"நகாசு" பட்டு தான் தீபாவளிக்கு!

கொலு முடிஞ்சாச்சு, இனிமேல் வழக்கம் போல் மொக்கை போடலாமானு நினைச்சேன். இந்த தீபாவளி ஒண்ணு வருதே, அது பத்தி ஒண்ணுமே எழுதலைனு வலை உலக மக்கள் தவிக்க
மாட்டாங்களா? தீபாவளி பர்ச்சேஸ் பத்தி எழுதலாம்னு நினைச்சேன். சின்ன வயசிலே
அப்பா எடுக்கிறது பிடிக்காதுங்கிற நிலைமை வந்ததிலே இருந்து நான் தான் கடைக்குப் போய் எனக்குப் பிடிச்ச மாதிரியில் எடுக்க ஆரம்பிச்சேன். பேர் தான் எனக்குப் பிடிச்ச மாதிரினு, ஆனால் அப்பா முன்னாலேயே கடைக்காரர் கிட்டே சொல்லி வச்சுடுவார். அப்போ எல்லாம் அந்த வருஷம் என்ன லேட்டஸ்ட் ஃபாஷனோ அது தான்! அப்படினு சொல்லி அப்பா இஷ்டத்துக்கு ஒண்ணுக்கு ரெண்டா டிரஸ் கிடைக்கும்

அதுக்காகக் கடை கடையா ஏறி இறங்கற வழக்கம் எல்லாம் இல்லை. ஒரே கடைதான், அதுவும் குறைந்த பட்சமாய் 20 நிமிஷங்களுக்கு மேல் என்னோட பொன்னான நேரத்தைச் செலவிட்டதில்லை! உண்மை, நம்புங்கள். புடவை கட்ட ஆரம்பிச்சதிலே இருந்து புடவை கலருக்கு மாட்சிங் ப்ளவுஸ் என்றும் அலைந்ததில்லை. அது என்னமோ தெரியலை, அந்தப் புடவை சம்மந்தப் பட்ட ஏதோ ஒரு கலரில் என்னிடம் ப்ளவுஸ் இருந்து விடும். ஆகவே டெய்லரிடம் தீபாவளிக்குத் தலையில் எண்ணெய் வைத்துக் கொண்டு ப்ளவுஸுக்கு
அலைந்ததும் இல்லை.

அம்பி போன வருஷம் அவங்க அம்மாவுக்குப் புடவை எடுக்கக் கடை கடையாய் அலைந்ததை வர்ணித்தபோது எனக்குச் சிரிப்பாய் வந்தது. எனக்குக் கல்யாணம் ஆனதும்
தீபாவளி பர்ச்சேஸ் என்றால் விஜயதசமி அன்னிக்குத் தான் என்று , நானும், என்னோட
மறுபாதியும் முடிவு செய்து கொண்டோம். ரெண்டு பேரும் ஏற்கெனவே பேசி முடிவு பண்ணி
இருப்போம், எந்தக் கடைனு! என்ன அவர் முடிவு செய்வார், நான் தலை ஆட்டுவேன்,
அதான் நடக்கும். அநேகமாய் அம்பத்தூரிலேயே இருக்கும் எங்கள் குடும்பக் கடையான "அம்பிகா ஸ்டோர்ஸ்" தான். அங்கே தானே வீட்டிலே மொத்தப் பேருக்கும் கடனில் எடுக்க முடியும். அந்த ராஜஸ்தானத்தைச் சேர்ந்த கடைக்காரருக்கும் எங்களுக்கும் பூர்வஜன்ம பந்தம் ஏதோ இருந்திருக்கணும். நாங்க எப்போவாவது இந்த வருஷம் கையில் கொஞ்சம் பணம் புரட்டி வெளியிலே எங்கேயாவது எடுக்கலாமானு நினைக்கறதுக்குள்ளே
அவர் கூப்பிட்டு விடுவார், ஏன் வரலைனு கேட்டு.

அதை விட்டால் இருக்கவே இருக்கு ஹாண்ட்லூம் ஹவுஸும், கோ-ஆப்டெக்ஸும். இதில்
கோ-ஆப்டெக்ஸில் நிஜமாவே எல்லாத் துணி வகைகளும், அதுவும் பட்டு நல்லாவே இருக்கும். ஆனால் அப்போதெல்லாம் வருகிற அடிப்படைச் சம்பளத்துக்குக் கொடுக்கிற கடனில் எனக்கு மட்டும்தான் பட்டு எடுத்துட்டு எல்லாரும் மாத்தி மாத்திக் கட்டிக்கும்படியா இருந்திருக்கும். அப்புறம் மத்தவங்க முக்கியமாய் ஆண்கள் எல்லாம் என்னத்தைக்
கட்டிக்கிறது? ஆகவே பாலியெஸ்டர் கூடக் கோ-ஆப்டெக்ஸிலேயே எடுத்துக் கட்டி
இருக்கேன். அது சலிப்பா இருந்தால் என்.டி.சி. என்.டி.சி. பாலியெஸ்டர் துணி
சூப்பர் துணி, கிழியவே கிழியாது. நானாய்க் கத்திரிக்கோல் எடுத்துக் கிழிச்சால்தான்
உண்டு.

