சொன்னால் தப்பு! சொல்லாவிட்டால் வருத்தம்!

சமீபத்தில் தான் நம்ம தில்லையகத்து கீதா அவர்கள் பிரகாஷ்ராஜ் நடித்த விளம்பரம் ஒன்றில் பெற்ற பெண்களை டென்ஷன் என அடையாளம் காட்டுவது குறித்து எழுந்த எதிர்ப்பைப் பற்றிப் பதிவு செய்திருந்தார். அதே போன்ற தங்க நகை விளம்பரம் குறித்துத் தான் இந்தப் பதிவும்.

ஒரு கிராம் ரூ.2,535-க்கும், பவுன் ரூ.20,280-க்கும் நேற்று தங்கம் விற்பனையானது. 

மேலே சொல்லி இருப்பது தங்கத்தின் நேற்றைய விலை! ஒரு கிராம் கிட்டத்தட்ட 2,535 ரூபாய்க்கு விற்கப்படுகிறது. குறைவாக 2,500 என்றே வைத்துக் கொள்வோம். மை கல்யாண் விளம்பரத்தில் பத்தாயிரம் ரூபாய் இருந்தால் போதும் வைர நகை வாங்கலாம் என விளம்பரம் செய்கிறார்கள். ஆனால் அந்த விளம்பரத்தில் காட்டப்படும் நகைகளிலோ எல்லாம் வைரப் பதக்கங்கள் வைத்த மெல்லிய சங்கிலிகள், வைரங்கள் பதித்த காதுத் தொங்கட்டான்கள், ப்ரேஸ்லெட்கள் என இருக்கின்றன.

இவை எல்லாம் குறைந்த பட்சமாக 4 கிராம் தங்கத்திலிருந்து பத்து கிராம் தங்கத்திற்குள்ளாகவே செய்ய முடியும். நாலு கிராம் தங்கத்தில் செய்யப்பட்ட தொங்கட்டான் என்றால் கூட தங்கம் விலை 2500x4 கிராம் என்னும்போது அதுவே பத்தாயிரம் ஆகிறது. அதன் பின்னர் தொங்கட்டான் செய்யும் தங்க நகை ஆசாரிக்குக் கூலி! குறைந்தது 2,000 ரூபாய் வாங்குவார். வேலைப்பாடு அதிகம் ஆக ஆகக் கூலியும் அதிகரிக்கும். அதன் பின்னர் வைரங்கள்! ஒரு சென்ட் வைரமே 2 ஆயிரம் முதல் ஆறு ஆயிரம் வரை வைரத்தின் குணாதிசயங்களைப் பொறுத்தும் தகுதியைப் பொறுத்தும் விலை நிர்ணயிக்கப்படுகிறது. ஆக 2,000 ரூபாய் வைரம் என வைத்துக் கொண்டாலும் ஒரே ஒரு வைரக்கல்லுக்கே 2,000 ரூபாயும் அதைப் பதிக்கும் ஆசாரிக்கு(இதற்கெனச் சிறப்பு ஆசாரி உண்டு) தனியாகக் கூலியும் சேர்ந்து 3,000 வரை ஆகும்.

ஆனால் இங்கே நாலைந்து வைரக்கற்கள் பதித்ததாகக் காட்டுகின்றனர். அப்போது வைரங்களின் விலையே பத்தாயிரத்தைத் தாண்டும். அதன் பின்னர் அவற்றைப் பதிக்கும் கூலி தனி! பனிரண்டாயிரம் முதல் பதினைந்தாயிரம் வரை என வைத்துக் கொண்டாலும் தங்கம் தனியாக மதிப்பிடப்பட்டு அது ஒரு பனிரண்டாயிரம், வைரம் தனி மதிப்பு அது ஒரு பனிரண்டாயிரம் ஆக மொத்தம் 24,000  ஒரு சின்னக் காதணிக்கே ஆகி விடும். ஒரே ஒரு சென்ட் ஒற்றை வைரக்கல் வைத்த 1 கிராம் மூக்குத்தியே ஆறாயிரம் ஆகிறது. ஆக இந்த விளம்பரத்தை நம்பி (நம்புபவர்கள் இல்லை என்றே எண்ணுகிறேன்.) அந்தக் கடைக்குப் போனால் லட்சங்களில் தான் நகைகள் கிடைக்கும்.  ஆகவே இத்தகைய விளம்பரங்களை வெளியிடும் முன்னர் கடைக்காரர்களும் யோசிக்க வேண்டும். பொதுமக்களும் யோசிக்க வேண்டும்.




