கனுப்பிடியும், பொங்கல் பரிசும்.

இன்னிக்குக் காலம்பர வைச்ச கனுப்பிடி . இந்த வருஷம் மொட்டை மாடிக்குப் போகலை. போயே மாசக்கணக்கா ஆச்சு. தொடர்ந்து மழை, மழை, மழை, மழை என்பதால் மாடி வழுக்குகிறது. எங்கேயாவது விழுந்து வைச்சுட்டால் என்ன செய்ய முடியும்! நேற்றும் காலை மழை பிடித்துக் கொண்டு இரவு கொஞ்சம் ஓய்வு. இன்னிக்கும் காலையில் மழை பிடித்துக்கொண்டு பதினோரு மணிக்குப் பின்னர் கொஞ்சம் ஓய்வு. சூரியனார் பல நாட்கள் கழிச்சு வந்ததால் சோம்பல் முறித்துக் கொண்டு அரைக்கண் திறந்து பார்த்துக் கொண்டு இருக்கார்.  மழை தொடருமா என்ன என்பது பற்றி எதுவும் தெரியலை.  வெயிலின் அருமை நிழலில் தெரிகிறாப்போல் மழை பெய்யும்போதும் தெரிகிறது வெயிலின் அருமை. துணிகள் நன்றாகக் காய்ந்தே பல நாட்கள் ஆகின்றன. கொஞ்சம் வெயில் அடிக்குதேனு காயப் போட்டோம் எனில் நன்கு காய ஆரம்பித்ததும் மழை தொடங்கி விடுகிறது. சுமார் எட்டு ஆண்டுகள் கழிச்சு இம்மாதிரி மழை! சென்னையில் இப்படித்தான் இருக்கும். தெருவெல்லாம் வெள்ளக்காடாய் இருக்கும். இங்கே அப்படி இல்லைனாலும் வெள்ள அபாய எச்சரிக்கையும் கொடுத்திருக்காங்க.

 இணையத்தில் பழக்கம் ஆன அனைத்து சகோதரர்களுக்காகவும் பிரார்த்தனை பண்ணிக் கொண்டு கனுப்பிடி வைச்சிருக்கேன். சீரு(று)கிறவங்க சீரு(று)ங்கப்பா. செக், ஆர்டிஜிஎஸ், நெஃப்ட் எப்படி வேணாலும் பணம் அனுப்பலாம். புடைவை அனுப்பறவங்க நல்ல கோ ஆப்டெக்ஸ் பட்டாக எடுத்துடுங்க! செரியா? இந்தப் பருத்திச் சேலைகள் பரவாயில்லை, ஆனால்  சிந்தெடிக் கட்டிக்கிறதே இல்லை. இவை வேண்டாம். முத்து, பவளம், ரத்தினம், வைரம், வைடூரியம், மரகதம், சிவப்புக் கெம்பு எது ஆனாலும் சரிப்பா! என்னோட எடைக்குக் கொடுத்தால் போதும். ஆனால் ஒரு பிரச்னை இப்போ என்னோட வெயிட் குறைஞ்சிருக்கு! :( (இஃகி,இஃகி,இஃகி)

கீழே ஏடிஎம் அவங்களோட சஹானா.காமில் அதிகப் பதிவுகள் வெளியிட்டதுக்காகக் கொடுத்த பரிசு! ராதா கிருஷ்ணர், கீழேயே விளக்குடன். கவரோடு போட்டதால் ஒழுங்காத் தெரியலைனு சொல்லப் போறீங்க. மேல் கவரை நீக்கிட்டும் படம் எடுத்திருக்கேன். அதையும் போடுகிறேன்.

இதோ வரேன், அந்தப் படத்தையும் எடுத்துக் கொண்டு! :) இதோ அந்தப் படம் கீழே!

இதான் அந்தப் பரிசு. ராதையும் கிருஷ்ணனும். கீழே சின்ன விளக்கு. சுவற்றில் மாட்டலாம்னு நினைக்கிறேன்.  இதுக்கு முன்னேயும் ஒரு பரிசு அனுப்பி இருந்தாங்க. அது கிட்டத்தட்ட (அநேகமா) கோமதி அரசு தீபாவளிப் பதிவில் பகிர்ந்தது தான். அதையும் ஒரு நாள் எடுத்துப் போடுகிறேன். திடீர்னு எனக்குச் சுக்கிர தசை அடிக்குதோனு ஜந்தேகமாவும் வருது! இஃகி,இஃகி,இஃகி!

sahanamag.com இதோ இங்கே இருக்கு அந்த அறிவிப்பு. அதுக்கான பரிசு தான் இன்னிக்கு வந்திருக்கு. மேலே அந்தப் படம் தான் போட்டிருக்கேன்.

மழை கொஞ்சம் விட்டிருக்கு. ஆனாலும் சூரியன் வரலை. மேகங்கள் சூழ முழு ஓய்வு. 19 தேதிக்குப் பின்னர் மழை நிற்கும் என்று சொல்கின்றார்கள். பார்ப்போம்.

என்று ஒழியும் இந்தத் திரைப்பட மோகம்!

எல்லோர் வீட்டிலும் பொங்கல் கொண்டாடி முடிச்சிருப்பீங்க. சிலர் நாளை மாட்டுப் பொங்கலுக்குத் தயாராகிக் கொண்டிருப்பீங்க. சிலர் நாளைக்காலை கனுப்பிடி வைப்பது பற்றித் தயார் செய்ய நினைத்துக் கொண்டிருப்பீர்கள். சகோதரர்களுக்காக வைக்கும் இந்தக் கனுப்பிடியில் வைக்கும்போது நம் இணையத்து சகோதரர்கள் அனைவரையும் நினைத்துக் கொள்வேன். எல்லோர் வாழ்விலும் சுபிக்ஷம் பெருகவும், அமைதி நிலவவும் பிரார்த்திக்கிறேன். நான் இத்தனை பிரார்த்திக்கொண்டும் ஒன்றும் நடக்கவில்லை என்றும் கொரோனா 3.0 வந்துவிட்டதாகவும் நெல்லை கூறுகிறார். இதற்கு முன்னரும் வியாதிகள் வரவில்லையா என்ன?

நினைவு தெரிஞ்சதில் இருந்து அம்மைப் பால் வைக்க, காலரா ஊசி போட, பிசிஜி ஊசி போட என யாரானும் வந்து போட்டுட்டுப் போய்க்கொண்டே இருப்பார்கள். பின்னர் நம் குழந்தைகள் காலத்தில் தடுப்பு ஊசிகள், போலியோ சொட்டு மருந்து என ஏதானும் கொடுத்துக் கொண்டு தான் இருப்பார்கள், கொஞ்ச காலத்துக்குக் கான்சர் பயம் எல்லோரையும் பிடித்து ஆட்டியது. பின்னர் அது பழகிவிட்டது. இப்போதும் அது கடுமையான நோயாக இருந்தாலும்முன்னளவு பயம் யாருக்கும் இல்லை. பல வீரியமான மருந்துகள் வந்துவிட்டதால் எதிர்கொள்ளும் மனோபலம் வந்து விட்டது. பின்னர் எய்ட்ஸ் என்னும் நோய் வந்தது. எல்லோரையும் பயமுறுத்தியது. அதன் பலன் ஊசி போடும் சிரிஞ்சை உடனடியாகக் கழித்துக் கட்டும் முறை வந்துவிட்டது. இப்போது நமக்கு ஒரு ஊசி போட்டால் அந்த சிரிஞ்சை வேறு யாருக்கும் பயன்படுத்த முடியாது என்று ஆகிவிட்டது. ஆகவே இப்போது வந்திருக்கும் இந்தக் கொரோனாவுக்கும் அப்படி ஒரு மருந்து கண்டுபிடிக்கப்படலாம். காத்திருக்கணும். காத்திருப்போம். நல்லதே நினைப்போம்.

