வெள்ளிக்கிழமை விடியும் வேளை கிளம்பினோம்!

அலங்காரம் முடிந்து அம்மன் காட்சி கொடுக்கிறாள். வெளியே மாவிளக்குப் போட்டது கீழே!

நேற்றுக் குலதெய்வம் கோயிலுக்குச் சென்று தை மாத மாவிளக்குப் போட்டு விட்டு வந்தோம். ஏற்கெனவே மருமகள், மகன், பேத்தியோடு போன மாதம் போனோம். அப்போ மாவிளக்குப் போடவில்லை.  இந்த வருடம் ஆடி மாதம் முழுவதும் நான் படுத்துவிட்டதால் கோயிலுக்கு மாவிளக்குப் போட ஏற்பாடுகள் செய்து வைத்து விட்டுப் பின்னர் போக முடியாமல் போனது மனதில் ஆழ்ந்த வருத்தத்தையும் கவலையையும் ஏற்படுத்தி விட்டது. அதன் பின்னர் செப்டெம்பரில் /புரட்டாசி மாதம் கோயிலுக்குப் போய் அபிஷேஹம் செய்து தரிசித்து விட்டு வந்தோம். அப்போவும் புரட்டாசி மாதம் என்பதால் மாவிளக்குப் போடவே இல்லை. அதன் பின்னர் போன மாதம் போனோம்.  மார்கழி மாதம் என்பதால் போடவில்லை.

பொங்கல் கழிந்ததும் எல்லோருமே போகலாம் என நினைச்சிருந்தது பல்வேறு காரணங்களால் கிளம்ப முடியலை. மருமகளையும் அவள் அப்பா வந்து குழந்தையோடு அழைத்துச் சென்று விட்டார். வரும் வாரம் அவங்க மறுபடி நைஜீரியா கிளம்ப வேண்டும் என்பதால் நாங்களும் சரினு இருந்துட்டோம். கடைசியில் மாவிளக்குப் போட நாள் பார்த்ததில் நேற்று நாலாம் வெள்ளியும் அடுத்த வாரம் கடைசி வெள்ளியும் தான் மிஞ்சியது. வெள்ளியன்று கோயிலில் கூட்டம் தாங்காது என்பதால் மாவிளக்குப் போட இடம் கிடைக்கணுமேனு கவலையாயும் இருந்தது. ஞாயிறு பரவாயில்லை என நாள் பார்த்தால் அரசு அப்போ ஞாயிறில் முழு ஊரடங்கு என அறிவித்திருந்ததோடு வெள்ளி, சனி, ஞாயிற்றுக் கிழமைகளில் கோயில் தரிசனம் கூடாது என்றும் சொல்லி இருந்தார்கள். பூசாரியிடம் பேசியதில் வெள்ளிக்கிழமை வெளியூர்களில் இருந்து வருவதாகச் சொன்னார்.

சரி, பரவாயில்லை, மூன்றாம் வெள்ளிக்கிழமையன்று போக முடியவில்லை. நான்காம் வெள்ளியான நேற்றுப் போகலாம்னு நினைச்சுப் பூசாரிக்குத் தகவல் தெரிவித்திருந்தோம். அதற்குள்ளாகத் தேர்தல் புண்ணியத்தில் அரசும் கட்டுப்பாடுகளை நீக்கிவிட்டது. என்றாலும் தேதியை மாற்றவில்லை.  நான்காம் வெள்ளியான நேற்றே போகலாம்னு முடிவு செய்தோம். பூசாரியிடம் மறுபடி பேசினதில் கோயிலில் குழந்தைக்கு மொட்டை போட்டுக் காது குத்துவதற்காக ஒரு குடும்பம் ஏற்பாடு செய்திருப்பதாகவும் அவங்க பெரிய இடம் எனவும் மிகப் பெரிதாகக் கொண்டாடப் போவதாகவும் தகவல் சொன்னார். அதோடு நிறைய மக்களும் வெளி ஊர்களிலிருந்தும் உள்ளூர்க்காரர்களும் அன்று அபிஷேஹ ஆராதனைகளுக்கும் மாவிளக்குக்கும் ஏற்பாடு செய்திருப்பதாகச் சொன்னார்.

