ஆரூரா! தியாகேசா! என்னே! உன் நிலைமை! :(

 திருவாரூரின் அவல நிலை!

அஞ்சணை கணையி னானை யழலுற வன்று நோக்கி

அஞ்சணை குழலி னாளை யமுதமா வணைந்து நக்கு

அஞ்சணை யஞ்சு மாடி யாடர வாட்டுவார் தாம்

அஞ்சணை வேலி யாரூ ராதரித் திடங்கொண் டாரே.

"தேரூரார் மாவூரார் திங்களூரார் திகழ்புன் சடைமுடிமேல் திங்கள் சூடிக் கார் ஊரா நின்ற கழனிச்சாயல் கண்ணார்ந்த நெடுமாடம் கலந்து தோன்றும் ஓரூரா உலகெலாம் ஒப்பக் கூடி உமையாள் மணவாளா என்று வாழ்த்தி ஆரூரா ஆரூரா என்கின்றார்கள் அமரர் தம் பெருமானே எங்குற்றாயே!" திரு ஆரூர். இதன் பெருமையைச் சொல்லித் தெரியவேண்டுவதில்லை. பன்னிரு திருமுறைகளிலே அநேகமாய் எல்லாத் திருமுறைகளிலும் குறிப்பிடப் பட்டிருக்கும் ஒரே தலம் திருஆரூர். எப்போது எனத் தெரியாத காலத்தில் இருந்தே, நம் சிற்றறிவால் யோசித்துப் பார்க்கமுடியாத காலந்தொட்டே இங்கே ஈசனும், அம்பிகையும் குடி கொண்டிருக்கின்றனர். எப்போது எனத் தெரியாத காலத்தே முன்னைப் பழம்பொருளுக்கும், முன்னைப் பழம்பொருளாய் ஐயனும், அம்மையும் வீற்றிருப்பதால் அந்தரகேசபுரம் எனவும், இந்தத் தலத்து ஈசன்,அம்மையோடு மட்டுமில்லாமல், தன் அருமை மகனான ஸ்கந்தனோடு காட்சி அளிப்பதால் ஸோமாஸ்கந்தர் என்னும் பெயர் பெற்று அந்தத் தத்துவத்தை விளக்குவதால் இவ்வூருக்கு ஸ்கந்தபுரம் என்னும் பெயரும் உண்டு. 

அம்பிகை இங்கே யோக மாதாவாக யோக சாத்திரத்தின் தத்துவங்களையும், அர்த்தங்களையும் விளக்கும் வண்ணம் யோகசக்தியாக வீற்றிருக்கிறாள். மூன்று தேவியரும் ஒன்றாகக் குடி இருக்கும் அந்தக் கமலாம்பிகையே இங்கே யோகசக்தியாக இருப்பதால் கமலாயபுரம் எனவும் அழைக்கப் படுகிறது. க என்னும் எழுத்து கலைமகளையும், ம என்னும் எழுத்து மலைமகளையும், ல என்னும் எழுத்து மகாலக்ஷ்மியையும் குறிக்கும். இம்முன்று தேவியரும் ஒருங்கே இந்தக் கோயிலில் வடமேற்குத் திசையில் ஈசான்யதிசையை நோக்கியவண்ணம், தலையில் பிறை சூடி, கங்கையும் கொண்டு யோகசக்தியாக விளங்குகிறாள் அன்னை. அம்பிகையின் அனைத்து சக்திகளும் ஒருங்கே இங்கே குடி கொண்டிருப்பதால் ஸ்ரீபுரம் எனவும் அழைக்கப் படுகிறது. ஆயிற்று, இவ்வளவு பெருமையுடனே அன்னையும், ஈசனும் குடி வந்தாயிற்று. குடிமக்கள் வரவேண்டாமா?? 