எங்க வீட்டில் இந்த வருஷம் பண்டிகைகள் கொண்டாட முடியாத சூழ்நிலை. என்றாலும் நாளைக் கனுப்பிடிக்காகக் கொஞ்சம் போல் பொங்கலும் எங்க புக்ககத்து வழியில் செய்யும் தனிக்கூட்டும் பண்ணி வைத்து இருக்கேன். நாளைக் கனுப்பிடிக்கு அவை தேவைப்படுமே! மற்றபடி பண்டிகையாகக் கொண்டாடவில்லை. 

பொங்கல் வெளியீடாக வந்திருக்கும் "மாஸ்டர்" என்னும் படத்தைப்பார்க்க ஒரு நபருக்கு  3000 ரூபாயெல்லாம் செலவு செய்து டிக்கெட் வாங்கிச் சென்றிருக்கின்றனர். ஒரு 3 மணி நேரப் பொழுது போக்குக்கு ஒரு குடும்பத்தின் ஒரு மாத மளிகை சாமான் செலவு! இது அடுக்குமா? இன்னொரு பக்கம் அரசு கொடுத்த பொங்கல் பணத்தைச் செலவு செய்து கொண்டு டாஸ்மாக்கிற்குச் செல்லும் மக்கள்! இந்தப் படத்தை வெளிவந்த அன்றே பார்க்கவில்லை எனில் என்ன ஆகும்? கொரோனா பரவுவது தடுக்கப்படுமா? அல்லது கொரோனாவிற்குப் புது மருந்து கண்டு பிடிச்சிருப்பதாக அந்தப் படத்தில் சொல்றாங்களா? இந்தத் திரைப்பட நடிகர்கள் எல்லாம் புரட்சி செய்வதும், அரசைத் தட்டிக் கேட்பதும் அந்தப் படங்களில் இயக்குநர் சொல்படி நடித்து, வசனகர்த்தா எழுதிக் கொடுத்ததை டப்பிங் குரலில் பேசியவை தான். அதற்கே கோடிக்கணக்கில் பணம் வாங்கிக்கிறாங்க. இந்தப் பணத்தை வைத்துக் கொண்டு ஏதேனும் சமூக சேவையா செய்யறாங்க? எதுவும் இல்லை. கட்சி ஆரம்பித்து அரசியலுக்குப் பிள்ளையைக் கொண்டு வந்தே தீரணும்னு அவர் அப்பா பாடுபட்டுக்கொண்டு இருக்கார். அப்படியே அரசியலுக்கு வந்தாலும் எல்லாவற்றையும் மாற்றி விடப் போகிறார்களா? முடியுமா? இந்தத் திரைப்பட மோகம் என்று ஒழியும்? மக்கள் மனம் எப்போது மாறும்? 

இதிலே இன்னும் சிலருக்கு ரஜினிகாந்த் அரசியலுக்கு வரணும் என்று பிடிவாதம். வேறு சிலரோ ரஜினி வந்தால் நடப்பதே வேறே என எச்சரிக்கை. தடியெடுத்தவன் தண்டல்காரன் என்னும் வழக்குச் சொல் உண்மையாக ஆகிக் கொண்டிருக்கிறது. அரசியலில் நுழைவதே இப்போதெல்லாம் கௌரவமானதாகத் தெரியவில்லை. ஆனாலும் வரும் தேர்தலில் யார் ஆட்சி செய்யப் போகிறார்கள் என்பதில் பெரிய போட்டியே நடக்கிறது. யார் ஜெயிக்கப் போறாங்களோ!

எல்லோருக்கும் தாமதமான பொங்கல் வாழ்த்துகள். பொங்கல் பற்றிய கட்டுரைகள்  சஹானா.காம் இலும், மின் நிலாவிலும் வந்திருப்பதால் நான் தனியாக ஏதும் எழுதி என்னோட வலைப்பக்கம் பகிரவில்லை. எல்லாம் முன்னாடியே நிறைய எழுதிவிட்டதால் இந்த வருஷம் எதுவும் இல்லை

.சஹானா.காம்  இங்கே பார்க்கவும்! பொங்கலோ பொங்கல்!

மின் நிலா இந்தச் சுட்டிக்குப் போனால் அங்கே பொங்கல் மலரின் பிடிஎஃப் கிடைக்கும். தேவைப்படுபவர்கள் தரவிறக்கிக் கொண்டு படிக்கலாம். 

என்னவோ சொல்றேன்!

கிட்டத்தட்ட 2750 பதிவுகள் வெளி வந்திருக்கின்றன. இதில் மீள் பதிவுகள் 50 இருக்கலாம். ஆரம்ப காலங்களின் மொக்கைப் பதிவுகள் 100 இருக்கலாம். உருப்படியாத் தேத்துவது எனில் 2000 இருந்தால் அதிகம். கொஞ்ச நாட்களாக இடைவெளி கொடுக்கணும்னு எழுதவில்லை. ஆனால் இந்த நாட்களில் புத்தகங்கள் படித்தேன். ஆன்லைனில் கிடைத்த புத்தகங்களைத் தரவிறக்கிக் கொண்டு படித்தேன். அநுத்தமாவின் 3 புத்தகங்கள், பிவிஆரின் 2/3 புத்தகங்கள் என்று படித்தேன். ராஜம் கிருஷ்ணனின் "அமுதமாகி வருக!" கிடைக்கவே இல்லை. அருமையான கதையம்சம் உள்ளது. ராஜம் கிருஷ்ணன் எழுத ஆரம்பித்த புதுசில் எழுதி இருக்கணும். அதில் பைகாரா-குந்தா திட்டம் செயல்பட ஆரம்பித்தது குறித்தும் அந்த நீர் மின் திட்டம்/அணைக்கட்டுக் கட்டியது பற்றியும் எழுதி இருப்பார். முன்னரே படிச்சிருந்தாலும் இப்போது மீண்டும் படிக்க ஆவல். இம்மாதிரிச் சில நாவல்கள் தான் மறுபடி படிக்கும் ஆவலைத் தூண்டும். அந்த வகையில் சலிக்காத எழுத்தாளர்கள் கல்கியும், தேவனும்.

