திருநெல்வேலிக்குச் சென்ற கதை!

ஏற்கெனவே பத்து வருடங்கள் முன்னர்  திருநெல்வேலிக்குப் போய்விட்டு வந்திருந்தாலும் அப்போதும் பல கோயில்கள் பார்க்க முடியலை. சரியாகத் திட்டமிடாதது மட்டும் காரணம் இல்லை. அதிகம் அலையவும் முடியலை! ஆகவே இம்முறை மீண்டும் சென்று இன்னும் சில கோயில்கள் பார்த்துவர எண்ணித் திட்டம் போட்டு ஆன்லைனிலேயே முன்பதிவும் செய்தாச்சு. இங்கே குடியிருப்பு வளாகத்தில் உள்ள திருநெல்வேலி நண்பர் குடும்பத்திடம் தேவையான தகவல்களையும் கேட்டுப் பெற்றோம். ஆனால் சென்ற முறை எந்தவிதமான முன்னேற்பாடும் இல்லாமல் சென்றபோது எளிதாக எல்லாம் பார்க்கவும் முடிந்தது, ஓட்டல்களில் இடமும் கிடைத்தது. அதுவும் ஜானகிராமன் ஓட்டலிலேயே இடம் கிடைத்தது. இம்முறை ஆன்லைனில் ஜானகிராமனில் அறை காலி இல்லை எனக் கைவிரிக்க தொலைபேசியிலும் கேட்டதற்கு 3,000 ரூபாய்க்கு உள்ள அறைதான் காலி என்றார்கள். அவ்வளவு எதுக்கு எனச் சும்மா இருந்துட்டோம். நேரில் போனால் யாரானும் காலி செய்வது கிடைக்கலாம் என்னும் எண்ணம்.

 காலை ஏழு மணி ஐந்து நிமிடங்களுக்குக் கிளம்பும் இன்டர்சிடி எக்ஸ்ப்ரஸ். முன்னர் திருநெல்வேலி வரை மட்டுமே போய்க் கொண்டிருந்ததை இப்போது திருவனந்தபுரம் வரை நீட்டித்திருக்கின்றனர். அதில் தான் போக வர முன்பதிவு செய்திருந்தோம். 24 ஆம் தேதி கிளம்பிப் போயிட்டு 28 ஆம் தேதி மதுரை மீனாக்ஷியைப் பார்த்துட்டுத் திரும்பணும்னு ரங்க்ஸோட திட்டம். பார்க்க விட்டுப் போனவற்றை எல்லாம் பார்க்கலாம்னு சொன்னார். ஆனால் எனக்கு என்னமோ அது சரியாப் படலை. ஆகவே 26 ஆம் தேதி காலை மதுரைக்கு வந்து அங்கே மீனாக்ஷியைப் பார்த்துவிட்டு அன்று மாலை ஐந்து மணிக்கு மதுரை வரும் இன்டர்சிடியில் திருச்சி திரும்பத் திட்டம் போட்டு அப்படியே  பயணச்சீட்டும் வாங்கிட்டோம். திருநெல்வேலியில் இருந்து மதுரைக்கு மட்டும் பயணச் சீட்டு வாங்கலை. அங்கே காலை ஒரு ஃபாஸ்ட் பாசஞ்சர் இருப்பதால் அதில் போகலாம்னு சொன்னார். அதில் முன்பதிவு பார்த்தால் அந்த மாதிரி ஒரு ரயிலே இல்லைனு ஐஆர்சிடிசி சத்தியம் பண்ணிச் சொல்லி விட்டது. உனக்குப் பார்க்கத் தெரியலைனு அவரும், நீங்க தான் பாருங்கனு நானும் குருக்ஷேத்திரம் ஆரம்பிக்கையில் அவர் ஐபாட் மூலம் அந்த வண்டி தவிர்த்து இன்னொன்றும் காலை ஐந்துக்கே கிளம்புவதாகச் சொன்னார். சரிதான்னு மறுபடி போட்டுப் பார்த்தால் எல்லாமே இரண்டாம் வகுப்பு முன் பதிவு தேவையில்லாப் பெட்டிகள். முன் பதிவே செய்ய முடியாது. சரி, அதிலே ஏதேனும் ஒன்றில் கிளம்பி வந்துடலாம்னு தீர்மானித்தோம்/ இல்லை, தீர்மானித்தார்! :))))

