மதுரைக்குப் போகாதேடி! :(

சாப்பிட்டுவிட்டு மாடிக்கு எங்கள் அறைக்கு வந்து சற்று நேரம் தொலைக்காட்சி பார்த்தோம்.  அப்புறமா ஒரு ட்ராவல்ஸ் கம்பெனிக்குத் தொலைபேசி மறுநாள் காலை திருப்பரங்குன்றம், திருவேடகம், அழகர் கோயில் எல்லா இடமும் போக வண்டிக்கு ஏற்பாடு செய்தோம். காலை ஆறரைக்கு வண்டியை வரச் சொல்லி இருந்தோம்.  ஆகவே நான் சீக்கிரம் படுத்துட்டேன். நம்ம ரங்க்ஸ் சாதாரணமா அர்னாப் கோஸ்வாமியும், ராஜ்தீப் சர்தேசாயும், பர்க்கா தத்தும் தூங்கப் போயாச்சானு பார்த்துட்டுத் தான் வந்து படுப்பார். அன்னிக்கு என்னமோ தெரியலை அவரும் படுத்துட்டார். எனக்கு சாதாரணமாவே வெயில்காலத்தில் அகல் விளக்கு ஏற்றினாலே சூடாகத் தெரியும். இங்கே குழல் விளக்குச் சூடு ஒத்துக்கலை. அறையிலே இரவு விளக்கும் இல்லை. ரிசப்ஷனுக்குத் தொலைபேசிச் சொன்னால் பதிலே இல்லை. மீண்டும், மீண்டும் இருமுறை கேட்டும் சரியான பதில் வரவில்லை. அறையிலே விளக்கில்லாமல் ஒரே கும்மிருட்டில் எப்படித் தூங்கறது? ஜன்னல் இருந்தால் அதுவழியா வெளியே இருந்து கொஞ்சமானும் வெளிச்சம் வரும்.  யோசித்து மண்டையைக் குழப்பிக் கொண்டுவிட்டுக் கடைசியில் குளியலறை+கழிவறையின் விளக்கைப் போட்டு விட்டு அதன் கதவை ஒருக்களித்துத் திறந்து வைத்துவிட்டுப் படுத்தோம்.

அந்த வெளிச்சமே என் கண்ணில் படத் தூக்கமே வரவில்லை. அப்படி, இப்படிப் புரண்டு விட்டு ஒரு வழியாக் கண்ணசரலாம்னா திடீர்னு பக்கத்திலே ரங்க்ஸுக்கு ஒரே இருமல். எழுந்து கொண்டு என்ன வேண்டும்னு கேட்டேன். குடிக்கத் தண்ணீர் ஏதானும் எடுத்துத் தரலாமா என்னும் எண்ணத்தோடு. அதுக்கு என்னவோ பதில் சொன்னார். வாயிலிருந்து காற்றுத் தான் வருது! வார்த்தைகளே தெளிவாக இல்லை. ஒரு கணம் பயந்தே போனேன்.  சாதாரணமா இம்மாதிரி மாஜிக் வேலை எல்லாம் என்னைச் சேர்ந்தது. அவருக்கு எதுவும் பண்ணினதில்லை. இப்போப் பார்த்துப் பேச முடியலைனா! ஒரே பயம். மறுபடி பேச்சுக் கொடுத்தேன். சற்று நேரம் வரை பேச்சுக் கிசுகிசுப்பாகவே இருந்தது. அப்புறமும் குரல் சரியாக எழும்பவில்லை. உடனடியாக என்னுடைய வீட்டோ அதிகாரத்தைப் பயன்படுத்தி நாளைக்கு நாம ஊர் திரும்பறோம்னு அறிவிப்புச் செய்துட்டுப் படுத்தேன். வீட்டில் இருந்தால் வெந்நீர் வைத்துக் கொடுக்கலாம். தொண்டைக்கு இதமாக இருக்கும். இங்கே என்ன செய்ய முடியும்?

ஆனால் ஒரு விஷயம். சாதாரணமா நான் கிழக்குனா ரங்க்ஸ் மேற்கு என்பார். இன்னிக்கு என்னுடைய அறிவிப்புக்கு பதிலே இல்லை.  ஆகவே உண்மையாகவே உடல்நலம் சரியாக இல்லைனு எனக்குப் புரிந்தது. அந்த மூடிய அறைக்குள்ளே வெளிக்காற்றே கொஞ்சம் கூட இல்லாமல் தொடர்ந்து அறை விளக்கைப் போட்டுக் கொண்டு மின் விசிறியடியில் இருந்ததாலோ என்னவோ தெரியலை. உடல்நலம் பாதிக்கப்பட்டு விட்டது.  மறுநாள் காலை எழுந்ததும் முதல்வேலையாக ட்ராவல்ஸ் கம்பெனிக்குத் தொலைபேசி எங்கள் பயணத்தை ரத்து செய்தோம். பின்னர்  அன்றாடக் கடன்களைமுடித்துக் கொண்டு வடக்காவணி மூலவீதியின் முனைக்கடைக்குப் போய்க் காஃபி சாப்பிட்டு விட்டு வந்தோம். முதல்நாள் மாலையே ஹோட்டலில் காஃபி கொடுக்க ஒரு மணி நேரத்துக்கும் மேல் ஆச்சு. இப்போக் கேட்கவே வேண்டாம்.  ஆறரைக்குத் தான் ரெஸ்டாரன்ட் திறப்பாங்களாம். காஃபி கொடுக்கையில் ஏழரை ஆயிடும். நமக்குச் சரிப்படாது. வெளியிலே விற்பதை விட விலையும் ஒரு காஃபிக்கு  5 ரூ அதிகம்.

