புத்தகக் கண்காட்சி பற்றி நானும் எழுதிட்டேனே!

எல்லோரும் புத்தகக் கண்காட்சி பத்திப் பேசறாங்க. நாம மட்டும் பேசலைனா எப்பூடி? எனக்குத் தெரிஞ்சு புத்தகங்களை லைப்ரரியில் அடுக்கி வைச்சிருந்தாப் போல் பார்த்தது முதல் முதல் சித்தப்பா வீட்டில் தான். மதுரையிலே என்னோட பெரியப்பா வீட்டிலும், அம்மாவழித் தாத்தா வீட்டிலும் புத்தகங்கள் இருந்தாலும் இவ்வ்வ்வ்வ்வ்வ்வ்வ்வ்வ்வ்வ்வ்வ்வ்வளவு இருந்ததில்லை. :) அந்த மாடிக் கூடத்தில் இருந்த ஷெல்ஃபில் எல்லாம் புத்தகங்கள் வழிந்தன. எதை எடுப்பது, எதைப் படிப்பது? ஒண்ணுமே புரியலை, உலகத்திலே! அதைத் தவிரவும் அந்தக்காலத்து விகடன்கள், கல்கிகள்! தீபாவளி மலர்கள்! போதாக் குறைக்குச் சித்தப்பாவுக்கு மாசா மாசம் எல்லாப் பத்திரிகைகளும் அனுப்பும் புத்தகங்கள்! மதிப்புரைக்காக வரும் புத்தகங்கள்!  எல்லாவற்றையும் பார்த்துட்டு மயக்கமே வந்துடுச்சு.

ஏற்கெனவே தாத்தா வீட்டில் விவேக சிந்தாமணியிலிருந்து ஆனந்தரங்கம் பிள்ளை டைரி வரை படிச்சுப் பொது அறிவை வளர்த்திருந்தாலும் கதைகள் மேலுள்ள மோகம் குறைந்ததில்லை. வளரவே செய்திருக்கிறது. ஆகவே அதில் எந்தக் கதைப்புத்தகத்தை முதலில் படிப்பதுனு ஒரு பட்டி மன்றமே நடத்திட்டு ஆனந்த விகடன் பைன்டிங்கைத் தேர்ந்தெடுத்தேன். முதலில் கிடைச்சது சிஐடி சந்துரு நாவலோட பைன்டிங்! அப்புறமா தேவனின் லக்ஷ்மி கடாட்சம்!  லக்ஷ்மி கடாட்சம் கிடைச்சப்புறமா ஜஸ்டிஸ் ஜகந்நாதன் என்று வரிசையா தேவனின் நாவல்கள். பின்னர் கல்கியின் நாவல்கள் என்று விழித்திருக்கும் நேரத்தில் புத்தகங்களும் கையுமாகவே இருந்தேன்.  ஆனால் அப்போது புத்தகக் கண்காட்சி எல்லாம் நடந்ததில்லை. சித்தப்பா வாசகர் வட்டத்துக்கு நெருங்கியவராக இருந்ததால் வாசகர் வட்ட வெளியீடுகள் அனைத்துமே வந்துவிடும்.

இப்படிப் போய்க் கொண்டிருந்தப்போ கல்கி பத்திரிகையில் அறுபதாம் ஆண்டுகளில் பொன்னியின் செல்வனை இரண்டாம் முறையாகப் போடுவதாக அறிவிப்பு வந்தது.  எங்க வீட்டில் அப்பா வாங்கிக் கொண்டிருந்த ஆனந்த விகடனை முன் அறிவிப்புச் செய்யாமல் நிறுத்திவிட்டார். ஆகவே அப்போல்லாம் புத்தகம் படிக்கிறதுன்னா அக்கம்பக்கம் தயவு தான். இதற்காகக் கால் ஒடிய அவங்க வீட்டுக்கு நடையா நடந்து புத்தகத்தை வாங்கிப் படிப்பேன். கேட்டவுடன் புத்தகம் கொடுப்பது ஒரு சிலர் தான். எல்லோரும் புத்தகம் சும்மாவே கிடந்தால் கூடக் கேட்டவுடன் கொடுக்க மாட்டாங்க. பத்துத் தரமாவது வரச் சொல்லி ஆயிரம் கேள்விகள் கேட்டு எப்போத் திருப்பிக் கொடுப்பே? கசக்கக் கூடாது, மடிக்கக் கூடாது ஆயிரம் நிபந்தனைகளுடன் கொடுப்பாங்க. இப்படி இருந்தப்போவே நிறையப் புத்தகம் தேடித் தேடிப் படித்திருக்கேன்.

