என்னத்தைப் போற்றுவது போங்க! :(

 தமிழ்நாட்டின் தலையாய பிரச்னையே ரஜினிகாந்த் அரசியலுக்கு வருவாரா மாட்டாரா என்பது தான் போல! தொலைக்காட்சி ஊடகங்களும், பத்திரிகைகளும் இணைய வெளியில் உள்ளவர்களும் பேசித் தீர்க்கிறார்கள். என்னவோ தெரியலை திரைப்பட நடிகர்கள் எனில் தமிழ்நாட்டு மக்களுக்கு தெய்வத்துக்கும்/அதைவிடவும் மேல் ஆனவர்கள்.

*************************************************************************************

பொதுவாகத் தமிழ்நாட்டிலே ராணுவத்திற்கு மதிப்புக்கிடையாது. அவர்களின் சேவை குறித்த புரிதலும் இல்லை. தமிழக மக்களைப் பொறுத்தவரை ராணுவம் எனில் அவசர காலத்திலும், மழை, வெள்ளக் காலத்திலும் பேரிடர்க்காலங்களிலும் வந்து உதவ வேண்டியவர்கள். அதற்கு மேல் அவர்களைக் குறித்த புரிதல் சுத்தமாக இல்லை. அதிலும் இந்தத் திரைப்படம் எடுக்கும் இயக்குநர்கள், நடிகர்கள், கதாசிரியர்கள் போன்றவர்களுக்குச் சுத்தமாகப் புரியவே இல்லை. சமீபத்தில் ஓர் படம் "ஓடிடி" எனச் சொல்லப்படும் தளத்தில் வெளியிடப்பட்டு அதைக் குறித்த விமரிசனம் எல்லாத் தளங்கள், தனியார் வலைப்பதிவுகள், முகநூல் எனப் பகிரப்பட்டது. அந்தக் கதை உயிருடன் இருக்கும் ஒருவரின் உண்மைக்கதையாம். திரைப்படத்திற்காக அந்தக் கதாநாயகரின் ஜாதியை மாற்றிக் குறிப்பிட்டிருக்கிறார்களாம். உண்மையில் முன்னேறிய சமூகத்தைச் சேர்ந்த அந்த மனிதர் திருமணம் செய்திருப்பதும் தன் சொந்த சமூகத்திலே தானாம். ஆனால் திரைப்படத்தில் அப்படிக் காட்டவில்லையாம். பாரம்பரிய முறைப்படி திருமணம் எனக் காட்டாமல் புரட்சித் திருமணமாகக் காட்டப்பட்டுள்ளது என்று எழுதி இருந்தனர். 

அதெல்லாம் எப்படியோ போகட்டும். எனக்கு அந்த விமரிசனத்தில் படித்த ஒரு முக்கியமான விஷயம் தான் உறுத்தலாகவே இருக்கிறது. அந்தக் கதாநாயகர் கதைப்படி/(அல்லது உண்மையான அந்த மனிதரும் அப்படித்தானோ என்னமோ) விமானப்படை ஊழியராம். உண்மைக்கதையிலும் அந்த மனிதர் விமானப்படை ஊழியராக இருந்திருக்கலாம். ஆனால் இங்கே சொல்லி இருப்பது திரைப்படக் கதாநாயகர் விமானப்படையில் காப்டன் என்று. உண்மையில் தரைப்படையில் தான் "காப்டன்" அந்தஸ்து உள்ள பதவி உண்டு. விமானப்படையிலும், கடல்படையிலும் காப்டன் என்ற பதவியே கிடையாது.  இது தான் போச்சு எனில் திரைப்படத்தில் அந்தக் கதாநாயகர் தன் தந்தை இறந்துவிட்டார் என்பதால் ஊருக்கு வர விமானம் மூலம் பயணச் சீட்டு வாங்க முயற்சித்து அவருக்குப் பயணச்சீட்டே கொடுக்கலையோ அல்லது இல்லை என்று விட்டார்களோ தெரியலை. அல்லது பயணச் சீட்டின் பணம் அவரால் கொடுக்க முடியலைனு சொல்லி இருக்காங்களோ தெரியலை. அவர் பயணச் சீட்டுக் கிடைக்காமல் அழுது புரண்டு அலறுகிறாராம். கடைசியில் பயணச் சீட்டுக்காகப் பிச்சை எடுக்கிறாராம். ராணுவ வீரனுக்கு இப்படி அழுவது என்பது கேவலமான ஒன்று. கொச்சைப் படுத்தி இருக்காங்க திரைப்படத்தில்.

