ஏழுமலையானுக்கு கோவிந்தா கோவிந்தா! பயணம் 4

ஆசை தீரப் பார்க்க லட்டுகள். ஆனால் எங்களுக்கு இந்த லட்டு கிடைக்கவில்லை! :(

ஓட்டல் ஊழியரை அழைத்துத் தேநீர் கொண்டு வந்து தரும்படி சொல்லி எங்கள் ஃப்ளாஸ்கைக் கொடுத்தோம். அருமையான தேநீர் வந்தது. அதைக் குடித்தபின்னர் மீண்டும் கை, கால் சுத்தம் செய்து கொண்டு கோயில்களுக்குச் செல்லத் தயாரானோம். கீழே சென்று ஓட்டல் வரவேற்பில் இருந்தவரிடம் நாங்க போக வேண்டிய இடங்களைச் சொல்லி ஒரு ஆட்டோ ஏற்பாடு செய்து தரச் சொன்னோம். கோவிந்தராஜப் பெருமாள் கோயில், அலமேலு மங்காபுரம், ஶ்ரீநிவாச மங்காபுரம் ஆகிய கோயில்களே நாங்க செல்ல வேண்டியது.  ஆட்டோக்காரர் வந்தார். அறுநூறு ரூபாயில் ஆரம்பித்து பேரம் பேசிக் கடைசியில் ஓட்டல்காரர்கள் சத்தம் போடவே நானூறு ரூபாய்க்கு இறங்கி வந்தார். ஆனாலும் கோவிந்தராஜப் பெருமாளைத் தரிசனம் செய்ய முடியாது என்றார்.

அங்கே திருப்பணி வேலைகள் நடப்பதால் கோவிந்தராஜப் பெருமாளை பாலாலயத்தில் வைத்திருப்பதாகவும் குறிப்பிட்ட நேரமே தரிசனம் என்றும் சொன்னார். சரினு ஒத்துக் கொண்டு அப்போதே மாலை மணி ஆறு ஆகிவிட்டபடியால் முதலில் ஶ்ரீநிவாசமங்காபுரம் போகச் சொன்னோம். அது கிட்டத்தட்டப் போக வர 25 கிலோமீட்டர் இருக்கும். அலமேலு மங்காபுரம் வேறு திசை! அது ஒரு ஐந்து+ஐந்து =பத்து கிலோமீட்டர். கோயில்கள் ஒன்பது வரை இருக்கும் என்பதால் கவலை இல்லை. முதலில் ஶ்ரீநிவாசமங்காபுரமே செல்லச் சொன்னோம். ஆட்டோ கிளம்பியது.

இதற்கு முன்னால் கடைசியாகத் திருப்பதி வந்தபோது  ரயிலில்      ரேணிகுண்டாவிலிருந்து கீழத்திருப்பதி வரை ரயில்பாதையின் இருபக்கமும் வறண்ட நிலங்களாகவும் காய்ந்தும் வறட்சியாகவும் காணப்பட்டது. இப்போதோ! இருபக்கமும் தொழிற்கூடங்கள்! வழி எங்கும் நல்ல மரங்கள் வளர்க்கப்பட்டு நிழல் தரும் சாலைகள்! ரேணிகுண்டாவில் இருந்து திருப்பதி வரும் போது இந்தக் காட்சிகளைக் கண்டு வியந்தோம். எவ்வளவு முன்னேற்றங்களைக் கண்டிருக்கிறது ஆந்திரா என்னும் வியப்புத் தான்! நம் பக்கமோ நேர்மாறாகக் காட்சி அளிக்கும். அதோடு தமிழ்நாட்டில் இருந்து வெளியேறினாலே எங்கும் கட்சிக் கொடிகளோ, தலைவர்களின் கட் அவுட்டுகளோ காணவும் முடியாது. வட மாநிலங்களில் லக்னோவில் மாயாவதி ஏற்படுத்திய யானைகள் பிரம்மாண்டமாகக் காட்சி அளிக்கும். மற்றபடி வேறெங்கும் காண முடியாது.

