பாதிப் பதிவுகளில் விட்டுட்டுப்போயிட்டேன்னு யாரானும் கேட்டிருப்பாங்களோனு நினைச்சேன். யாரும் கவனிச்சுக்கலைனாலும் கொஞ்சம் வருத்தமும் கூட! அட இம்புட்டுத்தானா நம்ம பவுசு என்று! :)))))))) ஒரு வாரமாய் உடம்பை ஆட்டி வைத்து விட்டது. அதோடு கொலுவுக்கு வரவங்க போறவங்கனு! எப்படியோ சமாளிச்சாலும் நான்கைந்து நாட்கள் ரொம்ப முடியலை. வியாழனன்று வேறே வேலையை முடிக்கக்கணினிக்கு வந்தப்போ எ.பி. பார்த்த நினைவு அரைகுறையாய். இன்னிக்குத் தான் எழுந்து நடமாடறேன். காலங்கார்த்தாலே கண் விழிச்சதில் இருந்து இன்றைய கூத்து உடம்பெல்லாம் ராஷஸ் வந்து ஒரே அரிப்பு. காது மடல் கூட அரிப்பு எடுக்கிறது. ஏதோ ஒண்ணு உடம்பைப் படுத்தணும்னு இருக்குப் போல. ஜாதக விசேஷம். எழுதணும்னு நினைச்சு உட்கார்ந்தால் கூட முடியலை.

நவராத்திரியில் அம்பிகை வழிபாடு 2

 அவற்றுக்கு என உள்ள வரிசையில் தசமஹா தேவியர் பற்றி எழுதறேனானு தெரியலை. என்றாலும் இப்படியும் எழுதிப் படிச்சிருக்கேன். நவராத்திரியில் அம்பிகை வழிபாடு பற்றி முன்னரும் பல பதிவுகள் எழுதி இருக்கேன். அவற்றின் சுட்டிகளைத் தேடிப் போடறேன். 

தசமஹாதேவியரில் இன்னிக்குப் பார்க்கப் போவது தாரா தேவி. காற்றை விடக் கடிதாக விரைந்து வந்து அருள் புரிவாள். வாழ்க்கையில் ஒற்றுமையாக இருக்க இவளை வழிபட்டால் போதுமானது. இந்தத் தாரா தேவியின் பூரண அருளினாலேயே ஸ்ரீராமன் ராவணனை வதம் செய்ய முடிந்தது என்பார்கள். இந்தத் தேவியின் அருள் பெற்றவர்களுக்குக் கவிதை தாரையைப் போல் கொட்டும்.  இவர்களுக்கு அனைத்திலும் வெற்றியே கிட்டும். எப்போதுமே பக்தர்களைக் காக்கும் இவளை உக்கிரமான காலங்களிலும் "உக்ரதாரா" என்னும் பெயரில் வழிபடுவார்கள். ஆதி அந்தமற்ற இவள் பிரளய காலங்களில் தேவாதி தேவர்களைக் காத்திடுவாள் என்பார்கள்.  தீபாவளி வரும் நரக சதுர்த்தசியோடு அமாவாசையும் சேர்ந்து வரும் நாள் தாராதேவியை வழிபட மிகச் சிறந்த நாள் என்பார்கள். அதே போல் செவ்வாய்க்கிழமை அமாவாசையோடு சேர்ந்து ஏற்படும் சூரிய கிரஹண நாளும் தாராதேவியை வழிபடச் சிறந்த நாளாகும்.  இந்தத்தாரா தேவியை ஜைனர்களும்/பௌத்தர்களும் கூட வழிபடுவதாக அறிகிறோம்.  முற்காலத்தில் ரிஷிகளால் முக்கியமாய் வசிஷ்டரால் வழிபடப்பட்டவள் இந்தத் தாரா தேவி.

மூன்றாவதாக வரும் தேவி ஸ்ரீவித்யா. இவளை பிரம்மா, விஷ்ணு, சிவன், சூரியன், கணபதி, முருகன், அகத்தியர், குபேரன், அத்ரி மஹரிஷி, துர்வாசர், அகத்தியர் மனைவி லோபாமுத்திரை, தத்தாத்திரேயர், புத பகவான், பரசுராமர் ஆகியோர் வணங்கி வழிபட்டு ஆசிகளைப் பெற்றிருக்கிறார்கள். எல்லாம் வல்ல ஆதி பராசக்தியான லோக மாதாவையே ஸ்ரீவித்யா சொரூபத்தில் வழிபட்டதாகச் சொல்லுவார்கள்.  இவளையே ஸ்ரீலலிதா பரமேஸ்வரியாகவும், இவளையே ஸ்ரீமாதாவாகவும் வழிபடுவார்கள். இவள் வாசம் செய்யும் இடம் நம் அனைவருக்குமே நன்கு தெரிந்த ஸ்ரீபுரம். மஹாமேருவின் சிகரத்தில் உள்ளது. இவளுக்கான மந்திரத்தை ஸ்ரீவித்யை எனச் சொல்லுவார்கள். யந்திரம் நாம் அனைவரும் அறிந்த ஸ்ரீசக்ரம், இவள் சிம்மாசனமோ ஸ்ரீசிம்மாசனம்.

இந்த ஸ்ரீசக்ரத்தின் சிறப்பைப் பற்றி ஏற்கெனவே அறிந்திருக்கிறோம். சிவமயமான சக்காங்கள் நான்கு, சக்தி மயமான ஐந்து சக்கரங்கள் ஆகிய ஒன்பது சக்கரங்களை உடைய இணைப்பே ஸ்ரீசக்ரம் என்பார்கள். இந்தச் சக்கரத்தில் அம்பிகையைக் காமேஸ்வரருடன் இணைந்து இருக்கையில் செய்யப்படும் வழிபாடே நவாவரண வழிபாடு என்பதாகும்.இதனால் உலகுக்கு நன்மை உண்டாகும். மனதிலுள்ள வீண் அச்சங்கள் அகலும். 

நவராத்திரியில் அம்பிகை வழிபாடு!

ஆண்டுக்கு நான்கு நவராத்திரிகள் கொண்டாடப் பட்டாலும் பெரும்பாலும் வீடுகளில் கொண்டாடுவது இந்த சாரதா நவராத்திரியே ஆகும். பத்து நாட்களும் பெண்களுக்கு மிகவும் முக்கியத்துவம் கொடுக்கப்படுகிறது. பெண்களை அம்பிகையின் வடிவாகவே பார்த்து ஒவ்வொரு நாளும் ஒவ்வொரு பருவப் பெண் குழந்தையை அம்பிகையாகப் பாவித்து வழிபட்டு அந்தக் குழந்தைக்குப் பிடித்தனவற்றை உண்ணக் கொடுத்துப் புதிய துணிகளும் கொடுத்து வழிபடுவது தொன்று தொட்டு இருந்து வரும் மரபு.

முதல்நாளன்று இரண்டு வயதுப் பெண் குழந்தையைக் "குமாரி" எனப் பூஜித்து வணங்குவார்கள். அம்பிகையைக் குமாரியாகப் பார்ப்பது தான் இதன் பொருளே தவிர்த்து அந்தக் குழந்தையின் பெயரை இது குறிப்பிடாது.

இரண்டாம் நாளன்று 3 வயதுப் பெண் குழந்தையைத் திரிமூர்த்தி என்னும் பெயரால் வழிபடுவார்கள்.. மூன்று சக்தியும் சேர்ந்தவளாக அம்பிகையைப் பூஜிப்பது வழக்கம். 

மூன்றாம் நாளன்று 4 வயதுப் பெண் குழந்தையைக் கல்யாணி என்னும் பெயரால் வழிபடுவார்கள்.

நான்காம் நாளன்று ஐந்து வயதுக் குழந்தைக்குப்பூஜை செய்ய வேண்டும். ரோஹிணி என்னும் பெயரால் வழிபட வேண்டும்.

ஐந்தாம் நாளன்று 6 வயதுப் பெண்ணைக் காளிகாவாக வழிபடுவது வழக்கம். பகைவர்களை நாசமாக்கும் என்று நம்பப் படுகிறது.

ஆறாம் நாளன்று 7 வயதுப் பெண்ணைச் சண்டிகாவாக வழிபட வேண்டும்

ஏழாம் நாளன்று 8 வயதுப் பெண்ணை சாம்பவி என்னும் பெயரால் வழிபட வேண்டும்

எட்டாம் நாளன்று 9 வயதுப் பெண்ணை துர்கா என்னும் பெயரால் வழிபட வேண்டும்.

ஒன்பதாம் நாளன்று பத்து வயதுப் பெண்ணை சுபத்திரா என்னும் பெயரால் வழிபட வேண்டும். ஒவ்வொரு நாளும் ஒவ்வொரு பெண் குழந்தையை அழைத்து வழிபட்டு வரலாம்.அந்தக் குழந்தைகளுக்குப்பிடித்த உணவைச் சமைத்து உண்ணக் கொடுக்கலாம் அல்லது அந்த அந்த நாளுக்கு என்றே உரியதான பிரசாதங்களையும் பண்ணிச் சாப்பிடக் கொடுக்கலாம். 

இவை எல்லாம் ஏற்கெனவே பல ஆண்டுகளுக்கு முன்னரும் பின்னரும் திரும்ப  எழுதி வந்திருக்கிறேன்.இந்த வருஷம் நவராத்திரிக்கு எனத் தனியாக எதுவும் சிறப்பாக ஏற்பாடு செய்து கொள்ளவில்லை.எனினும் தசமகா தேவியர் பற்றிய சின்னச் சின்னக் குறிப்புக்களைத் தரலாம் என எண்ணுகிறேன். ஒவ்வொரு நாளும் ஒவ்வொரு தேவியின் வடிவில் அம்பிகையைத் துதித்து வரலாம். சக்தி உபாசகர்கள் தினந்தோறுமே தசமகா சக்தியரை வழிபட்டு வருபவர்கள் ஆவார்கள். ஆனாலும் இந்த நவராத்திரி சமயத்தில்நாம் வழிபடுவது இன்னமும் சிறப்பைத் தரும். இங்கே வித்யா என்பது வெறும் அறிவை மட்டும் குறிக்காது. அந்த வித்யையினால் நாம் அடையக் கூடிய அம்பிகையின் அளவற்ற பிரபாவத்தையும் குறிக்கும்.ஆனால் இது கடினமானது. உபாசகர்கள் அதிகம் இதில் ஈடுபட வேண்டாம் என்றே சொல்லுவார்கள். நாம் இங்கே ஆழமாக எல்லாம் போக்ப் போவதில்லை. சின்னச் சின்னதாகவே தெரிந்து கொள்வோம்.

முதலில் காளி தேவி. காலி எனவும் சொல்லப்படுகிறாள். காலத்தைக் குறிப்பவள் என்பதாலும் இவ்விதம் அழைக்கின்றனர். இவள் பார்க்க பயங்கர சொரூபியாக இருந்தாலும் இவளைக் கண்டு நாம் பயப்பட வேண்டியதில்லை. பத்ரகாளி எனவும் இவளை அழைப்பார்கள். இங்கே பத்ர என்னும் சொல்லுக்கு நன்மை என்றே பொருள்படும். ஆகவே இவள் அனைத்துக் காலங்களிலும் நமக்கு நன்மையே செய்கிறாள்.  இவள் இருக்குமிடம் ஸ்மசான எனச் சொல்லப்படுகிறது. அது இப்போதைய மயானத்தைக் குறிப்பிடுவதில்லை. மஹா பிரளய காலத்தில் அனைத்து உயிர்களும் இவளில் ஒடுங்கும்போது இவள் இருப்பிடத்தைக் குறிப்பது ஆகும்.

ஆதி காலத்தில் பலரும் காளி உபாசகர்களாக இருந்திருந்தாலும் நமக்குத் தெரிந்த காலகட்டத்தில் மஹாகவி காளி தாசனும் அதன் பின்னர் வந்த காலகட்டத்தில் பகவான் ஸ்ரீராமகிருஷ்ண பரமஹம்சர் அவர்களும் மிகச் சிறந்த காளி உபாசகர்கள். இவளுக்குப் பல பெயர்கள் உண்டு. அவற்றில் சில, ஆதி காளி, பத்ரகாளி, ஸ்மசான காளி, கால காளி, குஹ்ய காளி, காமகலா காளி,தனகாளி, சித்தி காளி,சண்டி காளி, ஏகதாரா காளி, டம்பர காளி,கஹனேஸ்வரி காளி, சாமுண்டா காளி, ரக்ஷா காளி இந்தீவரி காளி, ஈசான காளி, மந்த்ரமாலா காளி, தக்ஷிண காளி, வீர காளி, காத்யாயனி, சாமுண்டா, முண்ட மர்தினி எனப் பல பெயர்கள் உண்டு. இவளைப் பார்த்து நாம் பயப்படாமல் சகலவிதமான பயங்களில் இருந்தும் நம்மைக் காப்பவள் இவளே என்பதை உணர்ந்து கொண்டால் காளி வழிபாடு அச்சத்தை ஏற்படுத்தாது. 

நெல்லைத்தமிழருக்காக மட்டுமில்லை, அனைவரும் அறிவதற்கு! :)

 3. செண்டலங்காரர் (நினைவு மஞ்சரி பாகம் 1) உ.வே.சா.

வில்லிபுத்தூரார் பாரதம் தமிழிலே சுவையுடையவர் களுக்கு இனிமை தரும் காவியங்களில் ஒன்று. சங்ககாலத்திலே பாரதம் ஒன்று இருந்தது. ஆனால், உரையாசிரியர்களால் மேற்கோளாகக் காட்டப் பெற்றமையின் சில செய்யுட்கள் மாத்திரம் இப்போது உயிர்தரித்து நிற்கின்றன. அதற்குப் பிறகு தெள்ளாறெறிந்த நந்திவர்ம பல்லவன் காலத்தில் இயற்றப்பெற்ற பாரதம் ஒன்று உண்டு. அது முற் றும் கிடைக்கவில்லை. அதைப் படித்து இன்புறுவார் அரியர். பிற்காலத்தில் வில்லிபுத்தூரார் இயற்றிய பாரதம் தமிழர்களுடைய உள்ளத்தைக் கவர்ந்ததுபோல வேறு எந்தப் பாரதமும் கவர வில்லை. இப்பொழுதும் தமிழ்நாட்டுக் கிராமங்களிலே தமிழறிந்தோர் வில்லிபாரதப் பிரசங்கம் செய்வதைக் காணலாம். தமிழ்நூலை முறையாகப் பாடங் கேட்பவர்கள் வில்லிபாரதத்தைத் தவறாமற் கேட்பது வழக்கம்.

நன் இளமையிலே அந்நூலைப் படித்தகாலத்தில் அதிலுள்ள சந்த அமைப்பைக் கண்டு வியந்தேன். அந்நூலின் நடையிலே ஒரு தனியான கம்பீரம் உள்ளது. இடத்துக்கேற்ற சந்தங்கள் அதில் மிக அழகாக அமைந்திருக்கின்றன. குதிரையின் கதியொலியும் தேரின் கடகடவோசையும் யானையின் முழக்கமும் அந்தச் சந்தங்களிலே இலிக்கும். வடமொழிச்சொற்களையும் தொடர்களையும் வில்லிபுத்தூரார் தடையின்றி மிகுதியாக எடுத்து ஆளுகின்றார்.

சபாபருவத்திலே சூதுபோர்ச் சருக்கத்தில் தரும புத்திரர் சகுனியுடன் சூதாடித் தோற்ற வரலாறு சொல்லப்படுகிறது. சூதாட்டம் முடிந்தபிறகு துரியோதனன் அரசவைக்குத் திரௌபதியை அழைத்து வரும்வண்ணம் தன தம்பி துச்சாதனனுக்குக் கட்டளை-யிடுகிறான். காந்தாரியோடு இருந்த திரௌபதியை அவன் வலியப் பிடித்து இழுத்து வருகின்றான்.

"தண்டார் விடலை தாயுரைப்பத்

      தாய்முன் னணுகித் தாமாரைக்கைச்

செண்டால் அவள்பைங் குழல்பற்றித்

      தீண்டா னாகிச் செல்கின்றான்

வண்டார் குழலு முடன்குலைய

      மானங் குலைய மனங்குலையக்

கொண்டா ரிருப்ப ரென்றுநெறிக்

      கொண்டா ளந்தோ கொடியாளே"

என்ற செய்யுளில், அவன் திரௌபதியைப் பற்றி இழுத்துச் செல்லும் செய்தி கூறப்படுகின்றது. "தன்னுடைய தாயாகிய காந்தாரி, 'நீ போய் வா' என்று கூற, துச்சாதனன் அன்னை போன்ற திரௌபதியின் முன் சென்று தன் கையிலுள்ள செண்டால் அவளது கூந்தலை பற்றிச் செல்லலானான். கொடிபோன்ற திரௌபதி அந்தோ! தன் குழல் குலைய மானங் குலைய மனங்குலையத் தான் செல்லுமிடத்தே தன் கணவர் இருப்பர் என்ற தைரியத்தோடு சென்றாள்" என்பது இச்செய்யுளின் பொருள்.

திரௌபதி அக்காலத்தில் தீண்டாத நிலையில் இருந்தாளென்று தெரிகின்றது. பின்னே ஓரிடத்தில்,

"தீண்டாத கற்புடைய செழுந்திருவை"

என்று அந்நூலாசிரியரே குறிப்பிக்கின்றார். அதனால் தான் துச்சாதனன் அவளைக் கையாற் பற்றாமல் செண்டாற் பற்றிச் சென்றானென்று ஆசிரியர் கூறினார். இவ்விஷயங்களை யான் பலரிடத்தில் என் இளமையிலே கேட்டிருக்கிறேன்.

'கைச் செண்டால் அவள்பைங் குழல்பற்றி'

என்ற இடத்தில் குறிக்கப்பெற்ற செண்டு என்பதற்குப் பூச்செண்டு என்றே பொருள் செய்து வந்தனர். 'துச்சாதனன் கையில் பூச்செண்டு ஏது? திரௌபதி கூந்தலில் அணிந்திருந்த மாலையைப் பிடித்து இழுத்தான் என்று சொல்லலாமா? பாட்டில் தெளிவாகக் கைச்செண்டாலென்று சொல்லப் பட்டிருக்கிறதே. தீண்டாத நிலையில் உள்ள அவள் கூந்தலில் மாலை அணிவதும் கையில் செண்டு வைத்திருப்பதும் இயல்பல்லவே? செண்டென்பதற்குப் பந்தென்று ஒருபொருள் உண்டு. அதை அமைத்துப் பார்க்கலாமா? பந்துக்கு இங்கே என்ன சம்பந்தம்?' என்று இவ்வாறெல்லாம் எனக்கு அடிக்கடி ஐயங்கள் தோன்றிக்கொண்டே இருந்தன.

திருவிளையாடற்புராணத்தில் சோமசுந்தரக் கடவுள் உக்கிரகுமாரருக்கு வேல் வளை செண்டு வழங்கியதாக ஒரு திருவிளையாடல் இருக்கிறது. அங்கே கூறப்படும் செண்டு எது? அந்தச் செண்டைக் கொண்டு அவர் மேருவை எறிந்ததாகப் புராணம் கூறுகின்றது. பலர் அதற்குப் பந்தென்றும், பூச்செண்டு போன்ற ஆயுதமென்றும் பொருள் கூறினர். ஐயனார் திருக்கரத்தில் செண்டு இருக்கிறதென்றும், கரிகாற்சோழன் இமயமலையைச் செண்டாலடித்துத் திரித்தானென்றும் சில செய்திகள் நூல்களால் தெரிந்தன. அந்தச் செண்டுகள் யாவை? பந்தா? மலர்ச்செண்டா? செண்டு போன்ற ஆயுதமா? எல்லாம் சந்தேகமாகவே இருந்தன. நான் பலரைக் கேட்டுப் பார்த்தேன். சமயம் போல அவர்கள் விடை பகர்ந்தார்கள்.

