கொரோனா போகணும்! அது வரை விடப் போறதில்லையே! ஹாஹாஹா!

சென்னை, மதுரை, கோவை, சேலம், திருப்பூர் போன்ற நகரங்களில் கடுமையான முழு ஊரடங்கு நாளை முதல் மூன்று நாட்களுக்கு அரசு அறிவிப்புச் செய்திருக்கிறது. நாளைய ஊரடங்கிற்கு நேற்றே அறிவிப்புச் செய்தாகி விட்டது. பால், காய்கள் போன்ற அத்தியாவசியப் பொருட்களுக்குத் தடை இல்லை என்றும் அறிவித்தாகி விட்டது. ஆனாலும் மக்கள் கூட்டமாய்க் கூடிக் காய்களும், மளிகைப் பொருட்களும் வாங்கினால் அரசு என்ன செய்ய முடியும்? கண்டிப்புக் காட்டவும் விதியை மீறுகிறவர்களைத் தண்டிக்கவும் செய்கிறது தான்! அதையும் மீறிக்கொண்டு வருபவர்களை என்ன செய்வது? பலரும் அரசுக்கு முன்னெச்சரிக்கை போதவில்லை என்கிறார்கள். அவர்கள் அரசுப் பொறுப்பில் இருந்தால் எப்படிச் செய்திருப்பார்கள் அல்லது செய்வார்கள் என்பதையாவது சொல்லலாம்.  எல்லாவற்றுக்கும் மத்திய, மாநில அரசைக் கண்டிப்பதே இவர்கள் வேலை.  இனி நாம் மறுபடி எச்சில் என்றால் என்ன, பத்து என்பது என்ன என்பதைக் கவனிப்போம்! :)
*******************************
1. "எச்சில்" என்றால் என்ன?

கையை வாய்க்குள்ளே செலுத்திச் சாப்பிடுவதைத் தான் எச்சில் என்று சொல்வார்கள்.  என்னுடைய சில சிநேகிதிகள் சாப்பிடுகையில் உணவை உருட்டி வாய்க்குள்ளே போடுவார்கள். எனக்கு அப்படிச் சாப்பிட வராது.  கீழே விழும்.  அதோடு சாப்பிட்டு முடித்த பின்னர் உள்ளங்கை, விரல்களைச் சிலருக்கு/பலருக்கும்:))) நக்கிக் கொடுக்கும் வழக்கமும் உண்டு.  அப்போது அது எச்சில் கையாகிவிடுகிறது.  அதை நன்குஅலம்பி விட்டே மற்றப் பண்டங்களைத் தொடவேண்டும்.  இது சுகாதார அடிப்படையில் ஆனதே.  ஆனால் சின்னக் குழந்தைகளுக்கு இதை ஒரு ஆசாரம் எனத் தோன்றும்படி அந்தக் காலப் பெரியவர்கள் செய்துவிட்டனர்.

2. "பத்து" என்றால் என்ன?

சமைக்கும் பொருட்களான சாதம், குழம்பு, ரசம், காய்கள் போன்ற அனைத்தையும் தான் பத்து என்பார்கள்.  சப்பாத்தி பத்தில்லை என்பார்கள்.  என் அப்பாவின் சித்தி ரவா உப்புமா செய்கையில் உப்பை முதலிலேயே சேர்க்க மாட்டார்கள்.  உப்புமாவைக் கிளறிக் கீழே இறக்கி வைத்த பின்னர் உப்புச் சேர்ப்பார்கள்.  முன் கூட்டி உப்புச் சேர்த்தால் அவங்க அதை உண்ண மாட்டார்கள்.  உப்புச் சேர்த்த எல்லாப் பொருட்களையும் பத்து என்று சொல்ல முடியாது.  உப்புச் சேர்த்த ஊறுகாய் வகைகள் பத்தில்லை.  அடுப்பில் வைத்துச் சமைப்பவையே பத்து.  அதிலும் பொரித்து எடுப்பவை பத்தில்லை.  என் மாமியார் மாவு கரைத்து ஊற்றும் பொருட்களும் பத்து என்பார்.  உதாரணமாகச் சப்பாத்திக்குச் செய்யப்படும் சைட் டிஷ்கள்.  சில வீடுகளில் உருளைக்கிழங்கில் செய்யப்படும் உணவுகளுக்குப் பத்துப் பார்ப்பதில்லை. :)))) இது ஓரளவுக்கு நம் மனதைப் பொறுத்தது என்று சொல்லலாம்.

3. யார் யார் எங்கே எங்கே இந்த எச்சில்/பத்து சமாச்சாரத்தைச் சரியாகப் புரிந்துகொண்டு கடைப்பிடிக்கிறார்கள்?

