அம்பியின் விஜயம்!

நேற்று மதியம் சுமார் மூன்றிலிருந்து நான்குக்குள் இருக்கும். ஒரு தொலைபேசி அழைப்பு. அடுப்பில் பாலை வைச்சுட்டுக் காவல் காத்துக் கொண்டிருந்தேன். ரங்க்ஸ் எடுக்கிறதாத் தெரியலை. சரினு வந்து எடுத்தால் அந்தப் பக்கம் ரங்க்ஸும் எடுத்திருக்கார். கூப்பிட்டவர் என்னிடம் பிரபலமான பப்ளிகேஷன்ஸ் பெயரைச் சொல்லி அங்கிருந்து கூப்பிடுவதாகச் சொல்லவும். நாம தான் சந்தேகப் பிராணிகளாச்சே! சந்தேகம் ஜனித்து விட்டது. ரங்க்ஸுக்கும் ஏதோ விஷயம்னு புரிஞ்சது. நீ ஃபோனை வை, நான் பேசறேன்னு சொன்னார். எதிர்முனையில் பேசறவர் மேலும் மேலும் பேசினார். என்னோட எழுத்துக்களைப் புத்தகமாய்ப் போட ஒரு லக்ஷம் தரதாகச் சொல்ல ரங்க்ஸ் விடவில்லை. நீங்க பணமே தர வேண்டாம். அந்தப் பணத்தை வைச்சுக் கண்ணன் கதைகளைப் புத்தகமாப் போட்டு வியாபாரம் பண்ணுங்கனு ஒரே போடாப் போட்டுட்டார்.

நானும் கவனமாப் பேசுங்கனு சொல்லிட்டுப் பாலைப் பார்க்கப் போயிட்டேன். எதிர்முனையில் இருந்தவருக்கு என்ன சொல்றதுனு புரியாமல் மறுபடி என்னோடு பேசணும்னு சொல்ல நான் உடனே பாலை இறக்கி வைச்சுட்டு ரங்க்ஸ் கிட்டேருந்து தொலைபேசியை வாங்கி எதிர்முனையில் இருந்தவரை நீங்க யாரு? எங்கிருந்து பேசறீங்க? என்னோட வீட்டு எண் எப்படிக் கிடைச்சதுனு கேட்டேன். அப்போத் தான் முகநூலில் மோகன் ஜி வேறே செய்தி அனுப்பி இருந்தார். ஒருவேளை அவரா இருக்குமோ! ஆனால் அவர் இப்படி எல்லாம் பேச மாட்டார். அவர் குரல் மாதிரியும் இல்லை. ஆனாலும் தெரிந்த குரல் தான்! எங்கேயோ எப்போதோ கேட்ட குரல்! மேலும் மோகன் ஜிக்கு என்னோட அலைபேசி எண் தான் தெரியும்.

ஆனாலும் வந்தவர் விடாமல் பேசிக் கொண்டே போக மூளை கொஞ்சம் கொஞ்சமாக வேலை செய்ய ஆரம்பித்தது. அதற்குள்ளாக எதிர்முனையில் இருந்தவருக்கே போர் அடிச்சதோ என்னமோ, "நான் தான் அம்பி!" என்றாரே பார்க்கலாம். என்ன அம்பியா? குரல் பார்த்தால் அம்பி மாதிரி இல்லையே என்றேன். அப்புறமாச் சத்தியம் செய்யாத குறையாய் நான் அம்பிதான் என்று பல நிரூபணங்கள் செய்துட்டு நாளைக்குக் குடும்ப சமேதரா உங்க வீட்டுக்கு வரேன். விலாசம் கொடுங்கனு கேட்டு வாங்கிக் கொண்டார்.  காலை ஆகாரம் வேண்டாம், சாப்பாடு வேண்டாம்னு எக்கச்சக்க பிகு! அட, அம்பியே நீங்க மாப்பிள்ளை ஆகிப் பத்து வருஷம் ஆகப் போகுது. இப்போப் போய் மாப்பிள்ளை பிகு பண்ணினால் மாமனாரே வரவேற்க மாட்டாரேனு மனசிலே நினைச்சுண்டு சரினு சொன்னேன்.

