அம்மன் அருளாலே!

தீபாவளிக்கு இன்னமும் எத்தனையோ மாதங்கள் இருக்கின்றன. ஆனால் என்னோட டாஷ்போர்டில் தீபாவளி சம்பந்தப்பட்ட கேள்விகள். அதைக்குறித்து எழுது என்கிறது ப்ளாகர். முதல் வருஷம் பி.காம் படிப்பவர்களுக்கு தீபாவளி விடுமுறை முடிந்து வகுப்புகள் ஆரம்பித்துவிட்டனவா என்றொரு கேள்வி. இன்னொன்று உன்னோடு தீபாவளி கொண்டாட யாரையேனும் கூட அழைப்பாயா?  என்பது. தீபாவளிக்குனு பெண், மாப்பிள்ளையைத் தான் அழைப்போம். வேறே யாரை அழைப்பாங்கனு தெரியலை. அடுத்தது இன்னும் விசித்திரமானது. தீபாவளிக்கான விளக்கு அலங்காரங்களை இந்தியத் தபால் துறை மூலம் அனுப்ப முடியுமா? நான் அனுப்பி வைக்கலாமா? என்பது. இந்தக் கேள்விகளை வைத்துப் பதிவு  எழுது என்கிறது போல ப்ளாகர்! இதைத் தவிரவும் பொங்கல் பற்றிய கேள்விகள், அதற்கான பரிசுப்பொருட்கள்/அரசு என்ன கொடுத்தது, என்பதெல்லாமும் கேட்டிருக்கு. கூடவே வழக்கமான கேள்வியாகக் கம்சனின் குரு யார்? தளபதி யார்னும் கேள்விகள்! எல்லாத்தையும் விடச் சிரிப்பு வர வைச்சது என்னன்னா சபரிமலை ஐயப்பன் பற்றிய சீரியல் ஏசியாநெட் தொலைக்காட்சியில் எத்தனை மணிக்கு ஆரம்பிக்கும் என்பதே! 

எனக்குத் தோன்றினாற்போலவே சென்னை ஹைகோர்ட்டுக்கும் தோன்றி இருக்கிறது. இந்த முறை கொரோனா பரவலுக்கு முழுக்காரணம் தேர்தல் கமிஷன் தான் என ஹைகோர்ட்டும் சொல்லுகிறது. குறைந்த பட்சம் பிரசாரங்களிலாவது கட்டுப்பாடு கொண்டு வந்திருக்கணும். தேர்தல் கமிஷன் தான் அதைச் செய்யலைனா, நம்ம அரசியல் தலைவர்களும் எதைப் பத்தியும் கவலைப்படாமல் ஓட்டுச் சேகரிக்க மட்டுமே செய்தார்கள்.  யாருக்குமே கொரோனா பற்றிய கவலையே இல்லை.  தேர்தல் கமிஷன் தான் இம்முறை தமிழ்நாட்டில் கொரோனா பரவியதற்கான முக்கியக் காரணம் என்கிறது ஹைகோர்ட். அடுத்து வட மாநிலங்களில்/(இப்போதெல்லாம் தென் மாநிலங்களிலும் தான் !) கொண்டாடிய ஹோலிப் பண்டிகை. கோயில்களில் ஆண்டாண்டு காலமாக நடைபெற்று வரும் திருவிழாக்களுக்கு ஏகக் கட்டுப்பாடு விதித்த/இன்னமும் விதிக்கும் மத்திய, மாநில அரசுகள் இந்த விஷயத்தில் தூங்கிக் கொண்டு இருந்தனர்.  அப்புறமாக் கொரோனா பரவிடுச்சே என்றால் என்ன செய்ய முடியும்? எதுக்குக் கட்டுப்பாடு விதிச்சாலும் ஞாயிற்றுக்கிழமை ஊரடங்குக்கு முதல்நாள் திறக்கும் மீன் சந்தைக்கு எந்தக் கட்டுப்பாடும் விதிக்க முடியாது. அரசாங்கங்கள் பார்த்துக் கொண்டு தான் இருந்தாகணும்.

ஒரு சிலருக்கு தில்லி, குஜராத், மஹாராஷ்ட்ரா மாநிலங்கள் எந்தத் தேர்தலையும் சந்திக்கவில்லையே அங்கே மட்டும் கொரோனா பரவாமலா இருக்கு என்பது! அங்கேயும் கூட்டங்கள், நெருக்கடிகள், பேருந்துப் பயணங்கள், மற்ற எதையும் மக்கள் தவிர்க்கவில்லை. தனி மனித இடைவெளி கடைப்பிடிக்க மஹாராஷ்ட்ராவில் குறிப்பாக மும்பையில் வாய்ப்பே இல்லை/கொடுக்கவும் இல்லை. எங்க உறவினர் ஒருவர் இருக்கும் குடியிருப்பு வளாகத்தையே மூடி விட்டார்கள். அங்கே இருப்பவர்கள் வேறு இடங்களுக்குப் பெயர்ந்து சென்றிருக்கிறார்கள். கொத்துக் கொத்தாக ஆக்சிஜன் பற்றாக்குறையால் மக்கள் இறப்பதும் நேர்ந்திருக்கிறது. எப்போது கொரோனா பரவுதல் அதிகரித்துள்ளதோ அப்போதே ஆக்சிஜன் தேவையும் அதிகம் என்று உணர்ந்து மருத்துவமனையின் அதிகாரிகள் தேவையான ஆக்சிஜனைக் கேட்டுப் பெற்றிருக்கலாமோ? ஒரு சிலர் ஆக்சிஜன் சிலிண்டர் வைத்துக் கொண்டு படுத்திருக்கும் நோயாளிக்கு திடீரென ஆக்சிஜன் வருவது நின்று விட்டதால் மரணம் நேரிட்டது/நேரிடுகிறது என்கிறார்கள். ஆக்சிஜன் சிலின்டரில் இருக்கா இல்லையா என்பது கூடத் தெரியாமலா சுகாதாரத் தொழிலாளர்கள் பணி புரிகின்றனர்! என்னவோ போங்க!

