59.ஆரியக் கடவுள்கள்-ஒரு பார்வை.

தருமி சார்,
நான் எதுவும் சொல்ல வேணாம்னுதான் இருந்தேன். ஆனால் சில விஷயங்களுக்கு மட்டும் நீங்க பதில் சொல்ல முடியுமா?
சமணரான இளங்கோவடிகள் எழுதிய சிலப்பதிகாரத்தில் ஆய்ச்சியர் குரவையில், கண்ணனைப் பற்றிய பாட்டு வந்தது எப்படி?
கன்று குணிலாக்கனி உதிர்த்த மாயவன்
இன்று நம் ஆனுள் வருமேல் அவன் வாயில்
கொன்றையத் தீங்குழல் கேளாமோ தோழி
கொல்லையஞ்சாரற் குருந்தொசித்தமாயவன்
எல்லை நம் ஆனுள் வருமேல் அவன் வாயில்
முல்லயந்தீங்குழல் கேளாமோ தோழி
என்றும் வருகின்றது.
மேலும் மதிப்புக்கு உரிய எம்.எஸ். அம்மா அவர்கள் ஒரு சிலப்பதிகார வரிப்பாடலைப் பாடியுள்ளார். அவற்றில் இருந்து சில வரிகள்.:

பெரியவனை மாயவனைப் பேருலகமெல்லாம்
விரிகமல வுந்தியிடை விண்ணவனைக்கண்ணும்
திருவடியும் கையும் திருவாயும் செய்ய கரியவனைக் காணாத கண் என்ன கண்ணே!
கண் இமைத்துக் காண்பார்தம் கண் என்ன கண்ணே!
மடந்தாழு நெஞ்சத்துக் கஞ்சனார் வஞ்சம்
கடந்தானை நூற்றுவர் பால் நாற்றிசையும் போற்றப் படர்ந்தாரண முழங்கப் பஞ்சவர்க்குத் தூது
நடந்தானை ஏத்தாத நாவென்ன நாவே!
நாராயணா வென்னா நாவென்ன நாவே!

சமண முனிவரான இளங்கோவடிகள் காலம் எது? கூற முடியுமா? சங்க காலமா? அதற்கும் முந்தியதா? சங்க காலம் என்றால் சங்க காலத்திலேயே இவை எல்லாம் தமிழில் கவிதை எழுதும் ஒரு சமண முனி எப்படி அறிந்தார். பிற்பாடு வந்ததா? அப்படி என்றால் எப்போது வந்தது? அதிலும்ம் மஹா பாரதத்தில் நிகழ்ந்த கம்ச வதம், மற்றும் பாண்டவர்க்குத் தூது போனது எல்லாம் எப்படித் தெரிந்தது? கூற முடியுமா? மேலும் எல்லாருக்கும் தெரிந்த ஒளவைப் பிராட்டியை எடுத்துக் கொள்ளுங்கள். பாரியின் மக்களான அங்கவை, சங்கவையைக் காத்தார் ஒளவை தான். பாரி சங்க காலத்தைச் சேர்ந்த கடை எழு வள்ளல்களில் ஒருவர். அந்த ஒளவை தான் விநாயகரைப் பற்றிப் பாடி இருக்கிறார் என்றால் சங்க காலத்திலேயே விநாயகர் வழிபாடு இருந்துள்ளது என்று ஒத்துக் கொள்ள வேண்டுமே! மேலும் நக்கீரர் பாண்டியர் காலத்தைச் சேர்ந்த சங்கப் புலவர்களுள் முதன்மையானவர். அவர் முருகப் பெருமானிடம் அவர் கொண்டிருந்த பக்தி தெரியும். முருக பக்தி எப்போது வந்தது? முருகன் தமிழ்க்கடவுள் என்றால் தாய் தந்தையர்? தேவி மீனாக்ஷிக்கும், சுந்தரேசருக்கும் பிறந்த திருக்குமாரர் "உக்கிரக் குமார பாண்டியர்" என்று ஒத்துக் கொண்டாலும் மீனாக்ஷியை மணந்தது சிவன் தானே? அவர் எங்கிருந்து வந்தார்? நாம் தான் பிரிக்கிறோம்.
திருவிளையாடல் புராணம் எழுதிய "பெரும்பற்றப்புலியூர் நம்பி" என்பவர் தன் நாட்டு வாழ்த்தில் இவ்வாறு கூறுகிறார்.
"ஆவியந் தென்றல் வெற்பின்
அகத்தியன் விரும்பும் தென்பால்
நாவலந் தீவம் போற்றி
நாவலந் தீவம் தன்னுள்
மூவர்கட்கரியான் நிற்ப
முத்தமிழ்த் தெய்வச் சங்கப்
பாவலர் வீற்றிருக்கும் பாண்டி நன்னாடு போற்றி" இதில் நாவலந் தீவு என்பது பாரத நாடு மொத்தத்தையும் குறிக்கும் என்பது புரிந்திருக்கும். இதில் எங்கே இருந்து வந்தது திணிப்பு?
மேலும் நாட்டார் தெய்வங்கள் என்று இப்போது நீங்கள் பிரித்திருக்கும் தெய்வங்கள் தான் எத்தனையோ வந்தேறிகளின் குல தெய்வமாக உள்ளது. சொள்ள மாடன், சுடலை மாடன், சடையன், சடைச்சி, மாரியம்மாள், காளி, பட்டாள அம்மன், பெரிய காண்டி அம்மன், கறுப்பு, முனியாண்டி, மாயாண்டி, மலையாளக் கறுப்பு, பேச்சி அம்மன், செல்லத்தம்மன், படவட்டம்மன், பிரமன், மாயன் இப்படி எத்தனையோ சொல்லிக் கொண்டே போகலாம். இங்கெல்லாம் பூசாரிகள் செய்யும் பூஜையைத் தான் வந்தேறிகள் மனமுவந்து ஏற்றுக் கொள்கிறார்கள். பிரித்தது நம்மை ஆள வந்தவர்கள். சாதி ரீதியாகப் பிரித்து ஆள நினைத்தவர்கள் இப்போது ஓரளவு அதில் வெற்றி காணத் தொடங்கி விட்டார்கள். அப்போது யாருக்கும் புரியவில்லை. நாட்டுச் சுதந்திரம் தான் முக்கியமாக இருந்தது. சுதந்திரத்துக்குப் பின் அரசியல்வாதிகளால் பிரிக்கப் படுகிறோம். நஷ்டம் நமக்குத் தான். இன்னும் சொல்லப் போனால் சில தெய்வங்களுக்கு மதுக்குடம் எடுக்கும் வழக்கம் கூட உண்டு என்றும் சொல்லுவார்கள். தென் மாவட்டங்களில் அது பரவலாக இருக்கிறது என்று நினைக்கிறேன். பிரமன் - பிரம்மா
பேச்சி அம்மன் -சரஸ்வதி
மாரி அம்மன் -ரேணுகா தேவி
மாயாண்டி -சிவனும், விஷ்ணுவும் இணைந்தவர்.
சுடலை மாடன் - ருத்திரன்.
இப்படி ஒவ்வொரு தெய்வத்திற்கும் ஒவ்வொரு பூர்வப் பெயர் உண்டு. ஆனால் நீங்கள் ஒத்துக் கொள்ள மாட்டீர்கள். சமணமும், புத்தமும் கூட வட நாட்டில் இருந்து வந்தது தான். நம் நாட்டில் மதம் என்று கூறும் எல்லாமே வெளியில் இருந்து வந்தவைதான். சநாதன தர்மத்தைத் தவிர. எல்லாக் கடவுளும் ஒன்று.

