மனிதர்கள்! மனிதர்கள்! மனிதர்கள்!

ஏறி வந்த ஏணியை எட்டி உதைப்பது  புதுசு இல்லை. எனக்கு முக்கியமாய் எங்க ரெண்டு பேருக்கும் இப்படி நிறைய நடந்திருக்கு! நடந்தும் வருகிறது! இணையத்திலும் நடக்கிறது! :) எல்லா இடத்திலும் ஒரே மனிதர்கள் தானே! ஒரு சிலர் அவங்களுக்கு வேலை ஆகும் வரை நம்மிடம் இழைவார்கள். அவங்க வேலை முடிஞ்சப்புறம் சாம்பார், ரசத்திலிருந்து கருகப்பிலையைத் தூர எறிகிறாப்போல் எறிந்து விடுவாங்க. சமீபத்தில் கூட அப்படி ஒரு சம்பவம்! வேலை முடிஞ்சு திரும்பினதும் தொடர்பு கொண்டு நல்லபடியாப் போய்ச் சேர்ந்தோம்னு கூடத் தெரிவிக்கவில்லை.

இதிலே இன்னும் சிலர் பெரிய மனுஷங்க எல்லோரையும் தங்களுக்குத் தெரிஞ்சதாக் காட்டிப்பாங்க. அதிலும் இரண்டு, மூன்று பெண்கள் இருந்துவிட்டால் அவங்களுக்கு நேரே தங்களைப் பெரிய ஆளாய்க் காட்டிப்பதில் எல்லா ஆண்களும் அது வயசு எத்தனையாக இருந்தாலும் குறைவில்லா ஆசை!

நாம் பாட்டுக்கு ஏதானும் பக்கத்தில் உள்ள பெண்மணியிடம் பேசிக் கொண்டிருப்போம்.

நீங்க நல்லாப் பாடறீங்க! இன்னொரு பாட்டுப் பாடுங்களேன்!

இப்போ நடுவில் அவர் உட்புகுந்துப்பார்! "அவங்க அம்மாவுக்குப் பாட்டுச் சொல்லிக் கொடுத்ததே எனக்கு ரொம்பவும் தெரிஞ்ச அந்தப் பிரபலப் பாடகர் தான்!"

அவர் சொன்னதைச் சிறிதும் கவனிக்கலைனாலும் விடுவாரா! நம்மோடு பேசிண்டு இருப்பவர் அவருக்குத் தெரிந்தவர் தானே! ஆகையால் அவங்களைப் பார்த்து ஆரம்பிப்பார்!

"அன்னிக்கு நான் அந்தப் பாடகர்(பிரபலமான யாரோ ஒருத்தர்) வீட்டுக்குப் போயிருந்தப்போ எப்படிக் கவனிச்சான் தெரியுமா? மாமா, நீங்க இருங்கோ, இன்னிக்குக் கச்சேரியிலே என்ன பாடணும்னு உங்களை வைச்சுண்டு தான் முடிவு பண்ணணும்! னுட்டான்! என்ன செய்யறது! இருந்து சொல்லிக் கொடுத்துட்டு வந்தேன்!"

நாம அறுவை தாங்க முடியாமல் இந்த நவோதயா பள்ளிகள் வந்தால் எவ்வளவு சௌகரியம்னு ஆரம்பிப்போம்.

"ஹூம், என்ன சொல்றீங்க! எடுகேஷன் டிபார்ட்மென்டிலே (Education Department, அவர் அந்தக் காலத்து ஆள் இல்லையா, அதனால் எடுகேஷன் அப்படின்னே சொல்லுவார்) என்னோட கூடப் படிச்சவனோட பிள்ளை தான் செக்ரடரி! அவன் கிட்டே என்னடா தமிழ்நாடு நிலைமை இப்படி இருக்கேனு கேட்டேன்! "பார்க்கலாம் மாமா!"ங்கறான்!" அப்படிம்பார்.

சரினு நாம அவர் கிட்டே யாருக்கானும் பள்ளியிலே சேர்க்க விண்ணப்பம் கேட்டு வேண்டுகோள் விடுத்துப் பார்த்தோமானால் உண்மை நிலவரம் புரியும்! ஆனால் போயிட்டுப் போறது பெரியவர்னு நாம விட்டுடுவோம். அப்படியும் விடாமல் எங்க உறவினரில் ஒருத்தர், "மாமா! உங்களுக்குத் தான் இவ்வளவு பேரைத் தெரிஞ்சிருக்கே! என் பிள்ளைக்கு நல்ல இஞ்சினியரிங் காலேஜிலே உங்களோட பிரபலமான நண்பரோட கோட்டாவிலே இடம் வாங்கித் தாங்கோளேன்!" என்று கேட்டு விட்டார். மனிதர் அதற்குப் பின்னர் சில மாதங்கள் வாயையும் திறக்கவில்லை. வெளியேயும் வரல்லை! ஆனாலும் விட்டாரா! மறுபடியும் யார் வீட்டுக்கோ போயிருக்கும்போது  , இவரே யாரோ சொல்லித் தான் சொந்த வேலையாக அங்கே போயிருந்தார். அந்த வீட்டின் கணவன், மனைவியை முதல் முறையாப் பார்க்கிறார்.

