அரிசி சாகுபடி செய்யலாம் வாங்க!

அரிசி நம் நாட்டில் கிட்டத்தட்ட 12,000 ஆண்டுகளாக உண்ணப்பட்டு வரும் உணவு. பலருக்கு முக்கியமான உணவே அரிசிச் சோறு தான். எப்போது தோன்றியது என்று சொல்ல முடியாத காலகட்டத்திலேயே அரிசி நம் முக்கிய உணவாக ஆகி இருந்திருக்கிறது.  அஸ்ஸாம், சீனா, திபெத் ஆகிய இடங்களில் தோன்றி இருக்கலாமோ என்னும் ஓர் கருத்து இருந்தாலும் இதைக் குறித்து வேதங்களில் கூடச் சொல்லப்பட்டிருக்கிறதாகத் தெரிய வருகிறது.  சங்க இலக்கியங்களில் நன்செய் நிலத்தில் விளையும் நெல்லை வெண்ணெல் என்றும்புன்செய் நிலத்தில் வானம் பார்த்த பயிராக விளைந்த நெல் ஐவன வெண்ணெல் என்றும் அழைக்கப்பட்டதாகத் தெரிய வருகிறது.  அரிசியைச் சேமிக்கப் பத்தாயங்கள், நெல் குதிர்கள், களஞ்சியங்கள் மண் பானைகள் போன்றவற்றில் பத்திரப்படுத்தி வந்தனர். செங்கற்களால் கட்டப்பட்டப் பெரிய பெரிய களஞ்சியங்களும் இருந்திருக்கின்றன. இதைக் குறித்த ஓர் படம் நாம் ஏற்கெனவே ஶ்ரீரங்கம் கோயிலில் இருப்பதைப் பார்த்தோம்.

இவ்வளவெல்லாம் பிரசித்தி பெற்ற அரிசிச் சோறு இன்று நாம் அனைவரும் உண்ண முடியாத ஓர் உணவாக மாறி வருகிறது. அரிசிச் சோறு  ஆபத்தானது என்னும் எண்ணம் நம் மனங்களிலே விதைக்கப்பட்டு வருகிறது. அரிசிச் சோற்றை உண்பதால் தான் நாம் தொந்தியும், தொப்பையுமாக குண்டாக ஆகி விடுகிறோம் என்று பெரும்பாலானவர்கள் கூறுகின்றனர். முக்கியமாக ஆங்கில மருத்துவர்கள் கூறுகின்றனர்.  அரிசிச் சோற்றினாலே குண்டர்கள் உதயம் என்றால் நம் நாட்டிலே கடந்த பத்தாயிரம் ஆண்டுகளுக்கு மேலாகக் குண்டர்கள் பரம்பரை தான் தோன்றி இருக்க வேண்டும். நம் நாட்டில் ஆட்சி புரிந்த மன்னர்களோ, போர்க்களத்தில்  பல போர்களில் ஈடுபட்ட வீரர்களோ குண்டாக இருந்ததாகச் சரித்திரம் பேசவில்லை.  அந்தக் காலத்து மக்களைக் குறித்தும், வாழ்க்கை முறை குறித்தும் சித்திரங்கள், சிற்பங்கள் தீட்டும், செதுக்கும் ஓவியர்களோ, சிற்பிகளோ யாரேனும் ஒருவரை குண்டாகத் தொந்தி, தொப்பையுடன் வரைந்தோ அல்லது செதுக்கியோ காட்டி இருக்கின்றனரா? இல்லையே!

சர்க்கரை வியாதி குறித்த விழிப்புணர்வு அப்போது இல்லை என்பது காரணமாகச் சொல்லப்படுகிறது. ஆனால் நம் நாட்டு மருத்துவ முறைகளில் முக்கியமாக சித்த மருத்துவத்தில் நீரிழிவு குறித்தும் சொல்லப்பட்டே இருக்கிறது. என்றாலும் பெரும்பாலான மக்கள் இந்நோயால் பீடித்துத் துன்பப் பட்டதாகத் தெரியவில்லை. சமீப காலங்களில் தான் இவை அதிகம் காணப்படுகின்றன. அதற்குக் காரணம் நாம் முழுதும் தீட்டப்பட்ட அரிசியை உண்பது தான் காரணமே ஒழிய அரிசியே காரணம் அல்ல. அரிசிச் சோற்றை தட்டில் நிறையக் கொட்டிக்கொண்டு நாம் உண்பதும் இல்லை. அதோடு வெறும் சோற்றை மட்டும் உண்பது இல்லை. அதோடு பருப்பு, காய்கள் சேர்த்த சாம்பாரோ, அல்லது ரசமோ, மோரோ ஊற்றித் தான் சாப்பிடுகிறோம். கூடவே துணைக்குக் காய்களும் இருக்கின்றன.  நம் உடலுக்கும் மரபுக்கும், வாழ்க்கை முறைக்கும் ஏற்ற இந்த அரிசி உணவு அனைவருக்கும் கெடுதலான ஒன்று எனப் பிரசாரம் செய்யப்படுகிறது. 

அரிசிச் சோற்றுடன் சேர்க்கும் குழம்புப் பருப்பின் புரதம், காய்களின் சத்துக்கள், அனைத்தும் நம் சிறுகுடலால் உறிஞ்சி எடுக்கப்பட்டுச் சத்தாக மாறி நமக்கு நடமாடும் சக்தியைக் கொடுக்கிறது. இத்தகைய திறன்படைத்த அரிசியை இன்று ஒதுக்குவது சரியா?

தொடரும்.

ஹிஹிஹி, நம்ம ரங்க்ஸுக்குச் சர்க்கரை அளவு வெறும் வயிற்றில் எடுக்கும்போதே 170க்குப் போயிடுது. அதனால் இன்றிலிருந்து சிறு தானியங்களுக்கு மாறி இருக்கோம். காலை குதிரைவாலி அரிசிப் பொங்கல்! பிரமாதம் போங்க! தொட்டுக்க கத்திரி, வெங்காயம் போட்ட பருப்புச் சேர்க்காத கொத்சு! மதியம் கைக்குத்தல் அரிசிச் சாதம், வடிக்கணும் போல. நான் குக்கரில் வைத்தேன். முதலில் குக்கரை அணைச்சதும் சிறிது நேரம் கழித்துத் திறந்து பார்த்தால் சாதமே ஆகலை! :) அப்புறமா திரும்பக் குக்கரை வைச்சு கிட்டத்தட்டப் பத்து விசில் கொடுத்ததும் சாதம் ஆகி இருந்தது. புடலங்காய்ப் பொரிச்ச குழம்பு, எலுமிச்சை ரசம், நாரத்தங்காய் காரம் போட்ட ஊறுகாய்,  கத்திரிக்காய்க் கறி, மோர். படம் எடுக்கலை. காலையில் அவசரத்தில் நினைவில் வரலை. இப்போவும் காக்காய்க்கு இந்தச் சாதம் பிடிக்குமானு கவலைப் பட்டுக்கொண்டே போய்க் காக்காய்க்குச் சாதம் வைச்சுட்டு வரும்போது படம் எடுக்க மறந்துட்டேன். ராத்திரி கம்பு அடை! முடிஞ்சால் அதைப் படம் எடுத்துடறேன். :) சாப்பிடாமல் காத்திருங்க எல்லோரும்!