கிருஷ்ணாபுரம் கோயிலில் நாங்கள்!

அடுத்துச் சென்றது கிருஷ்ணாபுரம் கோயில். அந்தக் கோயிலுக்கெனத் தல வரலாறு குறிப்பிட்டுச் சொல்லும்படி ஏதும் இல்லை. ஆனால் இது விஜயநகர சாம்ராஜ்யத்து மன்னர் காலத்தில் கட்டப்பட்டதாகச் சொல்லப்படுகிறது. நாயக்கர் காலம் எனவும் சொல்கின்றனர், கோயில் பதினாறாம் நூற்றாண்டைச்சேர்ந்தது என அறிய வருகிறது. விஜயநகர சாம்ராஜ்யத்தைத் தொடர்ந்த நாயக்கர் காலத்துக் கிருஷ்ணப்ப நாயக்கர் காலத்தில் இக்கோயிலில் புனரமைப்புச் செய்யப்பட்டதாகவும் சொல்கின்றனர். அப்படி எனில் கோயில் அதற்கும் முன்னால் இருந்து இருந்திருக்க வேண்டும். நாங்க கோயிலுக்குச் சென்ற சமயம் மாலை  ஆறரை மணிக்கு மேல் ஆகி விட்டது. இருட்டும் சமயம். கோயிலில் வெளியில் யாருமே இல்லை. அங்கே இருந்த கோயில் அலுவலகம் போல் தென்பட்ட இடத்தில் அமர்ந்திருந்தவரிடம் இந்தக் கோயிலில் படங்கள் எடுக்கலாமா, அனுமதி உண்டா எனக் கேட்டோம். அதற்கு அவர் தானும் பெருமாளை வணங்கவே வந்ததாய்ச் சொன்னார்.  சரினு உள்ளே போனோம். அங்கிருந்த மண்டபத்தில் நமக்கு வலப்பக்கம் அந்தப் பிரபலமான சிற்பங்கள்.

"சில்பி" யால் வரையப்பட்டுத் தென்னாட்டுச் செல்வங்கள் என்னும் பெயரில் பிரபலமான சிற்பங்கள். சுற்றும் முற்றும் பார்த்தேன் யாரேனும் இருந்தால் அனுமதி கேட்கலாம் என! யாரையும் காணோம். சரினு காமிராவை எடுத்து அவசரம், அவசரமாகப் படங்கள் எடுக்கத்துவங்கினேன்.

சிற்பங்களைத் தொடாமல் தள்ளி நின்றே பார்க்கச் சொல்லி அறிவிப்புப் பலகை. மொபைல், காமிரா மூலம் படங்கள் எடுக்கக் கூடாது எனவும் அறிவிப்பு. எல்லாச் சிற்பங்களையும் கூண்டுக்குள் அடைத்து வைத்திருந்தனர். நம் மக்கள் சிற்பங்கள் சிலவற்றின் கையை, காலைனு உடைச்சு வைச்சதன் மூலம் இந்த ஏற்பாடு செய்யப்பட்டிருக்கிறது.

இன்னும் கொஞ்சம் கிட்டப் போய் எடுக்கலாம் என நினைத்துக்குறவன் ராஜகுமாரியைக் கடத்தும் சிற்பத்தைப் போய் எடுக்கையிலேயே எங்கிருந்தோ வந்தார் ஒருவர். கோயில் ஊழியர் நான் என்றார். படம் எடுக்கக் கூடாது. காமிராவை உள்ளே வைங்க என்று சொல்லிவிட்டார். அங்கேயே நின்று நான் காமிராவை உள்ளே வைக்கும்வரை நின்று பார்த்துக் கொண்டிருந்தார். ஒரு பெருமூச்சு விட்டு விட்டு நாங்கள் உள்ளே பெருமாளைப் பார்க்கச் சென்றோம். இந்தக் கோயிலில் குடி இருப்பவர் திருநாமம் வெங்கடாசலபதி! தாயார் பத்மாவதித் தாயார்!  உற்சவரை ஸ்ரீநிவாசப் பெருமாள் என அழைக்கின்றனர். ஸ்ரீதேவி, பூதேவி சமேதராக அவர் வீற்றிருக்கிறார். மூலவர் நின்ற திருக்கோலம். தாயார் சந்நிதி தனியாக இருக்கிறது. பெருமாள் சந்நிதியின் வலப்பக்கம் உள்ளே வெகு தூரம் நடந்து செல்ல வேண்டும்.