அடுத்துச் சொல்ல வேண்டிய முக்கியமான விஷயம் என்னவெனில் இப்போதெல்லாம் எழுத்துப் பிழைகளைச் சர்வ சாதாரணமாக எடுத்துக் கொள்கின்றனர். ஆங்கில ஆசிரியர்களோ, தமிழ் ஆசிரியர்களோ, ஹிந்தி ஆசிரியர்களோ யாராக இருந்தாலும் எழுத்துப் பிழைகளைச் சர்வ சாதாரணமாகவே செய்கின்றனர். கேட்டால் இது சகஜம் தான்! யாருக்கு வரவில்லை எழுத்துப் பிழை என பதில் வருகிறது. நாங்கள் படிக்கையில் வாரம் இரண்டு நாள் ஆங்கிலத்தில் ஸ்பெல்லிங் டெஸ்ட் வைப்பார்கள். அதில் தப்புச் செய்பவர்கள் 100 முறை அதைத் திரும்ப எழுதிக்காட்ட வேண்டும். தமிழிலும் அப்படியே இருந்தது. ஆகவே எழுதும்போது கவனம் என்பது இயல்பாக வந்து விட்டது. அதனால் தானோ என்னமோ இப்போது இவற்றைக் கண்டால் மனம் பதைக்கிறது. ஆனால் திருத்த வேண்டியவர்கள் யாரும் இதைத் திருத்துவது இல்லை.  ஏனெனில் அந்தத் தவறுகளை ஆசிரியர்களே இப்போது செய்கின்றனர். அவர்களிடம் படிக்கும் மாணாக்கர்களும் ஆசிரியர்கள் செய்வதைத் தான் செய்வார்கள். :(

தமிழுக்காக உயிரையே கொடுக்கும் பலர் நம் தமிழ்நாட்டில் இருக்கின்றனர். ஒருவருக்கும் இந்த எழுத்துப் பிழைகள் கண்களில் படவில்லை. நேற்று ரயில்வேயில் நடந்த ஒரு  போராட்டத்தில், "ரயில் மறியல்!" என்பதற்கு "ரயில் மறியில்" என எழுதி இருந்தார்கள். அந்தப்புரம் என்பது "அந்தப்புறம்" ஆக மாறி எவ்வளவோ மாதங்கள்/வருடங்கள் ஆகிவிட்டன. உச்சரிக்கும் போதாவது சரியாகச் சொல்கின்றார்களா எனில் "இதைச் செய்ய மாட்டேன் என்கிறார்". என்று சொல்ல வேண்டியதை, "இதைச் செய்ய மாட்ரார்" எனச் சொல்லி மாட்டி விடுகின்றனர். தொலைக்காட்சித் தொடர்களின் பிரபல நாயக, நாயகியரின் உச்சரிப்பு இப்படித் தான் இருக்கிறது. மாட்றார் என்றாலோ, மாட்ரார் என்றாலோ மாட்டிக்கொண்டு திகைப்பதைக் குறிக்கும். மாட்டேன் என்கிறார் என்பதைச் சேர்த்துச் சொல்வதற்கு மாட்டேங்கிறாரா எனச் சொல்ல வேண்டும். ஆனால் அப்படிச் சொல்வதில்லை. அடுத்த தவறு "அழாதே!" என்பதை "அழுகாதே!" என்றே அனைவரும் சொல்கின்றனர். இதென்ன பழமா அழுகாமல் இருக்க? அர்த்தமே மாறுகிறதே என்பதை எவரும் கவனிப்பதில்லை! "அழாதே!" என்றே சொல்ல வேண்டும் என யாரும் வற்புறுத்துவதில்லை.


ஆனால் எனக்குத் தெரிந்து இத்தகைய தவறுகளைச் செய்பவர்களைப் பாராட்டுபவர்களும், ஆதரிப்பவர்களும் தான் நிறைய இருக்கிறார்கள். தவறுகளைச் சுட்டினால், நீ ஒழுங்காச் செய்கிறாய் என்பதற்காக எல்லோரிடமும் எதிர்பார்க்காதே எனச் சொல்லி விடுகின்றனர்! மொழி படும் பாடு வருத்தமளிக்கிறது. இது இரண்டு உதாரணங்கள் தான் இங்கே கொடுத்திருக்கேன். பல இருக்கின்றன.