பிள்ளையார் சதுர்த்தி ஏற்பாடுகள் எல்லாம் எந்த அளவில் இருக்கு?

எல்லோரும் நம்ம நண்பரை அவங்க நண்பர்னு சொல்லிக்கிறாங்கப்பா! அநியாயமா இல்லையோ! நாளைக்கு அவர் வராரே நம்ம வீட்டுக்கு! இன்னிக்கே பூக்கள் எல்லாம் எக்கச்சக்க விலை! கதம்பம் உதிரிப்பூக்கள் வாங்கித் தொடுக்கலாம்னா வாங்கறாப்போல் இல்லை. நூறு கிராம் மல்லிகைப் பூ 40 ரூபாய்! இத்தனைக்கும் பூ வரத்து இருக்கு! இன்னிக்கு ஒரு நாள் தானே சம்பாதிக்கலாம்னு ஏகத்துக்கு விலையை ஏத்திட்டாங்க. பிள்ளையாரைக்  களிமண் கொண்டு அச்சில் போட்டுச் செய்து கொடுப்பவங்களே இங்கே இல்லையாம். எல்லாம் ஏற்கெனவே தயார் செய்யப்பட்ட பிள்ளையார்கள்.

போன வருஷம் எல்லாம் பிள்ளையார் வாங்க வேண்டாம்னு ரங்க்ஸ் சொல்லிட்டார். எனக்கு என்னமோ வருத்தமா இருந்தது.  இந்த வருஷம் சரினு வாங்கிண்டு வந்தார். 50 ரூபாய்க்குச் சின்னதாய்ப் பிள்ளையார். அவருக்குப் பவுடர் அடிச்சிருக்காங்க. கேட்டால் இங்கே எல்லாப் பிள்ளையார்களுக்கும் பவுடர் அடிச்சுத் தான் கொடுக்கறாங்களாம். அப்படியும் லேசா விரிசல் காண ஆரம்பிச்சிருக்கார். பேசாம நாளைக்கே வாங்கி இருக்கலாமோன்னா நாளைக்கு இந்தப் பிள்ளையாரையே நூறு ரூபாய்க்குக் கொடுப்பாங்க. அவங்க வைச்சது தான் சட்டம் நாளைக்கு!

சென்னையிலே பிள்ளையார் வாங்கினால் கூடவே குடை, எருக்கமாலை எல்லாமும் கொடுப்பாங்க. பழங்கள் வாங்கப்போனாலும் செட்டாக எல்லாப் பழங்களும் வைத்திருப்பாங்க. பிரப்பம்பழம் கூட இருக்கும். இங்கே எல்லாம் தனித்தனியாக இருக்கு! எருக்க மாலையே இல்லை பிள்ளையாருக்கு! மதுரையிலேயும் இப்படித் தான் பிள்ளையார் தனியா! அவருக்கான சாமக்கிரியைகள் தனியானு இருக்கும். சென்னை வந்த வருஷம் பிள்ளையார் வாங்கிட்டு வரும்போதே குடையையும் கொண்டு வந்த ரங்க்ஸைப் பார்த்து ஆச்சரியத்துடன் குடை வாங்கினீங்களானு கேட்கப் பிள்ளையாரோடு குடையும் சேர்ந்து தான் என்றார். ரொம்ப சந்தோஷமா இருந்தது. அந்தப் பிள்ளையாரைக் கிணற்றில் போட்டப்புறமும் குடையை நவராத்திரி வரை வைச்சிருந்தேன்.