கவலையாக இருந்தது. பின்னர் பூசாரியிடம் நாங்கள் இங்கிருந்து சீக்கிரம் கிளம்பிக் கோயிலுக்கு வருவதாகவும் எங்களுக்குப் பத்தரை மணிக்குள் எல்லாமும் முடித்துக் கொடுக்க முடியுமா எனவும் கேட்டோம். அவரும் ஒத்துக் கொண்டார். பையரை அழைத்துப் போவதாக இருந்தது. ஆனால் அவருக்கு அலுவலகத்தில் முக்கியமான 2,3 மீட்டிங்குகள் இருந்ததால் கலந்துக்க முடியாதுனு சொல்லி  விட்டார். ஆகவே பையர் குடும்பம் இல்லாமலேயே நாங்க இருவர் மட்டும் கிளம்பிப் போனோம். நேற்றுக் காலை ஐந்தரைக்கே கிளம்பிட்டோம்.  வண்டி தான் மிக மிக மிக மெதுவாகச் சென்றது. ஓட்டுநரிடம் கொஞ்சம் வேகம் தேவைனு சொல்லியும் அவர் 35 கி.மீக்கு மேல் வண்டியை ஓட்டவில்லை. ஆகவே போகும்போது ஒன்பது மணி ஆகிவிட்டது. பூசாரி தயாராக இருந்தார்.

காதுகுத்துக் குடும்பமும் அங்கே எங்களுக்கு முன்னாடியே வந்திருந்தாங்க. அவங்க குடும்பம் எல்லாம் அங்கேயே வெளிப் பிரகாரத்தில் நாற்காலி, டேபிள் போட்டுக் காலை உணவு அருந்திக் கொண்டிருந்தனர். பூஜை சாமான்களுடன் நம்ம ரங்க்ஸ் பூசாரியுடன் முன்னால் செல்ல நான் கொஞ்சம் மெதுவாகச் சென்றேன். வாசலில் டேபிள் போட்டு வரவேற்றுக் கொண்டிருந்த பெண்கள் என்னையும் வரவேற்க நான் கோயிலுக்கு வந்திருப்பதைச் சொல்லப் பரவாயில்லை, குங்குமம், பூ எடுத்துக்குங்கனு சொல்லிட்டு டிஃபன் சாப்பிடவும் உபசரித்தார்கள். மாவிளக்குப் போடும் வரை எதுவும் சாப்பிட மாட்டேன்னு சொல்லிட்டு உள்ளே சென்றேன், 

பூசாரி அபிஷேஹத்திற்கான ஏற்பாடு செய்ய நான் மாவைக் கலந்து தயார் செய்தேன். அபிஷேஹம் ஆகி அலங்காரம் முடிந்ததும் மாவிளக்கை ஏற்றினேன். இம்முறை உள்ளே போடவில்லை. படி ஏறணுமே. ஆகவே வெளியேயே அம்மனுக்கு நேர் எதிரே இலை போட்டு மாவிளக்கை வைத்து அலங்கரித்துக் கொண்டு விளக்கையும் ஏற்றினேன்.

மாவிளக்குப் படத்தைப் போடும்போது அதிரடி நினைவு வந்தது. ஒரு தரமாவது நீங்க படம் போட்டால் தான் நம்புவேன் என்றெல்லாம் வம்பு பண்ணுவார். எப்போதும் உள்ளே போட்டதினால் படம் எடுத்தாலும் பளிச்சென வராது. ஒரே ஒரு முறை மின் தமிழ்க் குழுமத்திற்காகப் படம் போட்டிருந்தேன். அதன் பின்னர் படங்கள் எடுத்திருந்தாலும் போட முடியாமல் இருந்தது. இம்முறை வெளியே மாவிளக்குப் போட்டதால் எடுத்துட்டேன்.

பத்தேகால் மணிக்குள்ளாக அனைத்தும் முடியப் பின்னர் நாங்களும் அங்கிருந்து கிளம்பி மற்றக் கோயில்களுக்கோ, பெருமாள் கோயிலுக்கோ, கருவிலிக்கோ செல்லாமல் நேரே ஶ்ரீரங்கம் கிளம்பிட்டோம். கையில் இட்லி கொண்டு போயிருந்ததை வண்டியிலேயே சாப்பிட்டோம். வழியெல்லாம் நிலங்களில் அறுவடை முடிந்து இருப்பதைக் காண முடிந்தது. என்றாலும் ஏனோ அதைப் படம் எடுக்கும் மனோநிலை இல்லை. ஓட்டுநர் ஓட்டிய விதத்தில் பத்தரைக்குக் கிளம்பி சுமார் ஒரு மணிக்குள்ளாக ஶ்ரீரங்கம் வ்ந்திருக்கணும். இரண்டே காலுக்கு வந்து சேர்ந்து பின்னர் சாப்பாடு சாப்பிட்டோம்.