**********************************************************************************

ரஜினிகாந்த் உடல்நிலை சரியில்லை என்பதால் நான் அரசியலுக்கூ வரப்போவதில்லைனு அறிவிச்சுட்டார். ஆனாலும் எங்கே பார்த்தாலும், யாரைப் பார்த்தாலும் அவரை மீண்டும் அரசியலுக்கு அழைத்துவரச் செய்யப்படும் முயற்சிகள் பற்றியே பேச்சு! காது புளித்துப் போய்விட்டது. அவர் வந்து மட்டும் என்ன செய்ய முடியும்? நிர்வாகத்தில் பழகி இருக்காரா? அரசியலில் அரிச்சுவடி தெரியுமா? மக்களிடையே அவருக்குச் செல்வாக்கு இருக்கிறது. இந்தச் செல்வாக்கு ஓர் அரசை நடத்த உதவியாய் இருக்குமா? அப்படியே அவர் வந்து விட்டாலும் அவர் உடல் நிலை இருக்கும் நிலையில் அவரால் அலைந்து, திரிந்து பிரசாரங்கள் பண்ண முடியுமா? அரசாங்கத்தை நடத்தும் நடைமுறைகளைக் கற்று அரசை நடத்துவதற்கே குறைந்த பட்சம்  ஆறு மாதங்களுக்கும் மேல் ஆகும். எல்லா விஷயங்களையும் பற்றிப் புரிந்து கொள்ள வேண்டும். அண்டை மாநிலங்களுடனான நட்பு, மத்திய அரசுடன் நடந்து கொள்ளும் முறை என எத்தனையோ இருக்கு! இதுக்கு நடுவில் நம் தமிழக மீனவர்களின் குறைகள். அவங்கல்லாம் ரஜினி வந்து இலங்கை அரசைப் பார்த்துச் சிரித்தாலோ அல்லது திரைப்படங்களில் நடிக்கும் முறையில் கையசைவு, கண்ணசைவிலேயோ எல்லாத்தையும் முடிச்சுடுவார்னு நினைக்கறாங்களோ? ஒண்ணும் புரியலை!

நம்ம மக்கள் திரைப்பட நடிகர்கள் திரைப்படங்களில் நாட்டை ஆட்சி செய்து கொடியவர்கள் எல்லோரையும் வெற்றி கொண்டு ஒரே பாடலில் நாட்டில் கொண்டு வரும் மாற்றங்களைப் போல் இங்கேயும் ஆட்சிக்கு வந்து ஒரே பாடலில் தமிழகத்தையும் முன்னேற்றி விடுவார்கள் என நினைக்கிறாங்க போல! அது இயக்குநர் சொல்லிச் செய்வது. உண்மையில் அவங்க ஆட்சிக்கு வந்து இதை எல்லாம் செய்ய வேண்டியது என ஆரம்பித்தால்! எங்கேயோ போயிடும். தமிழக மக்கள் இன்னமும் கனவுலகிலேயே மிதக்கின்றனர். டாஸ்மாக்கையும், திரைப்படத்தையும் விட்டால் அவங்களுக்கு வேறே பொது அறிவு தேவை இல்லைனு வைச்சுட்டாங்க போல!

***********************************************************************************

காலம் இல்லாக் காலத்தில் மழை வேறு! சென்னையில் பல இடங்கள் வெள்ளக்காடாக இருப்பதைத் தொலைக்காட்சி மூலம் பார்த்தோம். கவலையாகத் தான் இருக்கிறது. சூரியன் இங்கே தலைகாட்டிப் பதினைந்து நாட்களுக்கு மேல் ஆகப் போகிறது. இதில் ஏழெட்டு நாட்கள் மழையில் கழிந்தன. மற்ற நாட்களில் தூறுவதும் பின்னர் நிற்பதுமாகக் கழிந்து கொண்டிருக்கின்றன. இன்றும் காலையிலிருந்து வானம் மூடி இருந்துவிட்டுப் பின்னர் 2 மணியில் இருந்து தூற்றல். இப்போக் கொஞ்சம் நின்னிருக்கு! மார்கழி மழை அறுவடைக்குக் காத்திருக்கும் பயிர்களுக்கு ஆகாது. பயிர்கள் எல்லாம் மழையில் நனைந்து வீணாகிக் கொண்டிருக்கின்றன.  இயற்கைச் சீற்றமா? அல்லது மாற்றமா? தெரியவில்லை. பருவகாலமே மாறிக்கொண்டிருக்கிறதோ என நினைக்கத் தோன்றுகிறது. ஆனால் இனி வரும் நாட்கள் கடுமையான வெப்பம் இருக்கும் எனத் தோன்றுகிறது.

***********************************************************************************

புதிய கொரோனாவும் ஆபத்தை விளைவிக்கிறது எனப் பார்த்தால் பறவைக்காய்ச்சல் வேறே! மனிதர்களுக்குப் பரவுமாம். ஆனால் ஒரு மனிதரிடமிருந்து இன்னொருவருக்கு வராதாம். ஒண்ணும் புரியலை. கேரளாவில் கொரோனாவும், பறவைக்காய்ச்சலும் முழு வீச்சில் இருக்கிறது. நாம் தான் கவனமாக இருக்கணும். கொரோனாவுக்குக் கண்டுபிடித்திருக்கும் தடுப்பு மருந்துகள் பற்றி இருவகையான கருத்துகள் நிலவுகின்றன. அதை யாருக்கு முன்னுரிமை கொடுத்துக் கொடுப்பது என்பதிலும் கருத்து வேறுபாடுகள். ஒரு சிலருக்கு ஒத்துக்கொள்ளவில்லை என்றும் சொல்கின்றனர். ஊசியைப் போட்டுக் கொண்டு ஒரு மணி நேரமாவது மருத்துவ மனையில் இருந்து பக்க விளைவுகள் இல்லை என்றாலே நம்பலாம்/நம்ப முடியும். 

***********************************************************************************

அரங்கனைப் பார்த்தே ஒரு வருஷத்துக்கும் மேல் ஆகிவிட்டது. கோயிலில் நிற்கும் கூட்டத்தைப் பார்த்தால் நம்மால் அவ்வளவு நேரம் நிற்க முடியாது என்பதாலும் விட்டு விட்டுப் பெய்யும் மழையாலும் போக முடியவில்லை/ போக முயற்சியும் செய்யலை என்பதே உண்மை. பயம் தான் காரணம். இன்று கூட வெளியே போகவேண்டிய வேலை இருந்தது. ஆனால் போகவில்லை. தவிர்த்து விட்டோம். இன்னும் எத்தனை நாட்களுக்கு இப்படி? சென்னை போகணும். ஆனால் போக பயமா இருக்கு! அங்கிருந்து வருபவர்கள் சொல்வதைக் கேட்டால் சென்னைக்குப் போகவே வேண்டாமே என்று தோன்றுகிறது/ அதே சமயம் சென்னையில் இருக்கும் உறவினர்களைப் பார்க்க வேண்டும் என்னும் ஆவலும் இருக்கிறது. எல்லோரும் இருக்காங்களே! பத்திரமாக இருக்கணும்னு பிரார்த்தனைகள் தான் செய்ய முடியும். சாதாரணமாக இருந்திருந்தால் இதோடு 2 முறையாவது சென்னைக்கு வந்திருப்போம். இப்போக் கிளம்பவே யோசனை!