அதே போல் இங்கே கீழத்திருப்பதியிலும் எங்கும் கட்சிக் கொடிகளோ, தலைவர்களின் திருவுருவப் படங்களோ, கட் அவுட்டுகளோ இல்லை. வெங்கடேஸ்வரா பல்கலைக்கழகம் இருந்த சாலை முழுதும் நூறடிச்சாலையாக நல்ல தரத்துடன் போடப்பட்டு ஆட்டோ கூடக்குலுங்கல் இல்லாமல் சென்றது. இரு பக்கமும் அடர்ந்த மரங்கள்! தெருக்களிலும், சாலைகளிலும் எங்குமே ஒரு மாடோ, நாயோ சென்று பார்க்கவில்லை. குப்பைகளையும் காணமுடியவில்லை. ஒரு சில முக்கிய நாற்சந்திகளில் என்.டி.ராமாராவின் சிலை மார்பளவில் அமைக்கப் பட்டிருந்தது. மற்றபடி வேறெங்கும் தலைவர்களின் சிலைகளைப் பார்க்க முடியவில்லை. இதற்கு முன் இந்தச் சாலையைப் பார்த்தவர்கள் இப்போது வியப்பின் எல்லைக்கே போவார்கள். ஶ்ரீநிவாசமங்காபுரம் போய்ச் சேர்ந்தோம். கோயிலுக்குள் செல்ல முக்கிய வாயில் வழி ஆட்டோ செல்ல முடியவில்லை என்பதால் முக்கியச் சாலையில் இருந்த பக்கவாட்டு வழியாகவே சென்றோம். ஆட்டோ டிரைவர் கீழே இறங்கி வழி காட்டினார். திரும்ப இந்த வழியிலேயே வரும்படியும் சொன்னார். நாங்கள் இறங்கிய வழி புஷ்கரணிப் படிக்கட்டுகள் உள்ள இடம். அங்கிருந்து புஷ்கரணியைச் சுற்றிக் கொண்டு மறுபக்கப் படிக்கட்டுகள் வழியாகக் கோயிலுக்குள் ஏறினோம்.

அப்போது கோயிலில் சாயரட்சை வழிபாடுகள் நடைபெற்றுக் கொண்டிருந்த காரணத்தால் திரை போட்டிருந்தார்கள். பக்தர்கள் காத்துக் கொண்டிருந்தனர். மாடக் கோயில் போலும். சுமார் பத்து, இருபது படிக்கட்டுகள் மேலே ஏறித் தான் போகணும். அங்கெல்லாம் பக்தர்கள் அமர்ந்திருக்க நாங்க பிரகாரத்திலேயே ஓர் மரத்தடியில் அமர்ந்து கொண்டோம். நம் முன்னோர்கள் வந்து விளையாட்டுக்கள் காட்டி அனைவரையும் மகிழ்வித்துக் கொண்டிருந்தார்கள். நல்லவேளையாகத் தேங்காய், பழம் ஏதும் வாங்கிச் செல்லவில்லை! சிலரின் தண்ணீர் பாட்டில்களைப் பிடுங்கிக் கொண்டு குடிக்கத் தெரியாமல் தவித்தனர் சில முன்னோர்கள். சிலரோ அழகாய் பாட்டிலைத் திறந்து குடித்தனர். புஷ்கரணி ஜலத்தை ஏன் குடிக்கலைனு புரியலை.

அரை மணி நேரம் கழிந்த பின்னர் பட்டாசாரியார்கள் நிவேதனத்தை எடுத்துக் கொண்டு சுற்றி கோஷ்டத்தில் இருக்கும் கடவுளருக்கும் காட்டிவிட்டுச் சென்றனர். அதன் பின்னர் திரை திறந்து தீபாராதனை சமயம். எல்லோரையும் உள்ளே விட்டனர். முடிந்தவரை தீபாராதனை பார்த்தோம். கூட்டம்! மறைத்தது! பின்னர் வரிசையில் சென்றோம். ஐந்து ரூபாய்ச் சீட்டு என நினைக்கிறேன்.

