ஹிஹிஹி, தலைப்புக் கொடுத்தேன், காணல்லை, கண்டு பிடிங்க!

இந்த மே மாதம் என்னாலே மறக்க முடியாததாக இருந்து வருகிறது. போன வரு்ஷம் மே மாதம் 2-ம் தேதியை என்னால் மறக்கவே முடியாது. வலை உலகுக்கு வந்து தமிழில் எழுத ஆரம்பிச்சு ஒரு மாதம் ஆகி இருந்தது. அப்போ நான் எழுதறதும் சரி, பின்னூட்டம் கொடுக்கிறதும் சரி ரொம்பவே யோசிப்பேன். யோசித்து யோசித்துத் தான் கொடுப்பேன். சில விஷயங்களைப் பின்னூட்டத்திலோ அல்லது பதிவிலோ எழுதணும்னு ஆர்வம் இருந்தாலும் தயக்கமாக இருக்கும். இத்தனைக்கும் என் கணவர் எனக்குச் சில வி்ஷயங்களுக்குப் பதில் கொடுக்கச் சொல்லி அவர் சார்பில் சொன்னதும் உண்டு. பொதுவாய்ப் பள்ளி நாட்களிலும் சரி, மற்ற சமயங்களிலும் சரி, என்னை முதலில் பார்க்கிறவர்கள் அவ்வளவு புத்திசாலியாய் என்னை நினைத்தது இல்லை. சற்றுச் சராசரியான தோற்றத்துடன் இருப்பதாலோ என்னவோ தெரியாது. எங்கள் கணக்கு ஆசிரியைக்குக் கடைசி வரை என்னிடம் ஆச்சரியம் தான், நான் மற்றப் பாடங்களில் நல்ல மதிப்பெண்கள் வாங்குகிறேன் என்பது அறிந்து. ஆனால் நெருங்கிய நண்பர்கள் மத்தியில் கொஞ்சம் வாயும், கையுமாய்த் தான் இருப்பேன். அது வெளியே தெரியக் கொஞ்சம் நாள் ஆகும்.

இப்படியாக வலைஉலகில் பிரவேசித்த காலத்தில் நான் எழுதி வந்த பின்னூட்டங்கள் சிலரை நான் அவ்வளவாய் ஆழமாய் யோசிப்பது இல்லை என்ற முடிவுக்குக் கொண்டு வந்தது என்பதை அவர்கள் எனக்குத் தந்த பதில்களில் இருந்து புரிந்து கொள்ள முடிந்தது. என்றாலும் நான் அதற்காக எல்லாம் மனம் தளரவில்லை. எனக்குள் இருக்கும் ஓட்டம் எனக்கு மட்டும் தெரிந்தால் போதும் அல்லவா? உரிய நேரத்தில் தானே வெளியே வரும், அதை அப்போது என்னாலும் தடுக்க முடியாது என்பதை அறிவேன். அது போல் தான் இப்போது பதிவுகள் எழுதுவதும் புதிய பரிமாணம் என்று வல்லி சிம்ஹன் போன்ற ஆரம்பக் காலத் தோழிகள் சிலர் சொல்கின்றனர். அப்படி எல்லாம் எதுவும் இல்லை. எனக்குள் ஊறிப் போன விக்ஷயங்கள் இவை எல்லாம். வெளியே வர பகிர்ந்து கொள்ளச் சரியான தருணத்துக்குக் காத்திருந்த கணங்கள் இத்தனை வருஷங்கள் ஆகி இருக்கின்றது.

போஸைப் பற்றியோ, பாரதியைப் பற்றியோ தெரிந்து கொள்ள அவர்கள் வாழ்ந்த காலத்தில் நாமும் இருக்க வேண்டியது இல்லை. சரியான வழிகாட்டல் இருந்தால் போதும். எனக்கு இருந்தது. என் அம்மாவின் சித்தப்பா சுதந்திரப் போராட்ட வீரர். "சுதந்திரச் சங்கு" பத்திரிகைக்காக உழைத்தவர். என் அம்மாவின் அப்பாவும் மறைமுகமாக சுதந்திரப் போராட்டத்தை ஆதரித்தவர். என் அப்பாவும் படிப்பை விட்டவர். இப்படி அனைவரும் இருக்க அந்த நாளையப் பத்திரிகைகளும், செய்தித் தாள்களும் என் தாத்தா சேகரித்து வந்தவைகளை நான் படிக்க நேரிட்டது எனக்கு ஒரு அதிர்்ஷ்டம் என்றால் அதற்குத் தகுந்த ஆசிரியர்களும் அமைந்தார்கள். பள்ளி இறுதி நாட்களில் தான் இந்திய சுதந்திரப் போராட்டத்தின் உண்மையான வடிவம் கிடைக்கப் பெற்றது. அப்போது தான் முதல் முதலாய் பம்பாய் கப்பல் புரட்சியைப் பற்றி அறிய நேரிட்டது. திரு நரசையா என்ற கடலோடி (அவர் மிகவும் ரசிக்கும் வார்த்தை இது) எழுதிய புத்தகங்களின் அறிமுகமும் கிடைத்தது. போஸையும், அவரின் போராட்டமும், காந்தியின் பங்கும் அறியப் பெற்றேன். அதற்குப் பின் நான் படித்த பல புத்தகங்கள் எனக்கு இந்தியாவை ஒரு புதிய உலகமாய்க் காட்டியது. முக்கியமாய் "மனோஹர் மல்கோங்கர்" எழுதிய இந்திய அரசர்களைப் பற்றிய புத்தகங்கள் மன்னர்களின் வாழ்வு பிரிட்டிக்ஷார் கையில் எவ்வாறு இருந்தது எனச் சித்தரித்தது. பிரிட்டிஷ் ஆட்சி பற்றிய ஒரு கணிப்பும், தலாய்லாமா பற்றியும், லாமா தேர்ந்தெடுக்கப் படும் முறை பற்றியும் படித்தேன். ஓரளவு புரிந்து கொண்டேன். இப்போது மறுபடி படிக்கிறேன் என்று தான் சொல்ல வேண்டும். தெரிந்தது கொஞ்சம் தான். தெரிந்து கொள்ள வேண்டியது அதிகம் என்றும் புரிகிறது. ஹிஹிஹி, நான் எழுத வந்தது மே மாதம் பத்தி இல்லை? அ.வ.சி.

இந்த மே மாதம் ஏன் மறக்க முடியாதுன்ன நீங்க எல்லாரும் ஒரே குரலில் கத்த எல்லாம் வேண்டாம் "அம்பிக்குக் கல்யாணம்"னு. மொய் எதுவும் இல்லைனு சொல்லிட்டேன் அம்பி கிட்டே. அதனால் அது இல்லை. வேறே ஒரு வி்ஷயம் இல்லை 2 இருக்கு. அப்புறம் வந்து சொல்றேன். ஆணி கூப்பிடுது. வரேன் பிடுங்கிட்டு.