பின்னர் மீண்டும் அறைக்கு வந்து ரிசப்ஷனில் இருப்பவரிடம் நாங்கள் கிளம்புவதாய்ச் சொல்லி பில்லை ரெடி செய்யச் சொன்னோம். அவர் ஏன்னு கேட்டதுக்கு எங்கள் குறைகளைச் சொல்லிவிட்டோம். அவர் வாயே திறக்கலை. இரவு விளக்குக் கூடக் கேட்டும் கொடுக்காமல் இருக்கிறச்சே மறுநாளும் அங்கே எப்படித் தொடர்வது? இன்னொரு ஹோட்டலுக்குப் போகலாம்தான். ஆனால் திடீர்னு இப்படித் தொண்டை கட்டிக் குரல் வெளியே வராமல் இருக்கே! போகும் இடத்தில் குடிக்கும் தண்ணீரால் நிலைமை இன்னமும் மோசமானால் என்ன பண்ணுவது! அறைக்கு வந்து குளித்து விட்டு கோபு ஐயங்கார் கடைக்குப் போய்க் காலை ஆகாரம் சாப்பிடச் சென்றோம். இப்போவும் நம்ம ரங்க்ஸ் அந்தக் கணக்காளரிடம் மாவடு எங்கே கிடைக்கும்னு கேட்க, நான், யானைக்கல்லில் கிடைக்கும்; ஹோட்டலில் இருந்து அங்கே போய் மாவடு வாங்கிட்டு வரலாம்னு சொல்ல, அதை லக்ஷியமே செய்யாத ரங்க்ஸ் அந்த மனிதர் வாயையே பார்க்க அவரோ மாவடு என்னும் பெயரையே அன்று தான் கேள்விப் பட்டிருப்பார் போல! ரொம்ப யோசனைக்குப் பின்னர் ஒரு தலையாட்டல். அதுக்குள்ளே நான் படி இறங்கி நடக்க ஆரம்பித்துவிட்டேன்.

சூப்பர் டிஃபன் கோபு ஐயங்கார் கடையிலே. அருமையான சாம்பார், சட்னி வகையறாக்கள்.  காஃபி மட்டும் இப்போப் புதுசா சிகரி போட ஆரம்பிச்சிருக்காங்க போல!போகப் போக மற்றதும் மாறாமல் இருக்கணும்! :) பின்னர் அங்கிருந்து வடக்காவணி மூலவீதி வந்து ஒரு ஆட்டோ பிடித்து யானைக்கல்லுக்கு விடச் சொன்னோம். பள்ளிக்குச் செல்லும் ஆட்டோ. ஆகையால் சீக்கிரம் திரும்பணும்னு ஆட்டோக்காரர் சொல்ல நாங்களும் சீக்கிரமாய்த் திரும்பிடுவோம்னு சொல்லிட்டு ஏறிக் கொண்டோம். யானைக்கல்லில் இரண்டு, மூன்று இடங்களிலேயே மாவடு கிடைத்தது. அதில் ஒரு இடத்தில் மாவடு சுமாராக இருந்தது. கிலோ நூறு ரூபாய் சொல்ல மூன்று கிலோ வாங்கிக் கொண்டோம். ஆட்டோக்காரர் ரொம்ப உதவியாக இருந்தார். பேரம் பேசி விலையை நிர்ணயம் செய்தது அவரே. ஏனெனில் எங்களைப் பார்த்ததும் எல்லோரும் இருநூறு ரூபாய் வரை சொன்னார்கள். ஆகவே எங்களை ஓர் இடத்தில் இருக்க வைத்துவிட்டு அவர் போய் விலை பேசிவிட்டுப் பின்னர் அழைத்துச் சென்றார்.

பின்னர் அதே ஆட்டோவிலேயே மறுபடி ஹோட்டலுக்கு வந்து அறையைக் காலி செய்து கொண்டு கணக்கைத் தீர்த்துவிட்டு மாட்டுத்தாவணிக்கு அங்கேயே ஆட்டோ பிடித்துக் கொண்டு வந்து மதுரை--திருச்சி விரைவு வண்டியில் ஏறித் திருச்சி வந்து அங்கிருந்து ஶ்ரீரங்கம் வந்து சேர்ந்தோம். வீட்டுக்குப் பதினொன்றே கால் மணிக்கு வந்தாச்சு.  வந்து சாதம்,  மிளகு ரசம், கொத்தவரை வற்றல், அப்பளம், கருவடாம் பொரித்துக் கொண்டு மோர், ஊறுகாயோடு சாப்பிட்டுவிட்டு ஓய்வும் எடுத்துக்கொண்டோம். அப்பாடானு ஆயிடுச்சு மதுரைப் பயணம்! ::) சாயந்திரமா மாவடுவையும் உப்புக்காரம்,கடுகுப் பொடி, மஞ்சள் பொடியோடு சேர்த்து ஊறுகாய் போட்டு இப்போச்சாப்பிடவும் ஆரம்பிச்சாச்சு! :) என்ன இருந்தாலும் மதுரை மாவடு அதிலும் அழகர் கோயில் வடுவுக்கு ஈடு, இணை இல்லை தான்! :)



நாங்க வாங்கின மாவடு இப்படித் தான் இருந்தது.  படத்துக்கு நன்றி கூகிளார்.

சும்மா ஒரு விளம்பரந்தேன்! இங்கே பார்க்கவும், மாவடு செய்முறை!

மாவடு செய்முறை