பெருமாள் அலர்மேலு மங்கையுடன் திருமணம் முடிந்த பின்னர் இங்கே தங்கி இருந்தாராம். திருப்பதி பெருமாளின் ஜெராக்ஸ் காப்பி! அங்கே சரியாக தரிசனம் செய்யலை எனில் இங்கே தரிசித்துக் கொள்ளலாம். அதே மாதிரி காட்சி அளிக்கிறார். கல்யாண வேங்கடேசப் பெருமாள் என அழைக்கின்றனர். திருமணம் ஆகாத பிரமசாரிகள் இங்கே வந்து தரிசனம் செய்தால் திருமணம் ஆகும் என்னும் நம்பிக்கை!  உள்ளே போய் நன்றாக தரிசனம் செய்து கொண்டோம். பின்னர் மீண்டும் வந்த வழியில் திரும்பி ஆட்டோவில் ஏறிக் கொண்டோம். ஆட்டோக்காரர் அலமேலுமங்காபுரம் நோக்கிக் கிளம்பினார்.  ஶ்ரீநிவாசமங்காபுரத்திலிருந்து அலமேலு மங்காபுரம் சுமார் பத்து கிலோமீட்டர் இருக்கலாம். கொஞ்சம் போக்குவரத்து நிறைந்த பாதை! ஆகவே நாங்கள் கோயிலுக்கு வரும்போதே ஏழரை மணி ஆகிவிட்டது.


படங்களுக்கு நன்றி கூகிளார்!

குங்கும அர்ச்சனை சேவையில் கலந்துக்கணும் என்னும் நினைப்புடன் வந்தோம். ஆனால் அந்த சேவை முடிந்து விட்டதாகச் சொன்னார்கள். இங்கேயும் சிறப்பு தரிசனச் சீட்டு வாங்கிக் கொண்டே சென்றோம். உள்ளே போய் அலர்மேலு மங்கையைக் கண் குளிரத் தரிசனம் செய்தோம். அப்போது தான் குங்கும அர்ச்சனை நேரம் முடிந்திருந்ததால் ஒரு சில ஆந்திரப்பெண்மணிகள் பூக்கள், குங்குமம் இவற்றோடு காட்சி அளிக்க நமக்குக் கேட்டால் கொடுப்பாரா எனத் தயக்கத்துடன் பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன். ஒரு பெண்மணி திடீரென என்ன நினைத்தாரோ என்னைப் பார்த்து அம்மா, அம்மாயி என அழைத்துக் குங்குமத்தை என் நெற்றியில் வைத்ததோடு அல்லாமல் என்னையும் தனக்கு வைக்கச் சொன்னார். உடனே மற்றச் சிலரும் வந்து அம்மாதிரி வைத்துவிட்டுத் தாங்களும் வைத்துக் கொண்டு சென்றனர். அந்த நிமிஷம் வயதில் பெரியவளாய் இருப்பதன் மகிமையும் புரிந்தது. (ஹிஹிஹி, அதுக்காக என்னை வயசானவள் கோஷ்டியில் சேர்க்க வேண்டாம். நான் இன்னும் பிறக்கவே இல்லை! தெரியுமா?)

பின்னர் அங்கிருந்து கிளம்பி ஓர் அரைமணி நேரத்தில் ஓட்டலுக்கு வந்து விட்டோம். மேலே சென்றுசற்று அமர்ந்து ஓய்வு எடுத்துக் கொண்ட பின்னர் கீழே வந்து உணவகத்தில் டிஃபன் சாப்பிட்டோம். அதே 147 ரூபாய் இரண்டு பேருக்கும். இம்முறை காஃபி சாப்பிடாமல் பால் சாப்பிட்டிருந்தோம். அவ்வளவே வேறுபாடு! பொதுவாகவே டிஃபன்கள் விலை பக்தர்களால் கொடுக்க முடிந்ததாக இருக்கணும் என ஓட்டல்காரர்களுக்குச் சந்திரபாபு நாயுடு அரசு கட்டளை போட்டிருப்பதாகச் சொல்கின்றனர். என்றாலும் அதை மீறாமல் இவ்வளவு பெரிய ஓட்டல் குறைந்த கட்டணமே வாங்குவது ஆச்சரியமாகத் தான் இருந்தது. அறைகள் தான் குளிரூட்டப்பட்டவை. உணவகம் குளிரூட்டப்படவில்லை. அதனாலோ! தெரியலை. என்றாலும் குளிரூட்டப்படாத உணவகங்கள் பலவும் சென்னை, திருச்சியில் அதிகமான விலையே வைத்து விற்கின்றனர் என்பதையும் கண்டு வருகிறேன்.