நாங்கள் போனபோது மாலைக்கால வழிபாட்டுக்காகப் பெருமாள் காத்திருந்தார். எங்களைக்கண்ட பட்டாசாரியார் தீபாராதனை எடுத்துத் தரிசனம் செய்து வைத்தார்.  நாங்கள் அங்கிருந்து திரும்பும்போதே பிரசாதம் எடுத்துக்கொண்டு ஒருவர் மடப்பள்ளியிலிருந்து வரப் பெருமாள் முன் திரையும் போடப்பட்டது. நல்லவேளை என நினைத்த வண்ணம் வெளியே வந்தோம், தாயார் சந்நிதிக் கதவு சார்த்தப்பட்டிருந்தது. பெருமாளுக்கு வழிபாடு முடிந்து வந்து இங்கே வழிபாடு செய்யும்போது தான் திறப்பார்கள் என்று சொன்னதால் கம்பிக்கதவின் வழியாகத் தாயாரைப் பார்த்துக் கொண்டோம். வண்டி பாக்கேஜ்  மூன்று மணி நேரத்துக்குத் தான் பேசி இருந்தோம். ஆகவே திரும்பணும். செப்பறையில் இரண்டு மணி நேரம் போலக் காத்திருப்பால் ஏற்பட்ட தாமதம்.

புராண காலத்தில் பர்பகுளம் என அழைக்கப்பட்ட இந்த ஊர் இப்போது கிருஷ்ணப்ப நாயக்கன் பெயராலேயே கிருஷ்ணாபுரம் என அழைக்கப்படுகிறது. திருக்கோயிலின் தல விருக்ஷம் புன்னை மரம். தீர்த்தம் கோயிலின் தெப்பக்குளம். திருப்பதி வெங்கடாசலபதிக்கு ஓர் மாற்றாக இவர் கருதப்படுகிறார். அங்கே வேண்டிக்கொண்டு செல்ல முடியாதவர்கள் அந்தப் பிரார்த்தனைகளை இந்தக் கோயிலில் நிறைவேற்றலாம் என்று சொல்கின்றனர். திருப்பதியில் போல் இங்கேயும் பிரம்மோற்சவம் புரட்டாசி மாதம் பதினோரு நாட்கள் கொண்டாடப்படுகிறது. சுமார் ஐந்து லக்ஷம் மக்கள் கூடுவார்கள் என்கின்றனர்.  வைகுண்ட ஏகாதசியும் சிறப்பாகக் கொண்டாடப்படும் இந்தக்கோயிலில் அன்றும் தை மாதம் காணும் பொங்கலன்றும் கூட்டம் தாங்காது என்கின்றனர். வாராவாரம் சனிக்கிழமைகளிலும் கூட்டமாக இருக்கும் என்கின்றனர். இதைத் தவிர்த்து தீபாவளி, பொங்கல், சித்திரை வருஷப்பிறப்பு ஆகிய நாட்களிலும் சிறப்பு வழிபாடுகள் உண்டு.  இங்குள்ள சிற்பங்கள் உலகப் பிரசித்தி பெற்றவை.

மேலே உள்ளது குறத்தி ராஜகுமாரனைக் கடத்தும் சிற்பம் என நினைக்கிறேன். இதை எடுக்கையில் நாங்கள் தரிசனம் முடிந்து திரும்பி வந்து கொண்டிருந்தோம். எல்லோரும் தாயார் சந்நிதியில் மாலை வழிபாட்டு தீப ஆராதனையில் ஈடுபட்டிருந்தபோது தெரியமால் எடுத்த படம்/ 

முழுச் சிற்பமும் எடுக்கக் கொஞ்சம் நேரம் தேவை. அதோடு கொஞ்சம் தள்ளி நின்று ஜூம் செய்து எடுக்கணும். அதற்கெல்லாம் நேரம் இல்லை. நம்ம ரங்க்ஸ் காவல் காத்துக் கொண்டிருக்க, நான் கைகால்கள் நடுங்க, வியர்த்துக் கொட்ட அவசரம் அவசரமாக எடுத்த சிற்பத்தின் ஒரு பகுதி. இதை எடுக்கையிலேயே முன்னே வந்த ஊழியரின் குரல் கேட்க வெளியே நடையைக் கட்டினோம்.

காலை ஆறு முதல் பதினொன்றரை வரையிலும், மாலை நாலு முதல் இரவு பதினோரு மணி வரையிலும் கோயில் திறந்திருக்கும் என்றனர். உள்ளூர் மக்கள் கோயிலுக்கு வந்து போய்க் கொண்டிருந்தார்கள்.   திருமணம் ஆவதற்காகவும், குழந்தைப் பேறு வேண்டியும் வெங்கடாசலபதியைப் பிரார்த்தித்துக் கொள்பவர்கள் அங்கே செல்ல முடியாவில்லை எனில் இங்கே பிரார்த்தனையை நிறைவேற்றலாம் என்கின்றனர்.