போய்க் காஃபி எல்லாம் சாப்பிட்டுக் கொஞ்ச நேரம் ஆனதும், நம்ம ஆளோட மனைவிக்குக்   குளியலறைக் குழாயைத் திறக்க வரலை என்பதால் அந்த வீட்டுப் பெண்மணி உதவிக்குப் போயிருந்தார்! எந்தக் குழாயை எப்படித் திறக்கணும்னு சொல்லிட்டு வந்தார். அப்போ சும்மா இருக்கக் கூடாதா! என்னோட ஃப்ளாட்டிலே நான் இந்த மாதிரிக் குழாய் தான் வேணும்னு சொல்லிட்டேன்! பில்டர் அதெல்லாம் மாட்டேன்னான்! நான் என் செலவிலே போட்டுக்கறேன்னு  போட்டிருக்கேனாக்கும்!" என்பார். அப்போ ஏன் குழாயைத் திறக்க முடியாமல் தவிச்சார்னு வீட்டுக்காரங்க ரெண்டு பேருக்கும் மண்டை உடையும். இவர் இன்னொரு குளியலறைக்குப் போவார்! போன சில நிமிடங்களிலேயே வெளியே வந்து முகத்தைத் தீவிரமாக வைத்துக் கொண்டு, "மாமி, இங்கே வாங்கோ! ஒரு விஷயம் காட்டணும்!" என்பார்.

வீட்டு அம்மாவுக்குக் குளியலறையைக் காலம்பரத் தானே நல்லா சுத்தம் செய்தோம். இப்போ என்ன ஆச்சு? ஏதேனும் தப்பா ஆயிடுத்தா? ஃப்ளஷ் வேலை செய்யலையா? அப்போச் சொல்லலாமே! அல்லது ஃப்ளஷ் பண்ணியும் போகாமல் தேங்கிட்டு இருக்கோனு எல்லாம் கவலை வரும்! குழாய் ஏதேனும் லீக் ஆகுதோனு கூட நினைப்பாங்க! அதுக்குள்ளே வீட்டுக்காரர் ஏதேனும் வேலையில் இருப்பவர், "என்ன விஷயம்?" அப்படினு கேட்பார்! "நீங்க இருங்கோ சார்! மாமி வரட்டும்! மாமி என்ன பயமா இருக்கா? என்று கேட்பார். வேறே வழியே இல்லைனு அந்த அம்மா போவார். குளியலறைக் குழாயைக் காட்டி, "எல்லாக் குழாயும் நல்லாத் தேய்ச்ச மாதிரி இதையும் தேய்க்கக் கூடாதா?  இந்தத் தண்ணீரிலும் உப்பு இருக்கு போல! மற்றக் குளியலறைக் குழாயைத் தேய்ச்ச அளவுக்கு இதை நீங்க தேய்க்கலை!( நல்லா இந்தக் கெமிக்கல் அல்லது ஏதேனும் அவருக்குத் தெரிந்த ஒன்று) அதைப் போட்டு  இன்னும் நல்லாத் தேய்க்கணும்! ஸ்டீல் உல் வைச்சுத் தேய்க்கக் கூடாது! ஸ்பாஞ்ச் வைச்சுத் தேய்க்கணும்! நேரம் இருந்தா இப்போவே தேய்ச்சுடுங்க!" என்பார்!

தலையில் அடிச்சுக்காத குறையா அந்த அம்மா வெளியே வருவார். இதை ஏன் அவர் ரகசியமாக் கூப்பிட்டுச் சொல்லணும்! எல்லோர் முன்னிலையிலும் தாராளமாச் சொல்லி இருக்கலாமே! இந்தக் குழாய் சரியாத் தேய்க்கலை என்பது என்ன பெரிய ரகசியமா? அடிக்கடி தண்ணீர் படும் குழாய்கள் என்ன தேய்ச்சாலும் கொஞ்சம் புள்ளிகள் விழத்தான் செய்கின்றன. சென்னைத் தண்ணீருக்கு இங்கே தண்ணீர் எவ்வளவோ நல்லா இருக்கும்! அதோடு அவங்க வீட்டுக் குழாயை எப்படிப் பராமரிக்கணும் என்பதெல்லாம் அவங்களுக்குத் தெரியாதா?  இதற்காக ஏதோ அவங்க மாபெரும் தப்புப் பண்ணிட்டாப்போல் பில்ட் அப்பெல்லாம் கொடுத்துச் சொல்லணும்னு தேவையே இல்லை! சொல்லும்போதும் ரகசியமாச் சொல்லலை! ஏதோ பள்ளியில் பாடம் எடுக்கும் தோரணையில் தான் சொன்னார்! வீட்டுச் சொந்தக்காரர் கேட்டப்போ அவர் கிட்டே சொல்லலாமே! எல்லாத்தையும் விட்டுட்டு ஏதோ ரொம்பவே ரகசியமான முக்கியமான விஷயம் போல் அந்த அம்மாவைக் கூப்பிட்டு! அவங்க ரொம்பவே பயந்துட்டாங்க! :)

அதோடு இல்லாமல், "என்னை அவன் யு.எஸ்ஸுக்குக் கூப்பிட்டான்! இவன் லண்டனுக்குக் கூப்பிட்டான்! நான் வரலைனு சொல்லிட்டேன். ஐ ஹேட் தட் கல்சர்!" என்றெல்லாம் சொல்லுவார். பிரபல பாடகர்களிலிருந்து, பக்க வாத்தியக்காரர்கள் வரை அவர் தெரியும்னு சொல்லிப்பார். ஆனால் ஏதேனும் கச்சேரிக்கு அவர்ட்ட டிக்கெட்டுக்குப் போனால் ஆள் அம்பேல்! அதே போல் அரசியல்வாதிகள், பெரிய பெரிய தொழிலதிபர்கள் எல்லோரையும் ஒருமையில் சுட்டிக் காட்டுவார். நாம் ஏதேனும் காரியம் ஆகணும்னு கேட்டால் தலையே காட்டமாட்டார்! இவரைக் குறித்த இந்த விஷயங்கள் பலருக்கும் தெரிந்திருந்தாலும் வயசானவர், பெரியவர் என்பதால் யாரும் வெளியே காட்டிக்கிறதில்லை! :)

இப்படியும் மனிதர்கள்!