என்னவோ சொல்ல நினைச்சு! என்னவோ சொல்லி இருக்கேன்!

பதஞ்சலி பொருட்கள் வந்தப்போ விலை மலிவா மட்டுமில்லாமல் தரமாகவும் இருந்தது. அதிலும் சில்வர் என்னும் பாசுமதி அரிசி 65 ரூபாயில் இருந்து 70ரூக்குள் தான் இருந்தது. பிஸ்கட்டுகளும் குறைந்த விலையில் கிடைத்தன. நூடுல்ஸும் ஆட்டா நூடுல்ஸ் வித்தாங்க. கொஞ்சம் சந்தையில் நிலை கொண்டதும் பதஞ்சலி குழுமமும்  மெல்ல மெல்ல மாற ஆரம்பிச்சாச்சுனு நினைக்கிறேன். அந்த "சில்வர்" பாசுமதி அரிசியை முதலில் நிறுத்தினாங்க.  இதோ வரும், அதோ வரும்னு சொன்னாங்களேனு இரண்டு, மூணு  மாதங்கள் பொறுத்துப் பார்த்துட்டுப் பின்னர் நாங்க வழக்கமான கர்நாடகா பொன்னியே வாங்க ஆரம்பிச்சுட்டோம். இப்போப் பதஞ்சலி பாசுமதி அரிசி கிலோ 150ரூக்குக் குறைந்து இல்லை. பாசுமதி பழக்கமாயிட்டா என்ன விலை ஆனாலும் வாங்குவாங்கனு நினைப்போ? தெரியலை! சில்வர் பாஸ்மதி அரிசி இப்போது சந்தையிலேயே இல்லை!  மற்றப் பொருட்களில் பற்பசை கொஞ்சம் பரவாயில்லை ரகம் என்றாலும் அதிகம் காற்றால் நிரப்பி இருக்காங்க.  கோதுமை மாவு சிலருக்குப் பிடிக்கலை! கேஷ்கந்தி ஷாம்பூ கொஞ்சம் பரவாயில்லை. அதே போல் சோப்பு வகைகளும்! வாங்கலாம்.

அதே போல் பதஞ்சலி கேஷ் கந்தி எண்ணெயையும் பத்தி எதிர்பார்ப்போடு வாங்கினேன். அதுக்குக் கொடுத்த விளம்பரங்களைப் பார்த்துட்டு நான் வருஷக் கணக்கா தடவிக் கொண்டிருந்த நீலி பிருங்காதித் தைலத்தை நிறுத்திட்டுப் பதஞ்சலி கேஷ் கந்தி வாங்கித் தடவிக்க ஆரம்பிச்சேன். அதையே அம்பேரிக்கா போறச்சேயும் எடுத்துட்டுப் போனேன். ரொம்ப நீளம் இல்லைனாலும் கைக்குள் அடங்காமல் அடர்த்தியான தலைமுடி இருக்கும் எனக்கு! அதைப் பார்த்துட்டுப் புகை விடாதவங்க இல்லை! ஹிஹிஹி! ஆனால் பாருங்க! இந்தக் கேஷ் கந்தி தடவஆரம்பிச்சதும்! :(  கடவுளே! வீடு பூராவும் என்னோட தலை முடி தான்! ஆங்காங்கே நீள நீளமாக! க்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்!  நீளமாயும் அடர்த்தியாயும் இருந்த என்னோட தலையிலே இருந்து உதிர்ந்த மயிர்க்கற்றைகளை வைச்சு இரண்டு சவுரி பண்ணலாம். முன்னந்தலை, உச்சி எல்லாம் கிட்டத்தட்ட அரை வழுக்கை ஆக ஆரம்பித்து விட்டது. என்னை விட ரங்க்ஸ் தான் அதிகம் கவலைப்பட்டார், வருந்தினார். எப்படி இருந்த தலைமுடி! எல்லாம் கொட்டிப் போய் இப்படி ஆயிடுச்சேனு வருத்தம். முன்ன்ன்ன்ன்ன்ன்ன்ன்ன்ன்ன்ன்ன்னே டைஃபாய்ட் வந்தப்போவும் இப்படித் தான் முடி கொட்டினது. அப்போத் தான் நீலி பிருங்காதித் தைலம் தடவ ஆரம்பிச்சேன்.  இப்போ அம்பேரிக்காவில் போய் மாட்டிக் கொண்டேனே! ஒண்ணும் செய்ய முடியாத்! ஆனால் பதஞ்சலி பொருட்கள் அங்கேயும் கிடைக்குது! அங்கே தே.எ. கிடைச்சது தான்.ஆனால் அங்குள்ள தே.எ. மேல் சந்தேகம். ரசாயனக் கலப்பு இருக்குமோனு! அங்கிருந்து வந்ததும் முதல்லே கேஷ்கந்தியைத் தூக்கி எறிஞ்சேன். இதை அம்பேரிக்காவிலேயே செய்திருக்கலாம். 