சற்றேறக்குறைய நாற்பது வருஷங்களுக்கு முன், வழக்கமாக நான் செய்துவரும் தமிழ் யாத்திரையில் ஒரு முறை பொறையாறு முதலிய இடங்களுக்குப் போக நேர்ந்தது. என்னோடு இருந்து தமிழ்ப்பணிக்கு உதவிபுரிந்து வந்த திருமானூர்க் கிருஷ்ணையரென்பவருடன் அம்முறை புறப்பட்டேன். மாயூரத்தைக் கடந்து ஆறுமைல் தூரத்திலுள்ள ஆறுபாதி என்னும் ஊருக்கருகில் சென்று கொண்டிருந்தோம். அங்கே வழியில் கீழ்மேல் அக்கிரகாரத்துக்குப் பின்பக்கமாக வடபுறமுள்ள குளத்தின் கீழ்கரையில் ஒரு பெருமாள் கோயில் இருந்தது. அக்கோயிலின் வாசலில் அதனுடைய தர்ம கர்த்தாவும் வேறு சிலரும் நின்றுகொண்டிருந்தனர். அவர்கள் இருந்த நிலையப் பார்த்தபோது யாரோ பெரிய உத்தியோகஸ்தர் ஒருவருடைய வரவை எதிர்பார்த்துக் கொண்டு நிற்பதாகத் தோற்றியது. எங்களைக் கண்டவுடன் தர்மகர்த்தா என்னை அவ்வுத்தியோகஸ்தராக எண்ணிக்கொண்டா ரென்று ஊகித்தேன். அந்தக் கலத்தில் உத்தியோகஸ்தராக இருந்தாலும் கோவிலுக்குப் போகும் போது வைதிகக் கோலத்தோடுதான் போவது வழக்கம். ஆதலின் நான் மிகவும் சாதாரண உடை யணிந்து செல்வதைக் கண்டும் அவர் என்னையே உத்தியோகஸ்தராக எண்ணிவிட்டார், "வாருங்கள், வாருங்கள்" என்று உபசரித்து வரவேற்றார்.

யாரோ ஓர் உத்தியோகஸ்தர் அவ்வாலயத்தைப் பார்க்க வருவதாகச் சொல்லியிருந்தாராம். அதற்காகப் பெருமாளுக்கு அலங்காரம் செவ்வையாகச் செய்திருந்தார்கள். தர்மகர்த்தாவும் நல்ல உடைகளை உடுத்து அலங்காரம் செய்து கொண்டு நின்றனர். பிரஸாதங்களும் பெருமாளுக்கு நிவேதனம் செய்த வியாஜமாக உத்தியோகஸ்தரின் பொருட்டு ஸித்தமாக வைத்திருந்தனர். அவர்கள் நெடுநேரம் காத்திருந்தார்கள். உத்தியோகஸ்தர் வரவில்லை. அந்த நிலையிலே என்னைக் கண்டவுடன் அவரென்றோ அவரால் அனுப்பப்பட்டவரென்றோ தான் தீர்மானித்திருக்க வேண்டும். தர்மகர்த்தா எங்களை உள்ளே அழைத்துசு சென்றார். பெருமாளைத் தரிசனம் செய்து வைத்தார். அவர் எதிர்பார்த்தவர் நான் அல்லவென்று உடனிருந்தவரால் அறிந்து ஏமாந்து போனார்.

ஆனாலும் அவர் அதைக் காட்டிக் கொள்ளவில்லை. கும்பகோணத்தில் நான் வேலையில் உள்ளவனென்று தெரிந்தவுடன் தம்முடைய பெருமை அங்கே பரவட்டுமென்று எண்ணியிருந்தாலும் இருக்கலாம். எப்படியாயினும் எங்களுக்கு எதிர் பாராதபடி திவ்ய தரிசனமும் வயிறார இனிய பிரஸாதங்களும் கிடைத்தன.

தரிசனம் செய்தபோது பெருமாள் திருநாமம் ராஜகோபாலப் பெருமாளென்று அறிந்தேன். அவர் திருக்கரத்தில் பிரம்பைப்போல ஒன்று காணப்பட்டது. அதன் தலைப்பில் இரண்டு வளைவுகள் இருந்தன. நான் அதுகாறும் பெருமாள் திருக்கரத்தில் அத்தகைய ஒன்றைக் கண்டதில்லை; ஆதலால் தர்மகர்த்தாவை நோக்கி, "இது புதிதா யிருக்கிறதே; என்ன?" என்று கேட்டேன். "அது தான் செண்டு" என்று அவர் கூறினார். "செண்டா!" என்று சொல்லி அப்படியே சின்றுவிட்டேன். "எங்கே, அதை நன்றாகக் காட்டச் சொல்லுங்கள்" என்று வேண்டினேன்.

கோயில் அர்ச்சகர் கற்பூர தீபத்தால் அந்தச் செண்டை நான் நன்றாகப் பார்க்கும்படி காட்டினார். நான் அதைக் கவனித்துப் பார்த்தேன். என் மனக்கண்முன் அப்போது திரௌபதியின் உருவம் வந்து நின்றது; துச்சாதனன் தலைப்பு வளைந்த பிரம்புபோன்ற ஒரு கருவியால் அவள் கூந்தலைப் பற்றி யிழுக்கும் காட்சி வந்தது. அடுத்தபடியாக உக்கிர குமாரர் மேருமலையை அந்தக் கருவியால் எறிந்து திரித்த தோற்றம் தோற்றியது. அவர் மறைந்தார். கரிகாலன் கையில் செண்டாயுதத் தோடு நின்றான். ஐயனாரும் நின்றார். அவர்கள் கைக ளில் எல்லாம் தலைப்பு வளைந்த பிரம்புபோன்ற கருவியைக் கண்டேன். சில நிமிஷங்கள் வரையில் இந்த அகக் காட்சிகளால் புறவுலகத்தை மறந்திருந்தேன்.

அந்த அர்ச்சகர் காட்டிய கற்பூர தீபம் பெருமாள் திருக்கரத்திலிருந்த ஆயுதத்தை எனக்குத் தெளிவாகக் காட்டியது. அதனோடு நெடுங்காலமாக என் மனத்திலிருந்த சந்தேக இருளை அகற்றித் துச்சாதனன், உக்கிரகுமார், கரிகாலன், ஐயனாரென்பவர்கள் கையில் உள்ள கருவி இன்னது தானென்று அறியும்படியும் செய்தது.

" ஐயா, நீங்கள் எனக்குப் பெரிய உபகாரம் செய்தீர்கள். பெருமாளின் தரிசனத்தால் எனக்கு ஒரு பெரிய லாபம் கிடைத்தது; என் மனம் சந்தோஷம் அடைந்தது. இதுவரையிலும் இந்தச் செண்டைப் பார்த்ததில்லை. உங்கள் தயையால் இதைப் பார்த்தேன்" என்று தர்மகர்த்தாவை நோக்கிக் கூறினேன்.

" இந்தப் பெருமாளும் மன்னார்குடியில் எழுந்தருளியிரு்க்கும் பெருமாளும் ஒரே அச்சு. அங்கும் பெருமாளின் திருக்கையில் செண்டு உண்டு. செண்டலங்காரப் பெருமாள் என்றும் அவரது திருநாமம் வழங்கும்" என்று அவர் கூறினார்.

" சந்தோஷம். தங்களுக்கு மிகவும் வந்தனம்" என்று கூறி விடை பெற்றுக்கொணடேன்.

அன்றுமுதல் என் சந்தேகம் பறந்துபோய் விட்டது. பிறகு ஆராய்ச்சி செய்யத் தமிழ் இலக்கியத்தில் பல செண்டுகள் கிடைத்தன. அவற்றை நான் மிகவும் தெளிவாக அறிந்துகொண்டேன். மன்னார்குடிப் பெருமாளுக்குச் செண்டலங்காரப் பெருமாளென்னும் திருநாமம் உண்யென்று தர்ம கர்த்தா கூறியதை இலக்கிய வாயிலாகவும் நான் உறுதி செய்து கொண்டேன். ' செண்டலங்காரப் பெருமாள் வண்ணம்' என்ற பிரபந்த மொன்றை நான் படித்தபோது அந்த நினைவு எனக்கு வந்தது. சுந்தரமூர்த்தி நாயனார் திருக்கரத்தில் உள்ள செண் டும் ஓர் ஆயுதமென்று தெரிந்து கொண்டேன். பெருமாள் தரிசனத்தின் பயன் கைமேல் கிடைத்தது.

**********************************************************************************

வடுவூர் பெருமாளைப் பற்றி உ.வே.சா அவர்கள் குறிப்பிடவில்லை. அநேகமாக "தெய்வத்தின் குரலில்" படிச்சிருப்பேன். அதையும் தேடி எடுக்கணும். தேடி எடுக்கிறேன். ஆறுபாதி வழியாகவே பலமுறை போயும் உள்ளே போய்ப் பெருமாளைப் பார்க்கலை. :(

மஹாகவிக்கு அஞ்சலி!

 “அக்கினிக் குஞ்சொன்று கண்டேன்-அதை

அங்கொரு காட்டிலோர் பொந்திடை வைத்தேன்;

வெந்து தணிந்தது காடு;-தழல்

வீரத்தில் குஞ்சென்றும் மூப்பென்றும் உண்டோ?

தத்தரிகிட தத்ரிகிட தித்தோம்.”

"ஆணும் பெண்ணும் நிகரெனக் கொள்வதால்

அறிவி லோங்கி,இவ் வையம் தழைக்குமாம்;

பூணு நல்லறத் தோடிங்குப் பெண்ணுருப்

போந்து நிற்பது தாய்சிவ சக்தியாம்;

நாணும் அச்சமும் நாட்கட்கு வேண்டுமாம்;

ஞான நல்லறம் வீர சுதந்திரம்

பேணு நற்கடிப் பெண்ணின் குணங்களாம்;

பெண்மைத் தெய்வத்தின் பேச்சுக்கள் கேட்டிரோ!”

பாரதியார் இன்னிக்கு இருந்தால் இப்படிப் பாடி இருப்பாரா சந்தேகம் தான். :(

காலம்பர எழுத உட்கார்ந்தால் ஒரு சில அவசர வேலைகள்! பொதுவாய் ஒரு வாரம் முன்னரே ஷெட்யூல் பண்ணி வைப்பேன். இந்த முறை உடல்நலக் குறைவும் ஒரு காரணம். அதோடு சிலர் செப்டெம்பர் 12 தான் என்கின்றனர். பலர் செப்டெம்பர் 11 என்கின்றனர். என்றாய் இருந்தால் என்ன? இரு நாட்களுக்கும் சேர்த்து அஞ்சலி செலுத்துவோம். தமிழக அரசு இந்நாளை "மஹாகவி நாள்" என அறிவித்துள்ளதாகப் பத்திரிகைச் செய்திகள் கூறுகின்றன.

பிள்ளையாரும் கிருஷ்ணனும் பட்ட பாடு!

இந்த வருஷம் கோகுலாஷ்டமிக்கு பக்ஷணங்கள் வெளியே வாங்கினாலும் நிவேதனத்துக்கு எனக் கொஞ்சமாக முறுக்கு, தட்டை, கர்ச்சிக்காய், பாயசம், வடை, திரட்டுப்பால் ஆகியவை செய்தேன். அன்றே உடம்பு சரியில்லாமல் இருந்தது அதுக்கப்புறமா சுமார் ஒரு வாரம் வயிறும்/உடம்பும் மாறி மாறிப் படுத்தல். இந்த அழகில் காலில் வேறே வீக்கம் மறுபடி ஆரம்பிச்சது. குழந்தைங்க வந்திருக்கும்போது இப்படி இருக்கேனு நினைச்சுக் கொண்டே இருந்தோம். சாப்பாடு ஓரிரு நாட்கள் மருமகள் பண்ணினாலும் வந்த இடத்தில் வேலைச்சுமைகளை ஏற்ற வேண்டாம்னு காடரர் மூலமா சாப்பாடு ஏற்பாடு பண்ணச் சொன்னேன். வீட்டில் சாதம் மற்றும் ஏதேனும் காய் மட்டும் மருமகள் பண்ணிடுவாள். அவங்க ஊருக்குப் போகும் இரண்டு நாட்கள் முன்னர் குலதெய்வம் கோயிலுக்குப் போனப்போக் கூட நான் போகலை. என்னை வரவேண்டாம்னு சொல்லிட்டாங்க. அலைச்சல் ஒத்துக்காது என்பதோடு வயிறு நிலைமையும் இரண்டுங்கெட்டானாக இருந்தது. புழுங்கலரிசிக் கஞ்சி தான் சாப்பிட்டுக் கொண்டிருந்தேன்.  கோகுலாஷ்டமி அன்னிக்குப் படமெல்லாம் எடுக்க முடியலை. என்ன செய்ய முடியும்? பையர்/குஞ்சுலு ஆகியோருக்கும் ஜூரம். இரண்டு நாட்கள் கழிச்சு மருமகளும் படுத்துக் கொண்டாள். :( வீடு முழுக்க மருத்துவர் சிகிச்சையாக இருந்தது. கடைசியில் உடம்பு கொஞ்சம் சரியானது. எல்லோரும் திங்களன்று மடிப்பாக்கம் கிளம்பிப் போனாங்க. இன்னிக்கு நைஜீரியாவுக்கு விமானம் ஏறப் போறாங்க. நைஜீரியா நேரப்படி வியாழனன்று மதியம் போய்ச் சேருவாங்கனு நினைக்கிறேன்.

அப்பம், வடை, கொழுக்கட்டை, இட்லி வகைகள், பாயசம், சாதம், பருப்பு நெய்யுடன்

நெல்லையை நினைத்துக் கொண்டே ராமர் படத்தில் பிரதிபலிப்பு விழாதவண்ணம் பக்கவாட்டில் நின்று கொண்டு ஒரு படம்.
 

பூஜை முடிஞ்சு தீபாராதனை.

இன்னிக்குப் பிள்ளையார் சதுர்த்திக்கு நல்லபடியா எல்லாம் பண்ணணுமேனு ஒரே திகைப்பு! காலையில் அதற்கேற்றாற்போல் வேலை செய்யும் பெண்மணி ஒரு மணி நேரம் தாமதம். மடமடவென சமையலறை, பூஜை அறை ஆகியவற்றை மட்டும் பெருக்கித் துடைத்துவிட்டுக் குளிச்சுட்டு வந்து வேலைகளை ஆரம்பிச்சேன். முடிச்சுட்டுக்கொழுக்கட்டை வேலைகளைச் செய்தேன். பனிரண்டு தேங்காய்ப் பூரணக் கொழுக்கட்டை, பனிரண்டு உளுந்துப் பூரணக் கொழுக்கட்டை பண்ணுவதற்குள்ளாக மணி பதினொன்று ஆகிவிட்டது. வடை நான்கு அப்பம் நான்கு தட்டி நிவேதனத்துக்குனு வைச்சுட்டு அடுப்பை அணைச்சுப் பின்னர் மத்தியானமாப் பண்ணிக்கலாம்னு நினைச்சேன். ஆனால் எழுந்து வந்து பூஜையில் கலந்துக்கவே முடியலை. கால்களெல்லாம் நடுக்கம். உடலில் ஓர் பதட்டம். எதையாவது கீழே போட்டுடுவேனோ அல்லது நானே விழுந்துடுவேனோனு பயம். சாப்பிட உட்கார்ந்தால் ஒரு பிடி கூட இறங்கவில்லை. ஒரு கைப்பிடி சாதத்தில் ரசத்தை விட்டுச் சாப்பிட்டுவிட்டு ஒரு கரண்டிப் பாயசமும் சாப்பிட்டுவிட்டு எழுந்தால் முடீயவே இல்லை. சட்டுனு மனதில் ஏதோ தோன்றி ரங்க்ஸிடம் சொல்லிட்டுச் சாப்பாடு மிகுந்தது மற்றும் கொழுக்கட்டை மாவு, பூரண வகைகள், வடை மாவு, அப்பம் மாவு எல்லாவற்றையும் வேலை செய்யும் பெண்ணைக் கூப்பிட்டுக் கொடுத்துட்டுப் போய்ப் படுத்துட்டேன். 3 மணி வரையிலும் கால்களில் எண்ணெயைத் தடவிக்கொண்டு ஓய்வில் இருந்த பின்னர் எழுந்து வந்து அடுப்பைச் சுத்தம் செய்து சமையலறை சுத்தம் செய்து கோலம் போட்டுவிட்டுக் காஃபி த்யார் செய்தேன். இரவுக்குக் காலை சாதமும் இட்லியும் இருக்கு. அதை வைச்சு ஒப்பேத்திடலாம். 

தாத்தாவுக்கு வெண்டைக்காய் நகைகள்

 

நான் வயிற்றுத் தொந்திரவால் எழுந்திருக்காமல் படுத்திருந்தப்போ, அப்புறமா மருத்துவரிடம் போயிட்டு வந்தப்போ எல்லாம் என்னை எப்படி இருக்குனு கேட்டுக் கொண்டே இருந்தது. அதோடு இல்லாமல் எனக்காக get well soon   என்று பூக்களால் படம் வரைந்து எழுதியும் கொடுத்திருக்கு.

அவங்க அம்மா சமைக்கையில் தாத்தா வெண்டைக்காய் நறுக்கிக் கொடுத்தார். அப்போத் தாத்தாவுக்கு வெண்டைக்காயால் அலங்காரம் செய்து பார்த்துவிட்டுச் சிரிக்கிறது. இப்போ முடியாமல் படுத்திருப்பதைப் பார்த்தால் கஷ்டமா இருக்கு.

ஒரு வாரமாக வயிறு வழக்கம்போல் தன் வேலையைக் காட்டி விட்டது. அதோடு கோகுலாஷ்டமியும் வந்து விட்டுப் போயாச்சு. படங்கள் எல்லாம் எடுக்கவே இல்லை. குட்டிக் குஞ்சுலு நான் கோலம் போட்டுவிட்டுக் காய்ந்த பின்னர் காவி இடும்போது தானும் கூடவே வந்து நான் இடுவதைப் பார்த்துக் கொண்டு அதே போல் தானும் காவி இட்டு உதவி செய்தது. அப்புறமாத் தாத்தாவுடன் எங்கள் தளத்தில் எல்லாருடைய வீட்டையும் பார்த்துக் கால் வைச்சிருப்பதையும் கிருஷ்ணா உம்மாச்சியின் பிறந்த நாளை ஏன் இப்படிக் கால் வைச்சுக் கொண்டாடுகிறாங்க என்றும் கேட்டுக் கொண்டது.  அன்னிக்குத் தான் கொடைக்கானலில் இருந்து திரும்பி இருந்ததால் அதோட அப்பாவுக்கு ஜுரம். போன தரம் வந்திருக்கும்போதும் ஜூரம். இன்னிக்கு இப்போது குஞ்சுலுவுக்கும் நல்ல ஜுரம். 

 

குஞ்சுலு அப்டேட்ஸ்

சின்னச்சிட்டு/குட்டிக் குஞ்சுலு வந்ததில் இருந்து சரியா இருக்கு வேலைகள் எல்லாம். காலம்பரப் பால் குடிப்பதில் இருந்து மத்தியானம் சாப்பிடும் வரைக்கும் பிடிவாதம். இரண்டு நாளைக்குச் சமர்த்தாகத் தலை வாரிப் பின்னிக் கொண்டது. அப்புறமா அதோட இஷ்டப்படி பின்னலைனு என் கிட்டேக் கோபம். வரமாட்டேன்னு சொல்லிடுத்து. பூ வைச்சுக்க மட்டும் என்னிடம் வரும். தாத்தாவோடு பசில்ஸ் விளையாட்டெல்லாம் விளையாடும். நம்ம வீட்டுக் கூடத்தின் டைல்ஸ் இரண்டுக்கு இரண்டு எனப் பெரிசா இருக்கா! அதுக்குப் பாண்டி விளையாடத் தோதாக இருக்கு. சில்லாக்கு ரோஜாப் பூவின் இதழ்கள். அதைத் தூக்கிப் போட்டுவிட்டுத் தாத்தாவோடு பாண்டி ஆடும். ஒரே கொட்டம் தான். அதுக்கப்புறமாக் களைச்சுப் போய்க் கொடுக்கும் பாலை ஒரே மூச்சாகக் குடிச்சுடும்.