இதைப் படித்ததும் சீத்தலைச் சாத்தனார் எழுத்தாணியால் குத்திக் கொண்ட மாதிரி எனக்குக் கையில் ஒண்ணும் கிடைக்கலை. வெறும் கையால் தலையில் அடித்துக் கொண்டேன். உண்மையில் முதல்லே எந்த ராணுவ வீரனும் அது எந்தப் படையைச் சேர்ந்தவர்கள் ஆயினும் இப்படி எல்லாம் அழுது புரள மாட்டார்கள். அடுத்தது பிச்சை எடுக்க மாட்டார்கள். ராணுவத்தில் அதிகாரியாகச் சேராமல் சாதாரண வீரனாகச் சேர்ந்தாலே நல்ல சம்பளம், உடை, உணவு, இருப்பிடம் எல்லாம் இலவசம். ரேஷன் இலவசம், பால், வெண்ணை, காய், கனிகள் இலவசம். இம்மாதிரிச் சமயங்களில் அல்லாமல் சாதாரணமாகத் தங்கள் சொந்த ஊருக்குச் செல்வதென்றாலே அவர்களுக்கு வாரன்ட் எனப்படும் சலுகைப் பயணச் சீட்டுக் கிடைக்கும். அரசு செலவில் தான்! அதோடு இல்லாமல் ரயில் பயணம் என்றாலும் சரி, விமானப் பயணம் என்றாலும் சரி ராணுவ வீரர்களுக்கு எனத் தனியாகப் பத்திலிருந்து இருபது இருக்கை வரை எப்போதும் தயார் நிலையில் வைத்திருப்பார்கள். இது எந்த வழியாகச் செல்லும் ரயில்கள், விரைவு வண்டிகள், ராஜ்தானி போன்ற சிறப்பு ரயில்கள் எல்லாவற்றிலும் உண்டு. விமானத்தில் செல்வதற்கும் அதே போல் உண்டு. தகுதிக்கு ஏற்ப எகானமி வகுப்போ, முதல் வகுப்போ கிடைக்கும்.  அழுது புரள்வது எல்லாம் எப்போவுமே இல்லை. ராணுவ வீரர்கள் யாரும் வரவில்லை என்பது தெரிந்தால் மட்டுமே அது சாதாரணப் பயணிக்குக் கொடுக்கப்படும்.  அதோடு இல்லாமல் இம்மாதிரி அவசர காலங்களுக்கு என அவங்களுக்கு ஓர் ராணுவ அதிகாரி ரயில் நிலையத்திலேயே/விமான நிலையத்திலேயே இருப்பார். அவரிடம் போய் விஷயத்தைச் சொன்னால் அவங்களுக்கு உள்ள சிறப்புச் சலுகை மூலம் பயணச் சீட்டுக் கிடைத்துவிடும். கிடைக்காது என்ற பேச்சே இல்லை.