ஒரே கடவுள் வாழ்த்துப் பாடி எல்லாக் கடவுளும் ஒன்று என்று புரிய வைத்தார், செய்குத் தம்பிப் பாவலர். இஸ்லாமிய சமுதாயத்தைச் சேர்ந்த பாவலர், சதாவதானி. அவாரிடம் கடவுள் வாழ்த்துப் பாடச் சொல்லவும் என்ன பாடினார் தெரியுமா? "சிரம் மாறு உடையான்" என்று ஆரம்பித்துப் பாடினார். யாரைக் குறிக்கிறது என்று கேட்டதற்கு எல்லாரையும் என்றார். எப்படி என்றார்கள். பாவலர் சொன்னார்:
"விநாயகர் மாறுபட்ட சிரம் உடையவர் ஆதலால் அவர் சிரம் மாறு உடையார்.
முருகன் என்றாலோ சிரம் ஆறு உடையவன். ஆகையால் சிரம் ஆறு உடையோர்.
சிவனோ என்றால் தலையில் கங்கை ஆறு கொண்டவர். ஆகவே அவர் சிரத்தின் மேல் ஆறு(நதி) உடையவர்.
திருமாலோ ஆற்றின் நடுவில் தலை வைத்து (காவிரி, கொள்ளிடம் நடுவே ஆற்றில்) படுத்திருக்கிறார். ஆகவே அவரும் சிரம் ஆற்றில் உள்ளவர்." என்றார். கூட்டத்தினர் "எல்லாம் சர், இஸ்லாமியரான நீர் இந்துக் கடவுள் களைப் பற்றி எப்படிப் பாடலாம்" என்றனர்.
அதற்கு அவர் எல்லாம் ஒன்று தான். அல்லாஹ் என்ற பேரருளாளன் உலகுக்குத் தலையாய (சிரம்) வழியாக (ஆறு) மார்க்கத்தை அருளியவன். எனவே இது அவருக்கும் பொருந்தும் " என்றார். இது தான் உண்மை. நாம் தான் அடித்துக் கொள்கிறோம். அவரவர் நம்பிக்கை அவரவருக்கு.
இப்போது இந்து மதத்தில் ஏன் இத்தனை கடவுள் என்போருக்கு:
நம் ஒவ்வொருவருக்கும் ஒவ்வொரு விதமான ஆசைகள், விருப்பங்கள். சிலருக்கு அமைதி, சிலருக்கு ஆடம்பரம், சிலருக்குப் படிப்பு, சிலருக்குப் பணம். அவரவர் விருப்பத்துக்கு ஏற்றமாதிரி அவரவர் தெய்வ வழிபாடும் செய்யலாம். இது வெறும் வசதிக்குத் தான். நோக்கம் ஒன்றே. ஆனால் எல்லாரும் ஞானத்தால் பண்பட்ட மனிதர்கள் இல்லையே. இந்த லெளகீகத்தில் உழல்பவர்கள் எல்லாருக்கும் ஆறுதல், பற்றுக்கோடு, நம்பிக்கை இறை உணர்வுதான். அதை சநாதன தர்மம் நம்மிடம் உனக்கு விருப்பமானதை நீயே தேர்ந்தெடு என்று கூறுகிறது. உங்களை மாதிரி எல்லாம் கடந்து விட்டவர்களுக்கு ஞானம் விரைவில் சித்திக்கும்.