நம் உரிமை! நம் கடமை! அபாரம் போங்க!

அமெரிக்காவில் சாலைகள் நன்கு பராமரிக்கப்படுகின்றன. பொதுவாக வெளிநாடுகளிலேயே சாலைப் பராமரிப்பு நன்றாகவே இருக்கின்றன. நம் நாட்டில் சாலைகளின் தரங்கள் சொல்லிக்கிறாப்போல் இல்லை தான்! சாலையைத் தரமாக மேம்படுத்த நிறையச் செலவு செய்யவேண்டி இருக்கிறது. முக்கியமாய் நம் நாட்டில் சாலைகளை மேம்படுத்துகிறேன் பேர்வழினு அதை வெட்டிக் கொத்திப் பின்னர் கனமாக ஜல்லியைக் கொட்டிச் சாலை போடாமல் ஏற்கெனவே போட்ட சாலை மேலேயே போட்டுக் கொண்டு போகின்றனர். இதனால் அந்தக் காலத்து வீடுகள், கோயில்கள் பள்ளத்தில் போய் விடுகின்றன. சாலையின் தரமும் வெகு விரைவில் பல்லை இளிக்கிறது.

அப்படியே நன்றாகச் சாலையைப் போட்டாலும் பராமரிப்புத் தேவை! அதற்காகச் சுங்கச் சாவடிகளை  ஆங்காங்கே அமைத்து வரி வசூலிக்கின்றனர். அதைக் கொடுக்கவும் நாம் மூக்கால் அழுகிறோம். தரமான சாலைகள் வேண்டும். அவை நன்றாகப் பராமரிக்கவும் படவேண்டும். ஆனால் வரி கட்ட மாட்டோம். நாம் கையை விட்டு எதுவும் செலவு செய்ய மாட்டோம். எல்லாம் அரசே செலவழிக்கணும். அரசு செலவுக்குப் பணத்துக்கு எங்கே போகும் என்றெல்லாம் சிந்திப்போமா, மாட்டவே மாட்டோம். அது எதுக்கு? சுங்கச்சாவடிக் கட்டணத்தை அரசு ரத்து செய்தே ஆகவேண்டும், ஆனால் அதே சமயம் சாலைகள் வெளிநாட்டுத் தரத்துக்குப் போடவேண்டும்.

அதே அமெரிக்காவிலோ மற்ற வெளிநாடுகளிலோ இம்மாதிரி சாலைகள் போடும் பணத்துக்கு எவ்வளவு வரி வசூலிக்கிறாங்க என்பதை அங்கே வசிக்கிறவங்க கிட்டே கேட்டால் தான் தெரியும். ஹூஸ்டனில் எங்க பையர் இருக்கும் பகுதியைச் சேர்ந்த நகராட்சி பராமரிப்புக்கு என வரி வருஷா வருஷம் கிட்டத்தட்ட ஆறாயிரம் டாலர்களுக்குக் குறையாமல் ஒவ்வொரு வீட்டுக்காரரிடமிருந்தும் வாங்குகிறது! நாமாக இருந்தால் முகம் சுளிக்காமல் கொடுப்போமா? இதைக் கட்டவில்லை எனில் அபராதம் போடுவதோடு தண்ணீர், மின்சாரம் போன்றவை நிறுத்தப்படும். ஒத்துப்போமா?

ஒரு பிறந்தநாள் கொண்டாட்டத்துக்குப் பரிசுப் பொருட்கள், பிட்சா ஆர்டர், பார்ட்டி, பாட்டு, நடனம் என்று கொண்டாடுவோம்! ஆனால் அதுக்காக சேவை வரி போட்டால் எதிர்ப்போம். பிறந்த நாள் கொண்டாட்டத்தில் செலவழிக்கும் மொத்தப்பணத்தில்  ஒரு சதவீதம் சேவை வரி என்றாலும் கொடுக்க மாட்டோம்!  பதினைந்தாயிரம் போட்டு அன்ட்ராயிட் ஃபோன் வாங்கி அதிலும் சில, பல ஆயிரங்கள் செலவு செய்து வேண்டிய ஆப்ஸ் போட்டு வைத்துக்கொள்வோம். பல திரைப் படங்களைத் தரவிறக்கி வெளியே செல்கையில் பார்த்துக் கொண்டே போவோம். அதுக்கெல்லாம் எவ்வளவு பணம் ஆனாலும் கவலையே பட மாட்டோம். ஆனால் பெட்ரோலோ, டீசலோ ஐம்பது பைசா ஏறினால் கூட அலறுவோம். விலை ஏற்றத்தைத் திரும்பப் பெற வேண்டும் என்று வலியுறுத்துவோம். அரசு கொடுமைப்படுத்துகிறது என்போம். அரசுக்குப் பணம் எங்கிருந்து வரும்? யோசிப்போமா? மாட்டவே மாட்டோம்!