ஆடல்வல்லானின் சிவகணங்களே இங்கே குடி வந்தனராம். சிவகணங்களாக இவ்வூர்மக்களே விளங்குகின்றனராம். அதனால் இவ்வூரைக் கலிசெலா நகரம் எனவும் அழைக்கின்றனர். இந்த ஊரை ஒரு தட்டிலும், மற்ற தலங்களை இன்னொரு தட்டிலும் வைத்துத் தராசில் நிறுத்துப் பார்த்தபோது இவ்வூரின் பக்கமே தட்டு நிறை மிகுந்து காணப்பட்டதாக ஐதீகம். இதனால் இந்த க்ஷேத்திரத்திற்கு க்ஷேத்திரவரபுரம் எனவும் பெயர் உண்டு. திரு வாகிய திருமகளே இந்தத் தலத்தில் வழிபட்டு வரம் பெற்றதாலும் திருஆரூர் எனப் பெயர் வந்ததாகவும் சொல்கின்றனர். தேவாதிதேவர்கள் எந்நேரமும் கூடி வழிபட்டுக்கொண்டே இருப்பதாலும், தேவாதி தேவர்களுக்கெல்லாம் உயர்ந்த சிவனடியார்கள் குழுமி ஈசனைத் தொழுவதாலும் தேவாசிரியபுரம் எனவும் பெயர் பெற்றது. பஞ்ச பூதத் தலங்களில் இது நிலம் என்னும் தத்துவத்தை உணர்த்துகிறது. ப்ருத்வித் தலம் எனப் படுகிறது.

உடலின் ஆறு ஆதாரங்களில் மூலாதாரத் தத்துவத்தை இது உணர்த்துகிறது. மூலட்டானமாக விளங்குவதால் மூலாதாரபுரம் எனவும், தேவேந்திரன் புற்று அமைத்து ஈசனை வழிபட்டதால் வன்மீகநாதபுரம் எனவும், முசுகுந்தச் சக்கரவர்த்தி இந்திரனுக்கு உதவி செய்து கிடைத்த ஈசனின் திருவடிவைப் பிரதிஷ்டை செய்திருப்பதால் முசுகுந்தபுரம் எனவும் அழைக்கப் படுகிறது. இந்நகரம் சப்தவிடங்கத் தலங்களில் முதன்மையானது. சப்தவிடங்கம் என்றால் என்ன என்பவர்களுக்கு. ஒவ்வொன்றாய்ப் பார்க்கப் போகிறோம். கோயில் ஐந்துவேலியாம், தீர்த்தக்குளம் ஐந்துவேலியாம், செங்கழுநீர் ஓடை நந்தவனம் ஐந்துவேலியாம், என்று சொல்லுவதுண்டு. திருவாரூர் கோயில் இந்த நிலப்பரப்பைப் பற்றி அப்பர் பெருமான் ஆயிரத்து முந்நூறு ஆண்டுகளுக்கு முன்னரே குறிப்பிட்டுள்ளார். இன்னும் சொல்லப்போனால் கோயில் என அழைக்கப் படும் தில்லைச் சிற்றம்பலத்தை விட அதிகமான பாடல்கள் பெற்றதி திருஆரூரே ஆகும்.