நடு நடுவில் அவங்க அம்மாவோ/அப்பாவோ ஆங்கில வார்த்தைகள் டிக்டேஷன் கொடுப்பாங்க. சின்னச் சின்னக் கணக்குகள் கொடுப்பாங்க. அதையும் செய்துக்கும் மூஞ்சியைத் தூக்கினபடியே.மற்ற நேரங்கள் படம் வரையும். ஐபாடில் கார்ட்டூன்கள் பார்க்கும். ஐ பாடைக் கொடுத்துட்டால் வாங்கி வைக்கிறது கொஞ்சம் கஷ்டம் தான். அதோட அப்பா வரணும். பையர் வந்து ஏதேனும் சொல்லிச் சமாளிச்சு ஐபாடை வாங்கி வைப்பார். ஐபாடில் சார்ஜ் இல்லைனா பேசாம இருக்கும். வெளியே போனால் கொண்டு வந்திருக்கும் இரண்டு பேபீஸில் ஏதேனும் ஒண்ணை இங்கி/பிங்கி/பாங்கி போட்டுப் பார்த்துத் தேர்வு செய்து கொண்டு எடுத்துப் போகும்.

முந்தாநாள் பையர் வெளியே சாப்பிடலாம்னு  இரவு ஓட்டலுக்கு அழைத்துப் போனார். எல்லோரும் முன்னாடி போயிட நான் மட்டும் மெதுவாக நடந்து வந்து கொண்டிருந்தேன். அதோட அம்மா திரும்பிப் பார்த்துட்டுப் பாட்டியால் நடக்க முடியலை பாருனு அதுகிட்டேச் சொன்னதும் உடனே ஓடி வந்து தன் கையை நீட்டி என் கையைப் பிடிச்சுக்கொண்டு அழைத்துச் சென்றது. படி ஏறும்போதும்/இறங்கும்போதும் என் கையைப் பிடிச்சுக்கோ என்று சொல்கிறது. அவங்க அம்மாவிடம் பாட்டியால் ஏன் நடக்க முடியலைனு கேட்டதுக்குப் பாட்டிக்கு முழங்கால் பிரச்னை/வலி என்று சொல்லி இருக்கா. உடனே என்னிடம் வந்து உனக்கு முழங்கால் பிரச்னையா? வலிக்கிறதா? டாக்டர் கிட்டேப் போனியா? நான் கூட்டிப் போகவா என்றெல்லாம் கேட்டது. நான் டாக்டரிடம் காட்டி மருந்தெல்லாம் சாப்பிடறேன் என்றேன். உடனே ஏன் உனக்கு முழங்காலில் வலி என்று கேட்டது. நான் எனக்கு வயசாச்சு இல்லையா அதான் என்றேன். கொஞ்சம் யோசிச்சது. தாத்தாவைப் பார்த்தது. உடனே என்னிடம் தாத்தா கூட வயசாச்சு. அவர் உன்னை விட வயசானவர் தானே? அவர் ஏன் வேகமாய் நடக்கிறார் என்றெல்லாம் கேட்டது. அதுக்கு அவ அம்மா ஏதோ சொல்லிச் சமாளிச்சா. தாத்தாவெல்லாம் பாய்ஸ், ஸ்ட்ரெங்க்த் நிறைய இருக்கும் என்றெல்லாம் சொன்னா.

நேற்று இரவுச் சாப்பாட்டுக்கு அவ அம்மா சப்பாத்திக்கு மாவு பிசைந்து கொண்டு இருந்தப்போ இது விளையாட்டுக்கு மாவு கேட்டிருக்கு. பாட்டியைப் போய்க் கேள்னு சொல்லி இருக்கா அவ அம்மா. உடனே என்னிடம் வந்து மாவு கேட்டது. அது dough (டோ" என்று சொன்னது எனக்கு டோர்(கதவுனு) காதில் விழுந்தது. அல்லது புரிந்து கொண்டேன். எந்தக் கதவைத் திறக்கணும்னு கேட்கவும் கோபம் வந்து விட்டது. தலையில் அடித்ஹ்டுக் கொண்டு "டோ" "டோ" என்று கோபமாய்ச் சொன்னது. பின்னர் புரிந்து கொண்டு அவ அம்மாவிடம் போய் வாங்கிக்கோ என்றேன். இன்னிக்குப் பழனி போயிட்டு அப்படியே கொடைக்கானல் போகணும்னு காலம்பரவே கிளம்பிப் போயிருக்காங்க. நாங்களும் போகணுனுதான் பையரின் திட்டம். ஆன மட்டும் சொல்லிப் பார்த்தார்.நான் முடியவே முடியாதுனு சொல்லிட்டேன். அலைச்சல் ஒத்துக்கலை. ரொம்பவே அசதியா ஆயிடும். அதோடு மேலே ஏறிக் கீழே இறங்கினு முழங்கால் விட்டுப்போயிடும். அதுக்கப்புறமா அவங்க மட்டும் கிளம்பிப் போயிருக்காங்க. பழனியை முடிச்சுட்டுக் கொடைக்கானலுக்குப் போய்க் கொண்டிருக்காங்கனு நினைக்கிறேன். அல்லது போய்ச் சேர்ந்திருக்கலாம். வீடு வெறிச்சென்று இரண்டு நாளைக்கு இருக்கும். கோகுலாஷ்டமி அன்று திரும்பி வராங்க. எனக்குக் கோகுலாஷ்டமிக்குக் கொஞ்சமா ஏதேனும் பக்ஷணம் பண்ணலாமானு ஒரு எண்ணம். உடம்பு இடம் கொடுக்கணும். பார்ப்போம்.! 

ஆரூரா! தியாகேசா! என்னே உன் நிலைமை! பகுதி 9

கமலாம்பிகை சந்நிதிக்குப் போகும் முன்னரே, அங்கே தனிக்கோயிலாக இனொரு அம்மன் சந்நிதி உள்ளது. நீலோத்பலாம்பிகை என்னும் அல்லியங்கோதை என்னும் திருநாமம் கொண்ட அம்மன் அருகிலேயே தோழிப் பெண் கந்தனைத் தூக்கிக்கொண்டு. பிள்ளையை அருமையாய் அம்மை தொட்டுக்கொண்டிருக்கும் வண்ணம் காட்சி அளிக்கிறாள். இங்கேயே பள்ளியறையும் என்பது குறிப்பிடத் தக்கது. இல்லைனா இந்த சந்நிதியைப் பார்த்திருக்கத் தவறி இருக்கும். அவ்வளவு அவசரம். கோயில் ஊழியர்கள் சீக்கிரம், சீக்கிரம் என அவசரப் படுத்து கமலாம்பிகை சந்நிதிக்கு விரைந்தோம். பெரிய கோயிலின் வெளிச்சுற்றில் கமலாம்பிகை தனியாகக் கோயில் கொண்டுள்ளாள். தனிக்கோயில் என்றால் தனிதான். தனியான மதில் சுவரைத் தாண்டி உள்ளே சென்றால் தனிக் கொடிமரம், பலிபீடம், நந்தி. வடகிழக்குத் திசையை நோக்கி அமைந்துள்ளதாய்ச் சொல்கின்றனர். எனக்கு இந்தத் திசைக்குழப்பம் அதிகம் உண்டு என்பதால் அதைச் சரியாய்க் கவனிக்கவில்லை.

 நம் உடலின் மூலாதாரமே திருவாரூர் எனச் சொல்கின்றனர். அந்தத் திருவாரூர்க் கோயிலிலும் கமலாம்பிகையின் கோயில் அமைப்பு சந்திரயோகம் என்று திருமந்திரம் சொல்லும் யோகதத்துவங்களின் அமைப்பில் உள்ளதாய்க் கூறுகின்றனர். (அம்பாள் உபாசகர்கள் தான் இது பத்தி விளக்கணும், விளக்கலாம் என்ற விதி இருந்தால்) நம்ம நண்பர் அங்கே உச்சிஷ்ட கணபதி என்ற பெயரில் இருக்கார். அவர் கிட்டே அம்மாவைப் பார்க்க அநுமதி வாங்கிண்டு உள்ளே போனால், அநிந்திதை, கமலினி(ஆமாங்க சுந்தரரின் இரு மனைவியரே தான்) அவங்க துவாரபாலகிகளாய் இருக்கிறாங்களாம். இந்தக் கோயிலில் மட்டுமா? எல்லாக் கோயிலிலுமா? தெரியலை! 

யோகாசனத்தில் அமர்ந்த திருக்கோலத்தில் வலக்கையில் மலரோடு, இடக்கையை இடுப்பில் வைத்தவண்ணம், மேல் கரங்கள் அக்ஷமாலை, பாசம் ஏந்திய வண்ணம் காக்ஷி அளிக்க, ஒரு காலை மடக்கி, மற்றொரு காலைத் தொங்கவிட்டவண்ணம் காக்ஷி கொடுக்கிறாள் கமலாம்பிகை. முக்கியமான, முதன்மையான சக்தி பீடம் என்றும் ஞானசக்தி பீடம் எனவும் சொல்கின்றனர். பிராஹாரத்தில் சங்கரநாராயணி, ராஜராஜேஸ்வரி ஆகியோர் காணப்படுகின்றனர். பிராஹாரம் சுற்றி வரும்போது மேல் திசையில் காஸ்யபலிங்கர் சந்நிதிக்கு அருகே அக்ஷரபீடம். இந்த அக்ஷரபீடத்தைப் பார்த்தால் பிண்டி போன்ற அமைப்போடு உருவமற்று இருப்பதால் சட்டென யார் கண்ணையும், கருத்தையும் கவராத வண்ணம் இருக்கிறது. நாங்க சொல்லியே சிலர் தெரிந்து கொண்டார்கள் என்பதும் குறிப்பிடத் தக்கது. திருவாசி இருப்பதால் ஓரளவு இது முக்கியமான ஒன்று எனப் புரிந்து கொள்ளலாம். உற்றுக் கவனித்துத் தெரிந்து கொள்ளவேண்டும்.

 நல்லவேளையா இங்கே வந்த குருக்கள் தீப ஆராதனை காட்டினதில் பீடத்தின் எழுத்துக்கள் கொஞ்சம் புரிய வந்தன. கீழே தாமரை போன்ற அமைப்பில் செதுக்கப் பட்டு, சுற்றித் திருவாசி. அதிலே எழுத்துக்கள். கிரந்தம் எனத் தோன்றுகிறது. ஓரளவு தான் கிட்டே போகமுடியும். உள்ளே போகமுடியாது என்பதால் பின்னாலும் எழுத்துக்கள் இருந்தால் அது தெரியவில்லை. நம் உடலின் ஆறு ஆதாரங்களும் இந்த 51 அக்ஷரங்களில் அடங்குவதாகவும், இதையே யோக சாதன அக்ஷரபீடம் என்றும் சொல்கின்றனர். வெகு நுணுக்கமான தத்துவங்கள் அடங்கிய ஒன்று. என் சிறு மூளைக்குள் ஓரளவு எழுத்துக்களும், அதன் முக்கியத்துவமும் மட்டுமே ஏறியது. இங்கேயே கொஞ்சம் தள்ளி சரஸ்வதியும் குடி கொண்டுள்ளாள். ஞானத்தைக் கமலாம்பிகையும், மொழி வல்லமையை அக்ஷரபீடமும், கல்வியை சரஸ்வதியும் தருவதாய் ஐதீகம். இப்படி ஒரே கோயிலிலேயே இவை அனைத்தும் அமைந்ததாய் மற்ற எந்தக் கோயிலிலும் காணமுடியாது என்று சொல்கின்றனர். நல்லவேளையாய் இங்கே கொஞ்சம் பார்க்க முடிந்தது. என்றாலும் கோயிலின் சேவகர் கையில் சாவியை வைத்துக்கொண்டு வெளியே நின்று கொண்டிருந்தது மனதில் தைத்துக்கொண்டிருந்ததால், அவசரக் கோலம் அள்ளித் தெளித்தாற்போல் திருவாரூர்ப் பயணம் அமைந்தது.

***********************************************************************************

இத்துடன் 2010 ஆம் ஆண்டில் சென்ற திருவாரூர்ப் பயணக் கட்டுரை முடிஞ்சிருக்கு. ஏனெனில் பாதியிலேயே திரும்பி விட்டதால் முழுவதும் பார்க்கலை. இப்போப் போனப்போக் கேட்கவே வேண்டாம். தரிசனம் செய்வதே பெரும்பாடாக இருந்தது. இன்னொரு முறை எல்லாம் வாய்க்கப் போவதில்லை. இன்னும் இங்கே ரௌத்ர துர்கை, நவகிரஹ சந்நிதி, ருண விமோசனர் (லிங்க வடிவில்) ஆகிய முக்கியமான சந்நிதிகள் உள்ளன. அவற்றை எல்லாம் பற்றி விரிவாக எழுத முடியலை என்பது வருத்தமாக இருக்கிறது. 

கணினி படுத்தும் பாடு

 கணினியில் வேலை செய்கையில் அடிக்கடி இணைய இணைப்புப் போய் விடுகிறது. இது தோஷிபா மடிக்கணினியில். வாங்கிப் பனிரண்டு வருடங்கள் ஆகின்றன. அதில் ஓ.எஸ். வின்டோஸ் 7 பிரிமியம். ஒரு வேளை அதனால் இணையம் சரியாக வேலை செய்யவில்லையோ? ஞாயிற்றுக்கிழமையில் இருந்து இந்தப் பிரச்னை. இணையச் சேவை கொடுப்பவரைக் கூப்பிட்டுக் கேட்டதில் அவர் கணினி தான் சரியில்லை என்கிறார். காலை ஏழு ஏழரை மணி வரை சுமாராக வரும். அப்போது ஏதேனும் பார்த்துக்கொண்டாலோ/எழுதிக் கொண்டாலோ உண்டு. இல்லை எனில் மதியமெல்லாம் வருவதே இல்லை. நேரம் தான் வீணாகப் போகிறது. இணைய இணைப்பு என்னமோ இருக்கும். ஆனால் கணினியைத் திறந்து க்ரோமில் ஜிமெயில் இணைப்புக் கேட்ட உடனே இணைய இணைப்புப் போய்விடும். திரும்ப இணைப்பைப் பெற்று மறுபடி ஜிமெயிலுக்குள் நுழைந்தால் சிறிது நேரம் சரியாக இருக்கும். உடனே போய்விடும். டிஎன் ஏஸ் செர்வர் சரியில்லை என்றும் நெட்வொர்க் மாறி விட்டது என்றும் எரர் செய்திகள் வரும். மறுபடி மறுபடி கணினியில் இணையத்தை இணைத்தாலும் எந்த வேலையும் செய்ய முடியாது ஒரு வரி தட்டச்சுவதற்குள்ளாக இணையம் போய் விடும். கணினி மருத்துவரைக் கூப்பிட்டு இருக்கேன். 

இணையச் சேவை கொடுப்பவர்கள் வந்து பார்த்துட்டுக் கணினி தான் பிரச்னை என்று சொல்கின்றனர். ஏதோ ஒண்ணு. எனக்கு அந்த மடிக்கணினியை ரொம்பப் பிடிக்கும். ரொம்பவே சமரசம் செய்து கொள்ளும். என் கைவாகிற்கு ஏற்றாற்போல் இருக்கும். இது இப்போத் தட்டச்சிக் கொண்டிருப்பது  2017 ஆம் ஆண்டில் வாங்கின டெல் மடிக்கணினி. அதிலிருந்து இப்போ எழுதறேன். இதில் ஈ கலப்பை மூலம் தட்டச்சினால் எழுத்துப் பிழைகள் நிறைய வருது என்பதால் ஒவ்வொரு முறையும் சுரதாவில் தங்கிலீஷில் அடிச்சு அதை மாற்றி இங்கே போடணும். ஆனால் இணையம் பிரச்னை இதில் இல்லை. ஆகவே அந்த மடிக்கணினி தான் பிரச்னை போல. 12 வருஷம் ஆச்சே. ஆனால் எதுக்கும் மருத்துவரும் வந்து பார்க்கட்டும்னு இருக்கேன்.

இந்த மடிக்கணினியை அம்பேரிக்காவில் இருந்து கொண்டு வருகையில் நம்மவர் பாக் பேக்கைத் தோளில் மாட்டிக்காமல் ட்ராலியில் மேல் தட்டில் வைச்சுட்டார். அது கீழே விழுந்ததில்  ஹார்ட் டிஸ்கில் பிரச்னையோனு நினைக்கிறேன். கொஞ்சம் மெதுவாகவே வேலை செய்யும். பாட்டரி வேறே சார்ஜ் ஆகலையாம். செய்தி வருது. பரவாயில்லைனு இதிலேயே வேலை செய்யலாம்னு செய்யறேன். பார்ப்போம். அதுக்கு மறு வாழ்வு உண்டா இல்லையானு! இன்னிக்கோ நாளைக்கோ தான் கணினி மருத்துவர் வருவார். வந்ததும் தான் என்னனு தெரியும்.

இப்போதைக்குப் போயிட்டு வரேன். இதில் இத்தனை நாழி தட்டச்சி இருப்பதால் இணையம் ஒரு நிமிஷம் கூடப் போகாததால் அந்த மடிக்கணினி தான் பிரச்னைனு நினைக்கிறேன். பார்க்கலாம். அதில் நிறையவே சேமிப்புகள் இருக்கு. எல்லாத்தையும்  இதில் மாத்தணும். வேலை நிறையவே இருக்கும். :)))) ஆனால் இணைய இணைப்புப் பிரச்னை இல்லைனு புரிஞ்சிருக்கு. ஆகவே கணினியை என்னனு கேட்கணும். முந்தைய திருவாரூர்ப் பதிவுக்குப் பதில் கொஞ்சம் மெதுவா வரும். வரேன் இப்போ. ஒரு மாதிரி மனசுக்கு ஆறுதல் ஏற்பட்டிருக்கு. மூணு நாளா ஒரே மண்டைக்குடைச்சல்.

ஒரு விதத்தில் மத்தியானங்களில் படிக்கிறேன். ஆனால் பொன்னியின் செல்வன் டீசர் அதுக்கான கருத்துகள், பாழ்நெற்றி ஆதித்த கரிகாலன், சோழ அரசர்களைப் பார்த்ததால் பொன்னியின் செல்வனையே லக்ஷத்துப் பதினோராம் முறையாகப் படிச்சுட்டு இருக்கேனாக்கும். முதல் பாகம் முடியப் போகுது. நடுநடுவில் வீட்டில் மாவிளக்குப் போட்டது, வீடு சுத்தம் செய்தது குளிர்சாதனப் பெட்டியைச் சுத்தம் செய்தது,எனப் பல்வேறு வேலைகள். ஆகவே மத்தியானம் மட்டும் தான் படிக்க முடிஞ்சது.:(  நான் நினைக்கிறேன், இந்தப் புதுக்கணினிக்குத் தன்னை அடிக்கடி பயன்படுத்துவதில்லை என்பதில் கோபம் வந்து இப்படிப் பண்ணி இருக்குமோ? இப்போது இதில் தானே எல்லாம் பண்ணணும். 