சாதாரண ராணுவ வீரனுக்கே இத்தனை சலுகைகள் உண்டு எனில் விமானப்படை அதிகாரிக்கு விமானத்தில் செல்லப் பயணச் சீட்டுக் கிடைக்காமல் யாரும் உதவாமல் அழுது புரண்டாராம். ராணுவத்தில் இப்படி எல்லாம் நடக்காது. இம்மாதிரிச் செய்தி வந்து ஒரு வீரன் சொந்த ஊர் போக வேண்டும் எனில் அந்த யூனிட் முழுவதும் சேர்ந்து அவனுக்கு உதவி செய்யும். பண உதவி தேவை என்றாலும் அனைவரும் கையிருப்பிலிருந்து போட்டுக் கொடுத்து உதவுவார்கள். சாப்பாடெல்லாம் அவர்களே பார்த்துக் கொள்வார்கள். குறிப்பிட்ட வீரனை ரயில் அல்லது விமானத்தில் ஏற்றி அனுப்புவதை எல்லாம் அவர்கள் தங்கள் சொந்தப் பொறுப்பில் செய்வார்கள். மேல் அதிகாரிகளும் உதவுவார்கள். சாதாரண வீரனுக்கே இப்படி எனில் விமானப்படை அதிகாரிக்கு மட்டும் அந்தப் படத்தில் சொன்னாப்போலவா நடக்கும்! பேத்தல்! ராணுவத்தில் ஜாதி, மத பேதம் பார்க்காமல் அனைவருமே ஒருவருக்கொருவர் உதவிக் கொண்டு தான் இருப்பார்கள். 

நாங்க நேரடியாக சீருடை தரிக்கும் ராணுவம் இல்லை எனினும் எங்களுக்குக் கூட ராணுவ யூனிட்களில் இருந்து உதவிகள் கிடைக்கும். மாற்றல் ஆகிவிட்டதெனில் சாமான்களைப் பாக்கிங் செய்வதிலிருந்து ரயிலில் ஏற்று அனுப்புவது வரை ஆட்கள் மாறி மாறி வந்து உதவுவார்கள். சாப்பாடு ஒரு வேளைக்கு ஒருவர் வீட்டில் என்று போடுவார்கள். சொல்லப் போனால் மாற்றல் ஆகிப் போகும் ஊரில் ஒரு வாரத்துக்கு நாம் வீட்டில் சமைக்க வேண்டாம். அதே போல் எந்த ஊரில் இருந்தோமோஅந்த ஊரிலும் ஒரு வாரம் ஊருக்குக் கிளம்பும் நாள் வரை சமைக்க வேண்டாம். கையிலும் சாப்பிடக் கொடுத்துவிடுவார்கள்.  இது பற்றி எல்லாம் எந்தவிதமான அறிவும் இல்லாமல் ராணுவத்தையும், ராணுவ வீரனையும் அந்தப் படத்தில் கொச்சைப் படுத்தி எடுத்திருக்கிறார்கள். இதை எப்படிப் படத்தணிக்கைக் குழு அனுமதித்தது என்று புரியவில்லை. விமானப்படை அதிகாரிகள் நேரடியாக இந்தச் செய்திக்கு மறுப்புச் சொல்ல மாட்டார்கள். சொல்லவும் கூடாது. ஆனால் அதிகாரிகள் சிலரின் மனைவிமார்கள் இதற்கு எதிர்ப்புத் தெரிவித்து எழுதி இருந்தார்கள். இத்தனைக்கும் தாம்பரம் விமானப்படைத் தளத்திலே இந்தப் படம் எடுக்கப்பட்டதாகச் சொல்கின்றனர். தமிழ்ப்படம் என்றாலே இப்படித் தான் இருக்கும் என்று ஆகிவிட்டது.  

இதைப் பற்றிக் கேள்விப் பட்ட அந்த நபர் (உண்மை நாயகர்) திரைப்படம் தானே, அதனால் இப்படி எடுத்திருக்காங்க என்று பெருந்தன்மையுடன் சொல்லிவிட்டதாகவும் படித்தேன். தமிழகத்தில் ராணுவம் பற்றிய புரிதல் ஏற்படும் வரை இப்படித் தான்! என்ன செய்ய முடியும்!