அப்போல்லாம் மாவு கல்லுரலில் இடித்துக் கிளறிக் கொழுக்கட்டை செய்வேன். ஆகையால் முதல்நாளில் இருந்தே வேலை இருக்கும். பூரணமும் தயாரித்து வைத்துக் கொள்வேன். விநியோகம் நிறைய இருக்கும். இப்போ எல்லாமும் குறைஞ்சு போச்சு! எண்பதுகளில் தான் மிக்சி முதல் முதல் வாங்கினோம். அப்போதெல்லாம் சுமீத் மிக்சி தான் பிரபலம். அதுவும் முன் பதிவு செய்து வைத்து வாங்கணும். என்றாலும் அதில் கொழுக்கட்டைக்கு மாவு அரைப்பதெல்லாம் பயமாக இருந்த காலம். பயந்து பயந்து ரொம்ப முடியாமல் இருக்கும் சமயங்களில் மாவு அரைத்தால் மிஷின் சீக்கிரம் சூடாகி விடும். அணைச்சுடுவோம். பின்னர் மிச்ச அரிசியை மறுபடி கல்லுரலில் போட்டு இடித்து மாவாக்குவோம்.

கிட்டத்தட்ட அரைக்கிலோ அரிசி அப்போதெல்லாம் கொழுக்கட்டைக்குப் போடுவது உண்டு. வீட்டிலும் பத்துப் பேர் இருந்தார்கள். கொடுக்க வேண்டியவர்களும் நிறைய உண்டு. பல சமயங்களில் இந்த அரைக்கிலோ அரிசியும் போதாமல் வெறும் அரிசி மாவு மிஷினில் அரைத்து வைத்திருப்பதைப் போட்டுச் செய்து கொடுப்பதும் உண்டு. இப்போ சமீப காலங்களில் ஒரு கப் அரிசிக்குக் கொழுக்கட்டை பண்ணினாலே ராத்திரி வரை வருது. அதிலும் வெல்லம் போட்டது ரொம்பச் செய்ய முடியலை. ரங்க்ஸுக்குச் சாப்பிட முடியாதே! :( உளுத்தங்கொழுக்கட்டை தான் ஓரளவுக்குச் சாப்பிடுவார். ஆகையால் இப்போதெல்லாம் முதல்நாளே எதுவும் செய்யறாப்போல் இல்லாமல் வேலையே இல்லாமல் ஆயிடுச்சு!

இனி எனக்கு அப்புறமா இந்த அளவுக்கானும் எங்க குடும்பத்தில் பண்டிகை கொண்டாடுவாங்களா? இல்லைனாக் கடையில் வாங்கி மணையில் வைப்பாங்களா! தெரியாது. மருமகளுக்கும், பெண்ணுக்கும் கொழுக்கட்டை செய்யத் தெரிந்தாலும் அம்பேரிக்காவில் இதுக்கெல்லாம் லீவு ஏது?  இப்போதெல்லாம் அவசர யுகமாக ஆகிக்கொண்டு வருவதால் இங்கே இந்தியாவிலும் பெரும்பாலும் இதைக் கம்யூனிடி பண்டிகையாகவே கொண்டாடி வருகின்றனர். வட மாநிலங்களைப் போல் தமிழ்நாட்டிலும் ஆகிக் கொண்டு வருகிறது.  முன்னெல்லாம் வடக்கே போன புதுசுலே அவங்க கடையிலே வாங்கி பக்ஷணங்களை சுவாமிக்கு நிவேதனம் செய்வதை அதிசயமாப் பார்ப்பேன். இப்போத் தமிழ்நாட்டிலேயே கொழுக்கட்டையிலே இருந்து எல்லாமும் விற்பனைக்கு வருது. அதுவும் இன்னிக்கு வாங்கறவங்களுக்குச் சிறப்பு இலவசப் பரிசுனு அறிவிப்போட! அதே போல் கிருஷ்ண ஜயந்திக்கும் வருது! இனி நவராத்திரிச் சுண்டலும் அப்படி வரும்போல! ஏற்கெனவே தீபாவளிக்கு இருக்கு!  கார்த்திகைக்குப் பொரி உருண்டையும் தயார் நிலையில் வந்தாச்சு! பொங்கலுக்கும் நவராத்திரிக்கும் தான் வரலைனு நினைக்கிறேன்.