ஆரூரா! தியாகேசா! என்னே உன் நிலைமை! பகுதி 8

திருவாரூரில் தங்கி இருந்து அனைத்தையும் பார்க்கக் குறைந்தது இரண்டு நாட்களாவது வேண்டும். நாங்க அன்னிக்கு மட்டும் தங்கணும்னு தான் நினைச்சிட்டு இருந்தோம். ஆனால் அன்னிக்குக் காலம்பரக் கிளம்பினதுமே எட்டுக்குடியில் அவர் விழுந்ததும், எல்லா நிகழ்ச்சி நிரலும் மாறிவிட்டது. சீக்கிரமாய்க் கும்பகோணம் போயிட்டு ஊரைப் பார்க்கப் போகலாம் என்று தோன்றிவிட்டது. என்றாலும் வீதிவிடங்கர் வந்த வரலாற்றைத் தெரிந்து கொண்டோம். வன்மீகநாதர் என்னும் புற்றிடங்கொண்டாரைப் பற்றியும் தெரிந்து கொள்ளவேண்டாமா? அவர் வரலாறு பின் வருமாறு: 

புண்யபூமியான குருக்ஷேத்திரம். மாபெரும் யாகம் ஒன்று நடக்க ஏற்பாடு ஆகிறது. யாகத்தைச் செய்யப் போகிறவர்களும் சாமானியர்கள் அல்ல, தலைமை ஏற்பவரும் சாதாரணமானவர் அல்ல. யாகத்தைச் செய்யப் போகிறவர்கள் தேவாதிதேவர்கள். தலைமை ஏற்பவரோ சாட்சாத் மஹாவிஷ்ணுவே. பொருட்கள் சேகரிக்கப் பட்டன. யாகத்தின் மூலம் கிடைக்கப் போகும் பெருமையும், புகழும் அனைவருக்கும் சமம் என முன் கூட்டியே தீர்மானிக்கப் பட்டது. ஆனாலும் யாகம் ஆரம்பித்ததில் இருந்து முடியும் வரையில் ஓய்வு எடுக்காமல் இருப்பவரே மிகச் சிறந்தவர் எனச் சொல்லவேண்டும் என்பதற்கும் ஒத்துக்கொண்டனர். அனைவரும் யாகத்தின் தலைமைப் பதவியான யக்ஞ-மான் பதவிக்கு (இன்றைய யஜமான் இதிலிருந்து வந்ததே) திருமாலே ஏற்றவர் என முடிவு செய்தனர். யாகத்தை இறுதிவரையிலும் ஓய்வே இல்லாமல் மிகச் சிறப்பாக நடத்தி வைத்தார் திருமால். 

எனினும் அவர் மனதின் ஓரத்தில் கொஞ்சம் செருக்கும் இருந்தது. தேவர்களை விட்டு விலக நினைத்தார். யாகத்தின் குண்டத்தில் இருந்து பலவகையான அஸ்திரங்கள் வந்தன. வில் ஒன்றும் வந்தது. வில் திருமாலின் இடக்கரத்தைப்போய் அடைய, அஸ்திரங்கள் அவர் வலக்கரத்துக்குச் சென்றது. தேவர்களை இதன் மூலம் அடக்க நினைத்தார் திருமால். மெல்ல மெல்ல அவர்களை விட்டு விலகி இந்தத் தலத்தை அடைந்தார். பராசக்திபுரம் என்ற பெயரால் அப்போது அழைக்கப் பட்டு வந்த இந்தத் திருத்தலத்திற்கு வந்த திருமால் சோர்வு மிகுதியால் வில்லின் நுனியைத் தன் தாடையில் அழுத்தியவண்ணம் தூங்கிவிட்டார். அப்போது தேவர்கள் திருமாலிடமிருந்து தப்பவேண்டி குலகுருவான பிரஹஸ்பதியின் ஆலோசனையின் பேரில் செல்லுருவில் பூமியைத் துளைக்க ஆரம்பித்தனர். துளைக்கும்போது வில்லின் கீழ்க்கயிறு அறுந்து போக வில்லின் நாண் அறுந்து திருமாலின் தலை துண்டானது. 

ஏழு உலகுக்கும் சென்ற அந்தத் தலை திரும்பத் திருமால் படுத்திருக்கும் இடமே வந்து விழுந்தது. பயந்து போன தேவர்கள் ஈசனைத் துதிக்க, அவர்கள் துளைத்த பூமியிலிருந்து பெரும் சப்தத்தோடு சிவலிங்க ரூபமாக ஈசன் வெளியே வந்தார். அவரை அனைவரும் அபயம் கேட்க அஸ்வினிதேவர்கள் உதவியுடன் திருமாலின் தலையை உடலோடு பொருத்துமாறு சொல்ல, அவ்விதமே திருமாலின் தலை பொருத்தப் பட்டது. தனக்குத் தலை வழங்கிய ஈசனைத் துதித்தாராம் திருமால். பின்னர் மது, கைடபரை வதம் செய்த திருமாலைத் திருமணம் புரியவேண்டி இந்த மூலட்டானேஸ்வரரைத் துதித்துத் தவம் இருந்தாளாம் ஸ்ரீ என்னும் மஹாலக்ஷ்மி. அவள் தவம் இருந்ததாலேயே இந்த ஊர்க் குளம் கமலாலயம் எனப் பெயர் பெற்றது என்று சொல்வார்கள். மேலும் இந்தத் தலத்தில் தான் இந்திரனின் ஆலோசனைப்படி தசரதன் வன்மீகநாதர் என்னும் புற்றிடம் கொண்டாரைத் தரிசித்துச் சென்றானாம். அதன் பின்னரே புத்ரகாமேஷ்டியாகம் செய்து ராமர் முதலான நாலு புத்திரர்களையும் பெற்றான் என்றும் ஐதீகம். 

கமலாம்பாள் தொடர்கிறாள்.

**********************************************************************************

சென்ற முறை 2010 ஆம் ஆண்டில் சென்றபோது காலங்கார்த்தாலே எட்டுக்குடி கோயிலில் நவகிரஹ சந்நிதியில் விளக்குப் போட்டுப் பிரதக்ஷிணம் செய்ய ஏறிய நம்ம ரங்க்ஸ் இறங்கும்போது கீழே விழுந்து நல்லவேளையாக எக்கச்சகமாக எதுவும் ஆகலை. என்றாலும் கழுத்தில் ஏற்கெனவே இருந்த பிரச்னை கீழே விழுந்த அதிர்ச்சியில் அதிகம் ஆகிவிட்டது.  கோயிலில் நவகிரஹ சந்நிதியில் கூட்டம் கூடி விட்டது. மெதுவாகச் சமாளித்துக் கொண்டு எழுந்து கொண்டார்.

கீழே விழுந்ததற்கு முக்கியக் காரணம் காலை வேளையில் நவகிரஹங்களுக்கெல்லாம் (அன்று சனிக்கிழமை) எண்ணெய்/பால்/சந்தனம் போன்றவற்றால் அபிஷேஹ ஆராதனைகள் நடைபெற்றிருந்தன. அந்த நீரும் பாலுமாக எண்ணெயுடன் சேர்ந்து புத்தம்புதிதாக டைல்ஸ் பதிக்கப்பட்ட படிகளில் விழுந்திருந்தது. அதில் கால் வைக்கவும் சறுக்கி விட்டிருக்கிறது. பக்கத்தில் பிடித்துக்கொள்ள எதுவும் இல்லை.  படிகளின் கடைசியில் எதிரே இருந்த சூலம் ஒன்றூ தான். நல்லவேளையாகக் குப்புற விழாமல் சமாளித்துக் கொண்டு உட்கார்ந்து விட்டார். ஆதி காலங்களில் கோயில்களில் இதற்காகத் தான் கல்லால் ஆன படிகளைப் போட்டிருப்பார்கள். ஆனால் நம்ம அறமற்ற நிலையத்துறை அரசு அவற்றை அகற்றிவிட்டுப் புதுப்பிக்கிறேன் என்னும் பெயரில் வழுக்கும் டைல்ஸ்களைப் போட்டு விடுகிறது. பலரும் சொல்லி விட்டார்கள். அதோடு இல்லாமல் அந்தக் கல்படிகளில் பலவும் கல்வெட்டுக்கள். சரித்திரம் சொல்லும் படிகள். அவற்றை எல்லாம் காணாமல் அடித்துவிட்டார்கள். 

இந்தக் காரணத்தால் எட்டுக்குடிக்குப் பின்னர் திருவாரூருக்குப் போய்ப் பார்க்கலாம் என்று போனோம். ஆனால் அவரால் முடியவில்லை. ஆகவே திருவாரூருடன் பயணத்தை முடித்துக் கொண்டு கும்பகோணம் திரும்பி அன்றிரவு வண்டியிலேயே சென்னை திரும்பிட்டோம். அம்பத்தூரில் பிசியோ தெரபி சுமார் ஒரு மாதம் எடுத்துக்க வேண்டி வந்தது.

இம்முறை திருவாரூரில் கமலாம்பிகையைத் தரிசனம் மட்டுமே! சுற்றி எல்லாம் வரவில்லை. அக்ஷர பீடம் பார்க்கவில்லை. :( இதுவே பெரிய விஷயம் என்றாகி விட்டது. 

ஆருரா! தியாகேசா! என்ன உன் நிலைமை! பகுதி 7

இங்கே கடைசிப் பதிவு  (இம்முறை எழுதிய பதிவின் சுட்டி)

மதிய நேரத்து வழிபாடு நடந்து கொண்டிருந்தது. முதலில் நாங்கள் வன்மீக நாதர் என்னும் புற்றிடங்கொண்ட நாயகரைத் தரிசிக்கச் சென்றோம். அபிஷேஹங்கள் நடைபெற்றுக் கொண்டிருந்தன. ஆகவே அங்கே திரை போட்டிருந்தது. கமலாம்பிகையைப் பார்ப்பதென்றால் அதுக்குத் தனியாகப் போகணும். கொஞ்சம் நேரம் ஆகும். ஆகவே கோயிலிலேயே குருக்கள் வீதிவிடங்கரையும் தியாகராஜரையும் முதலில் பார்க்குமாறு சொல்லவே அங்கே சென்றோம். பூவம்பலம் என்னும் பெயருக்கொப்பப் பூக்களால் மிக மிக அழகாய் அலங்கரிக்கப் பட்டிருந்தது. நடுவில் இருந்த குமாரன் பூக்களால் மறைக்கப் பட்டிருந்தான். வெளியே தெரியவில்லை. நாதமும், பிந்துவும் சேர்ந்து பிறந்த கலை வெளியே உடனே தெரியாதன்றோ? 

தியாகராஜரைப் பார்க்கப் பார்க்க மனம் பரவசம் அடைந்தது. இன்னதென்று புரியாத ஓர் உணர்வு. அவருக்குப் பின்னால் இருந்த ஒரு சிறு மேடையில் ஒரு வெள்ளிப் பெட்டி இருந்தது. அலங்காரங்கள் செய்து பூக்கள் சார்த்தி வைக்கப் பட்டிருந்த அந்தப் பெட்டியில் தான் வீதிவிடங்கர் இருப்பதாய்ச் சொன்னார்கள். வன்மீக நாதருக்கு அபிஷேஹம் முடிந்ததும், வீதி விடங்கருக்கு அபிஷேஹம் நடக்கும் என்றும் இருந்து பார்த்துவிட்டுப் போங்கள் என்றும் சொன்னார்கள். கூட்டமும் அதிகம் இல்லை. நானும் முன்னால் போய் நின்று கொண்டிருந்தேன். திரும்ப மனம் வரவில்லை. பத்துப் பதினைந்து பேர் உள்ளூர் மக்கள் இருந்தனர். ஒருத்தர் வீதி விடங்கர் பத்தின கதையைச் சொல்ல ஆரம்பிக்க, கேட்டுக்கொண்டு நின்றிருந்தேன். வன்மீக நாதருக்கு அபிஷேக ஆராதிகள் முடிந்து இங்கே ஆரம்பம் ஆயிற்று. 

தில்லையில் ரத்தின சபாபதிக்குச் செய்வது போல் விஸ்தாரமாய் இருக்கும் என நம்பிக்கொண்டிருந்தேன். அங்கே எல்லாவித அபிஷேஹங்களும் நடக்கும். ஆண்டவன் ஆடிக்கொண்டிருப்பதால் அதற்கு இடையூறு நேராவண்ணம் மனதிலேயே மந்திரங்கள் ஜபிப்பார்கள் தில்லையிலும். அது போல் இங்கேயும் அஜபா நடனம் ஆயிற்றே. மனதிலேயே மந்திரம் ஜபித்தாலும் அபிஷேஹம் நடைபெற்றது எனக்கு அவ்வளவாய் மனதுக்குத் திருப்தியைத் தரவில்லை. என்னமோ அவசரம், அவசரமாய்ப் பாலை ஊற்றிவிட்டுப் பின்னர் தண்ணீரையும் ஊற்றினார்கள். பின்னர் ஒரு அலங்காரம் இல்லை, எதுவும் இல்லை, வீதிவிடங்கரைத் துடைத்துப் பெட்டிக்குள் வைத்து மூடிவிட்டார்கள். தீபாராதனை எடுத்தார்களா? சரியாய்த் தெரியவில்லை. 

ஒரே ஏமாற்றமாய் இருந்தது. சரி அதுதான் போகட்டும் என்றால் இங்கே தேவாரமோ, திருவாசகமோ எதுவும் யாராலும் பாடப்படவில்லை. எத்தனை பதிகங்கள் இந்தக் கோயிலுக்கு என்றே? நாயன்மார்கள் அதிகப் பதிகங்கள் பாடியதே இந்தக் கோயிலின் மீது தான் என முதலிலேயே அதற்காகவே குறிப்பிட்டேன். ஆனால் யாருமே வாயைத் திறக்கவில்லை. எந்த ஓதுவாரும் கோயிலுக்கென இல்லையா எனக் கேட்க நினைத்தேன். நம்ம ம.பா. சரி, சரி, வா, போகலாம்னு கூப்பிட்டுக் கொண்டு, கமலாம்பிகை சந்நிதி மூடிடுவாங்களாம், அப்புறம் பார்க்க முடியாதுனு இழுத்துக்கொண்டு கிளம்பினார். அரை மனசாய் எந்த விபரமும் யாரிடமும் கேட்கமுடியலையேனு வருத்தத்தோடு கமலாம்பிகையைத் தரிசிக்கச் சென்றோம். வழியிலேயே ஒரு குருக்கள் நடை சார்த்தியாச்சு எனச் சொல்ல என்னடா இதுனு திகைத்தோம். ஆனாலும் கூட வந்த ஒரு சில உள்ளூர் மக்கள் அவங்களோடு வரச் சொல்லவே நாங்களும் பின்னால் நடந்தோம். மற்ற வர்ணனைகள், விளக்கங்கள் தொடரும்.

************************************************************************************

இது கடந்த 2010 ஆம் ஆண்டு போனப்போக் கிடைத்த தரிசனங்களைக் குறித்து எழுதின பதிவு. இந்த முறை கமலாம்பிகையைத் தரிசித்ததோடு சரி. பிரகாரமெலலம் சுத்தலை. அடுத்து அவை பற்றிய விபரமான பதிவு வரும்.காலை வேளை என்பதால் இம்முறை கமலாம்பிகை சந்நிதி மூடவில்லை. செல்லும் வழியிலேயே இருக்கும் இன்னொரு அம்பிகை சந்நிதிக்கு இம்முறை போகவே இல்லை. குருக்கள் நேரே கமலாம்பிகையைப் பார்க்க அழைத்துச் சென்று விட்டார். அங்கே உச்சிஷ்ட கணபதிக்கு அர்ச்சனை இருந்ததே!ஆ

குஞ்சுலு வரப் போகிறதே!

குட்டிக் குஞ்சுலு அவ அம்மாவோட இந்தியாவுக்கு/சென்னைக்கு வந்திருக்கு! ஒரு மாதம் முன்னாடியே பையர் குஞ்சுலுவின் பள்ளி விடுமுறையில் இந்தியா வருவோம் என்றிருந்தார். பின்னர் பயணச்சீட்டு வாங்கி குஞ்சுலுவையும் அவ அம்மாவையும் முன்னாடி அனுப்பி வைச்சிருக்கார். ஒரு மாதமாக அது தன் பயணத்தைப் பற்றிக் கொஞ்சம் கொஞ்சம் சொன்னது எனில் அவங்க அப்பா/அம்மாவும் கூடியவரை அதற்குச் சொல்லிப் புரிய வைச்சிருக்காங்க. திங்களன்று பார்த்தப்போ அதுகிட்டே நாளை இந்தியா கிளம்பணுமே தெரியுமானு தாத்தா கேட்டதுக்குத் தலையை ஆட்டிவிட்டு எங்களைச் சுட்டிக்காட்டி உங்களையும் பார்க்க வருவேன்னு சொன்னது. அவ அப்பாவிடம் இதெல்லாம் புரிஞ்சுக்கறதானு கேட்டதுக்கு முதலில் மடிப்பாக்கம் தாத்தா வீட்டுக்குப் போயிட்டு அப்புறமா ஶ்ரீரங்கம் வரப்போறோம்னு தெரிஞ்சு வைச்சுருக்குனு பையர் சொன்னார்.

உடனேயே என்ன நினைச்சதோ ஓடிப் போய் அங்கே இஸ்திரி போட்டு வைக்கப்பட்டிருந்த ஒரு உடையை எடுத்து எங்களிடம் காட்டியது. ஆரஞ்சு நிற உடை. இதைத் தான் தான் நாளை பயணத்தின் போது போட்டுக்கப் போவதாகவும் சொன்னது. மறுநாள் கிளம்பும் சமயம் பையர் எங்களைக் குழந்தையைப் பார்க்கக்  கூப்பிட்டப்போ ஜம்முனு டிரஸ் பண்ணிண்டு ரெடியா இருந்தது. எங்களைப் பார்த்ததுமே டிரஸ்ஸைக் காட்டி ஒரு தட்டாமாலை ஆடிட்டு உடனே ஓடிப் போய்த் தன்னோட பாக்பேக்கைக் காட்டி அதில் மேலே வைச்சிருந்த பேபியையும் எடுத்துக் காட்டியது. இந்த பேபி தான் அது கூட விமானப் பயணத்துக்கு வரப் போகிறது. மற்றவை எல்லாம் பெட்டிக்குள்ளாக. குஞ்சுலு  இந்த மாதிரி வெளியே போகும்போதெல்லாம் தன்னோட பேபீஸில் இருந்து ஏதேனும் ஒண்ணை மட்டும் தேர்ந்தெடுத்துக் கொண்டு தன்னோடு எடுத்துப் போகும். இன்னிக்கு எந்த பேபினு நாங்க கேட்போம். எடுத்துக் காட்டும்.  தேர்ந்தெடுத்து முடிச்சதும் மத்த பேபீஸைப் படுக்க வைச்சுச் சமாதானப் படுத்திவிடும். 

ராத்திரி படுத்துக்கும்போது எல்லா பேபீஸும் சுத்திப் போட்டுக்கொண்டு கிட்டத்தட்ட அவற்றின் மேலேயே படுத்துக்கும். ஒரு நாள் ராத்திரி ஒரு பேபியைக் காணோம்னு அழுத அழுகை! பின்னர் அங்கேயே இருப்பதை எடுத்துக் காட்டினப்புறமா அந்த பேபியை வாங்கிக் கட்டி அணைத்த வண்ணம் தூங்கினது. 

பையருக்கு இப்போ லீவ் கிடைக்கலை. கிடைச்சாலும் மாசக் கடைசியில் கிளம்பறாப்போல் இருக்கும். குழந்தைக்கு செப்டெம்பரில் தான் பள்ளி துவக்கம். அவங்க நைஜீரியாப் பள்ளியில் எல்லாமே  இங்கிலாந்து வழக்கப்படிக் கல்வி ஆண்டை வைச்சிருக்காங்க. பள்ளியும் ஆங்கிலப் பள்ளி தான்/ ஆகவே பையர் ஆகஸ்டில் லீவ் எடுத்துக்கொண்டோ அல்லது வீட்டிலிருந்து வேலை செய்யுமாறோ ஏற்பாடு பண்ணிக் கொண்டு வருவார். அப்போது அவங்க மூணு பேரும் ஶ்ரீரங்கம் வருவாங்க. பின்னர் மாசக்கடைசியில், "பழைய குருடி! கதவைத் திறடி!" கதை தான். எப்படியோ ஒரு மாசம் கொஞ்சம் வாழ்க்கையில் ருசி இருக்கும்.  எல்லாமே ஓர் அழகான கலைதலில் இருக்கும். சாப்பிடவும்/பால் குடிக்கவும் அமர்க்களம் பண்ணாமல் இருக்கும்னு நம்பறேன். வந்தால் தான் தெரியும். 

அனைத்து ஆசாரியர்களுக்கும் நமஸ்காரங்கள்!