மூவர் பாடிய பாடல்களில் கிட்டத் தட்ட இருநூறு பாடல்களுக்கு மேல் திருவாரூர் பற்றிய பாடல்கள் உள்ளன. திருஞாநசம்பந்தர் தனது திருவாரூர்ப் பதிகத்தில், “ சித்தந் தெளிவீர்காள் , அத்த னாரூரைப் பத்தி மலர்தூவ , முத்தி யாகுமே. பிறவி யறுப்பீர்காள் , அறவ னாரூரை மறவா தேத்துமின் , துறவி யாகுமே. துன்பந் துடைப்பீர்காள் , அன்ப னணியாரூர் நன்பொன் மலர்தூவ , இன்ப மாகுமே. “ என்றும், திருநாவுக்கரசர், “ பாடிளம் பூதத்தி னானும் பவளச்செவ் வாய்வண்ணத் தானும் கூடிள மென்முலை யாளைக் கூடிய கோலத்தி னானும் ஓடிள வெண்பிறை யானும் ஒளிதிகழ் சூலத்தி னானும் ஆடிளம் பாம்பசைத் தானு மாரூ ரமர்ந்தவம் மானே. எனவும் பாடியுள்ளார். இதைத் தவிரவும் திருவாரூர் அறநெறி என்னும் பாடல்களையும் நாவுக்கரசர் பாடி இருக்கிறார். திருவாரூர்க் கோயிலின் நில அளவைக் குறிக்கும் பாடலும் ஒன்று உள்ளது. பாடல் தேடினேன். தட்டச்சுத் தேடலில் கிடைக்கவில்லை. “அஞ்சணைவேலி” என ஆரம்பிக்கும் பாடல். மாணிக்க வாசகர் பாடிய திருவாசகத்தில் “ பூங்கமலத்து அயனொடுமால் அறியாத நெறியானே கோங்கலர்சேர்குவிமுலையாள் கூறாவெண் நீறாடீ ஓங்கெயில்சூழ் திருவாரூர் உடையானே அடியேன் நின் பூங்கழல்கள் அவை அல்லாது எவையாதும் பகழேனே!” என்கின்றார். இது தவிர திருமூலர் தம் திருமந்திரத்திலும் திருவாரூர் பற்றி அஜபா மந்திரம் என்னும் பகுதியில் சொல்கிறார்என்று தெரியவருகிறது.

*********************************************************************************

இந்தப் பதிவு 2010 ஆம் வருஷம்  ஃபெப்ரவரி மாதம் பதினைந்து தேதிக்கு எழுதப்பட்டது. அதற்கு ஒரு மாதம் முன்னே தான் திருவாரூரெல்லாம் போயிட்டு வந்தோம்னு நினைக்கிறேன். அப்போது எந்தமாதிரியான அவல நிலையில் திருவாரூர்க் கோயில் இருந்ததோ அதே அவல நிலையில் சொல்லப் போனால் இன்னமும் மோசமான நிலையில் இப்போதும் உள்ளது. ஆயிரம் வேலி நிலத்துக்குச் சொந்தக்காரர் ஆன தியாகராஜர் ஏழ்மை நிலைமையில் இருக்கார் எனில்  அங்கே திருப்பணி செய்யும் குருக்கள் அனைவருமே ஏழ்மையில் காணப்படுகிறார்கள் சிலர் வயது மூத்தவர்களும் கூட. உடனே நம்ம அரசு இவங்க கோயிலில் திருப்பணிக்கு லாயக்கில்லை என மூட்டை கட்டிவிடும். மாதவப் பெருமாள் கோயில் பட்டர் அழுதாப்போல் இவங்களும் அழுவாங்க பிழைக்க வழி இல்லாமல்/தெரியாமல்.

ஒரு பிரார்த்தனையை நிறைவேற்ற வேண்டி புதன்கிழமை அன்று திருவாரூர்க் கோயிலில் அர்ச்சனை.அபிஷேஹங்களுக்கு ஏற்பாடு செய்திருந்தோம். அதற்காகச் செவ்வாயன்றே கிளம்பித் திருவாரூர் போயிட்டோம். குருக்களே லாட்ஜில் அறை ஏற்பாடு செய்திருந்தார். அறை எல்லாம் சுத்தம் தான். உயர்தரத் தொலைக்காட்சிப் பெட்டி, தற்போது அறிமுகம் ஆகி இருக்கும் இன்வெர்டர் ஏசி என எல்லாம் தரமாகவே இருந்தது. முக்கிய்மாய்க் கழிவறையும் வாஷ் பேசினும் வெண்மை கண்ணைப் பறித்தது. குளிக்க வைத்திருந்த வாளி எப்போ வாங்கினதுனு தான் தெரியலை. படுக்கை எல்லாம் சுத்தம் தான். ஆனால் பத்துக்குப் பத்துப் படுக்கை அறையில் ஒரு பக்கம் தொலைக்காட்சிப் பெட்டி மற்ற் மின்சார உபகரணங்கள் சுவரில் இடம் பிடிக்க எதிரே கட்டிலில் நாங்கள் உட்கார்ந்தால் எழுந்திருக்கும்போது தொலைக்காட்சிப் பெட்டியில் தான் இடிச்சுக்கணும். பின்னால் கட்டிலைத் தள்ள இடமில்லாமல் சுவரோடு ஒட்டிப் போட்டிருந்தது. டபுள் காட் கட்டில் வேறே. அதில் உட்கார்ந்து கொண்டு பின்னால் போய்த் தான் சுவர்ப் பக்கம் போய்ப் படுத்துக்கணும். அதிலிருந்து இறங்குவது எனில் கால்மாட்டில் ஜன்னலுக்கும் கட்டிலுக்கும் நடுவே அரை அடி இடம் விட்டிருந்தார்கள். அதில் இறங்கி ஒருக்களித்துக் கொண்டே நகர்ந்து நகர்ந்து வந்து வெளியே வரணும். முன் பக்கம் படுப்பவர்கள் கூட எழுந்திருப்பது ரொம்பக் கஷ்டம். ஒரு ராத்திரி தானேனு எப்படியோ அனுசரித்துக் கொண்டு விட்டோம்.

