ஸ்ரீரங்கத்திலே இருந்து இங்கே வந்தாச்சு. மனமே சரியில்லை. ஆனால் வேறே வழி இல்லாமல் மனசைச் சமாதானம் செய்து கொண்டு தான் கிளம்பி வந்திருக்கேன். முன்னே எல்லாம் ரங்க்ஸ் கூட வருவார். இங்கே சரியில்லை எனில் உடனே பயணச்சீட்டைத் தேதி மாற்றிக் கொடுக்கச் சொல்லிக் கிளம்புவோம். நம்ம இடம் தான் நமக்கு சரி. ஆனால் இப்போ இப்படிச் சொல்ல முடியலை. அதுக்காக எவ்வளவோ மனச்சமாதானங்கள், செய்து கொண்டிருக்க வேண்டி இருக்கு. சில விஷயங்களை வெளியே சொல்லிவிட முடியாது. இருந்து பார்த்தால் தான் புரியும். ராமரை அங்கே தன்னந்தனியாக விட்டுட்டு வந்திருக்கேன். பாவம், சாப்பாட்டுக்கு என்ன செய்வாரோ? இன்னிக்குக் கோகுலாஷ்டமி வேறே. அங்கே இருந்தால் பால், தயிர், பழம் மட்டுமாவது கிருஷ்ணனுக்கு வைச்சு இரண்டு பூக்களைப் போட்டுச் செய்யலாம். பண்டிகை என்றெல்லாம் கொண்டாடப் போவது இல்லை. ஆனால் தினசரி நிவேதனம் உண்டே. அது மாதிரிச் செய்யலாம். இங்கே சரியாக வராது. இங்கே வீடு எல்லாம் பெரிதாக உள்ளது. வில்லா வகையைச் சேர்ந்த வீடு. ஒரு சின்ன டவுன்ஷிப் மாதிரி உள்ளது. அக்கம்பக்கம் இருப்பது வாசலில் நிற்கும் கார்களில் இருந்தும் குழந்தைகளின் விளையாட்டுச் சாமான்களில் இருந்தும் தெரிந்து கொள்ள முடியும். ஆனால் மனிதர்களைப் பார்க்கவே முடியவில்லை. இதை விட அம்பேரிக்க வாழ்க்கை இன்னமும் எளிதானதும், க்ஷ்டமில்லாததுமாக இருக்கும். இங்கேயே இருக்கணும் என்றால் என்னால் முடியுமா? தெரியலை. போகப் போகப் பார்க்கணும்.
நம்ம ஊரில் ஆட்டோக்களில் ஏற முடியாதது போல் இங்கே கார்களில் ஏற முடியவில்லை. விமான நிலையத்தில் இருந்து வீட்டுக்குப் போக டாக்சியில் ஏற முடியலை. எப்படியோ கஷ்டப்பட்டுப் பின்னிருக்கையில் சிரமப்பட்டு ஏறினேன். படுக்கையில் படுத்துக் கொள்ள ஸ்டூல் வைச்சு ஏற வேண்டி இருந்தது. அப்புறமாப் பையரிடம் சொல்லி அவசரமாக ஆளைக் கூப்பிட்டுக் கட்டிலை அரை அடி போல் கீழிறக்கி மெத்தையைப் போட்டதும் கொஞ்சம் பரவாயில்லை. குளியலறை ஒரே கீக்கிடம். ஒரே பக்கம் குளிக்கும் முற்றம் , கழிவறை, தரையோ ஒரே வழுக்கல். காலை வைத்தால் சர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்!
இன்னும் வரும் விரிவாக
தோகா சென்று சேர்ந்தது அறிந்தேன். மகிழ்ச்சி. எல்லாம் நல்லதாகவே நடக்கும். நம்பிக்கையுடன் இருங்கள்.
ReplyDelete