வியாசர் பிள்ளையாருடன்

படத்துக்கு நன்றி கூகிளார்

இந்தப் புண்ணிய பூமி கர்ம பூமி, எனவும், ஞானபூமி எனவும் சொல்லப் படுகின்றது. இந்த பாரதத் திருநாட்டை நோக்கி ஞானகுருவான தட்சிணாமூர்த்தி ஸ்வரூபமாகத் திருக்கைலையில் ஈசன் அமர்ந்திருக்கும் கோலத்தில் கைலை தரிசனம் காணலாம். அதனாலேயே ஞானபூமி என்று சொன்னார்களோ என்னவோ? ஆனாலும் ஆதிகுரு தட்சிணாமூர்த்தி என்றாலும், அவர் உபதேசித்தது மெளனத்தின் மூலமே. மெளன குருவான அவர் பேசாத குருவாக இருப்பதால், நம்மிடம் பேசி உபதேசம் பண்ணிய ஒரே குரு, முக்கியமாய் அத்வைத வேதாந்திகளுக்கு ஸ்ரீமந்நாராயணனே ஆசார்யன் ஆவான். அவர்களின் கர்மாக்களின் மந்திரங்களின் முக்கிய இடைவெளியில், "கிருஷ்ண, கிருஷ்ண," என்றோ, "கோவிந்தா, கோவிந்தா" என்றோ அல்லது "நாராயணா, நாராயணா" என்றோ சொல்லி, செய்வதை அனைத்தையும் அவனுக்கே அர்ப்பணிப்பார்கள். 

இந்த ஸ்ரீமந்நாராயணனின் பிள்ளையான பிரம்மா, பிரம்மாவின் பிள்ளை வசிஷ்டர், வசிஷ்டரின் மகன் சக்தி, அவர் மகனும் விஷ்ணு புராணம் எழுதியவரும் ஆன பராசரர், பராசரரின் பிள்ளை வியாசர், வியாசரின் மகன், சுகர், சுகர் பிரம்மச்சாரி. பிறந்ததில் இருந்தே பரப்பிரம்மம். இவருக்குக் கிளி மூக்கும், முகமும் வந்த கதை அனைவருக்கும் தெரிந்திருக்கும். இந்த சுகர் திருமணம் செய்து கொள்ளாததால், இவருக்குச் சீடர் மட்டுமே உண்டு. அவர் தான் கெளடபாதர். கெளடபாதரோ, சந்யாஸி. ஆகவே இவருக்கும் சிஷ்ய பரம்பரையே வருகின்றது. இந்த சிஷ்ய பரம்பரையில் வந்தவரே கெளடபாதரின் சிஷ்யர் ஆன கோவிந்த பகவத்பாதர். கோவிந்த பகவத்பாதரின் சிஷ்யரே ஆதிசங்கரர். 

                                                         ஆதி சங்கரர் சிஷ்யர்களுடன்

சங்கரருடைய நான்கு சிஷ்யர்கள் ஆன, பத்மபாதர், தோடகர், ஹஸ்தாமலகர், ஸுரேஸ்வரர் போன்றவர்கள் பற்றியும், அவர்கள் சார்ந்த மடங்கள் பற்றியும் ஓரளவு அறிவோம். இப்படிப் பார்த்தால் நம் ஆசாரியர் என்பவர் ஆதிகுருவான விஷ்ணுவின் சாட்சாத் அவதாரம் ஆன வியாசரே ஆவார். "முநீநா மப்யஹம் வ்யாஸ:" என்று கீதையில் கீதாசார்யனே சொல்லி இருக்கின்றான். மேலும் விஷ்ணு சஹஸ்ரநாமாவளியில் "வ்யாஸாய விஷ்ணு ரூபாய" "வ்யாஸ ரூபாய விஷ்ணவே" என்றும் வருகின்றது. 

இந்த வேத வியாஸர் அவதாரம் காரணத்துடனேயே ஏற்பட்டது. பராசர முனிவர், குறிப்பிட்ட நேரத்தில் மச்சகந்தியுடன் கூடியதன் விளைவாக ஒரு த்வீபத்தில் தோன்றியவர் வேத வியாஸர். தீவில் பிறந்ததால் அவருடைய பெயர் "த்வைபாயனர்" என்றும், கறுப்பாக இருந்தமையால், "கிருஷ்ணர்" என்றும், இரண்டையும் சேர்த்தே வேத வியாஸரை "கிருஷ்ண த்வைபாயனர்" என்றும் சொல்லுவதுண்டு. கலி தோன்றப் போகின்றது என்பதாலேயே, வேதங்களைக் காத்து அவற்றைத் தொகுத்து மக்களைச் சென்றடையவேண்டியே பகவான் எடுத்த ஒரு அவதாரமே வியாசர் எனவும் , சாட்சாத் மஹா விஷ்ணுவின் அம்சமே வியாஸர் என்றும் சொல்லுவார்கள். இந்த வியாஸர் வேதங்களைத் தொகுத்தமையால், "வேத வியாஸர்" என்ற பெயர் பெற்றார். மும்மூர்த்திகளின் சொரூபமாயும் வேத வியாஸரைச் சொல்லுவதுண்டு. வியாஸரே "குரு பிரம்மா, குரு விஷ்ணு, குரு தேவோ மஹேஸ்வர:" என்றும் திரிமூர்த்திகளும் சேர்ந்தவர் என்றும் சொல்லுவது உண்டு. 

அதுவரையிலும் கங்குகரை இல்லாமல் இருந்த வேதங்கள் நான்காய்ப் பிரிக்கப் பட்டது வியாஸராலேயே. தம் சிஷ்யர்களில் பைலரிடம் ரிக்வேதத்தையும், வைசம்பாயனரிடம் யஜுர்வேதத்தையும், ஜைமினியிடம் சாமவேதத்தையும், ஸுமந்துவிடம் அதர்வண வேதத்தையும் உபதேசித்து, இவை பரவ வழி வகுத்துக் கொடுத்தார். இதே வியாசர் தான் புராணங்களையும் பதினெட்டாய்த் தொகுத்து அவற்றையும், மஹாபாரதத்தையும் ஸூத முனிவருக்கு உபதேசித்து அவர் மூலம் இவை பரவ வழி வகுத்தார். இந்த ஸூத முனிவர் வழியாய் வந்தவையே நம் பதினெண் புராணங்கள். இந்த ஸுத முனிவர் பிறப்பால் பிராமணர் இல்லை, தேரோட்டி மகன் என்பதும் குறிப்பிடத் தகுந்தது. பிரம்மதத்துவத்தைச் சொல்லும் பிரம்ம ஸூத்திரத்தையும் வேத வியாஸர் ஏற்படுத்தி, சுகப்பிரம்ம ரிஷிக்கு அவற்றை உபதேசித்தார். இந்த பிரம்ம ஸூத்திரத்துக்குப் பாஷ்யம் எழுதியவர்களிலேயே நாம் இன்றைக்கும் பின்பற்றும் ஆசாரிய பரம்பரைக்கு வழி வகுத்த சங்கரர், (அத்வைதம்)ராமானுஜர்,(விசிஷ்டாத்வைதம்) மத்வர், (த்வைதம்), ஸ்ரீகண்டாசாரியார்(சைவ சித்தாந்தம்), வல்லபாசாரியார்(கிருஷ்ண பக்தி மார்க்கம்) போன்றவற்றைத் தம் தம் நோக்கில் எழுதி இருக்கின்றார்கள். 

ஆகவே மூலம் என்பது ஒன்றே. இதில் நமக்கு எதைப் பிடிக்கிறதோ, அல்லது குடும்ப வழி என்று சிலருக்கு வருகின்றதோ, அல்லது இஷ்டம் என்று சிலருக்குத் தோன்றுகின்றதோ அதை எடுத்துக் கொண்டு அதன்படி பயிற்சி செய்து வருகின்றோம். ஆனால் அனைத்துக்கும் மூல காரணம் வேத வியாஸரே. அதனாலேயே குரு பூர்ணிமா என்று ஏற்பட்டு வேத வியாஸருக்கு என்று தனியாகப் பூஜை, வழிபாடுகள் செய்து வருகின்றோம். இன்னும் குடும்ப வாழ்வில் ஈடுபட்டவர்களும், திருமணம் ஆகாத பிரம்மசாரிகளும் ஒருபடி மேலே போய் ஆவணி அவிட்டத்தின்போது, பூணூல் போட்டுக் கொள்ளும் முன்னர், வேத வியாஸரைக் கும்பத்தில் ஆவாஹனம் செய்து வழிபட்டு, நைவேத்தியங்கள் செய்து, அந்தப் பிரசாதத்தை வீட்டில் உள்ள அனைவருக்கும் நினைவாய் எடுத்து வந்து கொடுத்து வியாஸரை நினைவு கூருகின்றார்கள். அதோடு அன்றைய தினம் தர்ப்பணம், ஹோமம், போன்றவையும் செய்து ஆராதிக்கின்றனர். இது முன்னர் அனைத்து வர்ணத்தினராலும் செய்யப் பட்டு வந்திருக்கின்றது, என்றாலும் இன்றும் ஒரு சில வேறு வர்ணத்தினரும் விடாமல் செய்து வருகின்றார்கள். 

ஆனால் சந்யாஸிகள் பூணூல் தரிப்பது இல்லை ஒரு சிலரைத் தவிர. ஆகவே அவர்கள் வியாஸரை நினைவு கூருவதற்காகவே சாதுர்மாஸ ஆரம்பத்தின்போது வியாஸ பூஜை செய்து வழிபடுகின்றார்கள். இந்த ஆவணி அவிட்டம் என்பது அனைவருக்கும் முக்கியமான ஒன்று. ரிக், யஜுர் வேதக் காரர் அனைவருக்கும், ஆவணி மாத அவிட்ட நட்சத்திரத்தில் பெளர்ணமியும் கூடி இருக்கும்போது வந்தால், சாமவேதக் காரர்களுக்கு மட்டும், ஆவணி மாதம் அமாவாசை கழிந்து,(அநேகமாய் பாத்ரபத சுக்ல சதுர்த்தி அன்று) வரும் பிள்ளையார் சதுர்த்திக்கு முதல்நாள் அல்லது பிள்ளையார் சதுர்த்தி அன்று வரும். "வேதாநாம் ஸாமவேதோஸ்மி" என்று கீதையில் கீதாசாரியன் சொன்னது போல் சாமவேதம் மட்டும் தனித்து இருப்பது அதன் ராகங்களுக்காகவோ என்றும் தோன்றுகின்றது.ஆயிரம் சாகைகள் கொண்டதாய்ச் சொல்லப் படும் இவை இசைக்கும் முறையில், அந்த ராகமாகவே ஸ்ரீமந்நாராயணன் விளங்குகிறதாய் அவனே கீதையில் சொல்லுகின்றான். இதனால் மற்ற வேதங்கள் சிறப்பு இல்லை என்று அர்த்தம் இல்லை. இந்த சாமவேதம் மட்டுமே ராகத்தோடு பாடக்கூடியது. அந்த ராகமாகவே ஸ்ரீமந்நாராயணன் விளங்குகின்றான் என்றே அர்த்தம். எப்பொழுதுமே எல்லா கர்மாக்களையும் செய்து முடித்த பின்னரும் ஒவ்வொரு முறையும் செய்த அனைத்தையுமே ஸ்ரீமந்நாராயணனுக்கே சமர்ப்பிக்கின்றோம் இவ்வாறு சொல்லி. /

/காயேந வாசா, மனஸேந்த்ரியைர்வா புத்யாத்மநாவா ப்ரக்ருதேஸ்வபாவாத் கரோமி யத்யத் ஸகலம்பரஸ்மை நாராயாணாயேதி ஸமர்ப்பயாமி// 

இந்தப் பதிவும் அப்படியே, ஸ்ரீமந்நாராயணனுக்கே சமர்ப்பணம். குரு பூர்ணிமாவுக்காக எழுதி எப்போவோ வச்சது. ஆனால் அப்போ வேறே போஸ்ட் போட்டுட்டேன், அதனாலும் இன்றைய நாளின் விசேஷத்தைக் கருதியும் இந்த போஸ்ட்.

                                             ஶ்ரீராமாநுஜாசாரியார்

படங்களுக்கு நன்றி கூகிள்.

ஆசார்ய ஹ்ருதயம்

மேற்கண்ட சுட்டியில் உள்ள வலைப்பதிவு "ஆசார்ய ஹ்ருதயம்" நண்பர்கள் சேர்ந்து ஆரம்பித்து அவரவரால் முடிந்ததை/தெரிந்ததை எழுதி வந்தோம். எல்லாம் கடந்து போனாப்போல் இதுவும் கடந்து போனது.  அந்தச் சமயங்களில் ஒரு குரு பூர்ணிமாவுக்கு எழுதி வைச்ச இந்தப்பதிவு இப்போதும் பொருந்தும் வண்ணம் இருக்கிறது. இந்தக் கரு பிடிச்ச்வங்களுக்கு இது பிடிக்கும்.  மற்றவர்கள் பொறுத்து அருள வேண்டும். மீண்டும் நன்றி. வணக்கம்.

புதுசாக எழுதலையே பல மாதங்களாக எனக் கேட்பவர்களுக்கு இப்போதைய சூழலில் எதைப் பற்றி எழுதினாலும் பிரச்னை ஏற்படுகிறது.  பிரச்னைகளை உண்டாக்குவதில் ஆர்வம் இல்லை. என்ன நடக்குமோ என்ற கவலை இருந்தாலும் கலங்கிய குட்டை ஒரு நாள் தெளிந்த்து தான் தீரணும். 

ஶ்ரீ மத்வாசாரியார்

படத்துக்கு நன்றி கூகிள். 

திருவட்டார் ஆதிகேசவனைத் தரிசியுங்கள்.

 திருவட்டார் 1

திருவட்டார் 2

2015 ஆம் ஆண்டில் திருவனந்தபுரம் என் தங்கை (சித்தி பெண்) கணவரின் சஷ்டிஅப்தபூர்த்திக்குச் சென்றோம். பின்னர் அங்கிருந்து நாகர்கோயில் வந்து அங்கே சுற்றிப் பார்த்துவிட்டுப் பின்னர் கன்யாகுமரிக்கும் போனோம். பின்னர் கன்யாகுமரியிலிருந்து ஶ்ரீரங்கம் வந்தோம். நாகர்கோயிலில் பத்மநாபபுரம் அரண்மனை தவிர்த்துத் திருவட்டார் ஆதிகேசவப் பெருமாள் கோயிலுக்கும் சென்றோம். சுமார் 3000 ஆண்டு பழமையான இந்தக் கோயிலில் சுமார் 500 வருடங்களாகக் கும்பாபிஷேஹமே காணாமல்.திருப்பணிகளும் நடைபெறாமல் இருந்து வந்திருக்கிறது. இப்போது தான் ஆன்மிகப் பெரியோர்கள் சேர்ந்து திருப்பணிக்கும் கும்பாபிஷேஹத்துக்கும் முயற்சிகள் பல செய்து நாங்க போன சமயம் திருப்பணி ஆரம்பித்து மிக மெதுவாக/உண்மையிலேயே மிக மெதுவாக நடைபெற்றுக் கொண்டிருந்தது. என்றாலும் மூலவரைத் தரிசிக்கப் பிரச்னை ஏதும் இல்லை. பின்னர் வந்த நாட்களில் சந்நிதி மூடப்பட்டதாக அறிந்தோம். அப்போப் போன அனுபவங்களே கீழ்க்கண்ட பதிவில் இங்கே எடுத்துப் போட்டிருக்கேன்.  முன்னர் எழுதின அதன் சுட்டிகளும் மேலே கொடுத்திருக்கேன். இப்போக் கும்பாபிஷேஹம் ஆகி அதன் விபரங்கள் எல்லோரும் பகிர்ந்து வருவதால் கோயில் பற்றியும் ஆதிகேசவப் பெருமாள் பற்றியும் அனைவரும் அறிய வேண்டி மீண்டும் இங்கேயும் முக்கியமான பதிவை மட்டும் பகிர்ந்திருக்கேன். 

படம் நன்றி கூகிளார்

நேற்று (இந்தப் பதிவு எழுதிய வருஷத்தில்) எழுதிய பதிவில் கேஷுவின் வலக்கரம் சின்முத்திரை காட்டுவதாக எழுதி இருந்தேன். ஆனால் அது தப்புனு கேஷுவோட படத்தோடு விளக்கம் அளித்திருக்கிறார் நாகர்கோயில்காரர் ஆன திரு கண்ணன் ஜே.நாயர்.  நாகர்கோயில்க் காரர் ஆன அவர் சின்முத்திரை தக்ஷிணாமூர்த்திக்கே உரியது என்றும் இது சின் முத்திரை இல்லை, யோகமுத்திரை என்பார்கள் என்றும் எழுதி இருக்கிறார்.  கோயிலில் தரிசனத்தின் போது பட்டாசாரியார் (போத்திமார்) சின்முத்திரை என்றே சொன்னதாக நினைவு. கையில் குறிப்புப் புத்தகங்கள் ஏதும் இல்லை. மனதில் குறித்துக் கொண்டது தான். தவறாக இருக்கவும் வாய்ப்பு உண்டு. இணையத்தில் தேடிப் பார்த்தபோது விக்கி பீடியாவில் சின்முத்திரை என்றே இருக்கிறது. தினமலர் கோயில் பக்கத்தில் முத்திரை என்று மட்டுமே போட்டிருக்கின்றனர். இன்னொரு வலைப்பக்கம் யோகமுத்திரை என்றே குறிப்பிட்டிருக்கிறது. ஆகவே அதன் பின்னர் படங்களைத் தேடி எடுத்துப் பெரிது படுத்திப் பார்க்கையில், நாமெல்லாம் "டூ" விட்டால் "சேர்த்தி" போடுவோமே அது போல் விரல்களை வைத்திருக்கிறார் கேஷு! ஆக நம்மோடு சேர்த்தி தான் போட்டுக் கொண்டிருக்கிறார்.  இந்த முத்திரையின் அர்த்தமே வேறே. இதற்குத் தத்துவ ரீதியாக அர்த்தமே வேறாகும். சுவகரண முத்திரை என்பதை நம் தோழி எழுதிய முத்திரைகள் குறித்த பதிவில் படித்திருக்கிறேன். அதை உறுதியும் செய்து கொண்டேன். ஆகத் தவறாகச் சின் முத்திரை எனக் குறிப்பிட்டமைக்கு மன்னிக்கவும். இப்போது கோயிலின் தலவரலாறு.

பிரம்மா யாகம் செய்யும்போது தவறு நேரிட கேசன், கேசி ஆகிய இரு அரக்கர்கள் தோன்றினர். அவர்களை அழிக்க வேண்டித் திருமாலை வேண்ட, அவரும் கேசனை அழித்துக் கேசியின் மேல் பள்ளி கொண்டார். கேசியின் மனைவி கங்கையையும், தாமிரபரணி நதியையும் திருமாலை அழிக்க வேண்டி அழைக்க, பூமாதேவி அந்த இடத்தை மேடாக்கினாள். கங்கையும், தாமிரபரணியுமோ திருமாலை வணங்கி அவரைச் சுற்றிக் கொண்டு வட்டமாக ஓடத்தொடங்கினார்கள். திருமாலைச் சுற்றி வட்டமாக ஆறுகள் இரண்டும் ஓடியதால் "வட்டாறு" என அழைக்கப்பட்ட இடம், திருவும் சேர்ந்து திருவட்டாறு எனப்படுகிறது. 