**********************************************************************************

சஹானாவில் என்னென்னவோ போட்டிகள்! பரிசுகள்! ஏடிஎம் சொல்லிட்டே இருக்காங்க. இந்தப் புத்தகப் போட்டியிலோ அல்லது வாசிப்புப் போட்டியிலோ கலந்து கொள்ள என்னால் முடியலை. ஏனெனில் கிண்டிலில் இருந்து புத்தகம் தரவிறக்கி வாசிக்கவோ அல்லது ஆன்லைனிலேயே அந்தப் புத்தகத்தைப் பார்க்கவோ படிக்கவோ புத்தகங்களைத் திறக்கவே முடிவதில்லை. சொல்லப்போனால் நான் இரு சமையல் புத்தகங்கள் வெளியிட்டிருக்கேன். இரண்டையும் என்னால் திறந்தோ என்னுடைய கணினியில் தரவிறக்கிக் கொண்டோ பார்க்கவோ, படிக்கவோ முடியவில்லை. ஆகவே இந்த பென் டு பப்ளிஷ் போட்டியிலோ/வாசிப்புப் போட்டியிலோ என்னால் பங்கு பெற முடியலை. நான் போட்டியில் கலந்துக்கணும்னு நினைப்பதே அபூர்வம். அப்படி நினைச்சப்போ இப்படி ஒரு தடங்கல்! இஃகி,இஃகி,இஃகி,இஃகி!  ஏற்கெனவே ஜிமெயிலைத் திறக்கும்போதெல்லாம் cannot sync என்று வரும். அநேகமாக ஒவ்வொரு நாளும் புதுசா ஜிமெயில் அக்கவுன்டைத் திறக்கறாப்போல் தான் திறக்கணும். இல்லைனா தாற்காலிகமாகத் தவறு நேர்ந்திருக்கு. சற்றுப் பொறுக்கவும். மீண்டும் முயற்சி செய்யவும். என்று வரும். Temporary Error! Retry. இந்த அழகில் நான் இணையத்துக்கு வந்து பதிவுகளை எல்லாம் பார்த்துப் படிச்சுக் கருத்துச் சொல்லி, என்னோட பதிவுகளுக்குக் கருத்துக் கேட்டு! இதே அதிகம். போதும்டா சாமி! :))))))

வந்தாச்சு புடைவை!

 sahana.com  இந்தச் சுட்டியில் இன்று ஏடிஎம் அறிவிப்புச் செய்துள்ளார்.

சஹானா இணைய இதழில் ஏடிஎம் தீபாவளிக்குப் பல போட்டிகள் வைத்திருந்தார். அதிலே தீபாவளி பக்ஷணம் செய்முறையில் எனக்கு முதல் பரிசு கிடைத்தது என்பது எனக்கே ஆச்சரியம். தீபாவளி நினைவுகள் பற்றி எழுதியதற்குப் பரிசு ஒண்ணும் கிடைக்கலை. மற்ற போட்டிகளில் நான் கலந்து கொள்ளவில்லை. முதல் பரிசு கிடைத்ததற்கு என்ன தருவாங்களோனு யோசனையில் இருந்தப்போ சனிக்கிழமை புடைவை அனுப்பப் போவதாக இந்தப் போட்டிக்கு ஸ்பான்சர் பண்ணிய "மதுரா பொடிக்" காரங்ககிட்டே இருந்து மெயில் வந்தது. இன்னிக்குப் புடைவையும் வந்து சேர்ந்தது. ஏடிஎம் அவங்க சார்பிலே ஒரு ட்ராஃபியும், இ-சான்றிதழும் அனுப்பினாங்க. எல்லாவற்றையும் இங்கே படம் பிடித்துப் போட்டிருக்கேன். ஏடிஎம்முக்குத் தனியா அனுப்பிட்டேன். அவங்க கொஞ்ச நேரம் முன்னர் வரை பார்க்கலை. 

நான் போட்டினு கலந்து கொண்டதே முதல் முதலாக வைகோ சார் வைத்த விமரிசனப் போட்டியில் தான். ஒவ்வொரு போட்டியிலும் அவர் என்னைத் திரும்பத் திரும்பத் தொந்திரவு செய்து எழுத வைத்தார். அதிலும் முதல், இரண்டாம் பரிசுகள், மூன்று முதல் பரிசுகள் எனக் கிடைத்தது. அதன் பின்னர் எந்தப் போட்டியிலும் கலந்துக்காம இருந்தேன். இது நம்ம ஏடிஎம் ஆச்சேனு கலந்து கொண்டேன். முதல் பரிசே கிடைத்துவிட்டது. 

கீழே படங்கள்.

ஏடிஎம் அனுப்பி வைத்த ட்ராஃபி

புடைவைனதும் எங்கேயாவது டிசைனர் புடைவையா இருக்கப் போறதேனு ஒரே கவலை. நல்லவேளையாக் காட்டன் புடைவை.  இரு பக்கக் கரையும் கோர்த்து வாங்கினதாம். போட்டிருந்தது அதிலே. ஹிஹிஹி, கலர் தான் ஏற்கெனவே 2 இருக்கு. நம்ம ராசி அம்புடுதேன்/அப்படித்தேன்! :))))))  இந்தச் சொல்லாடல் சும்மாச் சிரிக்க மட்டும். தீவிரமாக எடுத்துக்க வேண்டாம்.

மதுரா பொடிக் காரங்க எழுதி இருந்த கடிதம்

ஏடிஎம் இரண்டு பதிவுகளுக்கும் அனுப்பி வைத்த சான்றிதழ்கள். 

முன்னாடியே ஏன் பகிர்ந்துக்கலைனு நினைப்பவர்களுக்கு எல்லாத்தையும் சேர்த்துப் போட்டுப் பீத்திக்கணும் என்று ஓர் அல்ப ஆசை. அது இப்போ நிறைவேறியாச்சு!

மதுரையும் மார்கழி மாசமும்!

பத்து நாட்களுக்கும் மேல் தொடர்ந்து பதிவுகள் வரலைனதும் சிலர் என்ன ஆச்சு என்று கேட்டனர். முக்கியமாய் ரேவதி பயந்தே விட்டார். தொலைபேசி அழைத்துக் கேட்டார். கண்கள் தான் முக்கியக் காரணம் என்றாலும் நான் எழுத நினைப்பதை எல்லாம் எழுத முடியாது என்பதும் ஒரு காரணம். கண்கள் வேறே சோர்ந்து விடும் விரைவில். அதன் பின்னர் கண்களை மூடிக் கொண்டாலே தேவலை எனத் தோன்றும். ஆகவே அதிகம் கணினியில் உட்காரலை. ஆனாலும் புத்தகங்கள் படித்தேன். திரு கௌதமன் அனுப்பி இருந்த அனுத்தமாவின் இரண்டு நாவல்கள், ஸ்ரீராம் அனுப்பியது "நைந்த உள்ளம்" (லக்ஷத்துப் பத்தாயிரமாவது தரம்) "பிரேம கீதம்" முதல் முறை படித்து முடித்தேன். புத்தகங்கள் வெளியீடு செய்யத் தொகுக்கும் வேலையை நிறுத்தி வைச்சிருக்கேன். அதையும் தொடரணும். இப்படிப் பல வேலைகள் அங்கொன்றும், இங்கொன்றுமாகச் சிதறிக் கிடக்கின்றன. வீட்டில் சுத்தம் செய்யும் வேலைக்கு ஆளைக் கூப்பிட முடியாத காரணத்தால் நாங்களே செய்துக்க வேண்டி இருக்கிறது. காலைப் பொழுதின் பெரும்பாகம் அதில் போய்விடும். அதோடு கொஞ்ச நாட்கள் எழுதாமல் இருப்போமே என்னும் எண்ணமும் தான். கீழே கொடுத்திருக்கும் பதிவு 2008 ஆம் வருடம் டிசம்பர் 29 ஆம் தேதியில் "மதுரை மாநகரம்" வலைப்பக்கம் பகிர்ந்தது. இங்கே மீள் பதிவாய்க் கொடுத்திருக்கேன்.

