கண்ணன் என்னும் மன்னன் பேரைச் சொல்லச் சொல்ல

கிருஷ்ணன் பிறப்புப் பத்தி நான் ஒண்ணும் புதுசா எழுத வேண்டாம். இந்தியா பூராவையும் கவர்ந்த ஒரு குழந்தை கிருஷ்ணன் தான். "கனையா" என்று இந்தியிலும், "கண்ணன்" என தமிழிலும் அழைக்கப் படும் கண்ணன் பிறப்பு மனதுக்கு மகிழ்ச்சி அளிக்க வல்லது. இந்த ஒரு அவதாரம் தான் மனிதன் இல்லை என நிரூபித்துக் கொண்டே இருந்தது கடைசி வரையிலும். நான் கிருஷ்ண ஜன்ம பூமியான "மதுரா"வுக்குப் போய் இருக்கிறேன். போன போது நல்ல மழைக் காலம் தான். கிருஷ்ணன் பிறந்த சிறைச்சாலையைப் புனிதமான இடமாகக் கருதி யாத்திரீகர்கள் வருகின்றனர். அங்கே சிலா ரூபமாகக் கிருஷ்ணர் சிலை ஏதும் இல்லை. ஒரு படம் தான் வைத்திருந்தார்கள். பக்கத்திலேயே மசூதியும் இருப்பதால் பாதுகாப்புச் சோதனைகள் அதிகம். அங்கிருந்து நாங்கள் "கோகுலம்" "பிருந்தாவன்" இரண்டு இடத்திற்கும் போய்ப் பார்க்க வேண்டும் என்று போனோம். கோகுலமும் பிருந்தாவனமும் யமுனைக் கரையிலேயே இருக்கிறது.

உண்மையில் கோகுலம் இன்றளவும் கோகுலமாகவே இருக்கிறது. தாழ வீழ்ந்த ஆலம் விழுதுகளும், அதில் ஊஞ்சல் கட்டி விளையாடும் சிறுவர், சிறுமிகளும், தன்னுடைய நிறமும் அந்தக் கண்ணன் நிறம்தான் என்பதைச் சொல்லாமல் சொல்லும் காளிந்தி நதி என அழைக்கப் படும் யமுனையும், அந்தக் கரையில் இருக்கும் பெரிய பெரிய மரங்களை ஒட்டிய மண்டபங்களும், அதில் வந்து முதுகைச் சொறிந்து கொண்டு நிற்கும் பசுக்களும், குழந்தைகளால் மேய்க்கப் படும் பசுங்கன்றுகளும், அவற்றைத் தேடிக் கூப்பிடும் பசுக்களின் குரல்களுமாக காணக் கண்கொள்ளாக் காட்சி தான். கிருஷ்ணருக்கு ரொம்பவே கொடுத்து வச்சிருக்கு இதை எல்லாம் அனுபவிக்க. கிருஷ்ணர் விளையாடிய, ஓடியாடிய இடத்தில் நாமும் நடக்கிறோம் என்ற நினைப்பே ஆனந்தமாய் இருந்தது. கரைக்கு அப்பால் இருக்கும் மதுராவில் இருந்து வசுதேவர், கூடையில் வைத்து எம்பெருமானைச் சுமந்து வந்து யமுனையைக் கடக்க இறங்கிய துறை மிகவும் பவித்திரமாய்ப் போற்றப் படுகிறது.

பிருந்தாவனமும் யமுனைக் கரையிலே தான் இருக்கிறது. இங்கே தான் முக்கியமாகக் கிருஷ்ண ஜெயந்திக் கோலாகலங்கள் நடக்கின்றன. ராதாவுடன் கிருஷ்ணன் விளையாடிய இடங்களையும், இன்னும் கிருஷ்ணருக்கு உபநயனம் நடந்த இடம், கிருஷ்ணர் ராசலீலா நடத்திய இடம் எனக் காட்டுகிறார்கள். அனைத்தும் பார்த்து அனுபவிக்க வேண்டிய இடங்கள் தான். குழந்தைக் கிருஷ்ணனின் தவழ்ந்த கோலத்தில் உள்ள உருவச் சிலையைத் தொட்டிலில் இட்டு அலங்காரம் செய்து வைத்து, நம்மை உட்கார்த்தி வைத்துத் தொட்டிலை ஆட்டச் சொல்கிறார்கள். தரிசனம் எல்லாம் நல்லாவே கிடைக்கும். ஆனால் அதற்குப் பின்னர் அவர்கள் பணம் கேட்கும் முறைதான் பிடிக்கவில்லை. குறைந்த பட்சமாக இந்திய ரூபாயில் 5,000/-த்தில் ஆரம்பித்துப் பின்னர் ஒருத்தருக்கு 50ரூ என்று முடித்தார்கள். நாங்கள் இருவருக்கும் சேர்த்து 50ரூதான் கொடுத்தோம். :((((

நகரமும் ரொம்பவும் மோசமான நிலையில் சற்றும் பராமரிப்பு இல்லாமலே இருக்கிறது. சென்னைத் தெருக்களைத் தூக்கிச் சாப்பிடும்போல உள்ளது மதுரா நகரின் தெருக்கள். பேருந்து நிலையமோ மழைத் தண்ணீரில் மூழ்கிக் கிடந்தது. பயணிகள் நிற்கவோ, ஒதுங்கவோ இடமும் இல்லை. பேருந்துகள் உள்ளே போகவும் முடியவில்லை. சாலையிலேயே நிற்கவேண்டியதாய் இருந்தது. நாம் பயணம் செய்ய வேண்டிய பேருந்தைத் தேடிப் பிடித்துத் தான் ஏற வேண்டும். மொழி படிக்கத் தெரியாமல் போனால் கொஞ்சம் கஷ்டம் தான். மொழி தெரியாதவர் குழுவாகப் போவது தான் நல்லது. துவாரகை கிருஷ்ணரும் பார்த்திருக்கேன். அவர் குழந்தை இல்லை, பெரியவர் தவிர ராஜா! ஒரு நாட்டை ஆட்சி செய்தவர். ஆகையால் அவரைப் பற்றிப் பின்னர் ஒருநாள் எழுதுகிறேன். குஜராத்தில் பெரும்பான்மையான மக்கள் தாங்கள் கிருஷ்ணருடன் வந்தவர்கள் தான் எனச் சொல்கிறார்கள். துவாரகை தரிசனம் பின்னர்.


விரைவில் வெளி வருகிறது "காஃபி ரகசியம்"!