அப்புவும் இன்னும் மழலை பேசறதே!

இன்னிக்குக் காலம்பர அப்பு தொலைபேசியில் பேசினதா? பேசும்போது தான் அவ அம்மா கிட்டே அப்புவுக்கு "ர" வராதே, இப்போவும் அப்படியே சொல்றதானு கேட்டேன். என்ன மிஞ்சிப் போனால் ஒரு வயசு தான் கூடி இருக்கு. போன வருஷம் வரச்சே 2 வயசு, இப்போ 3 வயசுதான்னாலும் கொஞ்சம் சந்தேகம். அதுக்குள்ளே மழலை போயிருக்குமா என்ன? இருந்தாலும் சந்தேகம். அவ அம்மா கிட்டே கேட்டதுக்கு "ர" இன்னும் வரலைனு சொன்னா.அப்பாடினு இருந்தது. ஹிஹிஹி, அது "டோரா"வை "டோலா"னு சொல்லும் அழகு எங்கே போயிருக்குமோனு பயம். அதே மாதிரி அப்புவுக்கு "ட"வும் வராது. தாராளமா "த" போட்டுக்கும். உம்மாச்சி கிட்டே கோலத்தை அழிச்சுட்டுப் பாவ மன்னிப்புக் கேட்கறச்சே, "ஐ சோ சாலி, உம்மாச்சி, ஐ டிட் மீன் து" அப்படினு தானே சொல்லும். I did not mean to னு சொல்லணும்னு தெரியாது அப்புவுக்கு. சாரி கேட்கணும், மீன் து சொல்லணும். அவ்வளவே. எவ்வளவு சுலபமா முடிச்சுக்கும்??


இன்னிக்கு என்ன டின்னர்னு ராத்திரி கேட்காது. காலம்பர எழுந்ததும் கேட்கும். இன்னும் அதுக்கு காலம்பர எப்போ, மத்தியானம் எப்போ, ராத்திரி எப்போனு புரியலை. ஹிஹிஹி, நாம காலம்பர காலை உணவு என்னனு சொன்னா குட்டிக் குரலில் "வாவ்"னு சொல்லிக்கும். சப்பாத்தினு சொல்லிட்டாப் போதும், "சொதாப்பி?"னு அதோட மொழியிலே கேட்டு நிச்சயம் பண்ணிக்கும். அதுக்கு ரசமும் சாம்பார் தான், சாம்பார், மோர்க்குழம்பு எல்லாமும் சாம்பார் தான். மற்ற எது சாப்பிட்டாலும் சாம்பார் தான். என்ன சாப்பிட்டேனு யாராவது கேட்டால், "மம்மம், சாம்பார்"னுதான் சொல்லும். சாப்பிட்டது இட்லியா இருந்தாலும், தோசையா இருந்தாலும் அதுக்கு அது மம்மம் தான். அது இங்கே இருந்த வரைக்கும், அதுக்கு அப்புறமும் கொஞ்ச நாட்கள் நாங்களும் மம்மம் தான் சாப்பிட்டுட்டு இருந்தோம். அதையே காலம்பர நினைச்சுண்டு இருந்தேனா?? வருண், அருண்அநன்யாவோட பதிவு கண்ணிலே பட்டது. உடனேயே அப்பு நினைவு வந்தது.

அவ அக்காவை அங்கே குழந்தையா வச்சுத் தாலாட்டறதாம், பாட்டில்லே பால் எல்லாம் கொடுக்கிறதாம், இங்கே இருந்தவரைக்கும் எனக்குச் செய்துண்டு இருக்கும். அழணும்னு சொல்லும். அதுவே அழுது காட்டும், இப்படி அழணும்னு. நாம் அழுதால்(விளையாட்டுக்குனு புரியுமோ என்னமோ) சிரிக்கும். வேணும்னு பிடிவாதம் பிடிச்சுண்டு நாம மேலே அழுதால் அதுக்கு என்ன செய்யறதுனு புரியாது. திகைச்சுப் போயிடும். அப்புறமா அதுவே அழ ஆரம்பிச்சுடும். பாவமா இருக்கும். நாம தூக்கிண்டு சமாதானம் பண்ணணும். உதடு பிதுங்கிப் பிதுங்கி வரும். துக்கம் தொண்டையை அடைக்கும். அதைப் பார்த்தும் நாம சும்மா இருப்போமா? இன்னிக்குக் காலம்பர அது சாப்பிடற பழங்களை எல்லாம் சொன்னது. எங்கே எங்கே வெகேஷனுக்குப் போயிட்டு வந்தோம்னு எல்லாம் சொல்லத் தெரிஞ்சு போச்சு. எஃபண்ட், (ஆனை), டைனோசர் எல்லாம் பார்த்ததாம். Baby Giraffee பார்த்ததாம். மனசுக்குள்ளே தான் என்னமோ பெரிய மனுஷினு நினைப்பு. பேச்சு நிறைய வந்திருக்கு இப்போ. முன்னே எல்லாம் இந்தியா வரியானு கேட்டால், வரேன்னு சொல்லும், இல்லாட்டி அம்மாவோட வரேன்னு சொல்லும், இப்போ நீ வானு எங்களைக் கூப்பிடத் தெரிஞ்சிருக்கு. இன்னும் கொஞ்ச நாட்கள்/மாதங்கள் போனால் "ர"வும் வந்துடும், "ட"வும் வந்துடுமே! டோலாவை, டோரானும், மீன் து வை மீன் டுனும் சொல்ல ஆரம்பிச்சுடும் இல்லையா??? :(