நீங்க தங்கிலீஷ் பேசறீங்களா?

 Killergee  தன்னோட இந்தப் பதிவில் தமிழ்நாட்டில் ஆங்கில மோகம் தலைவிரித்தாடுவதைக் குறிப்பிட்டிருக்கிறார். இப்போல்லாம் 3 வயதில் இருந்தே குழந்தைகள் ஆங்கில மொழிக்குப் பழக்கம் ஆயிடறாங்க. அவங்களுக்கெல்லாம் தமிழில் சொன்னாலும் புரியறதில்லை என்பதே உண்மை! முன்னெல்லாம் வெளியே செல்கையில் அல்லது பள்ளிக்குச் செல்கையில் போயிட்டு வரேன்னு சொல்லிட்டு இருந்தோம். இப்போல்லாம் பை தான்! யாரும் போயிட்டு வரேன்னு சொல்றதில்லை! சொன்னால் கௌரவக் குறைச்சல்.  காலை ஆஹாரம் யாரும் சாப்பிடறதில்லை. ப்ரெக்ஃபாஸ்ட் தான் சாப்பிடறாங்க! மதியம் சாப்பாடு கிடையாது! லஞ்ச் தான்! இரவுக்கு டின்னர் தான்.

முன்னெல்லாம் நான் சின்ன வயசா இருந்தப்போவும் டின்னர் என்னும் வழக்குச் சொல் உண்டு. ஆனால் அது குறிப்பிட்ட சில இரவு விருந்துகளையே குறிப்பிடும். பிறந்த நாள் கொண்டாட்டங்கள், அலுவலகத்தில் பதவி உயர்வுக்கான கொண்டாட்டங்கள் போன்றவற்றுக்கு நெருங்கிய உறவினர் மற்றும் நண்பர்களை அழைத்துச் சாப்பாடு போடுவதை டின்னர் என்று சொல்வார்கள். ஆங்கில "டின்னர்" வார்த்தையின் "இரவு உணவு" என்னும் பொருளில் அப்போதெல்லாம் சொன்னதாய்த் தெரியவில்லை. எந்த நேரம் விருந்து கொடுத்தாலும் அதை  டின்னர் கொடுக்கிறாங்க என்று சொல்வார்கள். ஆங்கிலம் தெரியாத பலராலும் இந்தச் சொல் டின்னர் எப்போது கொடுப்பாங்க என்ற உண்மையான பொருளில் இருந்து மாறுபட்டு மதியம் கொடுக்கும் விருந்தையே கூட டின்னர் என்று சொல்லும் வழக்கம் ஏற்படுத்தப் பட்டது. என் மாமியார், என் கணவரோட அத்தை எல்லாம் மதியம் யார் வீட்டுக்கேனும் விருந்துக்குப் போனால் அவங்க வீட்டுக்கு டின்னருக்குப், (இங்கே "டி" "T" உச்சரிப்பில் வரும். ) போனோம் என்று பெருமையாகச் சொல்வார்கள்.

அதே போல இந்த குட் நைட் என்பதும். பொதுவாக இது வீட்டில் இருப்பவர்கள் இரவு படுக்கச் செல்கையில் ஒருவருக்கொருவர் சொல்லிக் கொள்வது என்றாலும் வீட்டுக்கு விருந்தினர் யாரேனும் மாலையில் வந்திருந்து சிறிது நேரம் பேசி விட்டு விடைபெற்றுச் செல்கையில் இரவு பார்க்க முடியாது என்பதால்  "குட் நைட்!" என்று சொல்வது வழக்கம். இந்த குட்நைட் சொல்வதையும் ஆங்கிலம் சரளமாகத்  தெரியாதவங்க ராத்திரி தான் சொல்லணும்னு நினைச்சுட்டு, அவங்க வீட்டுக்குள் வரும்போதே "குட் நைட்"னு சொல்வது வழக்கம். இப்போதெல்லாம் இதைப் பள்ளியில் முறையாகக் கற்றுக் கொடுக்கிறார்கள் என்று நினைக்கிறேன்.  எனக்கெல்லாம் ஆங்கில மொழிப் படிப்பு ஆறாம் வகுப்பில் தான் ஆரம்பித்தது. நான் படிச்சப்போ ஃபார்ம் இருந்ததால் முதல் ஃபார்ம் எனப்படும் ஃப்ர்ஸ்ட் ஃபார்ம்! அப்போத் தான் லிட்டில் சில்ரன் கம் டு மீ! ஐ வில் டீச் யூ ஏபிசி! என்று குழந்தைப்பாடல்களே அப்போத் தான் ஆரம்பம்.