இந்தியா வந்ததும் மறுபடி நீலி பிருங்காதி வாங்கித் தடவ ஆரம்பிச்சேன். கொட்டுவது குறைஞ்சிருக்குன்னாலும் பழைய அடர்த்தி இல்லை!:)  இப்போ என்னைப் பார்க்கும் உறவினர் எல்லாம் முதலில் கேட்பது உடம்பு தான் இளைச்சிருக்குன்னாத் தலைமுடியும் கொட்டிப் போச்சேனு தான்!
*********************************************************************************

இலக்கியம் என்றால் என்ன? இது தான் நேற்றைய எங்கள் ப்ளாக் பதிவில் பேசப்பட்ட விஷயம்! என்னைப் பொறுத்த வரை இலக்கியம் என்பதற்கு வரையறை ஏதும் இல்லை.  நல்ல கற்பனை வளமும், கலை அழகும் இருந்தால் அது இலக்கியம் எனலாமா? ஆனாலும் சில எழுத்துக்கள் ஜனரஞ்சகமாகவும், எளிமையாகவும், நடைமுறைப் பேச்சுக்களாலும் ஆகி இருக்கும். அத்தகைய படைப்புக்கள் இலக்கியம் இல்லையா?  மனதில் அந்த எழுத்தின் தாக்கம் இருக்கணும், புரட்டிப் போடணும் என்று பானுமதி சொல்கிறார். உண்மையில் சுஜாதாவின் நைலான் கயிறு முதலில் சிறுகதையாகக் குமுதத்தில் வந்தப்போவே புரட்டிப் போட்டு விட்டது! அதுக்கப்புறமாத் தான் அவர் விரிவாக எழுதினார். அந்தக் கையெழுத்துப் பிரதியைப் படிச்சிருக்கேன். ஒரே திக், திக்! என் முகம் போகும் போக்கைப் பார்த்துட்டுச் சித்தப்பா, சித்தி எல்லாம் சிரிப்பாங்க! அந்த அளவுக்கு ஆழ்ந்து படிச்சிருக்கேன்.

அதே போல் சுஜாதாவின் இன்னொரு நாவலும் அல்லது தொடர்கதை! (இது இப்போப் புதுசாக் கிளம்பி இருக்கு போல, நாவல்னா வேறே, தொடர்கதைனா வேறேனு) 24 ரூபாய், தீவு! அது குமுதத்தில் தொடராக வந்த நினைவு. அதைப் படிக்கையில் கதாநாயகனின் சின்னத் தங்கைக்கு ஏற்பட்ட பாலியல் பலாத்காரம், அதனால் அந்தப் பெண்ணுக்கு ஏற்பட்ட ஹிஸ்டரிகலான மனோநிலை. அந்தப் பெண்ணைப் பற்றிக் கதாநாயகன் சொல்லிச் சொல்லி அழுவது! எல்லாம் இப்போவும் மனசில் இருக்கு. இன்னும் சொல்லப் போனால் அப்போ, அந்த வயசில் இதைப் படிக்க மனமும், தெம்பும் இல்லாமல் அந்தக் குறிப்பிட்ட அத்தியாயங்களுக்குப் பின்னர் படிப்பதையே நிறுத்திட்டேன். அப்புறமா இப்போ சமீபத்தில் தான் சுமார் இரண்டு வருஷங்கள் முன்னர் படிச்சேன்.