திருப்பாவை, திருவெம்பாவை எழுதியாச்சு என்பதால் அதை மீள் பதிவாய்ப் போட வேண்டாம்னு போடலை. "மார்கழித் திங்கள் மதி நிறைந்த நன்னாள்" என்னும் பெயரில் திருப்பாவைப் பதிவுகள் மின்னூலாக வெளிவந்துள்ளது.

மார்கழித்திங்கள் மதி நிறைந்த நன்னாள் இங்கே காணலாம். ஆகவே திரும்பத் திருப்பாவை, திருவெம்பாவை பத்தியெல்லாம் எழுதாமல் சின்ன வயசில் மதுரையில் கழித்த நாட்களின் நினைவுகளைக் கீழுள்ள பதிவில் மறுபடியும் பகிர்ந்துள்ளேன்.  பதிவுகள் 3,000 த்தை நெருங்கிக் கொண்டிருப்பதாலும் நிறுத்தி வைத்துள்ளேன். 

**********************************************************************************

மதுரை நகரின் இப்போதைய மார்கழி மாதத்தைப் சில வருடங்கள் முன்னர் டிசம்பரில் அங்கே சென்றபோது பார்க்க நேர்ந்தது ஒரு மறக்கமுடியாத நிகழ்வாகிவிட்டது. ஆனால் நாங்க அங்கே இருந்தபோது மார்கழி மாதம் என்றாலே, மெல்லிய பனி படரும் அந்தக் காலை நேரத்தில், மீனாட்சி கோயிலில் இருந்து கேட்கும் சங்கீத ஒலியும், கோடி அர்ச்சனை நாமாவளிகளும், (இவை முழுக்க, முழுக்கத் தமிழிலேயே சொல்லப் படும், எனக்கு நினைவு தெரிஞ்சதில் இருந்து தமிழிலேயே இருந்தது.) அப்பா, பெரியப்பா போன்றவர்கள் இந்தக் கோடி அர்ச்சனைக் கமிட்டியில் உறுப்பினர்களாக இருந்தனர். தினமும் காலையில் வீட்டிலே மார்கழி மாத வழிபாட்டை முடித்துவிட்டுக் கோயில்களுக்குப் போய்விடுவார்கள் பெரியவர்கள் அனைவரும். அனைத்து வீடுகளிலும் பெரிய, பெரிய கோலங்கள் போடப் பட்டு, பூசணிப் பூவோ, பறங்கிப் பூவோ வைக்கப் பட்டிருக்கும். எப்போ எழுந்துப்பாங்க, எப்போ கோலம் போடுவாங்கனு எனக்குத் தோணும். ஆனால் எங்களைப் போன்ற சிறுவ, சிறுமிகளும் குறைந்தது 4 மணிக்குள்ளே எழுந்துடுவோம். எங்க வீட்டிலே அப்பா யாரையும் எழுப்பக் கூடாது என 144 உத்தரவே போட்டிருப்பார். அவங்க, அவங்க அவங்களா எழுந்திருக்கணும். ஆனால் 4 மணிக்கு எழுந்துக்கணும். படிக்கும்போது பரிட்சை என்றால் கூட எழுப்பிவிடுவது என்பதெல்லாம் கிடையாது. 

உனக்குப் பரிட்சை என்றால் நீ தான் எழுந்து தயார் செய்துக்கணும் என்று சொல்லிவிடுவார் அப்பா. தூங்கிவிடுவோமோ என்ற பயத்திலேயே பாதித் தூக்கத்திலேயே முழிச்சுப் பார்த்து மணி என்ன, மணி என்னனு கேட்டுட்டுப் பின்னர் நாலு மணிக்கெல்லாம் எழுந்துக்கப் பழக்கம் தானாகவே வந்தது. ராத்திரி படுக்கும்போது எத்தனை மணிக்கு விழிச்சுக்கணும் என்று நினைச்சுட்டுப் படுக்கிறேனோ அப்போ எழுந்துக்கற வழக்கம் வந்துவிட்டது. மார்கழி மாசம் பத்திச் சொல்ல வந்துட்டு சுயபுராணமாப் போயிட்டிருக்கு இல்லை?? ம்ம்ம்ம்?? பாட்டுக் கத்துக்கணும்னு எனக்கு ரொம்ப ஆசை. ஆனால் அப்பாவோ பாட்டுனா காத தூரம் ஓடுவார். அம்மாவுக்குப் பாட்டு வகுப்பிலே என்னைச் சேர்க்க ஆசை என்றாலும், அப்பாவை மீறி ஒண்ணும் செய்ய முடியாது. ஆகவே தானப்ப முதலித் தெருவில் கண்ணாஸ்பத்திரி என்று அழைக்கப் படும் சத்திரத்தில் ஒவ்வொரு மார்கழி மாசமும் ராஜம்மாள் சுந்தரராஜன் என்ற பெண்மணி திருப்பாவை, திருவெம்பாவை வகுப்புகள் எடுப்பார். மதியம் 12 மணியில் இருந்து ஆரம்பிக்கும் வகுப்புகள். மதியத்தில் அநேகமாய் குடும்பப் பெண்களே இடம்பெறுவார்கள். 3 மணிக்கு அப்புறமாய் இருக்கும் வகுப்புகளில் பள்ளி செல்லும் சிறுவர், சிறுமியர் இடம்பெறுவார்கள். வகுப்புகள் இரவு 7 மணி வரையிலும் இருக்கும். பெரியப்பா தயவிலே அதிலே போய்ச் சேர்ந்தேன். இலவசம் தான். புத்தகங்கள் அவர்களே கொடுப்பார்கள். புத்தகங்களை அவர்களுக்கு அனுப்புவது சிருங்கேரி மடம் அல்லது காஞ்சி மடம். இருவருமேயும் அனுப்புவதும் உண்டு.