ஜாக் அன்ட் ஜில், ஹம்ப்டி டம்ப்டி, ட்விங்கிள், ட்விங்கிள் லிட்டில் ஸ்டார், மேரி ஹாட் அ லிட்டில் லாம்ப் எல்லாமும் அப்போத் தான் கற்றுக் கொண்டோம். ஆறாம் வகுப்பில் இப்படி இருந்ததே தவிர ஏழாம் வகுப்பில் பாடங்கள் கொஞ்சம் கடுமை தான்! அந்த வருடமே சிறப்புப் பாடப் புத்தகமும் உண்டு! அப்புறமும் ஆங்கில மொழிப் படிப்புக் கடுமையாக இருந்தாலும் ஆங்கில வகுப்பைத் தவிர மற்ற வகுப்புகளில் தமிழில் தான் பேசுவோம். என்ன தான் ஆங்கில வகுப்பில் ஆங்கிலத்தில் பேச முயன்றாலும் தாய்த் தமிழ் தான் முன்னணியில் நிற்கும். அதோடு ஒரு சில ஆங்கிலச் சொற்களைச் சரியாக உச்சரித்ததும் இல்லை. ரென் அன்ட் மார்டின் ஆங்கில இலக்கணப் புத்தகத்தைப் பல வருடங்கள் (அதாவது கிட்டத்தட்டப் பத்தாம் வகுப்பு வரை) லண்டன் மார்டின் என்றே சொல்லிக் கொண்டிருந்திருக்கிறேன். :)  இப்படிப் பல உதாரணங்களைச் சொல்லலாம்.

இப்போவும் ஆங்கில அறிவு குறைச்சல் தான். அப்பு என்னோடு பேசும்போது நிறுத்தி நிறுத்தி ஒவ்வொருவார்த்தையாகப் புரியும்படி பேசும்.  ஆனாலும் நாங்கள் பேசிக் கொள்வது எங்களுக்குப் புரிகிறது! ஆகவே இது போதுமே என்னும் எண்ணம் எப்போவோ வந்தாச்சு! எங்காவது போனாலும் தமிழ் பேசும் இடங்களிலும், தமிழ் எழுதும் இடங்களிலும் தமிழ் தான் வழக்கு மொழி! வட மாநிலங்கள் சென்றால் மட்டும் ஹிந்தி! மற்றபடி ஆங்கிலப் பிரயோகத்தைக் கொஞ்சம் கொஞ்சமாகக் குறைத்தே வருகிறேன்.

தமிழ்நாட்டுப் பத்திரிகைகளில் எல்லாம் சர்வ சகஜமாக தங்கிலீஷ் வார்த்தைப் பிரயோகங்கள் தான் காண முடிகின்றது. முன்னெல்லாம் பத்திரிகைகள் தமிழை வளர்த்ததாகச் சொல்வார்கள். இப்போதுள்ள பத்திரிகைகள் தங்கிலீஷை வளர்த்து வருகிறது. தொலைக்காட்சி சானல்களிலும் தங்கிலீஷ் மயம் தான்! திரைப்படப் பெயர்களே ஆங்கிலப் பெயர்களோடு வந்து கொண்டிருந்தன. தமிழில் பெயர் வைத்தால் அதற்குச் சலுகை உண்டு என்று அறிவித்ததும் அவங்க இஷ்டத்துக்குப் பெயர் வைக்கிறாங்க! அர்த்தமே இருக்கிறதில்லை! சினிமா பாடல்களில் தங்கிலீஷ் தான்! வர்ணங்களைக் குறிப்பிடுகையில் சிவப்பு, பச்சை, மஞ்சள் என்று சொல்வதில்லை. ரெட், க்ரீன், யெல்லோ தான்.

இந்த அழகில் சம்ஸ்கிருதம் கற்றுக்கொண்டாலோ ஹிந்தி கற்றுக் கொண்டாலோ தமிழ் அழிந்து விடும் என்கிறார்கள். முன்னெல்லாம் பள்ளி இறுதி வகுப்புப்பொதுத் தேர்வுக்கு ஹிந்தி மொழிப்பாடத்தில் குறைந்த பட்ச மதிப்பெண்கள் பெற்றிருக்க வேண்டும் என்று இருந்தது. அப்போதெல்லாம் யாரும் இப்படித் தங்கிலீஷிலோ, ஹிந்தியிலோ, ஆங்கிலத்திலோ பேசிக் கொண்டிருக்கவில்லை! தமிழில் தான் பேசினார்கள். மற்ற மொழிகளை வர விடாமல் செய்ததில் தமிழ் வளர்ந்ததாகவும் தெரியவில்லை! தேய்ந்ததாகவும் தெரியவில்லை!  பல்வேறு மொழிகளைச் சேர்ந்த அரசர்கள் தமிழ் மண்ணை ஆண்டிருக்கின்றனர். கன்னடம் பேசும் அரசர்கள், துளு பேசும் அரசர்கள், தெலுங்கு நாயக்கர்கள், மராட்டி பேஷ்வாக்கள், ஃப்ரெஞ்சுக்காரர்கள், ஆங்கிலேயர்கள், முகலாய அரசர்கள் என்று பலரும் ஆண்டு வந்த இந்தத் தமிழ் நாட்டில் தமிழ் இன்னமும் வழக்கில் தான் இருந்து வருகிறது. இத்தனை மொழி பேசுபவர்கள் ஆண்டு வந்தும் தமிழ் அழியவில்லை. மாறாக மாற்று மொழி பேசுபவர்களில் பலரும் தமிழுக்குத் தொண்டு செய்திருக்கின்றனர். செய்தும் வருகின்றனர். ஆகவே தமிழர்களான நாம் தமிழில் பேசுவோம்; தமிழில் பேசுவதை ஆதரிப்போம்.