கணினியிலிருந்து தமிழ் வரை!

இரண்டு மடிக்கணினி இருக்குனு சொல்லி இருக்கேன் இல்லையா? அதில் பழசில் பாட்டரி தீர்ந்து போய் ஆறு மாசமாக மாத்திடு, மாத்திடுனு கதறிக் கொண்டிருந்தது. நான் அதை சார்ஜில் போட்டுக் கொண்டே வேலை செய்து கொண்டு இருந்தேன். வழியில் வயர் நீளமாக நீட்டிக் கொண்டிருக்கும். நம்மவருக்கு அதைத் தாண்டுவது ஏதோ வித்தை போல! கஷ்டப்பட்டுப் போவதாய்க் காட்டிப்பார். ஆனாலும் இன்னிக்கு வேண்டாம், இன்னும் கொஞ்ச நாட்கள் ஓட்டலாம்னு இருந்தேன். ஆனால் பாருங்க, இன்னிக்கு "வேல் மாறல்" பாராயணம் பண்ணும்போது தொலைபேசி அழைப்பில் இன்னிக்கு ஒரு முக்கியமான மெயில் மைத்துனர் அனுப்பி இருப்பதாய்க் கூறவே அதைப் பார்க்க வேண்டி மெயிலைத் திறந்துவிட்டு நம்ம ரங்க்ஸிடம் காட்டினேன். அவர் தன்னோட டீபாயின் மேல் வைக்கச் சொல்ல அவசரமாக அதில் கனெக்டிங் வயர் இருப்பதை மறந்துட்டு அப்படியே இழுத்துட்டேன். அம்புடுதேன். போயே போச்! போயிந்தி! ஒண்ணுமே வரலை! ஒரே கறுப்புத் திரை. மறுபடி வயரைச் சொருகிப் ப்ளகில் சேர்த்து ப்ளகையும் "ஆன்" செய்துட்டுக் கணினியைத் திறந்தால் Option "Start windows normally"  வந்தது, சரினு தட்டிட்டு உட்கார்ந்தால் வின்டோஸ் திறக்கவே இல்லை.

மறுபடி ஜகதலப்ரதாபன் போல சில, பல வேலைகளைச் செய்து மறுபடி ஸ்டார்ட் கொடுத்தால் உடனே கணினி ரிப்பேருக்குப்போய் விட்டது. இது முடிய சில, பல நிமிடங்கள் ஆகும்னு சொல்லிட்டது. ஆகவே இன்னொரு மடிக்கணினியில் நம்மவருக்கு வேண்டியதை எடுத்துத் திறந்து கொடுத்தேன். இது ரிப்பேர் ஆகி வின்டோஸ் சரியாகத் திறந்து டெஸ்க் டாப் திறக்கவும் பார்த்தால்! க்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர் பல ஐகான்கள் இல்லை. முக்கியமாய் இணைய இணைப்பே இல்லை. காணாமல் போய்விட்டது. க்ரோம் எங்கேனே தெரியலை. ஆன்டி வைரஸ் எனக்கும் இந்தக் கணினிக்கும் சம்பந்தமே இல்லைனு சொல்லுது. எப்படியானும் இணைய இணைப்பைக் கொண்டு வந்துடலாம்னு முயன்றால் ம்ஹூம்! அசையவே இல்லை. சரி, இணைய இணைப்புக் கொடுப்பவரைக் கூப்பிடலாமானு நினைச்சுட்டு அடுத்த நிமிஷமே அந்த யோசனையைப் புறம் தள்ளிவிட்டுக் கணினி மருத்துவரையே கூப்பிட்டேன். மத்தியானம் வருவதாகச் சொன்னார்.

மத்தியானம் வந்து பார்த்துட்டு நான் செய்த மாதிரியே செய்தார். இணைய இணைப்பு வந்துவிட்டது. துரோகி! ஆனால் க்ரோம் எல்லாம் வரலை. ஆன்டி வைரஸும் வரலை. அப்புறமாய்ப் பார்த்துட்டு ஆன்டி வைரஸ் முடிஞ்சிருக்கிறதைக் கண்டு பிடித்துச் சொன்னார். அதுக்கப்புறமா இனிமேல் தாங்காது, பாட்டரி வாங்கியே தீரணும்னு சொல்லி அவரை பாட்டரியும் வாங்கிப் போடச் சொல்லிட்டு ஆன்டி வைரஸையும் புதுப்பிச்சாச்சு. இத்தனை நேரம் அதான் வேலை. இப்போக் கணினியில் அந்த ஜாவா ஸ்க்ரிப்ட் எரர் வந்தது கூட வரலை என்பதோடு ஜிமெயில் கனெக்ட் செய்யும் போது "cannot sync" என்று வருமே அதுவும் வரவில்லை. ஏதோ புதுக்கணினியில் வேலை செய்யறாப்போல் ஒரு எண்ணம்.
********************************************************************************

