ஹ ஹா ஹா ஹா ஹா இட்லிவடையும் வந்தத்வந்த்அது

என்ன தமிழ் எழுத மாட்டேன்னு நினைச்ச அம்பிக்கு ஒரு குட்டு, பலமாவே கொடுக்கிறேன். நாங்க 5-ம் தேதி இரவு சென்னையை விட்டுக் கிளம்பினோம். முதல் நாள் திரு தி.ரா.சா. சாரும் (சேம் சைட் கோல்?) ரொம்பவே மோசம் சார் நீங்க. அம்பியைப் பததி ஒரு குரல் என் கிட்டே அழுதுட்டு இதைச் சொல்ல வேணாம்னு சொல்லிட்டார். ஆனாலும் நான் பெருந்தன்மையா ஒண்ணுமே எழுதலை. இங்கே வந்து பார்த்துக்கலாம்னு விட்டுட்டேன். அப்புறம் சந்திரமெளலி தொலைபேசி அவரும் அம்பியைப்பத்தி என் கிட்டே சொன்னார். ஹிஹிஹி, மெள்லி, இது எப்படி இருக்கு? 5-ம்தேதி இரவு சென்னை ஏர்போர்ட்டில் நாங்க சுங்கக் கடமைகளை முடித்துக் கொண்டு கொஞ்சம் சந்தோZஅத்துடனும், கொஞ்சம் கவலையுடனும் கிளம்பி விமானம் ஏற்ம் வாயிலுக்கு வந்தோம். விமானத்டில் நடு இரவில் கொடுக்கும் உணவு வேண்டாம்னு சொல்லிடலாம்னு நினைத்துக் கொண்டு கையிலேயே தயிர்சாதம் எடுத்து வந்திருந்தோம். அதைச் சாப்பிட்டு விட்டு விமானம் ஏறினோம். சந்தோZஅம் சென்னையில் விமானம் ஏறும்போது சாமான்கள் குறிப்பிட்ட எடைக்குள்ளேயே இருந்தது பற்றி. கவலை சாமான்கள் சரியாக வந்து சேரவேண்டுமே என. ஏனெனில் போன வருZஅம் என் பையனுக்கு ஒரு பெட்டியே காணாமல் போய்ப் பின் கிடைக்கவே இல்லை. கிட்டத் தட்ட ஒரு லட்ச ரூபாய்ப் பொருட்கள் இருந்தன. அவங்க கொடுத்த நZட ஈடு 30,000/-ரூக்கான டாலர் மதீபில் தான். மிக அதிக பட்ச ந்ஷ்ட ஈடே அது தான் எனச் சொல்லி விட்டார்கள்.

விமானத்தில் ஏறினதும் சாப்பாடு எல்லாம் வரப் போகுதுன்னு நினைச்சா பெரிய நாமமாப் போட்டாங்க. ஒரு விதத்தில் நல்லது என்றாலும் ஜூஸ் கூடக் கேட்கவில்லை. எல்லாமே ச்யாமுக்குப் பிடிச்ச ஐட்டமா வந்தது. பக்கார்டி சாப்பிட ச்யாம் இங்கே இல்லையேனு நினச்சுட்டுத் தூங்கி விட்டோம். காலையில் காலை உணவு என்னன்னு நினைச்சீங்க? அதான் சஸ்பென்ஸ். நாங்க கொடுத்த ஆப்்ஷன் ஏசியன் வெஜிடேரியன் மீல்ஸ்னாலே நூடில்ஸ் மாதிரி ஏதாவது கொடுப்பாங்கன்னு நினைச்சோம். பணிப்பெண் வந்து வெஜ் உணவா? நாந்வெஜ்ஜானு எல்லார் கிட்டேயும் கேட்டுக் கேட்டுக் கொடுத்தாங்க. எங்க உணவுப் பாக்கெட்டைப் பிரித்தால் உள்ளே இருந்ததைப் பார்த்து ஒரே அதிர்ச்சி ஆகிட்டோம். உள்ளே ஒரு சின்ன மினி இட்லிக்கும் தம்பியை இரண்டாய்க் கட் பண்ணி அலங்காரமாய் வைத்து விட்டுப் பக்கத்தில் ஒரு சின்னக் கப்பில் ஒரு குட்டி ஸ்பூனில் சாம்பாரும் அதுக்குப் பக்கத்தில் என்னோட நெத்திப் பொட்டை விடச் சின்ன சைஸில் ஒரு வடையும் வச்சிருந்தாங்க.

எனக்கு ஒரே ஆச்சரியம். ஆஹா, இந்த இட்லிவைட கிட்டே நாம் சொல்லவே இல்லை அப்போக் கூட நம்மளை நினைவு வச்சுட்டி இருந்திருக்காரே, வாக்கெடுப்புக்குப் பேரை எடுத்துக் கிட்ட மாதிரின்னு நினைச்சு சந்தோஷத்திலே கண்ணீரே வந்துடுச்சு. அதோட ப்ரெட், கேக், பழங்கள், சீஸ், பட்டர் போன்ற வழக்கமான உணவுகளும் இருந்தது. கா ஃபியும் இம்முறை நல்லாவே இருந்தது. (இது அம்பிக்காக. அப்போத் தான் அவர் கைைலைப் பயணத்தில் காபி கொடுக்கலைன்னு எழுதினதைக் குறிப்பிட முடியும். அம்பி இப்போ சந்தோ்ஷமா?) அப்புறமா ஃப்ராங்க்பர்ட்டும் வந்தது. தொடர்பு விமானத்துக்குப் போகணும். கீழே இறங்கினோம். தொடர்பு விமானத்துக்குப் போக முதலில் மேலே ஏறிக் கீழே இறங்கிப் பின் மறுபடி மேலே ஏறி ரயிலில் போய்ப் பின் கீழே இறங்கி மேலே ஏறி ஹிஹிஹி தலை சுத்தலா இருக்கா? வேறே வழியே இல்லை, அப்படித்தான் போகணும். எல்லாம் தலை எழுத்துன்னு வச்சுக்கணும். போனோம். விமானம் ஏறும் வாயில் அருகே மறுபடி ஒரு செக்யூரிட்டி செக்ாப். செருப்பில் இருந்து கழட்டிப் போட்டுச் செக் அப் முடிச்சு, வாயிலுக்கு வரவும் விமானம் புறப்படும் நேரம் வரவும் சரியாக இருந்தது.