177. ஓங்கார தத்துவம்

"ஓம்" என்னும் ஓங்கார தத்துவம் பத்தி நான் புதுசா ஒண்ணும் சொல்லப் போறதில்லை. சும்மா ஏற்கெனவே இருக்கிற விஷயத்தை நினைவுக்குத் தான் கொண்டு வரப் போறேன். இந்தப் பிரபஞ்சம் பூராவுமே "ஓம்" என்ற ஒலியினால் வியாபித்திருக்கிறது என்பதை நாம் அறிவோம். இது அழிவற்றது என்பார்கள். எங்கும் வியாபித்திருப்பதால் இதைத் தான் "பிரம்மம்" என்று சொல்வதாயும் எடுத்துக் கொள்ளலாம். "ஓம், பூர், புவர், சுவர்" என்று கூறப்படும் பூலோகம், புவனலோகம், சுவர்கலோகம் இந்த மூன்றும் இந்த ஓங்காரத்தினுள் அடங்கியது என்பது தத்துவம். இது பிரிக்க முடியாதது. சாட்சாத அந்த வாஸுதேவனின் ஸ்வரூபம் இந்த ஓங்காரம் என்பார்கள். இது "அகார, உகார, மகார" எழுத்தைக் கொண்டு அ+உ+ம்=ஓம் என்று கூறப்படுகிறது என்பதையும் நாம் அறிவோம். இது வேத மயமானது. இதில் இருந்து தான் 4 வேதங்களும் வந்ததாயும் கூறுவார்கள்.

இந்த "அகாரம்" என்பது பிரம்மாவையும், "உகாரம்" திருமாலையும், "மகாரம்" ருத்திரரையும் குறிக்கும். முறையே படைத்துக் காத்து அழித்தல் ஆகிய மூன்று தொழில்களையும் குறிக்கிறது. "நாத பிந்து கலாதி" என்பதில் உள்ள நாதமானது அகாரம் ஆகும். பிந்து உகாரத்தைக் குறிக்கும். கலை அதாவது கலாதி என்பது மகாரம் ஆகும். அதாவது அகாரம் "கிரியா" சக்தியாகவும், உகாரம் "இச்சா" சக்தியாகவும், மகாரம் "ஞானசக்தி"யாகவும் இருக்கிறது. நம்முள் இருக்கும் உணர்வுகளைத் தூண்டிவிடும் சக்தி இந்த "ஓம்" என்னும் சொல்லுக்கு இருக்கிறது. அடிவயிற்றில் இருந்து ஓங்கார நாதம் எழுப்பி "ஓம்" என்று கூறினோமானால் இதை நாமே நன்கு உணர்கிறோம். அதனால் தான் தெய்வத்தின் நாமங்கள் எல்லாம் "ஓம்" என்ற சொல்லுடனேயே தொடங்குகிறது. இதை நாம் இடைவிடாமல் உச்சரித்தால் நமக்குள் உள்ளே உறையும் அந்த அருட்பேரொளியையும் உணர்வோம்.