சுஜாதா எழுதியதில் விருது கொடுக்கணும்னா, "கற்றதும் பெற்றதும்" ஒண்ணு போதுமே! அப்போ விகடன் வாங்கினதும் முதலில் புரட்டிப் படிப்பதே கற்றதும் பெற்றதும் தான். அதை நிறுத்தினாங்களா, நானும் விகடன் வாங்குவதையே நிறுத்திட்டேன்! :( கணையாழியில் ஶ்ரீரங்கம் எஸ்.ஆர். என்னும் பெயரில் எழுதி வந்த கடைசிப் பக்கம்! ஶ்ரீரங்கத்து தேவதைகள்! இப்படி எத்தனையோ சொல்லலாம். "கனவுத் தொழிற்சாலை" என்னும் பெயரில் திரைப்பட உலகைத் தோல் உரித்துக் காட்டி இருப்பார். ஜீனோவை மறக்க முடியுமா?

//ஏராள மார்பு என்று எழுதினால் இலக்கியவாதி ஆகி விட முடியுமா? // சுஜாதா மட்டுமே இப்படி வர்ணிக்கலையே!  இது ஒண்ணை மட்டும் வைத்துக் குறை சொல்லக் கூடாது. அப்படிப் பார்த்தால் எந்த எழுத்தாளர் வர்ணிக்கவில்லை? சாண்டில்யன் வர்ணிக்காததா?


//டாக்கு டாக்கு என்று நடந்தாள். டாக்கு டாக்கு என்றல் சரியான டாக்கு டாக்கு" // அவள் எப்படி நடந்தாள் என்பதைப் புரிய வைக்க இதைவிடச் சிறந்த சொல்லாட்சி வேணுமா? நாம் அன்றாட வாழ்வில் புழங்கும் இந்தச் சொல் எழுத்தில் வந்திருக்கு! அதனால் என்ன?  அவள் நடப்பது அப்படியே கண் முன்னாடி வருமே! இது சரியான பேச்சுத் தமிழ்! இலக்கியம் என்றால் செந்தமிழில் எழுதணும்னு எல்லாம் இல்லை அல்லவா! :)


//பாலகுமாரனின் இரும்புக் குதிரைகள், அப்பம், வடை, தயிர் சாதம், //

இவற்றில் பாலகுமாரன் வர்ணனைகளே செய்யவில்லையா? எத்தனை கதைகள்/நாவல்கள் வேண்டும் அவர் வர்ணனைகளைச் சுட்டிக் காட்ட! :)
இதையும் "உடையார்" நாவல்களையும் வைத்துக் கொண்டு பாலகுமாரனை இலக்கியவாதினு சொல்ல முடியுமா? அப்படிப் பார்த்தால் சரித்திரக்கதைகளின் முன்னோடியான கல்கி அவர்களும் ஓர் இலக்கியவாதி தான்! அகிலன், ஜெகசிற்பியன், கோவி. மணிசேகரன், விக்கிரமன், சாண்டில்யன் போன்றோரும் இலக்கியவாதிகளே!

லா.ச.ரா.வின் "பாற்கடல்"! இதுக்கு ஈடு இணை இல்லை! ஆனால் எத்தனை பேருக்குப் புரிஞ்சிருக்கும்?  தொடர்ந்து லா.ச.ராவைப் படிச்சால் தவிரப் புரிஞ்சுக்கறது கஷ்டம்!  அவரோட கதைகளில் வரும் பெண்கள் அனைவருமே அம்பாள் ஸ்வரூபமாகவே அவர் கண்டிருக்கிறார். அதில் துஷ்ட நிஷ்ட சிஷ்ட பரிபாலனம் செய்யும் பெண்களையும் காணலாம். அமைதியான பெண்களையும் காணலாம். மற்றபடி ஜெயகாந்தன், புதுமைப்பித்தன், தி.ஜ.ரங்கநாதன் போன்றோரின் எழுத்துகள் தனிப்பட்டவை! அசோகமித்திரனின் "பதினெட்டாவது அட்சக் கோடு" கிட்டத்தட்ட ஓர் சுயசரிதை! சித்தப்பா தாம் வாழ்ந்த காலத்து நிகழ்வுகளைப் பதிந்திருக்கிறார். அதை விட அவருடைய மானசரோவர் இன்னும் அருமையாக இருக்கும்.