நேத்தேக் கடைக்குப் போய் நல்ல பச்சரிசியாக வாங்கிக் கொண்டோம். இன்று காலை வைகையில் சுமார் பத்து மணி அளவில் வருவதாக அம்பி சொல்லி இருந்தபடியால் எங்களோட காலை ஆகாரத்தை முடித்துக் கொண்டு அம்பியோட விருப்ப உணவான கேசரியைச் செய்து முடித்தேன். இட்லி எல்லாம் வேண்டாம் என்கிறாங்க. அப்படியே வேணும்னாலும் மாவு இருப்பதால் வந்ததும் செய்து கொடுக்கலாம் என்னும் எண்ணம். ஆகவே கேசரியைச் செய்துட்டு உட்கார்ந்ததுமே சிறிது நேரத்தில் குடும்ப சமேதராக அம்பி ஆஜர். அம்பியோட இத்தனை வருஷப் பழக்கத்தில் அவங்களோட கல்லிடைக்குறிச்சி வீட்டுக்கு மட்டும் நான் ஒரே ஒரு முறை ரங்க்ஸோடு போயிருக்கேன். பெண்களூரில் இருந்தப்போப் போனதில்லை. அம்பியும் பெண்களூரு-சென்னை என்று ஷட்டில் அடிச்சாலும் என்னை வந்து பார்த்தது இல்லை. அந்த சுபயோக சுப முஹூர்த்தம் இன்று காலை வாய்ச்சது.

வழக்கம் போல் கீழே உள்ள உணவு விடுதியிலிருந்து சூடான வடை வாங்கப் போன ரங்க்ஸுக்கு ஆறிப் போன வடையையே கொடுத்து அனுப்பிட்டாங்க. பரவாயில்லைனு கேசரியோடு வடையை வைச்சுக் கொடுத்தேன். சாப்பிட்டுக் கொண்டு கூடவே பத்து வருஷக் கதைகளைப் பேசிக் கொண்டு இருந்தோம். அப்புறமா அவங்க நம்ம ரங்குவைப் பார்க்கணும்னு சொன்னதாலே கோயிலுக்குச் சீக்கிரமாப் போங்கனு சொல்லி அனுப்பி வைச்சோம். போகும் முன்னர் மதியம் சாப்பாடு குறித்துக் கேட்டுக் கொண்டேன். பல்வேறு அலைச்சல்களினால் வயிறு கொஞ்சம் பிரச்னை என்றார்கள். ஆகவே நாரத்தங்காய் சாதம் செய்து மிளகு ரசம் வைக்கிறேன் என்று சொல்லி விட்டேன். வெள்ளைப் பூஷணிக்காய் இருந்தது. கூட்டுச் செய்தேன். இன்னிக்கு மாதாந்திர மின் வெட்டு என்பதால் மின்சாரம் இல்லை. கூட்டு என்பதை முன் கூட்டியே முடிவு செய்யாததால் அரைச்சு வைச்சுக்கலை! எப்படியோ சமாளித்தேன்.  சாப்பாடு தயார் ஆனது.

ஒரு மணி போலக் கோயிலில் இருந்து வந்தாங்க. வந்ததும் சாப்பாடு போட்டேன். நாரத்தங்காய் சாதம் சாப்பிட்டதே இல்லைனு ரசிச்சுச் சாப்பிட்டாங்க. நாரத்தங்காய்ப் பச்சடியும் செய்திருக்கேன்னு அதையும் போட்டேன். ரொம்பவே பிடிச்சது. வயிற்றுக்கும் நல்லது. பின்னர் சாப்பிட்டுவிட்டுச் சிறிது நேரம் பேசிக் கொன்டிருந்து விட்டுத் தஞ்சை செல்வதாகச் சொல்லிவிட்டுக் கிளம்பிச் சென்றனர். இப்போத் தஞ்சையில் இருப்பாங்க. அம்பி அமெரிக்காவின் சீதோஷ்ணத்தில் கறுத்துப் போயிருக்கிறார் என்பது என் எண்ணம். முன்னிருந்த கலகலப்பும் குறைந்திருக்கிறது. குடும்பப் பொறுப்பு மட்டுமில்லாமல் பல்வேறு அனுபவங்களும் காரணமாக இருக்கலாம். இன்னும் பேச முடியவில்லை என்ற குறை இருக்கத் தான் செய்தது. ஆனால் அவங்க நாளை சென்னை திரும்ப வேண்டும். ஆகவே மனமில்லாமல் தான் விடை கொடுத்து அனுப்பினேன்.  என்னென்னவோ பேசணும், கத்திரிக்காய் சமைத்துக் கிண்டல் செய்யணும்னு நினைச்சதெல்லாம் செய்ய முடியலை! :) அம்பியும் மீண்டும் முன்னைப் போல் வலைஉலகில் பங்கெடுப்பார்னு தோணலை! :(

அம்பிக்காகச் செய்த கேசரிப் படம் கீழே!