ஒரு வாரமாகக் கண்ணில் வலப்பக்கம் கீழ் இமை வீங்கிக் கொண்டிருந்தது. ஏதோ கண்ணில் தான் பிரச்னையாக்கும்னு நினைச்சுட்டுக் கணினிப் பயன்பாட்டையும் குறைத்திருந்தேன். வலி வேறே இருந்தது. கடைசியில் அது ஏதோ எறும்போ, கொசுவோ, வண்டோ கடித்ததால் வந்ததுனு தெரிய வந்தது. ஆனாலும் கண்கள் சிவந்து வீங்கிப் பார்க்கவே கவலை அளிக்கும்படி இருந்தது. தலைக்கு வந்தது தலைப்பாகையோடு போச்சு!
*********************************************************************************

ஊரடங்கை முழுக்கத் தளர்த்தி இருக்காங்க என்றே சொல்லலாம். மக்கள் ஊரடங்கிலேயே சொன்னதைக் கேட்காமல் கூட்டம் கூட்டமாகக் கூடினார்கள். இனிமேல் கேட்கவே வேண்டாம். பேருந்து சேவையையும் ஆரம்பித்து விட்டதாகத் தெரிய வருகிறது. ஆனால் இங்கே திருச்சியில் தனியார் பேருந்து சேவை இப்போது துவக்கப் போவதில்லையாம். நல்லதாய்ப் போச்சு! கோயில்கள் பொதுமக்களுக்காகத் திறக்கப்பட்டாலும் எங்களைப் போன்றவர்கள் போக முடியாது. பத்து வயதுக்குக் கீழுள்ளவர்களும், அறுபது/அறுபத்தைந்து வயதுக்கு மேல் ஆனவர்களும் போகக் கூடாதாம்! என்னத்தைச் சொல்வது!
*********************************************************************************

நாட்டு நடப்பு கவலை அளிக்கும் விஷயமாக உள்ளது. சின்னச் சின்னக் காரணங்களுக்கெல்லாம் சண்டை, வெட்டு, குத்து. பசுமாடு மேய்ந்தது என்பதற்காக ஒருத்தர் மாட்டை வெட்டி விட்டார். பாவம், வாயில்லாப் பிராணி. இன்னொரு கூட்டத்தில் நண்பர்கள் தங்கள் நண்பன் பிறந்த நாளில் அவருக்குச் சாணி அபிஷேஹம், சாம்பல் அபிஷேஹம் என்றெல்லாம் செய்து கிட்டத்தட்ட அரைக் கொலை பண்ணி இருக்கிறார்கள். இப்போதெல்லாம் எல்லாவற்றுக்கும் உணர்ச்சிவசப்பட்டுக் கத்தியைத் தூக்குவதோ அரிவாளைத் தூக்குவதோ அதிகம் ஆகிவிட்டது. மக்கள் சின்னச் சின்ன விஷயங்களுக்கெல்லாம் கோபப்பட்டுக் கொந்தளிக்கின்றனர்.
*********************************************************************************
தமிழர்களுக்கு அரசாங்க வேலை முக்கியமாய் மத்திய அரசு வேலை கொடுப்பதில்லை/ஓர வஞ்சகம் என்றொரு விமரிசனம் எழுந்துள்ளது. முதலில் இப்படி வேலைக்கு ஆட்கள் எடுப்பதை நம் தமிழ் மக்கள் எத்தனை பேர் அறிந்து வைத்திருக்கிறார்கள்? அறிந்து வைத்திருந்தாலும் எத்தனை பேர் அதற்கான தேர்வுகளை எதிர்கொள்ளும் மனோநிலையில் இருக்கிறார்கள்? இங்கே தான் தேர்வு முறைகளையே எதிர்க்கும் சூழ்நிலை. எட்டாம்வகுப்புப் பொதுத் தேர்வு ஆங்கிலேய ஆட்சி முறையிலேயே இருந்தது தான். அந்தக் காலங்களில் பலரும் எட்டாம் வகுப்புப் பொதுத்தேர்வு ஈஎஸ் எல் சி என்பார்கள். அதில் தேர்ச்சி பெற்றதும் ஆசிரியப் பயிற்சி பெற்று ஆசிரியர்களாக ஆகி இருக்கின்றனர். எங்க வீட்டிலேயே அம்மாதிரி நாலைந்து பேர் ஆசிரியர்களாக ஆகி இருக்கின்றனர். தேர்வு வைத்தால் தான் தகுதி தெரியவரும். தேர்வினால் மாணாக்கர்களுக்கு மன அழுத்தம் அதிகரிப்பதாக இப்போது சொல்லிக் கொண்டிருக்கிறார்கள். எட்டாம் வகுப்புப் பொதுத்தேர்வை ரத்து செய்தால் மன அழுத்தம் போய்விடுமா?