//வாட்டாற்றானடி வணங்கி மாஞலப் பிறப்பறுப்பான்

 கேட்டாயே மட நெஞ்சே கேசவன் எம்பெருமானை

 பாட்டாய பலபாடி பழவினைகள் பற்றறுத்து 

நாட்டாரோடு இயல்வொழிந்து நாரணனை நண்ணினமே.//

நம்மாழ்வார்

என நம்மாழ்வார் மங்களாசாசனம் செய்திருக்கிறார்.  கேசனை அழித்ததால் கேசவன் என இவரை அழைக்கின்றனர். கேசியோ தப்ப முயற்சி செய்தான்.  12 கைகளுள்ள அவன் தப்ப முயன்ற போது கேசவப் பெருமாள் அவன் கைகளில் 12 ருத்ராக்ஷங்களை வைத்துத் தப்பவிடாமல் தடுத்தார். இந்தப் பனிரண்டு ருத்ராக்ஷங்கள் இருந்த இடமே திருவட்டாறைச் சுற்றி இருக்கும் 12 சிவன் கோயில்கள். மஹாசிவராத்திரி அன்று  சிவாலய ஓட்டம் ஓடும் பக்தர்கள் 12 சிவாலயங்களையும் தரிசித்த பின்னர் திருவட்டாறுக்கு வந்து இங்கே கேஷுவின் காலடியில் உள்ள சிவனையும் தரிசித்துச் செல்வார்கள். இங்கே பெருமாளின் நாபியில் இருந்து தாமரையோ, பிரம்மாவோ கிடையாது. இவரை திருவனந்தபுரத்து அனந்துவுக்கு அண்ணன் என்றும் சொல்கின்றனர்.  ஒவ்வொரு வருடமும் புரட்டாசி மாதம்  3 ஆம் தேதியிலிருந்து 9 ஆம் தேதி வரைக்கும், பின்னர் பங்குனி மாதம் அதே 3 ஆம் தேதியிலிருந்து 9 ஆம் தேதி வரை சூரியனின் அஸ்தமன கதிர்கள் இந்தப் பெருமாளின் மேல் படும் என்கின்றனர்.

கருவறையில் கருடன், சூரியன், பஞ்சாயுத புருஷர்கள், மது,கைடபர்கள் ஆகியோரும் இருக்கின்றனர். இங்கேயும் ஒரு ஒற்றைக்கல் மண்டபம் உண்டு.  கோயிலின் வெளிப்பிரகாரம் நெடுகிலும் உள்ள தூண்களில் தீப லக்ஷ்மியின் சிலைகள் காணப்படுகின்றன. (படம் எடுக்க அனுமதி இல்லை) கோயிலின் கொடிக்கம்பத்தில் உள்ள கல்வெட்டில் தமிழில் பொறித்திருப்பதாகச் சொல்லப்படுகிறது. நாளை திருவோணம் இந்தக் கோயிலின் சிறப்பாகக் கொண்டாடப்படும் திருவிழா ஆகும். அதைத் தவிரவும் ஐப்பசி, பங்குனித் திருவிழா, தை மாசம் கள பூஜை ஆகியன பிரசித்தி பெற்றது ஆகும்.

முதலில் படம் எடுக்கலாம்னு நினைச்சுப் பிரகாரங்களைத் தூரத்துப் பார்வையில் படம் எடுத்தேன். அங்கிருந்த அறநிலையத் துறை அதிகாரி பார்த்துவிட்டு எச்சரிக்கை கொடுத்தார். ரொம்பவும் ரகசியமாவெல்லாம் எடுக்க இஷ்டமில்லை. பார்த்துட்டாங்கன்னா காமிராவைப் பிடுங்கி அழிப்பாங்க. அதிலே ஏற்கெனவே எடுத்ததும் போயிடும். ஆகையால் நிறுத்திட்டேன். பிரகாரம் இப்படித் தான் நீளமாகப் போகிறது. இந்தக் கோயில் திருவனந்தபுரம் அனந்துவோட கோயிலை விடப் பழமையானது என்றும் கிட்டத்தட்ட 3000 வருடப் பழமையான ஒன்று என்றும் சொல்கின்றனர். 

கோயிலின் தோற்றம், பக்கவாட்டுப் பார்வையில்

அங்கிருந்த அறிவிப்புப் பலகை! இதைப் படம் எடுக்க மட்டும் அனுமதி கொடுத்தாங்க. :)

சயனத்திருக்கோலத்தில் இருக்கும் பல பெருமாள் விக்ரஹங்களும் பொதுவாக வலப்பக்கம் இருக்கும் சயனத்திருக்கோலத்திலேயே காணப்படுவார்கள்.  இது திருவனந்தபுரம் அனந்த பத்மநாபர்

இவரையும் மூன்று வாயில்கள் வழியே பார்க்க வேண்டும் என்றாலும் இவருக்கும் திருவட்டார் ஆதிகேசவருக்கும் பல வேறுபாடுகள் உண்டு.  இவர் நாபியில் இருந்து பிரம்மா தோன்றி இருப்பார். இன்னும் சில சயனத்திருக்கோலங்களில் பிரம்மா இருக்க மாட்டார். திருவட்டார் ஆதிகேசவப் பெருமாளும் அப்படி ஒரு சயனத்திருக்கோலம். ஆகவே வேறுபாடுகள் உண்டு. மற்ற சயனத்திருக்கோலங்களைக் கிடைக்கும்போதும், நேரம் இருக்கும்போதும் ஒரு பகிர்வாகப் பகிர்ந்துக்கறேன். இப்போ நேரம் ஆச்சு.  வேலைகள் அழைத்துக்கொண்டே இருக்கின்றன. வரேன்.

பெரிய எழுத்தில் இருப்பவை இன்று/இப்போது எழுதியவை. மற்றவை பழைய பதிவின் மீள் பதிவு. நன்றி.

ஆரூரா! தியாகேசா! என்னே உன் நிலைமை! பகுதி 6!

தில்லைக்கும் மூத்த தலமாகத் திருவாரூரைக் குறிப்பிடுவதுண்டு. ஆகையால் கோயில் என அழைக்கப்படும் சிதம்பரத்தில் சொல்லும் “திருச்சிற்றம்பலம்” என்னும் வாழ்த்தை இங்கே “ஆருரா! தியாகேசா!” என்று சொல்கிறார்கள். இதைப் பெரிய கோயில் என்றும் சொல்லுவார்கள். ஏழு கோபுரங்கள் நம் உடலின் ஏழு ஆதாரங்களையும் குறிப்பிடுவதாய்ச் சொல்லுவார்கள். நாம் முன்னர் பார்த்த தேவாசிரிய மண்டபத்தின் தூண்கள் அனைத்துமே அடியார்கள் என்பதையும் கண்டோம். இந்த தேவாசிரிய மண்டபத்தை ராஜதானி மண்டபம் என்றும் அழைப்பதாகத் தெரியவருகிறது. வடகிழக்கில் ஆன்ம சக்தி கூடுவதை யோகசக்தி என்பார்கள். ஆகவே அதை விளக்கும் வண்ணம் இங்கே வடகிழக்குப் பகுதியில் அமைந்த மேடையுடன் காணப்படுவதாயும் சொல்கின்றனர்.

திருவாரூர்த் தேரான ஆழித்தேரில் எழுந்தருளும் தியாகேசரை விழா முடிந்ததும் இந்த மண்டபத்தில் எழுந்தருளப் பண்ணி மஹாபிஷேஹம் செய்வித்து செங்கோலும் அளிப்பார்களாம். நம்மை எல்லாம் ஆளும் அரசன் அல்லவோ? பக்தர்களுக்காகக் கொடிய விஷத்தை உண்டும், பிரதோஷ காலத்தில் அந்த விஷத்தின் கொடுமை தன்னை மட்டுமில்லாமல் உலகவாசிகளையும் பாதிக்கா வண்ணம் ஆடிய ஆட்டம் தான் என்ன?? ஆகவே இங்கே தினமும் நித்யப் பிரதோஷம், மாலையில் நடைபெறும். அப்போது தேவாதிதேவர்கள் எல்லாம் வந்து ஈசனை வணங்கிச் செல்வதாகவும் ஐதீகம். மணிவாசகப் பெருமானின் திருவாசகத்தில் ஈசனின் தச அங்கங்கள் குறிப்பிடப் பட்டிருக்கும். இங்கே தியாகேசனுக்கோ தனியாக தச அங்கங்கள் உண்டு.

அவையாவன

 1. பெயர் ஆரூரன் 2. நாடு அகளங்க நாடு 3. ஊர் ஆரூர் 4. ஆறு ஆனந்தம் 5. மலை அருள்மலை 6. படை வீரகட்கம் 7. பறை பஞ்சமுக முரசு 8. மாலை செங்கழுநீர் 9. கொடி தியாகக் கொடி 10. குதிரை வேதம் ஆகியன தியாகேசருக்கு என உள்ள தனியான தச அங்கங்கள் ஆகும். 

இதைத் தவிர அங்கப் பொருட்கள் பதினாறு விதமாகும். அவையாவன. மணித்தண்டு, தியாகக்கொடி ரத்தின சிம்மாசனம் செங்கழுநீர் மாலை வீரகண்டயம் அஜபா நடனம் ஐராவணம் அரதன சிருங்கம் பஞ்சமுக வாத்தியம் பாரி நாகஸ்வரம் சுத்த மத்தளம் குதிரை வேதம் சோழ நாடு ஆரூர் காவிரி, பதினெண்வகைப் பண்கள் ஆகியவை பதினாறு விதமான அங்கப் பொருட்கள்.

தியாகேசரின் சந்நிதியில் திருச்சாலகம் என்னும் தென்றல் தவழும் சாளரம் உள்ளது. மாலை நேர வழிபாட்டின் போது பதினெட்டு வகை இசைக்கருவிகள் இசைக்கப்பட்டு வந்திருக்கின்றன. 

படத்துக்கு நன்றி கூகிளார்

மீண்டும் தேவாசிரிய மண்டபத்தில் உள்ள ஓவியங்களைப் பார்க்கலாமா? இவை நாயக்கர் காலத்து ஓவியங்கள் எனப்படுகிறது. ஆரூரின் தலவரலாறு சித்திரிக்கப் பட்டுள்ளது. ஆனால் சரியாகப் பார்க்கமுடியவில்லை. கோயிலின் மத்தியான வழிபாடு முடிந்து கோயில் நடை மூடும் நேரம். ஆகவே ஒரே அவசரம். இங்கே ஓவியனின் கையெழுத்து இருப்பதாகவும் சொல்லப் படுகிறது. இன்னொரு முறை போனால் நிதானமாய்ப் பார்க்கவேண்டும் என்ற எண்ணத்தோடு மேலே சென்றோம்.

நவகிரஹங்களும் ஒரே வரிசையில் இருப்பதைக் காணலாம். திருவாரூரை சர்வ தோஷப் பரிகாரத் தலம் என்கின்றனர்.

*******************************************************************************************

மேலே சொல்லி இருப்பவை எல்லாம் 2010 ஆம் ஆண்டில் சென்றபோது நடந்தவை. இப்போது இங்கெல்லாம் போகவே இல்லை. ஆனால் காலையில் சென்றபோது நவகிரஹங்களையும் தரிசனம் செய்து கொண்டோம். பின்னர் ரங்க்ஸ் போனப்போ நவகிரஹங்களுக்கும் அபிஷேஹ ஆராதனைகளும் குருக்கள் செய்து கொடுத்திருந்தார்  ரங்க்ஸ்  அபிஷேஹம் முடிந்து ஓட்டலில் போய்த் தயிர்சாதம் பாக்கெட் வாங்கிக் கொண்டு நாங்க தங்கி இருந்த அறைக்கு வந்ததும் சிறிது நேரத்தில் குருக்களும் வந்தார். அதற்குள்ளாக நான் ரங்க்ஸிடம் எனக்குச் சாப்பாடு வேண்டாம் எனவும் வயிறு தொந்திரவையும் சொல்லிவிட்டு மருந்துக்கடை ஏதேனும் ஒன்றில் மாத்திரை வாங்கிக் கொண்டு அதைச் சாப்பிட்டுவிட்டுத் தான் போகணும் என்றும் சொன்னேன். அவருக்கும் சாப்பாடு வேண்டாம் எனவும் நவகிரஹ சந்நிதியில் குருக்கள் எள், சாதம், எலுமிச்சைச் சாதம் இன்னும் என்னவோ எல்லாம் கொடுத்துவிட்டார் என்பதால் பசி இல்லை என்றார்.

குருக்கள் வந்ததும் நாங்க கேட்டிருந்த படி புளியோதரை, தயிர்சாதம் (இது மட்டும் கொஞ்சம் நிறைய) சர்க்கரைப் பொங்கல் நாங்க கொண்டு போயிருந்த பாத்திரங்களில் போட்டு எடுத்து வந்தார். அபிஷேஹப் பிரசாதங்களான தீர்த்தம், மாலை, மற்றும் விபூதி, குங்குமப் பிரசாதம் ஆகியவற்றைக் கொடுத்துவிட்டு அடுத்த மாதத்திற்கான கட்டளையை எப்படிச் செய்வது என்பது பற்றியும் பேசி முடிவு செய்து கொண்டோம். ஒவ்வொரு மாதமும் எங்களால் வாமுடியாது என்பதால் இணையம் மூலம் அபிஷேஹ ஆராதனைகளுக்குப் பணம் அனுப்புவது என முடிவு செய்து கொண்டோம். பின்னர் அங்கிருந்து கிளம்பினோம். எதிரேயே ஒரு மருந்துக்கடை இருந்தும் அது மூடி விட்டார்கள் என்பதால் சற்று தூரம் போய் இன்னொரு மருந்துக்கடையில் போய் ஆவோமின் மாத்திரை வாங்கி வரச் சொன்னேன். வண்டி ஓட்டுநர் இறங்கிப் போய்க் கேட்டுவிட்டு ஆவோமின் இல்லை என்பதால் இன்னொன்று அதன் திறனே கொண்டது என்று கொண்டு காட்டினார். அதை வாங்கிப் பார்த்துவிட்டுச் சரி என நான்கு மாத்திரைகள் வாங்கி வரும்படி சொன்னேன். வந்ததும் அரை டம்பளர் தண்ணீரில் (அதிகம் சாப்பிடப் பயம்) அந்த மாத்திரையைச் சாப்பிட்டேன். சுமார் அரைமணி நேரத்தில் வயிற்றின் அரட்டல், உருட்டல், புரட்டல் கொஞ்சம்  கொஞ்சமாகச் சரியாக ஆரம்பித்தது. 

சுமார் ஒரு மணிக்குத் திருவாரூரில் இருந்து கிளம்பினோம். வழியில் எங்கும் நிற்காமல் பயணித்துச் சுமார் நாலரைக்கு வீடு வந்து சேர்ந்தோம். வீட்டுக்கு வந்ததும் சற்று ஓய்வு எடுத்துக்கொண்டுவிட்டுப் பிரசாதங்களை அக்கம்பக்கம் விநியோகித்துவிட்டுக் கீழே பாதுகாப்புப் பணியாளர்களுக்கும் கொடுத்தோம். இருந்த தயிர் சாதத்தை இருவருமாக இரவில் பங்கிட்டுக் கொண்டு சாப்பிட்டோம். இரண்டு நாளானது வயிறு ஓய்ந்து அமைதி பெறுவதற்கு.  அதுக்கப்புறமா திடீர்ப் பயணமாகச் சென்னைக்கும் இந்த ஜூன் மாதம் 2 ஆம் தேதி கிளம்பிப் போய்ட்டு 3 ஆம் தேதி திரும்பினோம். 

ஆரூரா! தியாகேசா! என்னே உன் நிலைமை! பகுதி 5

முந்தைய பதிவில் சொன்ன விறல்மிண்ட நாயனாரின் சரித்திரம் கீழே காணலாம். 

விறல்மிண்ட நாயனார் திருச்செங்குன்றூரைச் சேர்ந்தவர். இவர் சிவபெருமானிடத்தில் பூண்டிருந்த பக்தி அடியார்களிடமும் பக்தியும் , மதிப்புமாக மாறி இருந்தது. சிவனடியாரை எவரானும் நிந்தித்தாலே அவர்களைக் கடுமையாகத் தண்டிப்பார். அவருடைய பக்தி அப்போது வீரமாக மாறிவிடும். இவருடைய இந்த வீரத்தின் காரணமாகவே விறல்மிண்டர் என்ற பெயரும் ஏற்பட்டதாய்ச் சொல்லுவார்கள். விறல் என்றால் வீரம் என அர்த்தம். அஞ்சாநெஞ்சம் கொண்ட இவர் ஆலயங்கள் தோறும் சென்று இறைவனைப் பாடித் தொழுது வழிபாடுகள் செய்துவருவார். ஆனால் ஆலயங்களின் மூல மூர்த்தத்தைத் தரிசிக்கும் முன்பு, முதலில் ஆலயத்திற்கு வருகை புரிந்திருக்கும் சிவனடியார்களைத் தொழுது வழிபட்டுவிட்டுப் பின்னரே ஆலயங்களின் மூல மூர்த்தத்தைத் தரிசிப்பதை வழக்கமாய்க் கொண்டிருந்தார்.

அப்போது ஒருநாள் திருவாரூருக்கு வந்திருந்த இவர், அங்கே இருந்த சிவனடியார்களைக்கண்டு மகிழ்ந்து வணங்கி அவர்களைப் போற்றி நின்றார். அவர் வந்த சமயமே சுந்தரமூர்த்தி நாயனாரும், வன்மீக நாதர் என்னும் புற்றிடங்கொண்ட நாதனைத் தரிசிக்க வந்தார். அடியார்களை மனதால் வணங்கும் பேறு படைத்த சுந்தரர், பக்குவம் மிகுந்திருந்த காரணத்தால் தேவாசிரிய மண்டபத்தில் அடியார்களைக் கண்டும், அவர் வன்மீகநாதரைத் தரிசிக்கவெனச் சென்றார். அடியார்கள் எவரையும் (விறல்மிண்ட நாயனார் உட்பட) வணங்கவில்லை. ஆனால் விறல்மிண்டருக்கு இது மாபெரும் குற்றமாய்ப் பட்டது. சுந்தரருக்கு அகம்பாவம் மிகுந்துவிட்டது எனவும், அதனால் தான் அடியார்களை மதிக்கவில்லை என்றும் நினைத்துக்கொண்டுவிட்டார். ஏற்கெனவே கோபக்காரர் ஆன விறல்மிண்டருக்குக் கோபம் அதிகமாகிவிட்டது.

“முதலில் வணங்கத் தக்க அடியார்கள் தேவாதிதேவர்களுக்கும் மேலானவர்கள். இவர்களை வணங்காமல் இவன் நேரே உள்ளே செல்கின்றானே? இவன் ஒரு வன் தொண்டனோ? அடியார்களுக்குப் புறம்பானவனோ? ஆம், ஆம் இவன் வன் தொண்டனே, அடியார்களுக்குப் புறம்பானவனே. இவன் மட்டுமில்லை, இவனை வலிய வந்து ஆட்கொண்ட அந்த வீதிவிடங்கனுமே அடியார்களுக்குப் புறம்பானவனாகிவிட்டான்.” என்று கோபத்துடனும், கடுமை தொனிக்கவும் சொன்னார். ஆனால் மனப்பக்குவம் பெற்றிருந்த சுந்தரருக்கோ விறல்மிண்டரின் இந்தச் செய்கையினால் கோபம் வரவில்லை. மாறாக அடியார்களிடம் பக்தி பூண்டிருக்கும் விறல்மிண்டரின் பக்தியை உயர்வாகவும், உன்னதமாகவும் எண்ணி மனம் மகிழ்ந்து பெருமையுற்றார். எம்பெருமானின் சரணங்களில் விழுந்து வணங்கினார். 

"இந்த அடியார்களுக்கு எல்லாம் நான் அடியானாக ஆகும் பேற்றை எனக்குத் தந்தருளவேண்டும்.” என்று ஈசனிடம் வேண்டினார். ஈசனும் மகிழ்ந்து, “தில்லைவாழ் அந்தணர் தம் அடியார்க்கும் அடியேன்” என்ற அடியை எடுத்துக் கொடுத்துப்ப் பாடுமாறு சொல்ல அனைவர் மனமும் மகிழுமாறு எழுந்தது திருத்தொண்டத்தொகை. திருத்தொண்டர்களின் பெருமையைப் பாடிப் புகழும் அந்தப் பதிகங்களைக் கேட்டு விறல்மிண்டரின் மனமும் மகிழ்ந்தது. சுந்தரரின் பக்தி பக்குவமடைந்த பக்தி என்பதையும் புரிந்துகொண்டார்.