ஒரு வழியாத் திருநெல்வேலி கிளம்பும் நாளும் வந்தது. முதல் நாள் காலையான  23 ஆம் தேதியே என் வயிறு கூக்குரலிட்டுத் தான் சரியாக இல்லை என்பதைத் தெரிவித்தது. என்ன வழக்கம் போல் தான்!  ஆகவே அன்று காலையே முன் அறிவிப்புச் செய்துட்டேன், இன்னிக்கு சமையல் உங்களுக்கு மட்டுமே என! நாளை ஊருக்குக் கிளம்பியாகணுமே என அவரும் சரியென ஒத்துக் கொண்டார். காலைக் கஞ்சியும் குடிக்கலை. ஹார்லிக்ஸ், காஃபி வகையறாக்களும் உள்ளே இறக்கலை. சுத்தபத்தமாக இருந்தேன். மத்தியானம் நாரத்தங்காய்த் துணையுடன் ஒரு கைப்பிடி தயிர் சாதம். மாலை கொஞ்சம் போல் தேநீர். இரவு உணவும் அதே தயிர் சாதம். ஆனால் மறுநாள் ஊருக்குக் கிளம்பும்போது கையில் கொண்டு போக வேண்டிய காலை ஆகாரமாக ஏற்கெனவே அரைத்து வைத்திருந்த மாவில் இருந்து இட்லிகள் தயார் செய்து கொண்டேன். எனக்கு மட்டும் ஒரே ஒரு ப.மி. போட்டுச் சட்னி. அவருக்கு மி.பொ. இந்த வண்டியில் வழியில் காஃபி, தேநீர், ஆகார வகைகள் எதுவுமே வராது. முன்னரே பயணித்திருக்கோம். காஃபியும் கையில் எடுத்துக் கொண்டு விட்டோம்.  ஆகவே காலை ஆகாரம் கையில் கொண்டு போனால் மத்தியானம் சாப்பிடத் திருநெல்வேலி போயிடலாம். இரவு சரியான தூக்கம் இல்லைனாலும் வயிறு கொஞ்சம் அமைதி காத்தது.

காலை வழக்கம் போல் மூன்றரைக்கே எழுந்து எல்லா வேலைகளையும் முடித்துக் கொண்டோம்.கொண்டேன். ஏற்கெனவே முந்தைய நாளே ரெட் டாக்சியில் ஜங்க்ஷன் செல்லப் பதிவு செய்திருந்தோம். சரியான நேரத்துக்கு டாக்சி வந்தது. ஜங்க்‌ஷன் போய்ச் சேர்ந்ததும் தான் நாங்க போக வேண்டிய ரயில் ஆறாம் நடைமேடையிலிருந்து கிளம்புவது தெரிந்தது. என்னடா இது சோதனை? கீழே சுரங்க வழியாவா இறங்கிச் செல்வது? அதிகம் எடை கொண்ட பெட்டி இல்லைனாலும் என்னால் அதைத் தூக்கிக் கொண்டு  கீழே இறங்குவதோ, மேலே ஏறுவதோ இயலாத ஒன்று. ஆகவே விழித்துக்கொண்டு அங்கேயும் இங்கேயுமாகப் போய் வந்தோம். அப்போது பார்த்து பாட்டரி கார் முதல் நடைமேடைக்கே வந்து சேர்ந்தது. நல்லவேளையாப் போச்சுனு நினைச்சு அதில் ஏறிக்கொண்டோம். ஒருத்தருக்கு ரூ.30 கொடுக்கணும்.  நாலாம் நடைமேடையிலிருந்து கிளம்பும் பல்லவனுக்காகப் போக வேண்டிய சிலர் எங்களுடன் ஏறிக்கொண்டனர். அவர்களில் ஒருத்தர் தான் ஏறாமல் சாமான்களை மட்டும் வைக்க ஓட்டுநருக்குக் கோபம் வந்தது. 30 ரூபாய் மிச்சம் பிடிக்க சாமான்களை மட்டும் வைக்கக் கூடாது எனவும் அவரையும் ஏறிக்கொள்ளும்படியும் இல்லையென்றால் சாமான்களை இறக்கும்படியும் சொல்லியும் அவர் கேட்கவே இல்லை. விறுவிறு எனப் போய்விட்டார்.