பொன்னியின் செல்வன் கல்கியில் மீண்டும் வரப்போவது தெரிஞ்சதும் மணியத்தின் படங்களுக்காகவே அதை வாங்க வேண்டும்னு நினைச்சு முடிவு செய்து கல்கி பத்திரிகை வாங்கலாம்னு முடிவு செய்தேன். அப்போ தையல் வேலை பார்த்துட்டு இருந்தோமுல்ல! அதனால் அப்பாவுக்குக் கொடுத்தது போகக் கையில் காசு புழங்கும். மேலும் பத்திரிகை மிஞ்சிப் போனால் எட்டணாத்தான் விற்றதுனு நினைக்கிறேன்.  அப்புறமா வாசலில் ஒரு பழைய பேப்பர் காரர் பழக்கம் ஆனார்! அவரிடம் எடைக்குப் பத்திரிகைகள், பழைய பேப்பர்கள் போடும்போது ஒருமுறை கல்கி பைன்டிங் அமரதாரா கிடைச்சது. அதிலிருந்து அவரிடம் இப்படிப் புத்தகங்கள் கிடைச்சால் என்னிடம் கொண்டு வந்து  கொடுக்கணும்னு ஒரு ஒப்பந்தம் போட்டுக் கொண்டேன். இப்படியும் நிறையப் புத்தகங்கள் பழைய கல்கி, விகடன் பைன்டிங்கில் படிச்சிருக்கேன். ஆனால் எதுவும் சொந்தமாக்கிக் கொள்ள முடியலை.

பழைய பேப்பர் கடையில் நாலணாக் கொடுத்தால் வேண்டும் என்கிற புத்தகத்தை எடுத்து வந்து படிக்கலாம். தெற்காவணி மூலவீதியிலிருந்து நியூ சினிமா வழியாகத் தெற்குச் சித்திரை வீதி போனால் அங்கே முழுக்க முழுக்கப் பழைய பேப்பர் கடையாக இருக்கும். காலை பத்தரை மணிக்குப் போய்த் தேவையான புத்தகங்களைக் கொண்டு வந்துடுவேன். நாலணாக் கொடுத்துத் தான். ஆனாலும் அப்போவும் புத்தகக் கண்காட்சி எல்லாம் பேச்சுக் கூடக் கிடையாது.  நியூ செஞ்சுரி புக் ஹவுஸ் எப்போவானும் சோவியத் பொருட்காட்சி போடும்போது அதில் சோவியத் நாடு புத்தகங்களோடு ஒரு சில புத்தகங்கள் உள்ளூர்ப் பதிப்பும் விற்பாங்க. கடைசியில் 1977 ஆம் ஆண்டில் தான் சென்னையில் புத்தகக் கண்காட்சி முதல் முதலில் தொடங்கப்பட்டதாக அறிகிறேன். ஆனால் அப்போ ராஜஸ்தானில் இருந்தோம். சென்னையில் இருந்திருந்தாலும் புத்தகக் கண்காட்சிக்கெல்லாம் நம்ம ரங்க்ஸ் அனுப்பியும் வைக்க மாட்டார்; கூட்டியும் போக மாட்டார். :)