ஒரு வழியாக வெளிநாடுகளெல்லாம் உதவிக்கரம் நீட்டி இருக்கின்றன. அம்பேரிக்காவும் மருந்துக்கான மூலப்பொருள் ஏற்றுமதியைத் தடை செய்திருப்பதைக் குறித்து யோசித்து இந்தியாவுக்கு அந்தத் தடையை நீக்கலாமா என ஆலோசிப்பதாகச் சொல்லி இருக்கிறது. இந்தியாவுக்கு யாரும்/இந்தியாவிலிருந்து யாரும் அம்பேரிக்காவுக்குப் போக முடியாது. பல நாடுகளும் இந்தியாவுக்கான வருகை/இந்தியாவிலிருந்து செல்தல் ஆகியவற்றை நிறுத்திவிட்டன. எங்க பையர் இந்தியா வரணும்னு துடிச்சுட்டு இருந்தார்! பாவம்! கோவிட் இல்லை எனில் 2020 டிசம்பரிலேயே வந்திருப்பார். இப்போது நைஜீரியாவில்.  அங்கிருந்து வரமுடியுமா என்பதும் தெரியவில்லை. நேர் வழி இல்லை. ஐரோப்பா வந்து தான் வரணும்னு நினைக்கிறேன். முன்னெல்லாம் விசா கிடைக்காமல் குடும்பத்தினர் ஒருத்தருக்கொருத்தர் பார்த்துக்க முடியலையேனு வருத்தமா இருக்கும். இப்போ அந்தப் பிரச்னைகள் எதுவும் இல்லை. இந்தக் கொரோனா வந்து மனிதர்களை ஒருவர் முகத்தை ஒருவர் காணவிடாமல் தடுத்துவிட்டது. அதுவும் இந்த இரண்டாம் முறை மிக அதிகம். ஆனாலும் மக்கள் இன்னமும் உணரவே இல்லை.  இந்தப் பிரச்னைகள் எல்லாம் எப்போது தீர்ந்து நாம் பழைய மாதிரி வாழ ஆரம்பிப்போம் என்பதே தெரியலை/புரியலை.

இன்னிக்குச் சித்ரா பௌர்ணமி. இன்று தான் இங்கே ஶ்ரீரங்கத்தில் கஜேந்திர மோக்ஷம் நடக்கும். அம்மாமண்டபத்திற்கு நம்பெருமாள் வருவார். போன வருஷம் பார்க்கலாம்னு நினைச்சிருந்து பார்க்க முடியலை. கொரோனாவால் தடை. இந்த வருஷமும் அதே தடை நீடிக்கிறது. பெருமாளைப் பார்க்க முடியலை. கோயிலுக்கும் போக முடியலை. எங்க குலதெய்வம் கோயிலை நல்லவேளையாப் போன வாரம் பார்த்துட்டு வந்தோம். கொஞ்சம் தள்ளிப் போட்டிருந்தால் போயிருக்க முடியாது. எல்லாம் மாரியம்மன் அருள் தான்.

பக்கத்துக் கல்யாணச் சத்திரத்தில் அடுத்தடுத்துக் கல்யாணங்கள் நடந்து கொண்டே இருக்கின்றன. எந்தக் கொரோனாவுக்கும் அவங்க நிறுத்துவது இல்லை. உணவு சமைக்கின்றனர். ஒரே சப்தம்/மிச்ச உணவைக் கொட்டுகின்றனர். யாரையானும் கூப்பிட்டுக் கொடுக்கக் கூடாதோ? அந்த உணவு அங்கேயே கிடந்து நாற ஆரம்பித்து விடுகிறது. எங்க வீட்டில் திறந்த பால்கனி வழியாக அந்த துர்நாற்றம் வந்து முன் ஹாலில் உட்காரவே முடிவதில்லை. இங்கே எங்க அசோசியேஷன் தலைவரும், இன்னும் சிலரும் புகார் கொடுத்ததன் பேரில் இப்போச் செண்டை மேளம் வைக்கும் கல்யாணங்களுக்கு இடம் கொடுப்பதில்லை என நினைக்கிறேன். அப்படியே செண்டை மேளம் வைத்தாலும் வெளியே தெருவிலேயே அடக்கி வாசிக்கும்படி சொல்லி இருக்காங்க போல! சமீபத்திய கல்யாணங்களில் செண்டை மேளமே இல்லை. நாதஸ்வரம், தவில் தான். ஆனால் உணவு வீணாவது தான் மனதை வருத்துகிறது. பெரிய பெரிய பாத்திரங்களில் சமைக்க வேண்டாமோ! எத்தனையோ பேர் உணவில்லாமல் தவிப்பவர்களுக்குக் கொடுக்கலாமோ? அல்லது அநாதை ஆசிரமங்களுக்குக் கொடுக்கலாமோ? கீழே கொட்டுகின்றனர். பாத்திரம் தேய்க்கும் நீரில்/கழுவும் நீரில் அவை ஊறி நாற்றமெடுக்கின்றன. இதை எங்கே போய்ச் சொல்லுவது?  இந்தியாவில்/தமிழ்நாட்டில் தான் இவை எல்லாம் நடக்கும்! மக்களும் பொறுத்துப் போயாக வேண்டும்.