அப்போது பத்தாம் வகுப்பு, பனிரண்டாம் வகுப்பில் மன அழுத்தம் அதிகம் ஆகாதா? அப்போது மட்டும் மாணவர்களுக்கு மன தைரியம் வந்துவிடுமா? ஏற்கெனவே மோசமான பாடத்திட்டம். அள்ளிப் போடப்படும் மதிப்பெண்கள்/ எல்லாவற்றையும் மனப்பாடம் பண்ணி எழுதும் மாணாக்கர்கள். இவர்கள் மேல் வகுப்புகளுக்கு அதாவது கல்லூரிகளில் பொறி இயல்,  மருத்துவம் படிக்கையில் திணறிப் போகின்றனர். பலராலும் எதிர்கொள்ள முடியாமல் போகிறது. இந்த அழகில் தேர்வே வேண்டாம் என்று சொல்லுவது அநியாயம். முதலில் பாடத்திட்டத்தை மனப்பாடம் செய்யாமல் புரிந்து கொண்டு படிக்கும்படி மாற்றி ஆக வேண்டும். அப்போது தான் மாணவர்களுக்கும் பாடத்தில் விருப்பம் வரும். எத்தனை பேருக்கு அரசு வேலைக்கு +2 படித்தால் போதும் என்பது தெரியும்? அதற்கான தகுதித் தேர்வுக்கு எப்படித் தயார் செய்து கொள்வது என்பது எத்தனை பேருக்குத் தெரியும்? அதை எல்லாம் சொல்லிக் கொடுக்கும்படி இங்கே யாரும் இல்லை. இங்கே உள்ள அரசியல்வாதிகளுக்கோ, படிப்புச் சொல்லிக் கொடுப்பவர்களுக்கோ அதில் எல்லாம் ஆர்வமும் இல்லை; அதை எல்லாம் தெரிந்து கொள்ளவும் மாட்டார்கள்.

இதை எல்லாம் மாநில அரசு தான் மக்களிடம் கொண்டு சேர்க்க வேண்டும். ஐஏ எஸ், ஐபிஎஸ் தேர்வுகளில் ஒரு காலத்தில் தமிழகம் தான் கோலோச்சியது. இப்போது தமிழகத்தைப் பொறுத்தவரை அதில் தேர்ச்சி பெறுபவர்கள் சிபிஎஸ்சி, ஐசிஎஸ் ஈ போன்ற தனியார் பள்ளிகள் அல்லது கேந்திரிய வித்யாலயாவில் படித்தவர்களாகவே இருப்பார்கள். இந்தப் பள்ளிகளில் படிப்பவர்கள் எல்லாம் சமூகத்தில் பொருளாதார ரீதியாக இவற்றில் படிக்கும் அளவுக்கு வசதி படைத்தவர்களாகவே இருப்பார்கள். ஆனால் அரசுப்பள்ளிகளில் படித்தவர்களால் இவற்றை எதிர்கொள்ள முடியாது. பாடத் திட்டம் மட்டுமின்றி  அந்த அளவுக்கு மாணவர்களைக் கோழையாக்கி வைத்திருக்கிறார்கள். ஆகவே இப்போது "நீட்" "ஜேஈஈ" மற்றத் தேர்வுகளுக்கு அரசு சார்பில் பயிற்சிப் பள்ளிகள் இருப்பதைப் போல் இம்மாதிரி மத்திய, மாநில அரசுத் தேர்வுகள், வங்கித் தேர்வுகள், ரயில்வேதேர்வுகள் ஆகியவற்றை எதிர்கொள்ளவும் பயிற்சி அளிக்க வேண்டும். அப்போது தான் தமிழக மக்களும் மத்திய , மாநில அரசுப்பணிகள், வங்கிப் பணிகள், ரயில்வே போன்றவற்றில் வேலை வாய்ப்புக்குப் போட்டியிட முடியும். இப்போது பொறி இயல் படித்துவிட்டுக் கூட ஐஏ எஸ், ஐபிஎஸ் தேர்வுகள் எழுதித் தேர்ச்சி பெறுகிறார்கள் எனில் அந்தத் தேர்வுகள் எவ்வளவு கடினமானவையாக இருக்க வேண்டும் என்பதைப் புரிந்து கொள்ள வேண்டும்.