பலதரப்பட்ட மாணவிகளும் அதில் சேர்ந்தார்கள். மாணவிகள் மட்டுமே அனுமதி. மாணவர்களுக்கு எதிரேயே இளைஞர் சங்கம் இருந்தது. அதிலே சொல்லிக் கொடுப்பதாய்க் கேள்விப் பட்டிருக்கேன். ஆனால் என்னோட அண்ணாவோ, தம்பியோ அதிலே சேரவில்லை. அங்கே கத்துக் கொண்டு வந்து வீட்டில் நான் கத்துவதில் இருந்து தாங்க முடியாமல் அவங்க இரண்டு பேருமே நல்லாவே பாட ஆரம்பிச்சாங்க. எல்லாம் நேரம், வேறே என்ன சொல்றது?? மார்கழி மாசத்திலே ஒருநாள் ஞாயிறு அன்றோ அல்லது, ஏதாவது விடுமுறை தினமாகவோ பார்த்து பஜனை வைப்பாங்க. தினம் தினம் காலையில் ஏற்கெனவே ஒரு பஜனை கோஷ்டி வரும். அவங்க எல்லாம் பெரியவங்க. பெரியவங்க என்றால் நிஜமாவே வயசு, அனுபவம், வேலை எல்லாவற்றிலும் பெரியவங்க. சிலர் பெரிய வக்கீலாக இருப்பாங்க. சிலர் ஆடிட்டர்கள், சிலர் இன்னும் வேறு நல்ல பதவிகளில் இருப்பவர்கள் என்று இருப்பார்கள். பெரியப்பாவும் வக்கீலாகத் தான் இருந்தார். அவருடைய நண்பர்களும் இருப்பார்கள். பெரியப்பாவும் போவார். சனிக்கிழமைகளில் பெரியப்பா வீட்டில் ஏதாவது ஒரு சனிக்கிழமை பஜனை கோஷ்டியை அழைத்துச் சூடான பால், காலை ஆகாரம் முதலியன கொடுத்து கௌரவிப்பார்கள். அதில் எல்லாம் கலந்து கொண்டு பள்ளிக்கும் போயிருக்கேன். 

மேலாவணி மூலவீதியிலேயே பெரியப்பாவைச் சேர்த்து 5,6 வக்கீல்கள் இருந்தனர். அதில் அப்புசாமி என்பவரும், ராமாராவ் என்பவரும் ஒவ்வொரு வருஷமும் சபரிமலைக்கு மாலை போட்டுப்பாங்க. இப்போ மாதிரி இல்லை அப்போ. பெருவழி என்று சொல்லப் படும் வழியில் நடந்தே போவாங்க. மாலை போட்டுக்கிற அன்னிக்கும் சரி, கிளம்பும் அன்னிக்கும் சரி பெரிய அளவில் அன்னதானம் நடக்கும், தெரு பூராவும் அந்த நாட்களில் அங்கே போய்த் தான் சாப்பிடும். திரும்பி வந்ததும் வேறே ஒரு பெரிய சமாராதனை நடக்கும். மேலாவணி மூலவீதியும், வடக்காவணி மூலவீதியும் சேரும் முடுக்கில் இருக்கும் முதலாம் நம்பர் வீடு இப்போ கர்நாடக சங்கீதத்தில் பிரபலமாய் இருக்கும் ஜி.எஸ். மணி அவர்களின் வீடு. அவங்க வீட்டுக்கு ஒவ்வொரு வருஷமும் ஹரிதாஸ்கிரி ஸ்வாமிகள் வருவார். அவங்க வீட்டிலேயும் பஜனை பெரிய அளவில் நடக்கும். தெருவை அடைத்துப் பந்தல் போட்டு நடத்துவாங்க.

எங்க திருப்பாவை கோஷ்டி பஜனை மதனகோபாலஸ்வாமி கோயிலில் ஆரம்பிக்கும். நாலு மாசி வீதியும் சுத்தி வந்துட்டு, திரும்ப தானப்பமுதலி அக்ரஹாரம் கண்ணாஸ்பத்திரியில் கொண்டு விடுவாங்க எல்லாப் பெண்களையும். அங்கே சுண்டல், சர்க்கரைப் பொங்கல், புளியோதரை, தயிர்சாதம் கொடுப்பாங்க. அதை வாங்கிக் கொண்டுவிட்டு வீட்டுக்குப் போய் அதுக்கப்புறமாய் பள்ளிக்குப் போன நாட்கள் உண்டு. இதைத் தவிர, வடக்கு கிருஷ்ணன் கோயிலுக்கும், நேரு பிள்ளையாரையும் பார்க்காமல் இருந்த நாளே இல்லை. பஸ் பிடிச்சு சொக்கிகுளம் பள்ளிக்குப் போகவேண்டி இருந்த நாட்களிலும் தவறாமல் வடக்கு கிருஷ்ணன் கோயிலுக்குப் போய் கோஷ்டியிலே பாடிட்டு பிரசாதம் வாங்கிக்கொண்டு வந்து, அப்புறமா பள்ளிக்குப் போனதுண்டு. வடக்கு கிருஷ்ணன் கோயிலில் படிகளில் உட்கார்ந்து வடக்கு மாசி வீதியின் போக்குவரத்தைப் பார்ப்பதும், பகல்பத்து, ராப்பத்து உற்சவத்தின்போது கோயிலின் உச்சிப் படியில் உட்கார்ந்து திருநெல்வேலி கண்ணாடிச் சப்பரத்தைப் பார்த்ததும், வையாளி(குதிரை) சேவையை அனுபவித்ததும், வைகுண்ட ஏகாதசி சொர்க்கவாசலுக்கு முண்டி அடித்துக் கொண்டு போனதும் தனி அனுபவம். நம்ம ரங்க்ஸுக்கு இந்த கோஷ்டி என்றால் என்னனே தெரியாது. அவங்க பெற்றோருக்கும் தெரிஞ்சிருக்கலை. பின்னர் தான் தெரிந்து கொண்டார்கள். கோஷ்டி பார்க்க ரங்க்ஸுக்கு ஆசை இருக்கவே இங்கே ஶ்ரீரங்கம் வந்த பின்னர் உள் ஆண்டாள் சந்நிதியில் நடைபெறும் கோஷ்டியில் 2,3 முறை கலந்து கொண்டிருக்கோம். 

சுடச் சுட இருக்கும் வடக்குக் கிருஷ்ணன் கோயில் பிரசாதம் சுவை போல வேறே ஏதும் இருக்குமா சந்தேகமே! அதிலும் அந்தத் தயிர் சாதம்! அதன் சுவையே தனி. வடக்குக் கிருஷ்ணன் கோயிலும்  ஒரு மாடக் கோயிலைப் போல என்று அப்போ தெரியலை. இப்போத் தான் புரியுது! ஆனால் அப்போவே அதில் தூண்களின் சிற்ப விசித்திரங்களைப் பார்த்து ஆச்சரியமா இருக்கும்.   கோயிலுக்குப் போகிறதிலே அப்போ இருந்த செளகரியமோ, சுகமோ இப்போ இருக்கா என்றால் இல்லைனு தான் சொல்லணும். அப்பாவெல்லாம் காலை நான்கரை மணிக்குக் கிளம்பினா எல்லாக் கோயில்களுக்கும் போயிட்டு ஏழரை மணிக்கு வீட்டுக்கு வருவார். என்ன ஒண்ணு பிடிக்காதுன்னா எல்லாக் கோயில்ப் பிரசாதங்களையும் ஒண்ணாய்ப் போட்டுக் கொண்டு வருவார். க்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர் அந்த அந்தக் கோயில் பிரசாதத்தின் தனிச் சுவையே தெரியாமல் போயிடும்.  காலையிலே இருந்து ஆரம்பிச்சு, இரவு பள்ளியறை வரை பார்த்த மீனாட்சியை இப்போக் காசு கொடுத்தால் கூடப் பார்க்க முடியலை. முன்னேற்றம் என்பது இதுதான். :((((((

மனம் விட்டுப் பேசுகிறேன்!