ரயில் பயணம் சுகமாக இருக்கவேண்டும் நமக்கு. கொடுக்கப்படும் உணவுப் பொருட்களும் தரமாக இருக்க வேண்டும். கழிவறை சுத்தமாகப் பராமரிக்கப்பட வேண்டும். ஆனால் அதற்காக நாம் எந்த அளவுக்கு ஒத்துழைப்போம் என்றால் நிச்சயமாய் நம்மிடமிருந்து எந்த ஒத்துழைப்பையும் எதிர்பார்க்கக் கூடாது! ரயிலில் வாங்கிச் சாப்பிடும் உணவுப் பொருட்களின் குப்பையை நம் காலடியிலேயே போடுவோம். யாரும் அங்கே கால் வைத்து நடக்கக் கூட முடியாத வண்ணம் செய்வோம். கழிவறையைப் பயன்படுத்தினால் சுத்தமாக வைத்துவிட்டு வர மாட்டோம். கை கழுவும் இடத்தில் கீழே குப்பையைப் போட்டு வைப்போம். நாம் காஃபி, தேநீர் வாங்கிக் குடித்த கோப்பைகளை அப்படியே கீழே போட்டிருப்போம். வாழைப்பழங்களைத் தின்றுவிட்டுத் தோலைக் காலடியில் போட்டிருப்போம். நாமே வழுக்கி விழுந்தாலும் சரி! அதைத் தனியாக எடுத்துப் போட மாட்டோம்.

நாம் கொஞ்சம் கூட ஒத்துழைக்க மாட்டோம். ஆனால் ரயிலைச் சுத்தமாகப் பராமரிப்பதும் ரயில் நிலையத்தைச் சுத்தமாகப் பராமரிப்பதும் ரயில்வே துறையின் பொறுப்பு. சுத்தமாக இல்லை எனில் குற்றம் சொல்வோம். ஜப்பானைப் பாருங்கள்! அமெரிக்காவைப் பாருங்கள்! லண்டனைப் பாருங்கள்! என்றெல்லாம் கூப்பிட்டுக் காட்டுவோமே ஒழிய அது சுத்தமாவதற்கு நம் தரப்பிலிருந்து ஒரு சின்னப் பேப்பர் துண்டை அகற்றிக் கூட ஒத்துழைக்க மாட்டோம். இது பொதுச் சொத்து என்பதால் எவ்வளவு வேண்டுமானாலும் நாம் நாசம் பண்ணலாம்! அது நம் உரிமை! ஆனால் குப்பைகளை அகற்றுவது நம் கடமையே அல்ல!

விவசாயிகளின் கடனா அப்படியே தள்ளுபடி செய்ய வேண்டும். ஆனால் கொள்முதல் விலையை மட்டும் அரசு கூட்டிக் கொடுக்க வேண்டும். பயிர்க்கடனைக் கட்டவே மாட்டோம். மின்சாரம் மட்டும் இலவசமாகக் கொடுக்க வேண்டும். அது எப்படி எங்கிருந்து வரும் என்ற சிந்தனை எங்களுக்குக் கிடையாது! கொடுக்க வேண்டியது அரசின் கடமை! விவசாயிகள் வயிற்றில் அடிக்கக் கூடாது! எப்படியோ வெளிமாநிலங்களில் கடன் வாங்கியாவது மின்சாரம் கொடுத்துவிட வேண்டும். ஆனால் அந்தக் கட்டணத்தைக் கட்டும் பொறுப்பு எங்களுடையதல்ல!

கல்விக்கடனா! தள்ளுபடி செய்யுங்கள்! நாங்கள் இங்கே கடன் வாங்கிப் படிச்சுட்டு வெளிநாட்டுக்குப் போவோம். இந்தியாவுக்காக ஏதும் செய்ய மாட்டோம். அது எங்கள் உரிமை! கல்வியைக் கொடுக்க வேண்டியது தான் உங்கள் கடமையே தவிர எங்களிடமிருந்து பதிலுக்குத் திறமையையும் ஆற்றலையும் எதிர்பார்ப்பது உங்கள் உரிமை அல்ல. அதுக்காக நீங்கள் ஆசைப்படக் கூடாது.

ஆனால் நாங்கள் வெளிநாடுகளுக்குப் போய் இந்தியாவா! சுத்த மோசம்! ஒரே அழுக்கு, குப்பை! எதுக்கெடுத்தாலும் இலவசம்! மக்களை ரொம்பக் கெடுக்கிறாங்கனு சொல்வோம்! அங்கே யார் திரும்பிப் போய் இருப்பாங்க என்றும் சொல்வோம். அது எங்கள் உரிமை!

இது  சும்ம்ம்ம்ம்மா கொஞ்சம் போல் உதாரணம் தான்!