நமக்குக் கிடைக்கும்/கிடைத்திருக்கும்/கிடைக்கப் போகும் பெரும் சொத்து கல்வி ஒன்று மட்டுமே. அதில் எவ்வித சமரசமும் செய்து கொள்ளாமல் கஷ்டப்பட்டு உழைத்துப் படித்தால் சமூகத்தில் நன்றாக முன்னுக்கு வரலாம். படிக்கும் காலம் படிப்பு ஒன்றைமட்டுமே நினைத்துப் படிக்க வேண்டும்.  தேர்வுகளை எதிர்கொள்ளும் மனோ தைரியம் வேண்டும். தமிழ்நாட்டில் தமிழில் படிப்பவர்களால் கூடத் தமிழை ஒழுங்காக எழுதவோ, பேசவோ முடியவில்லை. "சொல்ல மாட்டேன் என்கிறார்கள்" என்பதைச் "சொல்ல மாட்ராங்க" என்கிறார்கள். நமது முதல் மந்திரியாக இருக்கும் எனச் சொல்ல வேண்டியதை, "முதல் மந்திரியாக இருக்கக் கூடிய" என்கின்றனர். இருக்கக் கூடிய என்பது ஏதோ சந்தேகமாகச் சொல்லும்போது பயன்படுத்த வேண்டியது அல்லவோ?  அதே போல் திருமணம் பண்ணிக் கொள்வேன், என்பதை "கல்யாணம் பண்ணுவேன்" என்கின்றனர். இது இவங்க யாருக்கோ கல்யாணம் பண்ணி வைப்பதைத் தான் குறிக்கும். "நீடூழி வாழ்க" என்பது இப்போது "நீடுடி வாழ்க" என்றாகி அதுவே நிரந்தரமாகவும் ஆகி விட்டது. இப்படிப் பல சொற்கள் அர்த்தமே மாறிப் பேச்சுக்களில் எல்லோரும் சொல்ல ஆரம்பித்துவிட்டார்கள். என்னத்தைச் சொல்றது! இந்த அழகிலே வேறு மொழி வந்துவிட்டால் தமிழ் அழிந்து விடுமாம்.

தொல்காப்பியர் காலத்திலிருந்து மணிப்ரவாள நடை, க்ரந்தம், எனப் பலவற்றையும் பார்த்திருக்கும் தமிழ்மொழி, தெலுங்கு, கன்னட, துளு, மராட்டி அரசர்கள் ஆட்சியின்போதெல்லாம் அழியாத தமிழ்மொழி, கிட்டத்தட்ட 40 ஆண்டு கால சுல்தான்கள் மதுரையில் ஆட்சி புரிந்தபோது அழியாத தமிழ்மொழி இப்போது ஹிந்தி வந்துவிட்டதாலோ, அல்லதுவேறே மொழி வந்துவிட்டதாலோ அழிந்துவிடுமா? மொழி என்றைக்கும் அழியாதது. அதைப் பேசும் கடைசி மனிதன் இருக்கும்வரை அழியாது. தமிழ்நாட்டில் இத்தனை கோடி மக்கள் இருக்கையில்சென்னைத் தமிழ், நெல்லைத் தமிழ், குமரித் தமிழ், மதுரைத் தமிழ், மலையாளத் தமிழ் என்றெல்லாம் தமிழ் இருக்கையில் தமிழ் அழிந்தெல்லாம் போகாது. என்றென்றும் வாழும், நாம் மனம் வைத்தால்!