ஆனால் இலக்கியம் என்பதற்கு நமக்குப் பிடித்தது என்னும் அளவுகோலை வைத்துப் பார்த்தால் நம்மால் விருப்பு, வெறுப்பின்றித் தேர்ந்தெடுக்க முடியாது! ஏனெனில் ஒவ்வொருவருக்கும் ஒவ்வொரு எழுத்தாளர்களின் ஒவ்வொரு கதைகள்/நாவல்கள்/தொடர்கள் பிடிக்கும்.  நீல.பத்மநாபன் எழுதிய தலைமுறைகள் நாவல் படிச்சுட்டுக் கிட்டத்தட்ட ஒரு மாசம் மனசு சரியில்லாமல் ராத்திரி தூக்கம் வராமல் தவிச்சிருக்கேன். இப்போதும் அந்தக் கடைசி அத்தியாயத்தில் சிவந்த பெருமாள் (கதாநாயகியின் கணவன்) தன் மனைவி மறுமணம் செய்து கொள்ளப் போகும் நாகுவைக் கொன்றது பற்றிய காட்சி கண் முன்னே வரும்! போகும்! தன் அக்காவுக்கு மறுவாழ்வு கிடைக்கச் செய்யக் கதாநாயகன் பட்ட கஷ்டங்களெல்லாம் ஒன்றுமில்லாமல் போய்விடும். கதையின் முடிவை நாம் யூகிக்க வேண்டும். கதையின் சம்பவங்கள் கதாநாயகன் பிறப்பை அவன் ஆச்சி(தந்தை வழிப்பாட்டி) சொல்வதாக ஆரம்பித்திருக்கும்னு நினைக்கிறேன். இந்த நாவலை நான் படிச்சு சுமார் நாற்பது வருடங்கள் இருக்கும். ஆனாலும் இன்னமும் மறக்கவில்லை. அதன் தாக்கம் குறையவில்லை. அப்படிப் பார்த்தால் இதுவும் ஓர் இலக்கியமே!

இலக்கியம் என்பது ஒரு வேளை பழமை வாய்ந்த படைப்புக்களாகவும் இருக்கலாம். ஏனெனில் சங்கப் பாடல்களை நாம் சங்க இலக்கியம் என்கிறோமே! ஆகவே இலக்கியம் என்பது தொன்மையைக் குறிக்குமோ என்னும் ஓர் சந்தேகமும் வருகிறது. என்றாலும் இதைப் பலர் கூடித் தீர்மானிக்க முடியாது என்றே எண்ணுகிறேன். தேவநேயப் பாவாணர் சொல்வது இலக்கை எட்டுவதே இலக்கியம் என்று! இலக்கு என்றால் குறி, குறிக்கோள் என்பதால் சிறந்த அறவாழ்க்கையை இலக்காகக் கொண்டு வாழ்பவர் அந்த அறத்தை எடுத்துக் காட்டுவதே இலக்கியம் என்று சொல்கிறார். தலை சுத்துதா? ஹிஹிஹி! ஒவ்வொருவரின் மொழியோடு தொடர்புடையதாக மட்டுமில்லாமல் மனிதனின் வாழ்க்கையை மையமாகக் கொண்டு சிந்தனை, உணர்வு, கற்பனை ஆகியவற்றுக்கு ஓர் வடிகாலாக அல்லது ரசிக்கும் விருந்தாக அமைவது இலக்கியம் என்று பேராசிரியர் அ.ச.ஞானசம்பந்தன் அவர்கள் சொல்கிறார்.

மற்றபடி சுஜாதாவுக்கு நெ.த. சொன்ன மாதிரி எலக்ட்ரானிக் வோட்டிங் மெஷினுக்காவது விருது கொடுத்திருக்க வேண்டும். குறைந்தது ஓர் பத்மஶ்ரீயாவது கொடுத்திருக்கலாம். ஆனால் கொடுக்கவில்லை. ஒருவேளை அவர் அரசு ஊழியராக இருந்ததும் ஓர் காரணமாக இருந்திருக்கலாம். ஆனால் பணி ஓய்வு பெற்ற பின்னர் கொடுத்திருக்கலாம்! கொடுக்கவில்லை!