ஏற்கெனவே இருக்கும் புத்தகங்களையே என்ன செய்வது என்று அவருக்குக் கவலை பிச்சுக்கும்! இதிலே மேலே மேலே எங்கே புத்தகங்களை வாங்கிச் சேர்க்கிறது! 77 ஆம் ஆண்டிலிருந்து தொடங்கி வருடா வருடம் பொங்கலுக்கு முன்னாலோ அல்லது பொங்கலை ஒட்டியோ புத்தகக்கண்காட்சி வருடா வருடம் நடைபெற்று வருகிறது.  முதல்லே நடந்தது மதரசா-இ--ஆசம் பள்ளினு சொல்றாங்க. இங்கே நடந்த கண்காட்சிகள் எல்லாம் நல்ல வெற்றி என்றும் சொல்கிறார்கள். அதன் பின்னர் ஒய்.எம்.சி.ஏ. மைதானம், ட்ரைவ்- இன் ஹோட்டல்(பழைய இடம், இப்போ அங்கே வேறே ஏதோ வந்திருக்கு) அப்படினு மாறிப் பின்னர் ஒவ்வொரு இடமாக அரங்கங்களைப் பொறுத்தும் அவற்றுக்கான இடங்களைப் பொறுத்தும் மாறி மாறி நடைபெற்று வந்திருக்கின்றது. ஒரு முறை 2010 ஆம் ஆண்டுனு நினைக்கிறேன். புத்தகக் கண்காட்சிக்கு என் அண்ணாவோடு போகலாம்னு நினைச்சப்போக் கூட்டம் தாங்கலைனும் மூச்சு விடச் சிரமப் படும்னும் தகவல் வந்தது. அண்ணா பயந்து கொண்டு கூட்டிச் செல்லவில்லை. அவரும் போய்விட்டு நுழைவதற்கே சிரமப் பட்டதாகச் சொன்னார். அந்த வருஷம் பச்சையப்பாவில் நடந்ததுனு நினைக்கிறேன்.

இப்போதெல்லாம் புத்தகங்கள் வாங்குவதே இல்லை. நண்பர்களிடமிருந்து பரிசாக வருபவை தான்! நான் வாங்கியதுனு சொல்லப் போனால் சென்னையில் ஆன்மிகக் கண்காட்சி நடந்தப்போ தெய்வத்தின் குரல் புத்தகங்களும், விவேகானந்தர் பற்றிய அறிவுக்கனலே, அருட்புனலே புத்தகமும் வாங்கினேன். வள்ளலார் குறித்த ஒரு புத்தகம் வாங்கினேன்.  அதன் பின்னர் 2011 ஆம் ஆண்டில் யு.எஸ். போகும்போது ஶ்ரீவேணுகோபாலனின் திருவரங்கன் உலா வாங்கினேன். எனக்குனு நான் வாங்கிக் கொண்ட புத்தகங்கள் மொத்தம் பத்து இருந்தால் அதிகம். மேலும் இப்போது வைத்திருக்கும் புத்தகங்களையே படிச்சுட்டு ரசிக்கவோ அவற்றைப் பாதுகாக்கவோ யாருமே இல்லை. எங்க குழந்தைங்களுக்குத் தமிழ் எழுதப் படிக்க வராது. மற்றபடி புத்தகங்கள் நிறையப் படிப்பார்கள். வாங்குவார்கள். எல்லாம் ஆங்கிலம், ஹிந்தி, சம்ஸ்கிருதம்!  இந்தப் புத்தகங்களே எனக்கு அப்புறம் என்னவாகப் போகிறதோ என்று கவலை!

இது போதாது என்று சித்தப்பா வேறே நிறையப் புத்தகங்கள் கொடுத்திருந்தார். சென்னையிலிருந்து ஶ்ரீரங்கம் வரச்சே என் தம்பி  கேட்டார்னு எல்லாத்தையும் என் தம்பிக்குக் கொடுத்துட்டேன்.  அவர் என்ன செய்தார்னு தெரியலை! ஆகப் புத்தகங்கள் வாங்குவது மட்டுமின்றிப் படித்து ரசித்து அவற்றை நம் எண்ணவோட்டத்திற்கு ஏற்ப விமரிசித்துப் பாதுகாத்து அடுத்த தலைமுறையிடம் ஒப்படைக்க வேண்டும். அதற்கேற்ற ரசிகர்கள் கிடைக்கவேண்டும். இது எல்லாம் முடியாது என்பதால் நோ புத்தகக் கண்காட்சி. நோ புத்தகம் வாங்குதல்! யாரேனும் கொடுத்தால் படிப்பது தான்! இல்லைனா இல்லை.  பொதுவா எல்லோரும் வீடு என்ன ஆகுமோ, பாத்திரம், பண்டங்கள், நகை நட்டு என்ன ஆகுமோனு கவலைப்படுவாங்க. என்னைப் பொறுத்தவரை என் புத்தகங்கள் என்ன ஆகுமோ!