கடைக்குப் போகும் முன்னர் எங்க வீட்டிலே ஒரு சின்ன டிஸ்கஷன் நடக்கும்.என் கணவர் கேட்பார் என் கிட்டே என்ன எஸ்டிமேட்னு முதலிலேயே சொல்லிடுனு,ஏதோ உலக வங்கி கிட்டே கடன் கேட்கும்படியா ஆயிடுச்சேங்கிற நினைப்பிலே. எனக்கு எப்படி முன் கூட்டியே இது தெரியணும்னு அவர் நினைப்பார்ங்கிறது இன்னி வரை எனக்குப் புரியாத புதிர். சிலசமயம் 500/-ரூக்குள் எடுக்கணும்னு நினைச்சால், அது 50, அல்லது 100 வரை கூட ஆகிறது உண்டு. அதுவும் ஒவ்வொரு கடையாக ஏறி இறங்கப் போவதும் இல்லை. நேரே
போய்த் துணியை எடுத்துட்டு ஃபார்மில் ஃபில்-அப் செய்து கொடுத்தால் தீபாவளிக்கு அடுத்த மாசச் சம்பளத்தில் இருந்து தான் பிடிக்க ஆரம்பிப்பாங்க.

அதிலேயும் கோ-ஆப்டெக்ஸுக்கு வருகை தரும் நம்ம மாதிரி நடுத்தர ஆத்மாக்கள்
சிலருக்கு எங்க ஃபார்மில் உள்ள தொகையே விஸ்வரூபமாய்த் தெரியும். புகை விடுறது நல்லாவே தெரியும். அப்போ அவங்க நிலைமை இன்னும் மோசம், நாம் பரவாயில்லைனு சமாதானப் படுத்திப்பேன். இந்த பட்ஜெட்டை விட்டுட்டு எங்கேயோ போயிட்டேனே! நான் ஒவ்வொருத்தர் பேரையும் எழுதி அவங்க பேருக்கு முன்னால் ஒருத்தருக்கு இத்தனை ரூபாய்
அதிக பட்சம்னு போட்டுக் கொடுப்பேன் முன்னாலேயே ஒரு 100ரூ வரை எல்லாருக்கும் ஜாஸ்தியாவே போட்டுடுவேன்.என்னோட கொட்டேஷனை, எங்க வீட்டு நிரந்தரப் பிரதம+நிதி அமைச்சர் (இன்னும் அவர்தான் கெட்டியாப் பிடிச்சுட்டு இருக்கார். :P) அதைப் பார்த்துட்டுச்
சில,பல கட் செய்துவிட்டு (எல்லாம் ஆப்பீச்ச்ச்சிலே ஆடிட் அப்ஜெக்க்ஷன் போட்டுப் போட்டு, கர்னல், பிரிகேடியரை எல்லாம் அலற விட்டதின் பாதிப்புத் தான், இ.கொ. இப்போப் புரியுதா? நான் ஏன் அப்படிச் சொன்னேன்னு, நான் என்ன சொன்னாலும் எதிராய்ச் சொல்லுவதே என் ம.பா.க்கு வேலைனு)

அப்புறமாய் நான் ஒரு ஓபன் டெண்டர் கொடுக்கணும். அதிலேயும் சிலபல டிஸ்கவுண்டுகள்
நடக்கும். அதுக்கப்புறம் கடைக்கு இரண்டு பேரும் கிளம்புவோம். என்னைப் பார்த்துப்
பரிதாபப்படுவதைத் தவிர வேறு ஒண்ணும் செய்ய முடியாத என் மாமியார் வெற்றித்
திலகம் இட்டு வழி அனுப்ப இரண்டு பேரும் போவோம். வழியில் ஒரு ஜூஸ்,
இல்லைனா ஒரு காஃபி, டிஃபன்? ஒரு கடலை மிட்டாய்? மூச்! சாயந்திரம் டிஃபனுக்கு வீட்டுக்கு வந்துடணும். நாங்க சாப்பிட்டுட்டுக் கிளம்பும்போதே மணி 12-00 ஆகி இருக்கும். 4 மணிக்குள் வீட்டுக்கு வரணும்னு முடிவு பண்ணிட்டு (அவர் தான் முடிவு பண்ணுவார் வழக்கம்போல்) போவோம்.