விறல்மிண்டரைப் பற்றிய வேறு மாதிரிக் கதையில் சுந்தரரின் மீது கோபம் அடங்காநிலையிலேயே விறல்மிண்டர் திருவாரூரை விட்டு வெளியேறிவிட்டார். ஆனால் அதன் பின்னர் திருவாரூரை மிதிக்கவே மாட்டேன். அந்த எல்லைக்கு அருகிலே கூட வரமாட்டேன் என்று திட சங்கல்பம் செய்து கொண்டு இருந்தார். அவர் அடியார்களுக்கு நாள் தோறும் அன்னம் அளித்து வந்தார். தம் இல்லத்திற்கு வரும் அடியார்கள் திருவாரூரைச் சேர்ந்தவர் எனத் தெரிந்தால் அவர்கள் காலைத் துண்டித்துவிடுவாராம். இப்படி ஒரு கொடூரமான காரியத்தைச் சுந்தரர் மேல் கொண்ட கோபத்தினால் செய்து வந்ததாகச் சொல்கின்றனர். இவரைத் தடுத்தாட்கொள்ள விரும்பிய ஈசன் சிவனடியாராக வந்து உணவுண்ண அமர்ந்தார். முன்னரே அவரின் ஊரைக் கேட்டு அறிந்த விறல்மிண்டரின் மனைவியார் சிவனடியாரான ஈசனிடம் திருவாரூர் என்ற பெயரைச் சொல்லவேண்டாம் எனக் கூறி இருந்தார். 

ஆனால் ஈசன் தாம் பார்த்துக்கொள்வதாகவும் விறல்மிண்டரின் கொடுவாளை வலப்பக்கமே அது வரை வைத்திருந்ததை அன்று மட்டும் இடப்பக்கம் வைக்குமாறும் மற்றதைத் தாம் பார்த்துக்கொள்வதாயும் சொல்லிவிடுகிறார். உணவுண்ண அமரும்போது தாம் திருவாரூரைச் சேர்ந்தவன் என சிவனடியாரான ஈசன் கூற, கோபம் கொண்ட விறல்மிண்டர் வலப்பக்கம் கை வாளை எடுக்கச் சென்றது. அங்கே வாள் இல்லாமல் தேட மனைவி இடப்பக்கம் வைத்திருப்பதைக் காட்ட அதை எடுப்பதற்குள் சிவனடியாரான ஈசன் எழுந்து ஓட்டம் பிடித்தார். விடாமல் அவரைத் துரத்தின விறல்மிண்டரைத் திருவாரூர்க்குள்ளேயே இழுத்துவிட்டார் ஈசன். பின்னர் சிரித்துக் கொண்டே ”இது திருவாரூர், நீர் உள்ளே வந்துவிட்டீரே?” என்று வினவ, அதிர்ச்சி அடைந்து சுற்றும் முற்றும் பார்த்த விறல்மிண்டர் தம் காலைத் தாமே துண்டித்துக்கொள்கிறார். அவரைத் தேற்றிய ஈசன் தம் சுய உருவைக் காட்டுகிறார். சுந்தரரின் பக்தியைப் பற்றியும் அவரை உணரச் செய்த ஈசன் அவருக்கு முக்தி கொடுத்து அருளிச் செய்கிறார்  கயிலையிலே சிவகணங்களுக்குத் தலைவனாகும் பேறும் பெறுகின்றார்.

********************************************************************************

அசலேஸ்வரர் கோயில்/திருவாரூர்/இளங்கோயில்

நடுவில் அந்தப் பதிவுகளில் நாயன்மாரின் சரித்திரமும் இடம் பெற நேர்ந்திருக்கிறது. அதைத் தான் மேலே பார்க்கிறீர்கள். அடுத்துத் திருவாரூரின் விட்ட கதை தொட்ட கதை வரும். இங்கே நான் டிஃபன் சாப்பிட்டதாகப் பெயர் பண்ணிட்டுப் படுத்துக்கவும், அவர் சுமார் ஒன்பதரைக்குக் கோயிலுக்குக் கிளம்பிப் போயிட்டார். அரைகுறை நினைவு எனக்கு. தூக்கமா/மயக்கமானு புரியாத நிலை. திடீரென மருந்துகள் சாப்பிடாதது நினைவில் வரவே எழுந்து மாத்திரைகளைத் தேடி எடுத்துக் கொண்டு ஶ்ரீரங்கத்தில் இருந்து எனக்கெனப் பிரத்யேகமாய்க் கொண்டு போயிருந்த தண்ணீரைக் குடித்து மாத்திரைகள் போட்டுக் கொண்டது தான் தெரியும். அடுத்த அரை மணி நேரத்துக்கு நிலைகொள்ளாமல் வயிற்றுப் போக்கு! என்ன செய்யறதுனு புரியலை. அதற்கென மருந்து கை வசம் இருந்தாலும் அதைப் போட்டுக்கொள்ளலாமா வேண்டாமா என யோசனை. அப்படியே படுத்துக் கிடந்தேன். மணியோ நகரவே இல்லை.  நாலைந்து தரம் போனப்புறம் வயிற்றில் உள்ளவை எல்லாம் வெளியே வந்துடுத்து போல. கொஞ்சம் குறைந்தது. 

வயிற்றைச் சுற்றித் துண்டைக் கட்டிக் கொண்டு படுத்துக் கொண்டே இருந்தேன். அலைபேசி அழைக்கவே எடுத்துப் பேசினால் குருக்கள் தான். மாமா ரூமுக்கு வந்துட்டாரானு கேட்கவே எனக்குத் திகைப்பு. இல்லையே என்றேன். உடனே அவரே சரி, சாப்பாடு வாங்கப் போயிருப்பார். இன்னும் கொஞ்ச நேரத்தில் வந்துடுவார். கவலைப்படாதீங்கோ. அபிஷேஹங்கள் எல்லாம் நல்லபடி முடிந்தது என்று சொல்லிவிட்டுத் தான் இன்னும் சற்று நேரத்தில் பிரசாதங்களுடன் அங்கே ரூமுக்கு வருவதாகவும் தெரிவித்தார். சரினு எழுந்து கிளம்புவதற்கான ஆயத்தங்கள் செய்து கொண்டேன். வயிற்றுப் போக்கு குறைந்திருந்தாலும் வலி இருந்து கொண்டே இருந்தது. சிறிது நேரத்தில் நம்ம ரங்க்ஸும் வந்துவிட்டார். ஒரே ஒரு பாக்கெட் தயிர்சாதம் மட்டும் வாங்கி வந்திருந்தார். என்ன ஆச்சுனு நான் கேட்கவே  குருக்கள் பிரசாதங்களாகப் புளியோதரை, சர்க்கரைப் பொங்கல் தயிர்சாதம் எல்லாம் கொண்டு வருவதால் ஒருவேளை தயிர்சாதம் அதிகம் தேவைப்பட்டால் இருக்கட்டும்னு வாங்கினதாகச் சொன்னார்.

அபிஷேஹம் எல்லாம் நல்லபடி முடிந்ததா எனக் கேட்டதும் அபிஷேஹம் நல்லபடியாக சிரத்தையுடன் குருக்கள் செய்து கொடுத்தார். அம்பத்தூரில் நமக்கு எதிர்சாரி வீட்டில் இருப்பவர்கள்(இப்போவும் இருக்காங்க) அவங்க அப்பாவுடன் வந்திருந்தார். அவரும் அபிஷேஹங்கள் தான் செய்தார். உன்னை ரொம்ப விசாரித்தார் என்று சொல்லிவிட்டு கோயில் அலுவலகத்தில் அபிஷேஹப் பொருட்கள் எதுவும் சரிவரக் கொடுக்கவே இல்லைனு வருந்தினார். அன்று எங்களையும் சேர்த்து 3 பேர் அபிஷேஹம் செய்திருக்காங்க. ஒருத்தருக்கு அபிஷேஹப் பொருட்களுக்கு 1500 ரூபாயோ என்னமோ வாங்கி இருக்காங்க. ஆனால் கொடுத்தது ஒரு சின்னச் சொம்பில் பால் மட்டும். சின்னப் பொட்டலம் சந்தனம். ஒரே ஒரு பொட்டலம் மஞ்சள் பொடி. மற்றபடி தயிர், நெய்யெல்லாம் இல்லை. பஞ்சாமிர்தமோ பஞ்சாமிர்தம் செய்யப் பழங்களோ கொடுக்கலை. மாலை பூவெல்லாம் கூடச் சரியாக் கொடுக்கலையாம். நல்லவேளையாக அம்மனுக்குச் சார்த்தப் புடைவை, ருண விமோசனருக்கு வேஷ்டி எல்லாம் குருக்களே வாங்கி இருக்கார். 3 ஸ்வாமிக்கு அபிஷேஹங்கள் செய்ய மொத்தமாகக் கொடுத்ததே மேலே சொன்னது தானாம். குருக்கள் தனியாகப் பால், தயிர் வாங்கி வைச்சிருந்ததால் ஏதோ ஒப்பேத்தி  இருக்கார்.  அர்ச்சனைக்குதட்டு மாலையுடன்,  வெற்றிலை, பாக்கு, தேங்காய், பழம் மூன்று சந்நிதிகளுக்கும் ஒருத்தருக்கு 3 வீதம் 3பேர்களுக்கும் சேர்த்து மொத்தம்  ஒன்பது கொடுக்கணும். ஆனால் அவங்க கொடுத்ததோ ஒரு சந்நிதிக்கு ஒன்று தான். நான் மட்டும் கோயிலுக்குப் போயிருந்தால் நிச்சயம் அறமற்ற நிலையத்துறை அலுவலகத்தில் போய்ச் சண்டையே போட்டிருப்பேன். தியாகேசர் வம்பு வேண்டாம்னு என்னை ஓட்டல் அறையிலேயே இருக்கும்படி பண்ணிட்டார். :(

என்னென்னவோ எண்ணங்கள்!

 வேலையில் அவ்வப்போது  சுணக்கம் ஏற்படுகிறது. முன்னெல்லாம் ஆரம்பித்தால் சுறுசுறுப்பாக வேலை முடியும் வரை ஓய மாட்டேன். இப்போ முடியறதில்லை. கோயில்கள் எங்கேயும் போக முடியாத காரணத்தால் பழைய பதிவுகளை மேய்ந்து கொண்டிருக்கேன். குறிப்பாகச்   சாப்பாடு பற்றி எழுதுவது என்றால் தனியாக ஒரு ப்ளாக் வேண்டும் என்றே தனியாக ஆரம்பிச்சேன். அங்கேயும்  இப்போக் கொஞ்ச மாசங்களாக எதுவும் எழுதவில்லை. இந்தியாவில் காஷ்மீர் முதல் கன்யாகுமரி வரை என்பார்கள். அதில் நாங்களோ நிஜமாகச் சாப்பாட்டில்  காஷ்மீர் முதல் கன்யாகுமரி வரை ருசித்திருக்கிறோம்.

பஞ்சாபின் பைங்கன் பர்த்தா, ருமாலி ரோட்டி, பாஜ்ரா ரொட்டி, சர்சோ கா சாக், காஷ்மீரின் பாசுமதி அரிசியுடன் சேர்ந்த ராஜ்மா, உத்தராஞ்சலில் சாப்பிட்ட தவா ரோட்டி, பத்ரியில் சாப்பிட்ட இட்லி, சாம்பார், உத்தரப் பிரதேசக் காசியில் சாப்பிட்டத் தென்னிந்தியப் பாரம்பரிய உணவு, ராஜஸ்தானின் சூர்மா மற்றும் தால் பாட்டி, ராஜஸ்தான், நசிராபாத்தின் special உணவான கச்சோடா மற்றும் ஜிலேபி(இது உளுத்தம்பருப்பினால் செய்யப்படும் ஜாங்கிரி அல்ல), அங்கு கிடைக்கும் சாக்லேட் எனப்படும் மில்க் ஸ்வீட், அஜ்மேர் மதார்கேட்டில் கிடக்கும் ஆலு சாப்ஸ் மற்றும் தயிர் வடை, மஹாராஷ்டிராவின் பாசந்தி மற்றும் சாபுதானா கிச்சடி, கத்திரிக்காய் சாதம், மும்பையின் ஜூஹூ பீச்சின் பேல் புரி , பிஹாரில் சாப்பிட்டது, கல்கத்தாவின் மாவா லட்டு, மோதி சூர் லட்டு, சந்தேஷ், ரஸ்குல்லா, அஜ்மேர் புஷ்கரில் மட்டும் கிடைக்கும் மால்புவா எனப்படும் மில்க் ஸ்வீட், 

காரசாரமான சமோசா, கர்நாடக உணவு தித்திக்கும் சாம்பார், கொத்துமல்லிச் சட்டினி, எம்டிஆரின் ரவா இட்லி, "பெண்"களூரின் சுவையான காஃபி, ஆந்திராவின் ஊறுகாய் மற்றும் வடை, கோங்குரா கீரையின் துவையல், குழம்பு, கேரளாவின் குழாய்ப்புட்டு, கடலக்கறி, பாலக்காட்டுப் பாயச வகைகள், திருப்பதி/திருமலையின் லட்டு அதைத் தவிர இருக்கவே இருக்கிறது நம் தமிழ் நாட்டு உணவு.

இத்தனையும் நான் ஒருத்தி மட்டும் சாப்பிட்டேன் என்று நினைக்காதீர்கள். போதாக்குறைக்கு குஜராத்தின் டோக்ளாவை விட்டு விட்டேன். அங்கிருந்து சண்டை போடுகிறார்கள். 5,6 வருடம் எங்கள் ஊரில் இருந்து விட்டு நன்றி மறந்தாயே என்று. இன்னும் இருக்கிறது. எழுத.கொஞ்சம் கொஞ்சமாக எழுதுகிறேன். என்ன ஒரு கஷ்டம் என்றால் இப்படி வித விதமாகச் சாப்பிட்டதால் ஒரிஜினல் டேஸ்ட்டே மறந்து விட்டது. போதாக்குறைக்கு போன வருஷம் யு.எஸ்ஸில் சாப்பிட்ட Starbucks Latte எனப்படும் காபி, Mac-Donaldன் Chocklate drink என்று எத்தனையோ இருக்கிறது. அங்கே உ.கி.யில் ப்ரெஞ்ச் ஃப்ரை, மக்டொனால்டில் நன்றாக இருக்கும். அதே போல் லேஸ் சிப்ஸ் அங்கே காற்றில்லாமல் வறுவல்கள் நிரம்பிய பாக்கெட்டாகக் கிடைக்கும். இன்னும் மெக்ஸிகோவின் கோதுமை மாவில் செய்யப்பட்ட டார்ட்டில்லா, 

அரபு நாடுகளின் ஃபலாஃபல், என்று பல வகைகள். 

படங்களுக்கு நன்றி கூகிளார்

அதிலிருந்து நான் தேடிக் கண்டு கொண்டது எல்லாம் நம்ம ஊரு ரசம் சாதம், அப்பளம் இரண்டையும் மிஞ்ச எதுவும் கிடையாது என்பது தான்.காயோ, கனியோ, பூவோ, பழமோ இந்தியாவின் சுவையை மிஞ்ச எதுவும் இல்லை. என்னதான் வெளிநாட்டுப் பழங்கள் பார்க்கக் கண்ணுக்கும் மனதுக்கும் நிறைவாய் இருந்தாலும் சுவையில் நம்ம இந்தியப் பழங்களையோ, காய்கறிகளையோ மிஞ்ச எதுவும் இல்லை. இப்போ என்னடாவெனில் கொஞ்ச நாட்களாக எதுவுமே சரியாகச் சாப்பிட முடியலை. பசி, ருசி எல்லாம் என்னமோ இருக்கு. ஆனால் சாப்பாடு சரியா இறங்கறதில்லை.  சாப்பிடணும்னு ஆர்வமும் இல்லை. இதுவும் கொஞ்ச நாட்கள் ஓடும்/ ஓடட்டும். தானே சரியாகட்டும்.  அதுவும் இப்போல்லாம் ஓட்டல்களிலோ, கேடரிங்கிலோ கொடுக்கும் சாப்பாடு சகிக்க முடியலை.எல்லா ஓட்டல்காரங்களும் பேசி வைச்சுண்டு தேங்காய்ச் சட்னியில் பூண்டையும், சாம்பாரில் சோம்பையும்/ஜீரகத்தையும் சேர்க்கின்றனர். அது ஏதோ மசாலா உணவின் வாசனையையே கொடுக்கிறது. நம் தமிழக/தென்னகத்தின் பாரம்பரியச் சுவை என்பது உணவில் இப்போது சுத்தமாக இல்லை. உணவு தான் இப்படின்னா குடும்பம் என்பது நிலையாக இருக்க வேண்டிச் செய்யப்படும் திருமணங்களின் கதியை நினைத்தால் இன்னமும் கலக்கமாகவே இருக்கிறது.

கல்யாணங்களிலும். வைதிகம் என்பது பெயருக்குத் தான். அது தான் முக்கியம் எனத் தெரியாமல் ஏதோ சம்பிரதாயம் என்னும் அளவிலேயே பார்க்கப்படுகிறது. தமிழ்த்தாத்தா உ.வே.சா. தன்னுடைய கல்யாணம் நடந்த விதத்தை விவரித்திருப்பதைப் பார்த்தால் அந்தக் காலங்களில் வைதிகத்துக்கே முக்கியத்துவம் கொடுத்திருக்கிறார்கள் என்பதும், திருமணத்தன்று காலை ஆகாரமாகப் பழைய சாதம் கூட வற்றல், வடாங்களோடு போட்டிருப்பதையும் அதையும் வயதில் சிறியவர்களே சாப்பிட்டார்கள் என்பதும் மற்றவர்கள் திருமணச் சடங்குகள் முக்கியமானவை முடிந்த பின்னரே பனிரண்டு மணி அளவில் உணவுக்கு உட்காருவார்கள் என்றும் சொல்லி இருப்பார். ஆனால் இப்போதோ! வகை வகையாக டிஃபன் வகைகள்.

முன்னெல்லாம் வெறும் இட்லி, சாம்பார் தான் கல்யாணங்களில் இடம் பெறும். முதல் நாள் விரதத்தன்று அநேகமாக டிஃபனே இருக்காது. இருந்தாலும் உப்புமா, பொங்கல் என்றே போடுவார்கள். மாலை மாப்பிள்ளை அழைப்பு டிஃபன் தான் கொஞ்சம் பலமாக இருக்கும். அதுவும் சிலர் பாரம்பரியத்தை விடாமல் பஜ்ஜி, சொஜ்ஜியே போடுவார்கள். கல்யாணத்தன்று காலை ஒரு கேசரியும், இட்லி சாம்பாருமே போடுவாங்க. ஆனால் இப்போவெல்லாம் முதலில் ஸ்வீட்டாக அசோகா அல்வா, கோதுமை அல்வா குல்கந்து எனப் போடுகிறார்கள். இட்லி, சாம்பார், சட்னி, பொங்கல், வடை, அல்லது போண்டா, பூரி கிழங்கு அல்லது தோசை கிழங்கு சின்ன ஊத்தப்பம் என வகை வகையாகப் போட்டுப் பசியை அடைத்து விடுகின்றனர். எல்லோராலும் இத்தனையையும் சாப்பிட முடியாது. மத்தியானச் சாப்பாடு அதை விடவும் அதிகமான உணவு வகைகளுடன் இருக்கும். பால் பாயசம், பச்சடி, ஸ்வீட் பச்சடி, இருவகைக் கோசுமலிகள், ஒரு தேங்காய் போட்ட கறி, பருப்பு உசிலி அல்லது காரக்கறி, ஒரு பொரிச்ச கூட்டு, அவியல் கட்டாயமாய், வறுவல், வடை, இரண்டு ஸ்வீட், அப்பளம், ஊறுகாய் சாம்பார், ரசம், மோர், கலந்த சாதம் ஒன்று. அநேகமாகப் புளியோதரை.  இத்தனையும் யாரால் சாப்பிட முடிகிறது?