சரியாப் புரியறதானு சொல்ல முடியலை.  ஆனால் மேற்சொன்ன முறையில் கடைப்பிடிக்கிறேன். ஏனெனில் இவை கலக்கும்போது உணவுப் பொருட்கள் கெட்டுப் போவதை நன்கு உணர்ந்திருக்கிறேன்.  கூடியவரையில் சமைத்த அன்றாட உணவுப் பொருட்களோடு, (சாதம், சாம்பார், ரசம், காய்கறிகள்) தயிர், பால், மோர், ஊறுகாய்கள், மற்றத் தின்பண்டங்கள் சேர்த்து வைப்பதில்லை.  அதோடு சாப்பிடும் தட்டில் உணவு ஏதானும் அதிகம் போட்டுவிட்டால் அதைத் திரும்ப எடுத்துச் சமைத்து வைத்திருக்கும் பாத்திரத்தில் போடுவதில்லை. அதைத் தனியாக வேறொரு கிண்ணத்தில் எடுத்து வைத்துவிடுவோம்.  பின்னர் சாப்பிடும்போது பயன்படுத்திக் கொள்வோம்.

ஒரு சிலர் தின்பண்டங்களையும் நேரடியாக மொத்தமாக இருப்பதில் இருந்து அப்படியே எடுத்துக் கொண்டு சாப்பிட்டுவிட்டு மிச்சத்தை அதில் போடுகின்றனர். எனக்கு அதுவும் சரியாக வரவில்லை.  காரமானால் அதன் கரகரப்புத் தன்மை குறைகிறது.  இனிப்பானால் சுவை மாறுபடுகிறது.  ஆகவே வேண்டிய அளவுக்குத் தனியாக ஒரு பாத்திரத்தில் எடுத்துக் கொண்டு அதிகமாய்ப் போனால் அதைத் தனியாகவே வைக்கிறேன்.  அப்படி இருந்தும் தனியாக வைப்பது கொஞ்சம் சுவை மாறுபட்டுத் தான் தெரியும்.

4. நீங்கள் இந்த எச்சில்/பத்து சமாச்சாரத்தைக் கடைப்பிடிக்கிறீர்களா?

எச்சில்/பத்துக் கடைப்பிடிப்பது உண்டு.  எச்சில் நிச்சயமாய்க் கடைப்பிடிக்க வேண்டிய ஒன்று.  மற்றவரின் எச்சில் கைகளோடு கொடுத்த உணவு அவ்வளவு ஆரோக்கியமானது இல்லை என்பது என் தனிப்பட்ட கருத்து.  

எச்சத்தின் பொருள் வேறு; எச்சிலின் பொருள் வேறு, இல்லையா?

கீதா,

எனக்கொரு சத்யம் தெரியணும். கீதா, தமிழில் . கீதா,--- பத்து என்றால் மரணசேஷம் வரும் பத்தாம் நாள் தானே பத்து என்பது. அப்படித்தான் இதுநாள்வரை ஞான் நம்பியிருந்தேன்.ஆனால் இது என்ன புதிதாய், பத்து,என்பதற்கு இப்படியெல்லாம் அர்த்தம் சொல்கிறீர்கள், எனக்குப்புரியவில்லை.இது பத்து என்ரால் அந்த பத்து, பற்றி தமிழ்நாட்டில்

ஞான் அறிந்தது என்ன பொருள் ?   எனக்கு உடனே யாராவது விளக்க வேண்டுகிறேன்

அன்பு கமலம்

இது மலேசியாவில் இருந்து/சிங்கப்பூர்? நினைவில் இல்லை. ஒரு சிநேகிதியின் கேள்வி. இதற்கான பதிலை அடுத்துப்பார்க்கலாம். இந்தக் கொரோனா வந்தாலும் வந்தது. எல்லாருமே தேடிப் பிடித்துப் பழைய ஆசாரங்களையும், பழக்கங்களையும் கடைப்பிடிக்க ஆரம்பித்திருக்கிறார்கள். முன்னெல்லாம் நாங்கள் பள்ளிக்குச் சென்று வந்ததும் வீட்டில் நுழையும்போதே நேரடியாகக் குளியலறைக்குச் சென்று அணிந்திருந்த உடையைத் தண்ணீரில் நனைத்துப் போட்டுவிட்டுப் பின்னர் அங்கே கை, கால் கழுவி அல்லது குளித்து மாற்றுடை ஏற்கெனவே குளியலறையில் போட்டு வைத்திருப்பார்கள், அதை உடுத்திக் கொண்டு வெளியே வந்து நெற்றிக்கு இட்டுக்கொண்ட பின்னரே காஃபியோ அல்லது டிஃபனோ சாப்பிடலாம்/சாப்பிட முடியும்.  பள்ளிக்கூடத் தீட்டு என அப்பாவின் சித்தி சொல்லுவார். பள்ளியில் பலதரப்பட்டவர்களும் நோய் உள்ளவர்கள். நோய் இல்லாதவர்கள் அல்லது குளிக்காமல் என வந்திருக்கலாம். நாம் அவர்களுடன் நெருங்கிப் பழகுவதால் அவர்களிடம் இருக்கும் கிருமிகள் நம்மிடமும் வந்துவிடும் என்பதற்காக இந்தச் சுத்தத்தைக் கடைப்பிடித்தனர். ஆனால் நாளாவட்டத்தில் மறந்துவிட்டது. வெளியே போய்விட்டு வந்தால் கால் கழுவும் பழக்கம் கூட இப்போதெல்லாம் இல்லாமல் போய்விட்டது.