124. நான் வந்துட்டேன்.

ஹி,ஹி,ஹி, நான் வந்துட்டேன். இன்னிக்குத் தான் வந்தேன். வந்து பார்த்தா இணைய இணைப்பு இல்லவே இல்லை..இன்னும் வரலை. அப்பாடா, இது எழுத ஆரம்பிக்கும் போதே இணைப்பு வந்து விட்டது. உடனே விட்டேன் அம்பி, வேதா, ச்யாம், கார்த்திக், சிவா ஆகியோரின் பதிவுக்கு. சிவாவின் பதிவு மட்டும் இன்னும் வரலை. மறுபடி முயற்சி செய்யணும்.
இத்தனை நாளா எங்கே போயிருந்தேன்னு யாருக்கும் தெரியாது. நான் யார் கிட்டேயும் சொல்லவே இல்லை. சொல்லப் போனால் எங்களோட பெண், பையன் இரண்டு பேரைத்தவிர யாருக்கும் சொல்லவில்லை. நாங்க இரண்டு பேரும் ஒரு குழுவோட சேர்ந்து கைலாஷ், மானசரோவர் யாத்திரை போயிருந்தோம். பிரயாண அனுபவங்கள் வரும் நாட்களில். ஆனால் முக்கியமா ஒண்ணு சொல்லணும், உங்க எல்லாரையும் மறுபடி பார்ப்பேனா என்று ரொம்ப ஏங்கினேன். இது தான் நிஜம். எங்கே போனாலும் இந்த மாதிரி தோணியது இல்லை. வந்து அம்பியை இப்படி வாரலாம், வேதாவை எப்படிக் கிண்டல் செய்யலாம், சிவாவை எப்படிக் கேலி செய்யலாம், ச்யாமை என்ன சொல்லி ஆப்பு வைக்கலாம் என்று யோசித்துக் கொண்டே போவேன். வந்து ஓரளவு அதே மாதிரி எழுதிடுவேன். ஆனால் இப்போ அந்த மாதிரியான எண்ணங்கள் வந்தாலும், திரும்பி வருவோமா என்ற நிச்சயம் இல்லாமல் இருந்தது. காரணமே இல்லாமல் ராத்திரியில் பங்கஜ் உதாஸின், "சிட்டி ஆயி ஹை, வதன் கி சிட்டி ஆயி ஹை," பாட்டு நினைவு வந்து அழுகை வரும். இப்போ வந்ததும் தான் ஒரு பாதுகாப்புத் தெரிகிறது. இனி என்னோட அனுபவங்கள் தொடரும், இரண்டு வலைப்பக்கத்திலும். அப்போதான் உங்க எல்லாருக்கும் என்னோட கலக்கத்தின் காரணம் புரியும். யாருமே எதிர்பார்த்திருக்க மாட்டீங்க, என்னோட வரவை. எல்லாருக்கும் என்னோட நன்றி, மற்றும் எல்லாருக்கும் அந்தக் கைலாச நாதனின் அருள் கிடைக்கப் பிரார்த்திக்கிறேன்.