ஓட்டுநர் ஒருவழியாக வண்டியைக் கிளப்பி நாலாம் நடைமேடையில் அந்தப் பெண்கள் இறங்க வேண்டிய பெட்டிக்கருகே கொண்டு விட்டார். சாமான்களை வைத்திருந்த மனிதரும் வந்து சாமானை எடுக்க அவரிடம் பணம் கொடுத்தே ஆகவேண்டும் எனக் கறாராகச் சொல்லிப் பணத்தைப் பெற்றுக் கொண்டார். பின்னர் எங்களை ஆறாம் நடைமேடையில் ஏசி பெட்டிக்கு அருகே இறக்கிவிட்டார். நாங்களும் உள்ளே போய் எங்கள் இடத்தைப் பார்த்துக் கொண்டு உட்கார்ந்தோம். ரயிலும் சரியான நேரத்தில் கிளம்பி விட்டது. டிடி ஈ வந்து பயணச்சீட்டைச் சரி பார்த்ததும் நாங்க சாப்பிட்டுவிட்டுக் கொஞ்சம் தூங்கி விட்டோம். எனக்கு முதல்நாள் பட்டினி, கண் விழிப்பு ஆகியவற்றால் கொஞ்சம் மயக்க நிலையிலேயே இருந்தது. தூங்கியதும் தான் சரியானது. தூங்கி விழிக்கையில் மதுரை நெருங்கி விட்டது. அவ்வளவு அசதி! அதன் பின்னர் கோவில்பட்டியில் வழக்கம் போல் கடலைமிட்டாய்ப் பாக்கெட் வாங்கிக் கொண்டோம். அவரே ஶ்ரீவில்லிபுத்தூர் பால்கோவா பாக்கெட்டும் கொடுத்தார். அவற்றை வாங்கிக் கொண்டு உள்ளே வைத்துவிட்டோம். அங்கே போய்ப் பார்த்துக்கலாம்.

வண்டி சரியான நேரத்துக்குத் திருநெல்வேலி வந்து சேர்ந்தது. நாங்களும் இறங்கினோம். இறங்கிய இடம் பிரதான வாயில் அருகே இல்லை. முன்பதிவு பயணச்சீட்டு வாங்கும் கவுன்டர் அருகே இறங்க வேண்டி இருந்தது என்றாலும் அந்த வழியாகவும் வெளியே போகலாம். ஆட்டோக்கள் இருந்தன. ஆகவே கவலைப்படாமல் இறங்கி பெட்டியைத் தள்ளிக்கொண்டு வெளியே வந்தோம். சுமார் பத்து ஆட்டோக்கள் இருந்தன. ஆட்டோக்களைப் பார்த்தால் அவற்றில் ஏறி மாடியில் உட்காரணும்! அத்தனை உயரம் ஆட்டோவின் படிகள். எல்லாமே ஷேர் ஆட்டோக்கள் வேறே. என்றாலும் எங்களுக்குத் தனியாக வருவதற்குச் சம்மதித்தார்கள். ஆனால் என்னால் எந்த ஆட்டோவிலும் ஏறவே முடியலை. ஏறினால் கும்பகோணத்தில் ஓட்டல் கழிவறையில் நேர்ந்தமாதிரி மல்லாக்க அடிச்சு விழணும். நான் ரிஸ்க் எடுக்கத் தயாராக இல்லை. கடைசியில் சுற்றும் முற்றும் பார்த்ததில் ஒரே ஒரு பஜாஜ் ஆட்டோ நின்றிருந்தது. அதன் அருகே சென்று கேட்டதற்கு அந்த ஆட்டோ ஓட்டுநர் ஜானகிராமன் ஓட்டலுக்கு வரமாட்டேன் எனச் சொல்லிவிட்டார். பக்கத்தில் இருக்கும் எந்த ஓட்டலுக்கும் கூட்டிப் போக மாட்டாராம். அவராகப் பார்த்து எங்கே கூட்டிச் செல்கிறாரோ அங்கே தங்கணும்!

