ஆஹா, வந்துடுச்சே, ஆசையில் சொல்லி விட்டேன்!

அம்மா எங்கேயோ போய் அலைஞ்சு திரிஞ்சு சாப்பிட ஏதானும் கொண்டு வரா. அது வரைக்கும் குழந்தைகள் எல்லாம் அலையோ அலைனு அலைஞ்சு திரிஞ்சுண்டு இருக்குங்க. பசி எடுக்காத வரைக்கும் விளையாடிக்கிறது. ஒண்ணோட ஒண்ணு விளையாடும்போது பார்க்கவே அழகாய்த் தான் இருக்கு. படம் எடுக்கத் தயாராப் போனால் ஓடிப் போய் ஒளிஞ்சுக்கறது. அதிலும் அந்த வெள்ளை இருக்கே! மாடிப்படியிலே உள்ள முதல் லாண்டிங்கிலே போய் ஒளிஞ்சுண்டு தலையை மட்டும் நீட்டி எட்டிப் பார்த்துக்கிறது. நாம வேறே கவனமா இருக்கோமானு தெரிஞ்சுண்டு ஓடிப் போறது. இல்லைனா மாடிக்கே போயிடும். அங்கே மேலே இருக்கும் ஷெட்டிலே தான் மொட்டை மாடிக்குப் போற வழியிலே குடித்தனம் நடக்குது போல. நான் சில மாசங்களாய் மாடிக்கு ஏறலை.

ஆனால் இந்த அம்மா வழக்கமா வருமே அது இல்லை. கொஞ்சம் புதுசா இருக்கு. குழந்தைங்களுக்குப் பசி வந்துடுத்துன்னா ஒரே அமர்க்களம் தான். ஒண்ணு வெராந்தாவிலே இருக்கும் கதவிலே ஏறி இடுக்கு வழியா உள்ளே நுழைஞ்சு அம்மா இங்கே இருக்காளானு பார்க்கிறது. இன்னொண்ணு வாசல் கேட்டிலே ஏறிப் பார்க்கிறது. அவங்க தான் ரெண்டு பேரும் பார்க்கிறாங்களே நமக்கு என்னங்கறாப்போல் இன்னொண்ணு கொஞ்ச தூரத்திலே படுத்துண்டு குரல் கொடுத்துப் பார்க்கிறது. ஒண்ணு நல்ல பால் வெள்ளை. கொஞ்சம் கொழு கொழுனு இருக்கு. இன்னொண்ணு சாம்பல் நிறம், இன்னொண்ணு அம்மா மாதிரி ப்ரவுனும், க்ரேயும் கலந்த நிறம். அம்மாக்காரி இரண்டு நாளைக்கு முன்னால் பெரிய எலி ஒண்ணைக் கவ்விண்டு வந்துடுத்து. உடனே எல்லாம் மாடிக்குப் போயாச்சு டின்னர் சாப்பிட. அன்னிக்கு ஸ்பெஷல் டின்னர் போல. ஆனா ஒண்ணு சாப்பிட்டது தெரியாம இடம் சுத்தம் பண்ணி வச்சுடறது.

இப்போக் கொஞ்சம் கொஞ்சம் என்னோட பழகியாச்சா?? காலம்பர வாசல் தெளிக்கிறச்சே கூடவே வந்து வெள்ளை உட்கார்ந்துக்கும். அது பாட்டுக்கு விளையாடும். தண்ணி தெளிக்கிறச்சே மட்டும் ஓடிப் போய் ஒளிஞ்சுக்கும். குடு குடுனு அங்கேயும், இங்கேயும் ஓடி ஓடி சுறு சுறுப்பாய் விளையாடிக்கும். இல்லைனா மாடிப்படியிலே ஒளிஞ்சுண்டு எனக்கு அட்டாச்சு காட்டும். கொல்லையிலே துளசிக்கு விளக்கு ஏத்திட்டா அந்த வெளிச்சத்தைப் பார்த்துட்டு ஒரே சந்தோஷம் தாங்கறதில்லை. அந்த வெளிச்சத்தோட விளையாட்டு. இன்னிக்குக் கொல்லைப் பக்கம் வராந்தாவுக்கு வெளியே எல்லாமும் அம்மாவோட உட்கார்ந்திருந்ததுங்களா? சரினு போய்ப் படம் எடுத்துடலாம்னு தயார் பண்ணிட்டுப் போனா எல்லாம் அதுக்குள்ளே போயிடுத்து. அம்மா சுவர் ஏறிக் குதிச்சு பின்னாடி வீட்டுக்குப் போக, இதுங்க சுவர் ஏறத் தெரியாமல் கீழேயே நின்னுண்டு குரல் கொடுக்குதுங்க. நல்லவேளையா சைடிலே உள்ள குளியலறை வெண்டிலேட்டரை அடைச்சு வச்சிருக்கோம். இல்லாட்டி அதிலே ஏறிண்டு கீழே இறங்கத் தெரியாம! ஒரு தரம் ஒரு குட்டி அப்படி ஏறிடுத்து, அம்மாவும் ரொம்ப நேரமா எங்கேயோ போயிட்டு வரவே இல்லை. மத்தது எல்லாம் ஒரே கத்தல். தாங்கலை. சரினு இவர் எடுத்துக் கீழே விடலாம்னு போனால் பயப்படறது. கீழே விழுந்து வைக்குமோனு எங்களுக்கும் பயம். அப்படியே விட்டுட்டு வந்துட்டோம். அப்புறமா அம்மா எங்கேருந்தோ வந்து கவ்விண்டு போச்சு.

இது போறாதுனு சமையலறை ஜன்னலிலே ஒரு தரம் அணில் கூடு கட்டிட்டு, அணில் பிள்ளைகள் சமையலறையிலே குறுக்கும், நெடுக்குமாச் சத்தம் போட்டுண்டு போக, அம்மா அணில்?? அப்பா அணில்?? தெரியலை. அதுங்கிட்டே ஏகத்துக்குக் கோவிச்சுண்டேன். உன்னோட குழந்தைங்களை எடுத்துண்டு முதல்லே இடத்தைக் காலி பண்ணு. இல்லாட்டி மிதிச்சுத் தொலைச்சுடப் போறேன்னு திட்டினேன். என்ன புரிஞ்சதோ? வாலைத் தூக்கிண்டு நான் சொல்றதையே கவனிச்சது. அப்புறமாப் பார்த்தா அணில் பிள்ளைகளை அங்கே காணோம். அப்புறமா நாங்களும் கீழ்க் கதவுகளை மூடறதில்லை. இதுங்களுக்கெல்லாம் எங்க வீடுதான் மெடர்னிடி ஹோம். இன்னும் பைரவர் தன் குடும்பத்தோட வரலை. ஆனால் அவர் வந்தால் பைரவி குட்டிகள் இருக்குமிடம் போக முடியாமல் கடிக்க வந்துடும். ஜாக்கிரதையா இருந்து தொலைக்கணும். ஏற்கெனவே ஒரு குட்டி பைரவருக்குச் சாதம் போட்டுண்டு இருக்கோமோ, தெருவிலே போனால் கூடவே வருது. கோலம் போடும்போது அதுக்குத் தான் ஏதோ தரேன்னு நினைச்சுண்டு கிட்டே வந்து நக்க வருது. எல்லாம் நேரம்!