பின்னர் சென்று படுத்துத் தூங்கிக் காலையில் காஃபி வாங்கிக் குடித்துவிட்டுக் குளித்துத் தயாராகிக் கீழே வந்து காலை உணவை எளிமையாக முடித்துக் கொண்டோம். நான் பூரி+கிழங்கு+சப்போட்டா மில்க் ஷேக். ரங்க்ஸ் இட்லி+சட்னி, சாம்பார்+பைனாப்பிள் பழச்சாறு. இவற்றுக்கு நூறு ரூபாய்க்குள் தான் ஆயிற்று. அதோடு நாங்க ரயிலில் குடிக்க என்று எங்க ஃப்ளாஸ்கிலும் இரண்டு தேநீர் வாங்கிக் கொண்டோம். மொத்தமாக 110 ரூபாய்க்குள் ஆனது. பின்னர் அறையைக் காலி செய்து கொண்டு அங்கிருந்த வரவேற்புப் பெண்ணிடம் எங்கள் நன்றியைத் தெரிவித்து விட்டு எதிரேயே இருக்கும் ரயில் நிலையத்துக்கு நடக்க ஆரம்பித்தோம். அங்கே முதல் நடைமேடையின் லிஃப்ட் மூலம் மேலே சென்று இரண்டாம் நடைமேடைக்கான லிஃப்டில் சென்று அங்கிருந்து கீழே இறங்கி மூன்றாம் நடைமேடையில் எங்களுக்காக வரவேண்டிய சப்தகிரிக்காகக் காத்திருந்தோம். சரியாகப் பத்து மணிக்கு சப்தகிரி வந்து நாங்களும் ஏறிக் கொண்டு கிளம்பினோம் சென்னையை நோக்கி. சென்னைக்குச் சரியாக ஒரு மணிக்கு வந்தது சப்தகிரி. அங்கிருந்து எழும்பூர் வரத்தான் பிரச்னை! ஆட்டோக்காரர்கள் அருகிலிருக்கும் இடம் என்பதால் மறுக்க, சிலர் அதிகத் தொகை கேட்க, ஒரே ஒரு ஆட்டோக்காரர் இரக்கப்பட்டு ஏற்றிக்கொள்ள அதுக்குள் பொறுக்க முடியாமல் பின்னே நின்ற வண்டிக்காரர்கள் அவசரப்படுத்த எங்களை அள்ளிப் போட்டுக் கொண்டு கிளப்பினார் அந்த ஆட்டோக்காரர். ரங்க்ஸின் கால் முழுதும் உள்ளே வரலையே என நான் கவலைப்பட மெல்ல மெல்ல உள்ளே நுழைந்தார் ரங்க்ஸ்!

இதான் சென்னை! ஆந்திராவில் ராஜ மரியாதை! இங்கே சொந்த மாநிலத்தில்! :))))))  படங்கள் எதுவும் எடுக்க முடியலை! எடுக்க விடலை. அலைபேசியை தங்கும் அறையிலேயே வைத்துப் பூட்டிச் செல்ல நேர்ந்தது. ஆகவே படங்கள் இல்லை. எனினும் கூகிளாரிடம் கேட்கிறேன்.

சிறப்பான ஏற்பாடுகள். பக்தர்களுக்கான வசதிகள். தரிசனக் கட்டணம் வாங்கினாலும் அதற்காக பக்தர்கள் யாருமே ஏமாற்றம் அடையாவண்ணம் தரிசனம். எப்போதுமே திருமலா-திருப்பதிப் பயணம் இந்த விதத்தில் ஓர் சிறப்பான இடத்தைப் பெற்றிருக்கிறது. அதுவும் கடந்த இருபது வருடங்களாகவே இம்மாதிரி வசதிகள். அறுபதுகளில் சென்றபோதெல்லாம் மேலே ஏறவே நாட்கணக்கில் காத்திருக்கணும். உள்ளே போயும் நாட்கணக்கில் காத்திருந்து தரிசனம் செய்திருக்கோம். அப்போப் பள்ளி மாணவி. அண்ணா+தம்பியின் உபநயனம் அங்கே தான் நடந்தது. சாமான்கள், அடுப்பு, பாத்திரங்கள் எனத் தூக்கிக் கொண்டு நடந்து சென்று மைசூர் மஹாராஜா சத்திரத்தை அடைந்து அறை எடுத்துத் தங்கிச் சமைத்துச் சாப்பிட்டு நடுவில் தரிசனமும் செய்து அண்ணா+தம்பிக்குப் பூணூலும் போட்டு அது ஓர் மறக்கமுடியா நிகழ்வு.