என்னடா இதுனு பார்த்தா வர ஆட்டோக்கள் எல்லாமே உயரமான படிகளைக் கொண்ட ஆட்டோக்கள். முதலில் ஒரு ஒன்றரை அடி உயரத்தில் உள்ள படியில் ஏறிப் பின்னர் அதற்கும் மேல் இன்னொரு படியில் ஏறிப் பின்னால் உள்ள சீட்டுக்கு உள்ள படியில் ஏறிக்காலை வைத்துக் கொண்டு உட்காரணும். கடவுளே! நொந்து போயிட்டோம். வேறே வழியில்லாமல் இருந்த அந்த ஒரே பஜாஜ் ஆட்டோவில் உட்கார்ந்து ஆரியாஸ் ஓட்டலுக்காவது விடுங்கனு சொன்னால் ஆட்டோக்காரர் பிடிவாதமாக மறுத்தார். அதுக்குள்ளே இன்னொரு ஆட்டோக்காரர் ஓடி வந்து ஒரு ஓட்டலின் பெயரைச் சொல்லி அங்கே கூட்டிப் போகச் சொல்ல ஆட்டோ எங்களைக் கேட்காமலேயே விர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ரெனக் கிளம்பி விட்டது. பணமும் பேசவில்லை. ஜானகிராமன் ஓட்டலுக்கு அறுபது ரூபாய் கேட்டிருந்தார். அதுவே கிட்டக்கத் தான் இருக்கு. சாமான்கள் இல்லைனா நடக்கும் தூரம் தான். அல்லது சாமான்களோடு நடக்க முடிந்தாலும் நடந்து போயிடலாம்.

கடைசியில் அவர் போனதும் ஜானகிராமன் ஓட்டலுக்கு அடுத்த தெரு தான். சிந்துபூந்துறை சாலை ரோடில் குறுக்கே சென்ற வடக்குத் தெரு என்னும் சந்தில் உள்ள ஓர் ஓட்டலுக்கு அழைத்துச் சென்றார். அதற்குள்ளாக மணி ஒன்றரையை நெருங்கிக் கொண்டிருந்ததால் வேறு வழியில்லாமல் அங்கே அந்த ஓட்டலிலேயே மாடி வேண்டாம்னு சொல்லிட்டு, (லிஃப்ட் இல்லை) கீழேயே அறை கேட்டோம். அறையைப் போய்ப் பார்த்துட்டு வந்தேன். பரவாயில்லை ரகம். வேறே ஓட்டலுக்கு அழைத்துப் போ என்றால் அந்த ஆட்டோ ஓட்டுநர் சண்டைக்கு வருவார் போல் இருந்தது. அதோடு அதிகப் பணமும் கேட்பார். எனவே வாக்குவாதம் வேண்டாம்னு அந்த ஓட்டலிலேயே அறையைப் பதிவு செய்து கொண்டோம். அறை சுத்தம் பரவாயில்லை என்றாலும் ரொம்பச் சின்னது.  கட்டிலை வேறே சுவற்றை ஒட்டிப் போட்டிருந்தார்கள். அந்தப்பக்கம் படுப்பவர்கள் ஏறி இறங்கக் கஷ்டம், ஏறவும் கஷ்டம். ஆனால் சாமானைத் தூக்கிக் கொண்டு எங்கே போவது? அறைக்குப் போனோம். ஆட்டோ ஓட்டுநரைப் பணம் கொடுத்து அனுப்பலாம்னு பார்த்தால் சுமார் அரை கிமீ கூட இல்லாத தூரத்துக்கு 90 ரூபாயில் இருந்து ஆரம்பித்துக் கடைசியில் 75 ரூ வாங்கிக் கொண்டு தான் விட்டார்.  அதைத் தவிர ஓட்டல்காரங்க கொடுக்கும் கமிஷன் ஒருத்தருக்கு 100 ரூ. எனச் சொன்னார்கள். ஆக மொத்தம் 200 ரூ.கமிஷன்.