இந்தக் கோயில் சிற்பங்கள் பற்றிய ஒரு செவிவழிக்கதை என்னவெனில் சிற்பி ஒருவன் சிற்பம் செதுக்க வேண்டிக் கற்களைப் பார்வையிடுகிறான். அப்போது அவன் கண்களில் செந்நிற ரேகைகள் ஓடும் செவ்வரி ஓடிய பாறைகள் படுகின்றன. அதைக் கண்ட அவன் சிற்பம் செதுக்க இவை ஏதுவான கற்கள் எனக்கண்டுகொண்டு செதுக்குகின்றான். அவன் கற்பனை சிறகடித்துப் பறக்க அவன் வடிக்கும் வீரன் சிலையின் வடியும் ரத்தப்பெருக்காக அந்தச் சிவப்பு வரிகள் அமைந்து விட சிற்பத்தின் அழகு சொல்ல முடியாத ஒன்று. அந்தச் சிலை வடிவைத் தூணாக நிறுத்துகிறான் சிற்பி. இது தான் சொல்வதும் கேட்டதும். ஆனால் அங்குள்ள தூண்களில் இந்தச் சிற்பங்கள் தனியாகச் செதுக்கப்பட்டுப் பொருத்தப்பட்டவையாகவே எனக்குத் தோன்றின.  அதோடு இல்லாமல் இந்தச் சிற்பங்களைத் தட்டினால் உலோகத்தில் தட்டுவது போல் வெண்கல ஓசை வருமாம். ஆகவே ஆங்காங்கே சிற்பங்களின் மேல் தட்டக் கூடாது என்னும் அறிவிப்பையும் காண முடிந்தது.

பின்னர் அங்கிருந்து திரும்பும்போது தான் பாளையங்கோட்டை வழியாக வந்தோம். கிறித்துவர்கள் அதிகம் அங்கே என்றார்கள். அதற்கேற்பப் பல புராதன சர்ச்சுகள், பள்ளிகள், கல்லூரிகள் காணப்பட்டன. சற்றுத் தூரம் கடந்து வந்த பின்னர் தான் வாமன முதலியார் தெரு என்னும் பெயரிலோ என்னமோ நீண்ட ஓர் கடை வீதி வந்தது. அங்கே தான் நான் முன்னர் சொல்லி இருந்த முறுக்கு, தட்டை, சீடை, மனோகரம் போன்ற பக்ஷணங்களைச் செய்து விற்கும் கடைகள், கடைகள், கடைகள்! அப்போது தான் அந்த வண்டி ஓட்டுநரிடம்  சுலோசன முதலியார் பாலத்தைக் கடந்து தானே நாம் அந்தப்பக்கமாய்த் திருநெல்வேலிக்குப் போகணும் என்று கேட்டேன்! அவர் ஙேஏஏஏஏஏஏஏஏஏஏஏஏஏஏஏ! கேள்விப்பட்டதே இல்லையாம். எந்தஊர் என்று கேட்டதற்கு இதே ஊர் தான் என்றார். சரிதான். சரித்திர விஷயங்களில் இவ்வளவு ஆர்வம் உள்ளவரா என நினைத்துக் கொண்டேன். சற்று நேரத்திலேயே சுலோசன முதலியார் பாலம் வந்தது. அவரிடம் காட்டி இதான் சுலோசன முதலியார் பாலம் என்றும் சொன்னேன். பின்னர் நம்ம ரங்க்ஸ் ஆணைப்படி சந்திரவிலாஸ் வாசலிலே இறக்கிவிட்டுவிட்டுப் போனார் அவர்.

சந்திரவிலாஸிலே மதியமே சாப்பாடு சுமார் ரகம் கூட இல்லையேனு எனக்குக் கவலை. சரி எப்படி இருந்தாலும் இட்லி, தோசை, என்றால் சாம்பார், சட்னி, காரம்னு இருக்கும். அது வேண்டாம்னு முடிவு செய்து சப்பாத்தி சொன்னேன். சப்பாத்தி பரவாயில்லை ரகம். சூடாக இருந்தது. அதுக்குத் தொட்டுக்கக் கொடுத்தாங்க பாருங்க ஒரு  ஐடம். எங்க இரும்பு வாணலியின் உள் பக்கத்தை விடக் கறுப்பாக ஏதோ! லேகியம் போல்! நான் அதைத் தொடவே இல்லை. சர்வ ஜாக்கிரதையாக வெறும் சப்பாத்தியை மட்டும் உள்ளே தள்ளினேன். நம்ம ரங்க்ஸ் இட்லி, தோசைனு ஆர்டர் பண்ணிட்டு அந்தச் சட்னி ருசியிலும், சாம்பார் ருசியிலும் என்ன செய்யறதுனு புரியாம முழிச்சுட்டு இருந்தார். பின்னர் காஃபி கேட்டதுக்குக் காஃபிப்பொடியே போடாமல் முழுக்க முழுக்கச் சிக்கரியிலேயே போட்ட காஃபி ஒன்றைக் கொண்டு வந்து கொடுத்தார் ஓட்டல் ஊழியர். ஆனால் ரெண்டு பேர் சாப்பிட்டதுக்கும் பில் அறுபது ரூபாய்க்குள் தான்! அதுக்காக வயித்தைக் கெடுத்துக்க முடியுமோ? நாளை இல்லை, இன்னிலே இருந்தே இந்தப்பக்கம் தலை வைச்சுப் படுக்க வேணாம்னு முடிவெடுத்தேன்.