப்படி?