அங்கே பையன், பொண்ணு, அவரோட தம்பி, அப்பா, அம்மா வரை ஒண்ணும் பிரச்னை வராது. கடைசியில் அவருக்கு வேஷ்டி மட்டும் போதும்னு தியாகம் பண்ணிட்டு என்னோட
பட்ஜெட்டுக்கு வருவார். இந்தப் புடவையா, நல்லாவே இல்லைம்பார். எனக்கு
என்னமோ அது தான் உலகத்திலேயே உசத்தியாய்த் தெரியும். நாங்க புடவை
செக்க்ஷனுக்கு வரும்போதே 2-00 மணி ஆகி இருக்கும். இந்தக் கலர் உனக்கு
நல்லா இருக்காது, அந்தக்கலர் எனக்குப் பிடிக்கலைனு சொல்லிட்டுக் கடைசியில்
அவருக்குப் பிடிச்ச பச்சைக் கலரிலேயே எனக்கு ஒரு புடவை செலக்ட் செய்வார்.
ஏற்கெனவே அந்தப் பச்சையில் என் கிட்டே 6 புடவையாவது இருக்கும். சொன்னால் அதனால் என்ன? இது ஆலிவ் க்ரீன், மண்டு, உனக்கு இந்தக் கலர் நல்லா இருக்கும், இந்தக் கலரோ, டிசைனோ இதுவரை நீ கட்டினதே இல்லைனுடுவார். இப்போப் புரியுதா மாட்சிங் ப்ளவுஸுக்கு ஏன் அலையலைனு. அதான் பச்சை, பச்சையா ஏகப் பட்ட ப்ளவுஸ் இருக்குமே! ஆனால் ஒண்ணு, 15 லிருந்து 20 நிமிஷத்துக்குள்ளே எடுத்து முடிச்சுடுவோம். நானும் ஒருவழியா மனதைத் தேத்திட்டு வந்துடுவேன்.

இப்படியாக என் கணவருக்குப் பிடிச்சப் பச்சைக் கலரின் கிட்டத் தட்ட ஒரு 20,25
புடவையாவது கட்டி இருப்பேன். எங்க அப்பா வேறே மாதிரி. அவருக்குப் புடவை
என்றால் பட்டுத் தான். அதுவும் எனக்கு என்றால் அரக்குக் கலர் தான். அரக்கில்
என்ன எல்லாம் ஷேட் உண்டோ அதில் எல்லாம் வாங்கி விடுவார். அவரிடமும்
நம்ம பாச்சா ஒண்ணும் பலிக்காது. அப்படியே வேறே கலரில் வாங்கிட்டு வந்துட்டாலும் உடனேயே ஊரையே கூட்டி இந்தக் கலர் நல்லாவே இல்லை, உடனே மாத்தச் சொல்லுங்கனு சொல்லிட்டு அன்னிக்கு ஃப்ளாஷ் நியூஸிலும் போய்ச் சொல்லிட்டு வருவார்.

இப்போப் பையன் கொஞ்சம் மாடர்னா இருக்கானே, அவனாவது கொஞ்சம் மாறுதலாய் எடுத்துத் தருவான்னு நம்பினேன். கடைசியில் பார்த்தால் மஞ்சள் கலர் அவனுக்குப் பிடிக்குமா, அந்தக் கலரிலேயே ஒவ்வொரு முறையும் புடவை வாங்கி வர ஆரம்பிச்சான்.
வேணாம்பானுட்டேன். வெளியே போனால் பச்சைப் புடவை கட்டும்போது பச்சைக்
காளினும், அரக்குக் கட்டும்போது சிவப்புக் காளினும், மஞ்சள் கட்டும்போது மஞ்சள்
காளினும் இன்னும் எத்தனை நாள் யார் பேர் வாங்கறது? இந்த முறை வித்தியாசமாய்ப் புடவை வாங்கணும்னு நினைச்சேன். நல்லிக்கெல்லாம் வரமாட்டேனு எங்க வீட்டு சர்வாதிகாரி சொல்லிட்டதாலே அம்பிகா ஸ்டோர்ஸிலேயே திருப்தி அடைய வேண்டியதாப் போயிடுச்சு. விஜயதசமி அன்னிக்கு ஞாயிற்றுக் கிழமை 4-30 லிருந்து 6-00 வரை ராகு காலம்னு 4 மணிக்கே புறப்பட்டோம். 4-10க்குக் கடைக்குப் போய்ப் புடவை எடுத்து பில் போட்டுப் பணம் கொடுத்து 4--30க்கு வீட்டுக்குத் திரும்பியாச்சு. கலர் என்னனு கேட்காதீங்க.
பச்சையில் இரண்டும், மஞ்சளில் ஒன்றும்.

:P :P :P

பி.கு. அம்பி, நீங்க எடுக்கிறதாச் சொன்ன "நகாசு" பட்டு மட்டும் வேறே கலரில் எடுத்துட்டு வந்துடுங்க. பச்சை, மஞ்சள், அரக்கு வேணாம். கல்யாணத்துக்கு எடுத்து வச்ச ரிவெர்சிபிள் புடவையும் மறக்காமல் எடுத்துட்டு வந்துடுங்க. டாங்ஸு, டாங்ஸு!