அறைக்குப் போய்க் கை, கால் சுத்தம் செய்து கொண்டு எல்லோரும் ரொம்பச் சொல்லிக் கொண்டு இருந்த சந்திரவிலாஸ் ஓட்டலுக்குச் சாப்பிடப் போகலாம்னு ரிசப்ஷனில் விசாரித்ததற்குப் பக்கத்தில் தான் இருக்கு என்றாலும் 50 ரூ கொடுத்து ஆட்டோவில் போங்க. இருந்து கூட்டி வரதுன்னா 100 ரூ கேட்பாங்க என்று சொல்லவே அப்படியே ஒரு ஆட்டோவைப் பிடித்துக் கொண்டு சந்திரவிலாஸ் சென்றோம். சாப்பாடு வேளை கிட்டத்தட்ட முடியும் சமயம். என்றாலும் பலர் சாப்பிட்டுக் கொண்டிருந்தார்கள். நாங்க தாமதமாய்ப் போனதில் பச்சரிசிச் சாதம் இல்லையாம். புழுங்கல் அரிசி தான்! சௌசௌ கறி, கத்திரிக்காய்க் கூட்டு, தக்காளி, காரட் கூட்டு(போர்டில் போட்டிருந்தது. கூட்டில் தக்காளியையும் காணலை, காரட்டையும் காணோம்) என்னமோ சாம்பார், ரசம், மோர், மோருக்குக் கொத்துமல்லி இஞ்சி அரைச்சு விட்டிருந்தாங்க. அதையும் சேர்த்து எல்லாமும் காரமோ காரம். புழுங்கலரிசிச் சாதம் முழுங்கவே முடியலை. நாங்களும் புழுங்கலரிசி வாங்கினாலும் சமைத்தால் மிருதுவாக இருக்கும். ஆனால் சாப்பாடு விலை 50 ரூ தான். ஜிஎஸ்டி எல்லாம் இல்லை. அதனாலோ என்னமோ தரமும் அப்படியே தான் இருந்தது. வேறே வழி இல்லையே சாப்பிட்டோம். அறைக்கு வந்து ஓய்வு எடுத்துக் கொண்டோம்.

மாலை செப்பறை போக வண்டியை புக் செய்யப் பேசினால் செப்பறைன்னா என்ன? எங்கே இருக்குனு கேட்கிறாங்க. ராஜவல்லிபுரம் அருகே என நான் சொன்னேன்.இருந்தாலும் ஓட்டுநருக்குப் புரியலை. எங்களையே சரியா விசாரிச்சு வைக்கும்படி சொல்லிவிட்டுத் தான் சிறிது நேரத்தில் வருவதாகச் சொன்னார். உடனே அவசரம் அவசரமாக முகநூலில் உள்ள திருநெல்வேலி நண்பர்களை விசாரித்தேன். அனைவருமே ராஜவல்லிபுரம் என்பதை உறுதி செய்தனர். அதற்குள்ளாகத் தேநீருக்குச் சொல்லிட்டுக் காத்திருந்தால் ஆளே வரலை. வண்டி வந்துவிட்டது. தேநீரைத் தியாகம் செய்துட்டுக் கிளம்பினோம்.  வரும் வழியில் கிருஷ்ணாபுரமும் பார்த்துக் கொண்டு வருவதாகத் திட்டம்.