ஆனால் போய்ச் சேர்ந்த அன்றிரவு சாப்பாட்டுக்கு நாங்க பட்ட கஷ்டம்! அந்தத் தியாகேசனுக்குத் தான் தெரியும். நான் என்னமோ உள்ளுணர்ச்சியில் இம்முறை வீட்டிலேயே பண்ணி எடுத்துக்கலாம்னு சொன்னதுக்கு நம்ம ரங்க்ஸ் திருவாரூரில் இல்லாத ஓட்டலா என்று சொல்லிவிட்டார். குருக்களிடம் விசாரித்த போது அவ்வளவு நல்ல பதில் கிடைக்கலை. சந்தேகமாகவே இருந்தது. அதே போல் அன்று ரம்ஜான் என்பதால் முக்கியமான பல ஓட்டல்கள் மூடி இருக்க அங்கே/இங்கே எனக் காரில் அலைந்து கடைசியில் கீழ வீதியில் வாசன் என்னும் ஓட்டலுக்குப் போகச் சொன்னார்கள். அங்கே அன்று திறந்திருந்தது அந்த ஒரு ஓட்டல் தான் என்பதால் தெருவெல்லாம் கூட்டம் காத்திருந்தது. இவரைப் பார்த்ததும் அந்தக் கூட்டத்தில் மேலே ஏற முடியாமல் தடுமாறுவதைப் பார்த்தக்  காஃபி, தேநீர் போடுபவர் பார்த்துக் கையைப் பிடித்து உள்ளே அழைத்துச் சென்று டோக்கன் வாங்கிக் கொடுத்துவிட்டார். உள்ளே உட்கார்ந்து சாப்பிடும்படி இருந்தாலும் கூட்ட நெரிசலில் போகவில்லை. அது மூப்பனார் குடும்பத்தினர் நடத்தும் ஓட்டல் என்பது அங்கிருந்த சில அறிவிப்புப் பலகைகளில் இருந்து தெரிந்தது. சரினு இட்லி, சட்னி, சாம்பார் வாங்கி வந்தார்.  ஐந்து இட்லிகளுக்கு ஒரே பாக்கெட்டில் சட்னி, சாம்பார் கொடுக்கப் போதாதுனு சொல்லி இன்னொன்று வாங்கினால் அதில் ஒரு ஸ்பூன், சாம்பாரும் அரை ஸ்பூன் சட்னியும் இருந்தது. அதுவும் பூண்டு போட்டது. நான் எப்படியோ வெறும் இட்லியை விழுங்க அவர் தொட்டுக்க இல்லாமல் சாப்பிட முடியலைனு சொல்லி அந்தச் சட்னி சாம்பாரையே தொட்டுக் கொண்டு சாப்பிட்டார். 

மிச்சக்கதை/சொச்சக்கதை தொடரும்!