இந்த நாள் என்ன நாள்? என்னுடைய நாள்!

கொரோனாவின் தாக்கத்தினால் கொஞ்சம் அலுப்புத் தட்டிய வாழ்க்கையில் ருசியூட்ட வந்தது இன்றைய காலைப் பொழுது. இன்னிக்கு என்னமோ காலம்பர எழுந்துக்கவே நேரம் ஆகிவிட்டது. ஐந்தரைக்கு எழுந்த நம்ம ரங்க்ஸ் என்னை எழுப்பினார் என்றால் பார்த்துக்குங்க! அடடானு நினைச்சுட்டுக் காலைக்கடன்களை முடிக்கக் குளியலறைக்குள் சென்றால், குழாயைத் திறந்தால் தண்ணீர் ஒரே சிவப்பும்  கருப்புமாகக் கொட்டிற்று. கழிவறையில் நீர் திறந்தால் அந்தத் தொட்டியில் இருந்து கருஞ்சிவப்பு நிற நீர். வாஷ் பேசினில் கேட்கவே வேண்டாம். சரி, இந்தப் பக்கத்துக் குழாயில் ஏதேனும் பிரச்னை இருக்கு போலனு நினைச்சு அரை மணி நேரம் எல்லாக் குழாய்களிலும்  நீரைத் திறந்துவிட்டபின்னர் என் வேலைகளை முடித்துக் கொண்டு வந்தால் நம்ம ரங்க்ஸுக்கும் அதே பிரச்னை. இன்னொரு குளியலறையில்! சரினு மூன்றாவது குளியலறைக்குழாயைத் திறந்தால்! ஆஹா, வண்ணமயமான நீர் கொட்டோ கொட்டுனு கொட்டுது! எல்லாக்குழாய்களையும் சுமார் அரைமணி நேரமாவது திறந்து வைக்கணும்னு திறந்து வைச்சோம். அதுக்கப்புறமாத் தான் காபி போட ஜலமே  எடுக்க முடிஞ்சது.

இது எல்லாவற்றையும் முடித்துக் கொண்டுக்கஞ்சி வைத்துக் காபியும் போட்டுக் குடித்துவிட்டு கணினியில் உட்கார்ந்தால் பாஸ்வேர்ட் போட்டு உள்ளே நுழைந்து க்ரோமில் வேலை செய்யக்  க்ரோமைத் திறந்தால், "சுத்துது! சுத்துது! சுத்துது! பாரு அங்கே!" சுற்றிக்கொண்டே இருக்கு! எதுவுமே வரலை. சரினு க்ரோமை மூடலாம்னு பார்த்தால் மூட முடியலை. அந்த வெள்ளைப் பக்கம் மட்டுமே இருக்கு! எக்ஸ்ப்ளோரருக்கும் போக முடியலை.  டாகுமென்ட்ஸைத் திறக்க முடியலை. படங்கள் இருக்கும் பக்கங்கள் வரலை. ஒரே களேபரம்! அந்த வெள்ளைப் பக்கம் மட்டும் மவுசின் சுற்றும் ஆரோவோடு இருக்கு ஸ்திரமாக! அணையவே இல்லை சரினு கைகளால் ஸ்விட்சை அணைத்துக் கணினியை மூடிட்டு மறுபடி, மறுபடி, மறுபடி, மறுபடி போட்டால் அதே தான் நிலைமை. எந்தவித முன்னேற்றமும் இல்லை. ஆஹா! இன்னிக்குச் சுவையூட்ட இப்படி ஒரு பிரச்னையா என நினைத்துக் கொண்டு, பழைய மடிக்கணினியை (ரொம்பச் சமத்து அது) எடுத்து வைத்துக் கொண்டு பெயருக்குச் சிலவற்றைப் பார்த்துட்டு அப்புறம் உட்கார்ந்தால் நேரம் ஆயிடும்னு மூடி வைச்சுட்டு வேலையைப் பார்க்கப் போயிட்டேன்.

தண்ணீர்ப் பிரச்னை எதனால் என்பதைப் பால் வாங்கக் கீழே போன நம்மவர் விசாரித்து வந்தார். முதலில் நாங்கள் தண்ணீர்த் தொட்டியைச் சுத்தம் செய்தவர்கள் கடைசியாக இருக்கும் அழுக்கு ஜலத்தோடு தொட்டியை நிரப்பிட்டாங்க போலனு நினைச்சோம். ஆனால் இது தானியங்கியாகத் தண்ணீர் மேலே ஏறும் அமைப்புக் கொண்டது. அது ஏதோ சரியா வேலை செய்யாமல் தண்ணீரே ஏறவில்லை. சுத்தமாய்க் காலி! காலை நாலரைக்கு எழுந்த எதிர்க் குடியிருப்புக்காரங்க தண்ணீர் வரலைனு பார்த்துட்டுக் கீழே பாதுகாவலருக்குத் தகவல் கொடுக்க அவர் வந்து தொட்டியை எல்லாம் சோதித்துவிட்டுத் தண்ணீரே இல்லை எனக் கைகளால் மோட்டாரை இயக்கித் தண்ணீரை ஏற்றி இருக்கார். கடைசி வரைக்கும் போன தண்ணீர் அடியில் இருந்த அழுக்குகளை எல்லாம் இழுத்துக்கொண்டு வந்து ஒரு வழி பண்ணிவிட்டது.

கணினிக்கு சுமார் ஒன்பதரை, பத்து மணி அளவில் மருத்துவரை அழைத்தேன். பதினோரு மணிக்கு மேல் வந்து பார்ப்பதாகச் சொன்னார். இப்போத் தான் அரை மணி முன்னால் வந்துவிட்டுப் போனார். கணினி சரியாக மூடவில்லை என்பதால் அவர் நான் எப்போதும் ஹைபர்நேட்டில் வைத்திருப்பதாக நினைத்துவிட்டார். அப்படி இல்லை, இன்னிக்கு மூடலை என்று சொன்னேன். அப்புறமும் அவருக்கு நம்பிக்கை வரலை. கணினியில் சேர்ந்திருந்த வேண்டாதவற்றை நீக்கிக் கணினியைச் சரி செய்துவிட்டு என்னையே கணினியை மூடி மறுபடி திறக்கச் சொன்னார். க்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்!  பதினைந்து வருஷங்களுக்கும் மேலாகக் கணினியோடு உறவு பூண்ட எனக்கா இந்த சோதனைனு மனசுக்குள் நினைத்துக் கொண்டு அவர் சொன்னதைச் செய்து காட்டினேன். அதுக்கப்புறமா அவருக்கு அரை மனசா எனக்குக் கணினியை அணைத்து வைக்கத் தெரிஞ்சிருக்குனு புரிந்து கொள்ள முடிந்தது போலும். க்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர் இப்போக் கணினி சரியா இருக்கு.

மொத்தத்தில் இந்த நாள் எனது நாள்! Today is Myday. God made my day!