 சமீப காலமாகவே கொலை, தற்கொலைகள் அதிகரித்து வருகின்றன. மனதில் வலிமை இல்லாததே காரணம்.  வளர்க்கும்போதே மனோபலத்தை ஊட்டி வளர்ப்பது இப்போதெல்லாம் குறைந்து வருகிறது. முக்கியமாக நீதி போதனைகள், இது தப்பு செய்யக் கூடாது, இது செய்யலாம், என்பதை எல்லாம் பெற்றோரோ, பள்ளிகளோ சொல்லிக் கொடுப்பதில்லை, பள்ளிப் பாடங்களில் நீதி போதனைகளே இருப்பதில்லை. கடவுள் வாழ்த்திலிருந்து எல்லாவற்றையும் நீக்கிய போதனைகளே அதிகம். ராமாயணம், மஹாபாரதம் ஆகியவற்றிலிருந்து அவற்றின் நீதிகளையும், அது சொல்லும் கருத்துக்களையும் யாரும் பார்ப்பதில்லை. தேவாரம், திருவாசகம், திவ்யப்பிரபந்தம் போன்றவை போதிக்கப்படுவதே இல்லை. இன்றைய இளைய தலைமுறையினர் பலருக்கும் ஆண்டாள் யார் என்றே தெரிந்திருக்காது. தேவார, திருவாசகங்களை எங்கே இருந்து அறியப் போகின்றனர்1 திருப்பாவை, திருவெம்பாவையின் முக்கியமும் திருப்பள்ளி எழுச்சி பற்றிய அறிவும் நிச்சயம் இருக்காது. 

இது போதாது எனத் தொலைக்காட்சிகள் தங்கள் நெடுந்தொடர்களில் பிஞ்சுக் குழந்தைகள் மனதில் நஞ்சை விதைத்து வருகின்றன. பிரபலமான தொலைக்காட்சியில் தினம் மாலை ஆறரை மணிக்கு ஒளிபரப்பாகும் ஒரு தொடரில் மூன்று குழந்தைகள்! இரண்டு ஆண்! ஒரு குழந்தை பெண்! அந்தப் பெண் குழந்தையை இரண்டு ஆண் குழந்தைகளுக்கும் பிடிக்காதாம். அதற்காக அந்தப் பெண் குழந்தைக்கு எந்த எந்த வகையில் எல்லாம் துன்பம் கொடுக்க முடியும் என்பதை இந்தச் சின்ன வயதிலேயே யோசித்து யோசித்துச் செய்கிறார்களாம் இந்தச் சிறுவர்கள் இருவரும். அதில் ஒரு சிறுவன் பள்ளிக்குச் செல்லாமல் இருப்பதற்கு தினம் ஒரு காரணம் கண்டு பிடிக்கிறானாம். பள்ளிக்கே போக மாட்டானாம். அதற்கு அவன் பாட்டி ஆதரவாம். பேரன் மேல் மிகுந்த பாசமாம். இந்தப் பாசத்தை வைத்துக் கொண்டு அந்தச் சிறுவன் முன்னுக்கு வந்துவிட முடியுமா? இதைப் பார்க்கும் இந்தத் தலைமுறைக் குழந்தைகள் தாங்களும் அப்படித் தான் நடந்து கொள்ள வேண்டும் என நினைத்தால் வரும் காலம் என்ன ஆகும்? நாளைய இந்தியாவை இந்த மாதிரிக் குழந்தைகளா முன்னுக்குக் கொண்டு வரப் போகிறார்கள்? ஒண்ணும் புரியலை. நான் உட்கார்ந்து பார்க்கவில்லை என்றாலும் அவ்வப்போது காதில் விழும் வசனங்கள்! நல்லவேளையா நம்ம வீட்டில் குழந்தைகளே இல்லைனு நினைத்துக் கொண்டேன்.  அந்தக் குறிப்பிட்ட தொடரைத் தடை செய்ய வேண்டும் என்றும் நினைத்தேன். ஆனால் என் நினைப்பெல்லாம் என்ன ஆகப் போகிறது! இந்த மாதிரித் தொடர்கள் எடுப்பவர்கள், கதை எழுதுபவர்கள் போன்றோரால் தான் கொடுஞ்செயல்கள் அதிகரித்து வருகின்றன. ஆனால் அதை அவங்களே உணர்வதில்லை. 

**********************************************************************************

சனிக்கிழமை அன்று கண் பிரச்னைக்காகக் காலையே மருத்துவரிடம் போக இருந்தேன். ஆனால் மறுநாள் தம்பி குடும்பம் வருவதால் காய்கறிகள் வாங்கப் போக வேண்டி இருந்தது. ஆகவே மாலை போனோம். நாலே முக்காலுக்கே போய்த் திரும்பி வீட்டுக்கு வரும்போது ஏழரை மணி ஆகிவிட்டது. நல்ல கூட்டம். எனக்கு முன்னாடியே 5 பேர் இருந்தனர். கண் சோதனைகள் எல்லாம் முடிந்து மருத்துவர் பார்க்கும்போதே ஏழு மணி. எல்லாச் சோதனையும் முடித்து விட்டு ஆறு மாதங்களுக்குள்ளாக இரண்டு கண்ணுக்கும் அறுவை சிகிச்சை செய்துடணும் என்று சொல்லி விட்டார். மூன்று மாதங்களுக்குள்ளாக ஒரு கண்ணுக்கான சிகிச்சைக்கு ஆயத்தமாகத் திட்டம் போட்டுக் கொண்டு வரச் சொல்லி இருக்கார். அறுவை சிகிச்சை செய்யும் நிலைமைக்குப் போகாது என நினைத்திருந்தேன். நம்ம ரங்க்ஸோ நீ கணினியில் உட்காருவதால் உனக்குக் கண் புரை வந்திருக்கு என்கிறார். க்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்! இதுக்கு முன்னால் எல்லாம் உட்கார்ந்ததை விட இப்போக் குறைவு தான். ரொம்பக் குறைச்சுட்டேன். ஆனாலும் எப்படியோ வந்து விட்டது! ஆகஸ்ட் மாதம் போனப்போக் கூட ஒண்ணும் இல்லைனு சொன்னாங்க!  ஐந்து மாதங்களுக்குள்ளாக எல்லாம் மாறி விட்டது. எனக்கு அறுவை சிகிச்சையை விட அதுக்குப் போடும் ஊசி பற்றித் தான் கவலை, பயம் எல்லாம். என்னமோ போங்க, வந்தாச்சு! இனி மற்றவை நடந்து தானே தீரணும்!

