பவனி வரார், நம்பெருமாள் பவனி வரார்!

இன்னிக்கு கஜேந்திர மோட்சம். ஆகவே அம்மா மண்டபத்துக்கு நம்பெருமாள் எழுந்தருளி இருக்கார். நம்ம குடியிருப்பு வளாகத்துக்கு அடுத்த மண்டகப்படியில் ஒவ்வொரு வருஷமும் வருவார். போன வருஷம் அம்பேரிக்காவில் இருந்ததால் பார்க்க முடியலை. இந்த வருஷம் நேற்றிலிருந்தே தயாராக இருந்தோம். காலை சீக்கிரமாய் வேலைகளை முடித்துவிட்டுக் கீழே பாதுகாவலருக்கு இன்டர்காம் மூலம் அழைத்துக் கேட்டால் ஒன்பதரைக்கு மேல் ஆகும் என்றனர். சரினு காய் எல்லாம் நறுக்கி வைச்சு சமையலுக்கு எல்லாவற்றையும் தயார் செய்து விட்டுப் பத்து மணிக்கிக் கீழே இறங்கினோம்.

சற்று நேரத்தில் பெருமாள் மூன்று பக்கங்களிலும் திரையால் மூடப் பட்டு வந்தார். வெயில் படாமல் இருக்க இந்த ஏற்பாடு. எப்போதும் மூடு பல்லக்கில் வருவார். அப்போதும் திரை போடப்படுவதால் பெருமாளைப் பார்க்கச் சிரமம் தான். ஒரு பக்கமாக வேறே உட்கார்ந்திருப்பார். எந்தப் பக்கம் என்பது பல்லக்கை இறக்கும்போது தான் தெரியும். ஆனால் இன்று மூடு பல்லக்கு இல்லை. காற்றாட வந்தார். மேலே வெயில் படாமல் இருக்க வேண்டிக் கூடாரம் போல் பட்டுத்திரைகள். மண்டகப்படிக் கட்டிடம் உள்ளே வரும்போது திரையை விலக்குகின்றனர். பின்னர் பெருமாள் உள்ளே வந்ததும் மண்டகப்படிக்காரர்கள் கொடுக்கும் நிவேதனம் மற்றும் மரியாதைகள் பெருமாளுக்குத் தரப்பட்டுப் பெருமாள் தரப்பில் பட்டாசாரியார்கள் மண்டகப்படிக் காரர்களுக்குப் பரிவட்டம் கட்டித் தீர்த்தம், சடாரி சாதித்தனர். அதன் பின்னர் உடனே பெருமாள் அடுத்த மண்டகப்படிக்குக் கிளம்பினார். ஆட்கள் நிறையப் பெருமாளைச் சுற்றி இருந்ததால் என்ன தான் முயன்றாலும் ஓரளவுக்குத் தான் படம் வந்தது. செல்லில் ஜூம் பண்ணுவது எப்படினு தெரியலை. என்றாலும் ஓரளவுக்குச் சுமாராக இருக்கும் படங்கள் போட்டிருக்கேன். கிட்டக்க நம் பெருமாளைப் பார்த்தேன். ரொம்பவே துளியூண்டுக்கு இருக்கார். அந்தச் சிரிப்பும், அழகும் இருக்கே, காணக் கண் கோடி போதாது!