என்னவேணா சொல்லிக்கோங்க! :)))))))

எழுதலாமா வேண்டாமானு ரொம்ப யோசிச்சு எழுதுகிறேன். இன்னிக்குக் காலம்பரக் கண் மருத்துவரைப் போய்ப் பார்க்கணும்னு சமைச்சு வைச்சுட்டுக் கிளம்பினோம். பத்தரை மணி ஆகி விட்டது. கூட்டம் தான். ஆனாலும் போனதும் உடனே அங்கே உதவிக்கு இருக்கும் பெண்கள் கண்ணைச் சோதித்துப் பார்த்துவிட்டு அவங்க கருத்தை எழுதிட்டு மருத்துவரைப் பார்க்கக் காத்திருக்கச் சொன்னார்கள்.  காத்திருந்தோம். மருத்துவர் பார்த்துட்டுக் காடராக்ட் இன்னும் அவ்வளவு பெரிசாக வரலை. உங்களுக்குக் கண் எப்படித் தெரியுது? என்று கேட்டார். கண்ணாடி போட்டால் கொஞ்சம் பரவாயில்லை என்றும் சில சமயங்களில் கண்ணாடி போட்டாலும் பிரதிபலிப்பு./கண்ணுக்குள் வெளிச்சம், பூச்சி பறத்தல் என இருப்பதைச் சொன்னேன். சரி, ரெடினாவையும் பார்த்துடறேன். டைலேட்டர் போட்டுக் கொண்டு அரை மணி கழிச்சுப் பார்க்கலாம்னு சொன்னார். அதே போல் டைலேட்டர் போட்டுக் கொண்டு அரை மணிக்கும் மேல் (இரண்டு தரம் போட்டுட்டாங்க. ஒரே எரிச்சல் தாங்கலை!) காத்திருந்து பின்னர் போனதுக்கு ரெடினாவில் ஒண்ணும் பிரச்னை இல்லை. காடராக்ட் மிஸ்ட் போலத் தான் இருக்கு இப்போ. போன முறைக்கு இந்த முறை ஒன்றும் பெரிய வித்தியாசம் இல்லை. பவர் தான் மாற்றம் கண்டிருக்குனு சொல்லிட்டு அவங்களுக்கு நேரே மீண்டும் கண்ணில் அழுத்தம், பவர் சோதனை எனப் பண்ணிப் பார்த்தார்.

பின்னர் கண்ணிற்கு இப்போது உடனடியாக அறுவை சிகிச்சை தேவை இல்லை. ஒரு மாதத்திற்கு விடமின் மாத்திரைகள் எடுத்துக் கொண்டு, கண்ணில் சொட்டு மருந்தும் விட்டுக் கொள்ளுங்கள். அதோடு பவர் வேறே மாற்றம் கண்டிருப்பதால் வேறே கண்ணாடிக்கு எழுதித் தரேன்னு சொல்லிட்டார். அறுவை சிகிச்சை இப்போதைக்கு வேண்டாம். நான் சொல்றேன், எப்போப் பண்ணணும்னு! அப்போப் பண்ணிக் கொண்டால் போதும்னு சொல்லிட்டார். உள்ளூர சந்தோஷம் தான். வீட்டில் பல பிரச்னைகள்.  தீர்வு காணப் பிரார்த்தனைகள்/ முயற்சிகள். அதோடு அறுவை சிகிச்சைக்குப் பின்னர் ஒரு மாதம் சமைக்க முடியாது என்றும் சொல்கின்றனர். ஒரு நாள்//இரண்டு நாள்னாப் பரவாயில்லை. ஒரு மாசம் வாங்கிச் சாப்பிட்டால் ஒத்துக்கணுமே இரண்டு பேருக்கும் என்று அது வேறு கவலை! எல்லோருமே வயதான்வர்கள். யாரை உதவிக்குனு கூப்பிட முடியும்!  அதோடு வேறு சில பொதுவில் சொல்லிக் கொள்ள முடியாத கஷ்டங்கள்! சொல்லப் போனால் நான் மூலத்திற்கு அறுவை சிகிச்சை செய்து கொண்டபோது பட்ட கஷ்டத்தை விடக் கஷ்டம் இப்போது இருக்காது. 40 வருடங்கள் முன்னர் இப்போதைப் போல் லேசர் சிகிச்சை எல்லாம் இல்லை. அறுவை சிகிச்சை ஆகி உணர்வு வர ஆரம்பித்ததும் வலி வரும் பாருங்க! அந்த மாதிரி வலியை ஆயுளில் அதன் பின்னர் யாரும் பார்த்திருக்க மாட்டாங்க! அப்படி ஒரு வலி! ஒன்றரை நாட்கள் இருந்தது. அதை விட இதில் பெரிதாக வலி எல்லாம் இருக்கப் போவதில்லை.

ஆனாலும் சந்தோஷம் தான். இப்போது அறுவை சிகிச்சை இல்லைனதும். அதை முகநூலில் போட்டேனா! ஏப்ரல் ஃபூல்னு சிலரும், பயந்து கொண்டு நானாக அறுவை சிகிச்சைக்கு வேண்டாம்னு சொல்லிட்டேன்னு சிலரும் சொல்றாங்க. சொல்றவங்களோட கருத்து அது! அதை என்னால் மாத்த முடியாது. கண் என்னோடது. அதற்குப் பிரச்னைன்னா கஷ்டப் படப் போவதும் நான் தானே! ஆகவே அறுவை சிகிச்சையை வேண்டாம்னு பயந்து கொண்டு சொல்லவெல்லாம் இல்லை.  அப்படி நினைப்பவர்கள் நினைச்சுக்கட்டும். :)))))))) வேறே என்ன சொல்லுவது? அவரவர் கருத்து அவரவருக்கு. இப்போதைக்குக் குறைந்த பட்சமாக ஆறு மாசம் அறுவை சிகிச்சை என்பது இல்லை. நடுவில் பிரச்னை வந்தால் உடனே வரச் சொல்லி இருக்காங்க. பிரச்னை இல்லாமல் இருக்கட்டும்னு பிரார்த்தித்துக் கொண்டிருக்கேன்.