***********************************************************************************

ஞாயிறன்று தம்பி குடும்பம் வந்துவிட்டுத் திங்களன்று கிளம்பி விட்டார்கள். இப்போச் சில நாட்களாகவே வீட்டில் வேலை அதிகம் ஆனாப்போல் ஒரு எண்ணம். சாப்பிடுவதற்கே பனிரண்டரை, ஒரு மணி ஆகிவிடுகிறது. அதுக்கப்புறமாக் கணினியில் ஒரு மணி நேரம் உட்கார்ந்துவிட்டுக் கொஞ்சம் ஓய்வு கொடுத்துப் பின் திரும்ப நாலு மணிக்கு வருவேன். சில நாட்கள் அதுவும் முடியறதில்லை.  நாட்கள் ஓடுகின்றன. ஆனால் எந்த வேலையும் நடக்கவில்லை போல் ஓர் எண்ணம். மழை வேறே! விட்டு விட்டுப் பெய்து கொண்டிருக்கிறது, இந்த வருஷம் மழை அதிகம் தான்!  

 

மஹாகவியின் பிறந்த நாள்!

 

துச்சா தனன்எழுந்தே -- அன்னை

துகிலினை மன்றிடை யுரிதலுற்றான்.

‘அச்சோ தேவர்களே!’ -- என்று

அலறியவ் விதுரனுந் தரைசாய்ந்தான்.

பிச்சேறி யவனைப்போல் -- அந்தப்

பேயனுந் துகிலினை உரிகையிலே,

உட்சோதி யிற்கலந்தாள்; -- அன்னை

உலகத்தை மறந்தாள், ஒருமையுற்றாள்.   

‘ஹரி, ஹரி, ஹரிஎன்றாள்; -- கண்ணா!

அபய மபயமுனக் கபயமென்றாள்.

கரியினுக் கருள்புரிந்தே -- அன்று

கயத்திடை முதலையின் உயிர் மடித்தாய்,

கரியநன்னிற முடையாய், -- அன்று

காளிங்கன் தலைமிசை நடம்புரிந்தாய்!

பெரியதொர் பொருளாவாய், -- கண்ணா!

பேசரும் பழமறைப் பொருளாவாய்!  

‘சக்கர மேந்திநின்றாய், -- கண்ணா!

சார்ங்கமென் றொருவில்லைக் கரத்துடையாய்!

அட்சரப் பொருளாவாய், -- கண்ணா!

அக்கார அமுதுண்ணும் பசுங்குழந்தாய்!

துக்கங்கள் அழித்திடுவாய், -- கண்ணா!

தொண்டர்கண்ணீர்களைத் துடைத்திடுவாய்!

தக்கவர் தமைக்காப்பாய், -- அந்தச்

சதுர்முக வேதனைப் படைத்துவிட்டாய்.  

‘வானத்துள் வானாவாய்; -- தீ

மண்நீர் காற்றினில் அவையாவாய்;

மோனத்துள் வீழ்ந்திருப்பார் -- தவ

முனிவர்தம் அகத்தினி லொளிர்தருவாய்!

கானத்துப் பொய்கையிலே -- தனிக்

கமலமென் பூமிசை வீற்றிருப்பாள்,

தானத்து ஸ்ரீ தேவி, -- அவள்

தாளிணை கைக்கொண்டு மகிழ்ந்திருப்பாய்!  

‘ஆதியி லாதியப்பா, -- கண்ணா!

அறிவினைக் கடந்தவிண் ணகப்பொருளே,

சோதிக்குச் சோதியப்பா, -- என்றன்

சொல்லினைக் கேட்டருள் செய்திடுவாய்!

மாதிக்கு வெளியினிலே -- நடு

வானத்திற் பறந்திடும் கருடன்மிசை

சோதிக்குள் ஊர்ந்திடுவாய், -- கண்ணா!

சுடர்ப்பொருளே பேரடற்பொருளே!  

‘“கம்பத்தி லுள்ளானோ? -- அடா!

காட்டுன்றன் கடவுளைத் தூணிடத்தே!

வம்புரை செய்யுமூடா” -- என்று

மகன்மிசை யுறுமியத் தூணுதைத்தான்,

செம்பவிர் குழலுடையான், -- அந்தத்

தீயவல் லிரணிய னுடல்பிளந்தாய்!

நம்பிநின் னடிதொழுதேன்; -- என்னை

நாணழியா திங்குக் காத்தருள்வாய்.  

‘வாக்கினுக் கீசனையும் -- நின்றன்

வாக்கினி லசைத்திடும் வலிமையினாய்,

ஆக்கினை கரத்துடையாய், -- என்றன்

அன்புடை எந்தை, என் னருட்கடலே,

நோக்கினிற் கதிருடையாய், -- இங்கு

நூற்றுவர் கொடுமையைத் தவிர்த்தருள்வாய்,

தேக்குநல் வானமுதே! -- இங்கு

சிற்றிடை யாச்சியில் வெண்ணெஉண்டாய்!  

‘வையகம் காத்திடுவாய்! -- கண்ணா!

மணிவண்ணா, என்றன் மனச்சுடரே!

ஐய, நின் பதமலரே -- சரண்.

ஹரி, ஹரி, ஹரி, ஹரி, ஹரி!’ என்றாள்.

பொய்யர்தந் துயரினைப்போல், -- நல்ல

புண்ணிய வாணர்தம் புகழினைப்போல்,

தையலர் கருணையைப்போல், -- கடல்

சலசலத் தெறிந்திடும் அலைகளைப்போல்,  

பெண்ணொளி வாழ்த்திடுவார் -- அந்த

பெருமக்கள் செல்வத்திற் பெருகுதல்போல்,

கண்ணபிரா னருளால், -- தம்பி

கழற்றிடக் கழற்றிடத் துணிபுதிதாய்

வண்ணப்பொற் சேலைகளாம் -- அவை

வளர்ந்தன, வளர்ந்தன, வளர்ந்தனவே!

எண்ணத்தி லடங்காவே; -- அவை

எத்தனை எத்தனை நிறத்தனவோ!  

பொன்னிழை பட்டிழையும் -- பல

புதுப்புதுப் புதுப்புதுப் புதுமைகளாய்,

சென்னியிற் கைகுவித்தாள் -- அவள்

செவ்விய மேனியைச் சார்ந்து நின்றே,

முன்னிய ஹரிநாமம் -- தன்னில்

மூளுநற் பயனுல கறிந்திடவே,

துன்னிய துகிற்கூட்டம் -- கண்டு

தொழும்பத் துச்சாதனன் வீழ்ந்துவிட்டான்.  

தேவர்கள் பூச்சொரிந்தார் -- ‘ஓம்

ஜெயஜெய பாரத சக்தி!’ என்றே.

ஆவலோ டெழுந்துநின்று -- முன்னை

ஆரிய வீட்டுமன் கைதொழுதான்.

சாவடி மறவரெல்லாம் ‘ஓம்

சக்திசக்திசக்தி’ என்று கரங்குவித்தார்.

காவலின் நெறிபிழைத்தான், -- கொடி

கடியர வுடையவன் தலைகவிழ்ந்தான்.  

என்னோட மனக்குழப்பத்திலே இன்னிக்கு பாரதியின் பிறந்த நாள் என்பதை மறந்துட்டேன். அதனால் தாமதமாகப் பதிவு! மஹாகவியின் தீர்க்கதரிசனக் கவிதைகள் என்றென்றும் நிலைத்து நிற்கும்.