அதைவிடக்  கல்யாணத்துக்கு முதல் நாளே வைக்கும் ரிசப்ஷனில் மெஹந்தியும், சங்கீத்தும், ஃபோட்டோ செஷனுமே முக்கியத்துவம் பெறுகின்றன. எல்லாமே ஆடம்பரமாகி விட்டது. அந்த ரிசப்ஷன் சாப்பாடு அநேகமாக பஃபே முறையில் தான் போடுகிறார்கள். இதை வயதானவர்களால் தட்டில் எடுத்து வைத்துக் கொண்டு நின்று கொண்டே சாப்பிடுவது கஷ்டமாக உணர்கின்றனர். ஆங்காங்கே டேபிள், நாற்காலி இருந்தாலும் சிறியவர்கள் உட்கார்ந்திருந்தால் எழுந்து முதியவர்களுக்கு இடம் கொடுப்பதில்லை. இது தான் இப்படி என்றால் மறு நாள் நடைபெறும் திருமணத்திலோ முற்றிலும் ஆடமரம் தான் இடம் பெறும்.  உணவு என்பது உடலுக்கு எவ்வளவு முக்கியமோ அவ்வளவுக்கு முக்கியத்துவம் பெற்றிருக்கும் (அதைவிடவும்) திருமண பந்தம் என்பது ஓர் கோலாகலமான ஆடம்பர நிகழ்ச்சியாக மாறி இருக்கு. ஆழமான அர்த்தங்கள் கொண்ட மந்திரங்களைப் புரிந்து கொள்வாரும் இல்லை. அதை எடுத்துச் சொல்லுவாரும் இல்லை. ஏதோ இப்போக் கொஞ்ச வருடங்களாக மாங்கல்ய தாரணம் ஆகும்போது மட்டும் அறிவிப்புச் செய்கிறார்கள். இது அல்ல திருமணம் என்பது. சப்தபதி முடிந்தாலே திருமணம். ஆகவே பெண்/பிள்ளைக்குப் பரிசுகள் கொடுப்பதோ, கை குலுக்குவதோ வாழ்த்துச் சொல்லுவதோ சப்தபதிக்குப் பின்னர் பெண்ணையும்/பிள்ளையையும் தனியாக உட்கார்த்தி வைப்போம். அப்போ வந்து பரிசைக் கொடுத்துக் கைகுலுக்குங்கள் எனச் சொல்கிறார்கள். ஆனால் அதுவரை காத்திருப்போர் வயது முதிர்ந்தோர் மட்டுமே. மற்றவர்கள் அறிவிப்பை இந்தக் காதில் வாங்கி அந்தக் காதால் விட்டுவிட்டுக் கைகுலுக்கிப் பரிசைக் கொடுத்துவிட்டுப் போய்க் கொண்டே இருக்கிறார்கள்.

இந்த சப்தபதி என்பது பிராமணர்களுக்கு மட்டுமே உரியது அல்ல. திருமணத்தின் முக்கியமான ஊஞ்சல், மாலை மாற்றுதல், காசி யாத்திரை, தாரை வார்த்தல், அக்னிமூட்டித் திருமங்கல்ய தாரணம், சகோதரன் பொரி இடுதல், சப்தபதி, அம்மி மிதித்தல், அருந்ததி பார்த்தல் போன்றவை அனைத்துத் தரப்பினரின் கல்யாணங்களிலும் தவறாது இடம் பெறுபவை. இவற்றின் முக்கியத்துவத்தைப் புரிந்து கொண்டு பெற்றோராவது தங்கள் பெண்/பிள்ளைகளிடம் சொல்லணும். ஆனால் பெற்றோருக்கே தெரியலைனால் என்ன செய்யமுடியும்? மொத்தத்தில் எல்லா விஷயங்களிலும் ஆடம்பரமும், பகட்டும் மட்டுமே நிறைந்து  உள்ளார்ந்த ஒருமித்த மனப்பான்மையோ, ஈடுபாடோ இல்லாமல் வெறும் சடங்காக ஆகிவிட்டது சமையல்/சாப்பாடு மட்டுமில்லாமல் திருமணங்களும். இப்போது நம் பாரம்பரியத்தைக் கைவிட்டுவிட்டுக் கலந்து கட்டிக் கான்டினென்டல் விழாவாக மாறி வருகிறது. 

ஆரூரா! தியாகேசா! என்னே உன் நிலைமை! பகுதி நான்கு!

 //திருமகள் தவஞ்செய் செல்வத் திருவாரூர் பணிவ னென்னா

 ஒருவனே ழடிந டந்து மீண்டிடின் ஒப்பில் காசி 

விரிபுனற் கங்கை யாடி மீண்டவ னாவனென்றால்

 இருடிகாள் ஆரூர் மேன்மை பிரமற்கு மியம்ப வற்றோ.// 

திருவாரூர்த் தலபுராணத்தில் மேற்கண்ட பாடல் காணப்படுகிறது. இந்த நகரில் ஏழடி நடந்தாலே காசிக்கு ஒப்பாகும் என்கின்றது. ஏழு கோபுரங்கள், ஐந்து ப்ராஹாரங்கள், பனிரண்டு மண்டபங்கள், தீர்த்தங்கள், நூற்றுக்கணக்கான சந்நிதிகள் என அனைத்தும் உள்ள பெரிய கோயிலாகும் இது. நிதானமாய்ப் பார்த்தால் காலை ஆறு மணிக்குப் போனால் பனிரண்டு மணி வரையிலும் நேரம் சரியாய் இருக்கும். செங்கல் திருப்பணியில் இருந்த கோயிலைக் கற்றளியாக மாற்றிய பெருமை செம்பியன்மாதேவிக்கு உண்டு. இந்தக் கோயில் பிராஹாரத்திலேயே தனிக் கோயிலாக ஆரூர் அறநெறி என்னும் கோயிலும் அமைந்துள்ளது. இதை இளங்கோயில் என்கின்றனர்.  திருநாவுக்கரசரால் பாடப்பட்ட இந்தக் கோயிலையும் செம்பியன் மாதேவி அவர்களே திருப்பணி செய்திருக்கிறார்கள். இந்தத் தலத்தின் வரலாறு தனியானதொரு கதையாகும்.

பார்ப்பதற்குத் தஞ்சைக் கோயிலின் சிறிய மாதிரிக் கோயில் மாதிரி இருந்தாலும், இது அதற்கும் முன்னே கட்டப்பட்ட கோயில் என்கின்றனர். திருவாரூருக்குத் தெற்கே திருநெய்ப்பேர் என்னும் ஊரில் அவதரித்த நமிநந்தி அடிகள் என்பார் சிவ வழிபாட்டில் மிகச் சிறந்து விளங்கி வந்தார். நாள் தோறும் திருஆரூரில் ஆரூர் அரநெறி அசலேசசுவரருக்கு திருவிளக்கேற்றித் திருப்பணி புரிந்து வந்தார். ஒருநாள் மழைக்காலத்தில் விளக்கேற்ற நெய் தேடி நெடுந்தூரம் செல்லவேண்டி முடியாமல் போகவே பக்கத்து வீடுகளில் கேட்க, சமணர்களான அவர்கள் நமிநந்தி அடிகளையும் ஐயனையும் கேலி செய்ததோடு அல்லாமல், “உம் ஈசன் தான் கையிலேயே நெருப்பை வைத்திருப்பானே? அவனுக்கு எதற்குத் தனியாக விளக்கு?” என்று கேட்டனர். நமிநந்திஅடிகள் நொந்து போன மனதோடு திரும்பக் கோயிலுக்கு வந்து ஈசனை வேண்டி அழுது, அரற்ற, குளத்து நீரை முகந்து வந்து விளக்கிலிட்டு தீபம் ஏற்றுமாறு திருவருள் கூற, அவ்வாறே கமலாலயத்து நீரை எடுத்து வந்து விளக்குகளில் விட்டு ஏற்றினார்.

என்ன ஆச்சரியம் விட்ட நீரெல்லாம் நெய்யாக மாறி விளக்குகள் ஆயிரம் கோடி சூரியனைப் போல் பிரகாசித்தன. அவரின் புகழையும், பக்தியையும் கூறும் கோயில் இந்த ஆரூர் அரநெறிக்கோயில். இங்கே குடிகொண்டிருக்கும் ஈசனுக்கு அசலேசுவரர் எனப் பெயர். தனி நந்தி, தனிக்கொடிமரம், தனி பலிபீடம் என அனைத்தும் தனியாக அமைந்த தனிக்கோயில் இது. இங்கே அக்னிஸ்தம்பமும், கையில் அழலேந்தி ஆடும் நடராஜர் சந்நிதியும் சிறப்பு. இங்கு புஷ்ப கைங்கரியம் செய்து வந்த செருத்துணை நாயனார் என்பவர்  சிவனுக்குச் செய்யும் அவமரியாதையைப் பொறுக்கமாட்டாதவராம். இந்தக் கோயிலுக்குப் பல்லவர்கோன் கழற்சிங்கனும், அவர் மனைவியான சங்கவையும் அசலேசுவரரைத் தரிசிக்க வந்தனர். பிராஹாரத்தில் செருத்துணை நாயனால் ஈசனுக்காக “திருப்பள்ளித் தாமம்” என்னும் மாலை கட்டிக் கொண்டிருந்தார். அங்கே வந்த அரசி, கீழே விழுந்திருந்த மலர் ஒன்றை எடுத்துமுகர்ந்து பார்க்க, மனம் பொறுக்காத செருத்துணை நாயனார் அரசியின் மூக்கை அரிந்துவிடுகிறார். அரச கோபத்துக்கு ஆளாகிவிட்டாரே என அனைவரும் கதிகலங்கி நிற்க, கழற்சிங்க அரசனோ, செருத்துணை நாயனார் செய்தது சரியே எனச் சொல்லி, பூவை முகர்ந்த மூக்கை மட்டும் அரிந்தால் போதுமா, எடுத்த கையையும் வெட்டவேண்டும் என்று சொல்லிக் கையையும் வெட்ட, அனைவரும் திடுக்கிட்டுப் போயினர். 

ஆனால் ஈசனோ அவர்கள் பக்தியின் திறத்துக்கு வைத்த சோதனை எனச் சொல்லி, அரசியின் மூக்கையும், கையையும் சரிசெய்து முன்போல் ஊனமற்றவளாக்கி விடுகிறார். இந்த லிங்கத்தை இங்கே ஸ்தாபித்தது நானூறு ஆண்டுகள் தவமிருந்து வழிபட்டது  சமத்காரன் என்னும் அரசன் என்கின்றனர். சமத்காரன் ஈசனைத் தான் தவமிருந்து ஸ்தாபித்து வழிபடும் இந்தத் தலத்து லிங்கத் திருமேனியில் ஈசனின் ஜீவசக்தியோடு எழுந்தருளவேண்டும் என வேண்ட அவ்வண்ணமே ஈசன் எழுந்தருளியதாக புராணங்கள் கூறுகின்றன. அன்னையின் பெயர் வண்டார்குழலி அம்மை. இந்தக் கோயில் விமானத்தின் நிழல் கிழக்குத் திசையில் மட்டுமே விழும் என்றும் சொல்கின்றனர். முசுகுந்தனுக்குத் தியாகேசரைக் கொடுத்த தேவேந்திரன் ஈசனிடமே மீண்டும் தேவருலகு வருமாறு வேண்ட, அவரோ, கிழக்குக் கோபுர வாயிலில் காத்திருக்குமாறு சொல்கின்றார். அவ்வழியே ஈசன் வரும்போது அழைத்துச் செல்லலாம் என்று காத்திருக்கின்றானாம். ஆனால் ஈசனோ, “விட்டவாசல்” என அழைக்கப் படும் வேறொரு வாயில் வழியே வெளியே சென்று, இங்கே காத்திருக்கும் தேவேந்திரனைப்பல யுகங்களாய்க் காத்திருக்க வைத்திருக்கிறார். 

இந்த ராஜ கோபுரத்தின் வழியே உள்ளே நுழைந்தால் முதலில் பிள்ளையார். வீதிவிடங்க விநாயகர் என்ற பெயரில் காட்சி கொடுக்கிறார். பிள்ளையாருக்குப் பின்னே நந்தி! இங்கே பிரம்மநந்தி என்ற பெயரில் அழைக்கப் படுகிறார். மழை வேண்டுமென்றால் சுற்றிலும் சுவர் எழுப்பி நீரை நிரப்பி வேண்டிக்கொண்டால் மழை கொட்டித் தீர்க்கும் என்கின்றார்கள். பசுக்கள் பால் கறப்பதற்கும் இந்த பிரம்ம நந்திக்கு அருகு சார்த்தி அதையே பிரசாதமாக எடுத்துச் சென்று பசுக்களுக்குக் கொடுக்கின்றனர். அடுத்து கொடிமரம், பலிபீடம் ஆகியவற்றைக் கடந்து சென்றால் மொட்டைத் தூண்கள் காட்சி அளிக்கும். இருநூறிலிருந்து ஐநூறு இருக்கலாமோ?? இந்தத் தூண்களின் மேல் பெரிய பந்தல்களாகப் போட்டுக் கூரை வேய்ந்து திருவிழாக்காலங்களில் தியாகேசரை எழுந்தருளச் செய்யும் மண்டபமாக மாற்றுவார்களாம். அதனால் மொட்டைத் தூண்களாகவே பல நூற்றாண்டுகளாய் இருக்கின்றன என்று கேள்வி.  அடுத்து நாம் காண்பது தேவாஸ்ரய மண்டபம் அல்லது தேவாசிரிய மண்டபம். இந்த மண்டபத்திற்கு ஆயிரக்கால் மண்டபம் என்றும் சொல்லலாம். இந்த மண்டபத்தின் ஒவ்வொரு தூண்களுமே சிவனடியார்கள் என்றும், இவர்களை வணங்காமல் போனால் அடியார் கூட்டத்திலிருந்தே விலக்கப் படுவார்கள் என்றும் ஐதீகம். இதைத் தான் விறன் மிண்டர் சுந்தரருக்குச் செய்து காட்டினார். அது நாளை பார்ப்போமா?????

***********************************************************************************

2010 ஆம் ஆண்டில் சென்றபோது எழுதியவை மேலே உள்ள தகவல்கள் இம்முறை இவ்வளவெல்லாம் சுத்த முடியலை. எங்கே! தியாகேசரையும், கமலாம்பிகையையும் தரிசனம் செய்தாலே பெரிய விஷயம் என்று ஆகி விட்டதே! ஆனால் இந்த இடங்கள் இப்போதும் அப்படியே தான் இருக்கின்றன. மாறுதல் ஏதும் இல்லை. கோயிலின் பிரம்மாண்டத்தினாலோ என்னமோ பராமரிப்பு என்பது மிகக் குறைவு. நாங்கள் மெதுவாக நவகிரஹங்கள், ரௌத்ர துர்கை, ருண விமோசனர் ஆகியோரைப் பார்த்துக் கொண்டு விரைவாகச் செல்லும் வழியிலேயே கமலாம்பிகை சந்நிதிக்குச் சென்றோம். செல்லும் வழியிலேயே உச்சிஷ்ட கணபதி வரவேற்க அவருக்கு அர்ச்சனையை முடித்துக் கொண்டோம். உள்ளே கமலாம்பிகை சந்நிதியில் உள்ள குருக்கள் தான் அங்கே அர்ச்சனை செய்வார் என்பதால் வாகீச குருக்கள் தேங்காய், வெற்றிலை, பாக்கு, பழம் அடங்கிய பையை எங்களிடம் கொடுத்துவிட்டு அங்கே போய் அர்ச்சனை செய்து கொண்டு குருக்களுக்கு மறக்காமல் தக்ஷிணை கொடுக்கும்படியும் சொன்னார். மேலும் எங்களை அங்கிருந்து வடக்கு வாசல் கிட்டக்க என்பதால் அப்படியே அறைக்குச் சென்று காலை ஆகாரம் சாப்பிட்டுச் சற்று ஓய்வு எடுத்துக் கொண்டு திரும்ப ஒன்பதரை/பத்து மணி அளவில் வந்தால் அபிஷேஹம் செய்து கொண்டு பிரசாதங்கள் பெற்றுக் கொண்டு போகலாம் என்று சொன்னார்.

சரினு நாங்க கமலாம்பிகை சந்நிதிக்குச் சென்று அங்கே அர்ச்சனையை முடித்துக் கொண்டோம். ஒரே வெப்பமான சூழ்நிலை. அம்பிகையின் தவத்தாலா? என்னனு புரியலை. அதே தியாகேசர் சந்நிதி குளிர்ந்து இருந்தது. அங்கே அர்ச்சனையை முடித்துக் கொண்டோம். 

பின்னர் மெதுவாக அங்கிருந்து வடக்கு வாசலுக்கு வந்தால்! ஆஹா! மறுபடி மலை ஏறணுமே! ரொம்பக் கஷ்டப்பட்டு என்னை ஒவ்வொரு படியாக மேலே ஏற்றினார். அக்கம்பக்கம் யாருமே அந்தக் காலை வேளையின் தென்படவில்லை. அவர் படியில் என்னை ஏற்ற என் உடம்போ அப்படியே மல்லாக்கக் கீழே விழும்போல் சாய்கிறது. எப்படியோ சமாளித்துக் கொண்டு ஒவ்வொரு படியாக ஏறினாலும் கடைசிப் படி உச்சியில் சுமார் இரண்டடி உயரத்தில் இருந்தது. அதில் ஏறினால் திட்டி வாசல் வழியே வெளியே போயிடலாம். உயிரைக் கையில் பிடித்துக்கொண்டு கூடவே மூச்சையும் பிடித்துக்கொண்டு அந்தப் படியில் ஏறி நடுவில் காலை வைத்தேன். ஓரத்தில் வைத்தால் அப்படியே விழுந்துட்டால் என்ன பண்ணுவது? 

மெதுவாகத் தியாகேசர்/கமலாம்பிகை அருளால் வெளியே வந்துட்டோம். என்னிடம் அபிஷேஹத்துக்கு வருவியானு அவர் கேட்டதுக்கு நான் முறைத்த முறைப்பிலேயே அவர் அரண்டு போயிருப்பார். ஹிஹிஹி, அங்கே சாலையின் முக்கில் ஒரு தேநீர்க்கடையைப் பார்க்க அங்கே ஏதாவது குடிச்சுட்டுப் போகலாம்னு நான் சொன்னேன். கண்ணெல்லாம் பூச்சி பறக்கிறது. முதல் நாள் இரவு பேருக்குத் தானே சாப்பிட்டது. நடை தள்ளாடியது. மெல்ல அந்தக் கடைக்கு வந்து குடிக்க என்ன இருக்குனு கேட்டதும் காஃபி, தேநீர், பால் என்றார். இரண்டு காஃபிக்குச் சொல்லிட்டு ஒரு பிஸ்கட் பாக்கெட் வாங்கிக் கொண்டு அவருக்கும் கொடுத்துட்டு நானும் சாப்பிட்டேன். காஃபி வரவே அதைக் குடிச்சுட்டு மெதுவாக அங்கிருந்து கூப்பிடு தூரத்திலேயே இருந்த ஓட்டலுக்குப் போய் அறையில் கதவைத் திறந்து படுக்கையில் விழுந்தேன். நம்ம ரங்க்ஸ் டிஃபன் வாங்கி வரேன்னு சொல்லிட்டுப் போனார். நீங்க சாப்பிட்டுட்டு வாங்குங்கனு சொன்னால் வேண்டாம்னு சொல்லிட்டார். அரை மணியில் டிஃப்ன் வர அதே பூண்டு போட்ட தேங்காய்ச் சட்னி! இட்லியை மட்டும் பிய்த்து விழுங்கி விட்டு மறுபடி வாங்கி வந்த காஃபியைக் குடிச்சுட்டுப் படுத்து விட்டேன். சுமார் ஒன்பதரை பத்துக்கு ரங்க்ஸ் மட்டும் கோயிலுக்குக் கிளம்பினார். அது கூடத் தெரியாமல் என்னையும் அறியாமல் கண்ணசந்திருக்கேன்.