உங்கள் கருத்து என்ன?

இதுவரை இல்லாத அளவுக்கு என்னோட ரவாதோசை பதிவுக்கு எக்கச்சக்கப் பார்வையாளர்கள்! எனக்கே ஆச்சரியமாக இருக்கிறது.  கடந்த செவ்வாய்க்கிழமை வந்த காமாட்சி அம்மாவின் சிறுகதையின் தாக்கம் இன்னமும் என்னை விட்டுப் போகவில்லை. கணவன் எத்தனை வருஷங்கள் விட்டுப் பிரிந்திருந்தாலும் மனைவி கணவனுக்காகக் காத்துக் கொண்டு நேர்மையாகவும் ஒழுக்கமாகவும் இருப்பாள். ஆனால் மனைவி ஒரு பத்துநாட்கள் இல்லை எனில் கணவனால் அதைக் கட்டிக் காக்க முடிவதில்லை. எல்லோரும் இப்படி இல்லை என்றாலும் சிலர் அப்படித் தானே இருக்காங்க! இதிலே அந்தத் தவறுக்கு ஒத்துழைக்கும் பெண்கள் பேரிலும் குற்றம் தான்! இன்னொருத்தியின் கணவன் என்பது தெரிந்தும் தவறு செய்கிறார்கள். மனசாட்சி உறுத்தாதா? கண நேர சுகத்துக்காக ஒரு குடும்பத்துக்கே துரோகம் இழைக்கலாமா? இத்தனைக்கும் ஏற்கெனவே திருமணம் ஆன பெண்மணி! :(

இந்தக் கதை எனக்கு மற்ற இரு கதைகளை நினைவூட்டியது. ஒரு விதத்தில் காமாட்சி அம்மாவின் கதாநாயகி நடந்து கொண்ட விதம் கணவனை அவள் விவாகரத்து செய்ததற்குச் சமம். சட்டப்படியான விவாகரத்து இல்லை எனினும் தார்மிகப்படி விவாகரத்துத் தான் அது! அதே போல் இரண்டு விவாகரத்துகள் நான் பல்லாண்டுகளுக்கு முன்னர் படித்த இரு கதைகளில் வந்திருக்கிறது. ஒன்றின் பெயரே "டைவர்ஸ்"! ஆகும். எழுதியவர் பிரபல நாவலாசிரியர் திரு பி.வி.ஆர். அவர்கள். குடும்பத்தைச் சுற்றி நடக்கும் சிக்கல்களையும் சங்கடங்களையும் எளிதான சம்பாஷணைகள் மூலமே சொல்லி விறுவிறுப்பாகவும் சுவாரசியமாகவும் கதையை நகர்த்துவதில் வல்லவர்.  அவரின் எழுத்தைப் படிக்கையில் நாம் அந்த இடத்திலேயே இருந்து நேரிடையாக அந்தப் பேச்சுக்களைக் கேட்டுக் கொண்டிருக்கும் உணர்வு வரும். எனக்கு மிகவும் பிடித்த, ரசித்த எழுத்தாளர்களில் இவரும் முக்கியமானவர்.

மேற்சொன்ன டைவர்ஸ் நாவலில் ஒருமித்து அந்நியோன்னியமாக இருக்கும் தம்பதிகளின் வாழ்க்கையில் விரிசல் ஏற்படுவது குறித்து. அதுவும் மிகப் பணக்காரர்கள் ஆன தொழிலதிபர் ஆன கணவனின் பழைய வாழ்க்கை குறித்து மனைவிக்குத் தெரிய வருகிறது. அதுவும் பெண்ணின் மூலம் என நினைக்கிறேன். அந்தப் பெண் சாதாரணக் குடும்பத்துப் பிள்ளையைக் காதல் திருமணம் செய்யப் போகக் கதையில் ஒவ்வொன்றாக வெளியே வரும். கணவனின் பழைய காதல் வாழ்க்கையும் தன் தந்தையின் வற்புறுத்தலால் தன்னை மணந்ததும், ஆனால் இன்னமும் தன் காதலியை மறக்க முடியாமல் அவளுடன் தொடர்பு வைத்திருப்பதும் தெரிய வந்ததும் அந்த மனைவிக்குக் கோபம் உள்ளூர வருகிறது. ஆனால் பெண்ணின் திருமண வாழ்க்கையில் இதனால் பிரச்னை வருமே என யோசித்துக் கணவனிடமிருந்து விலகி விடுகிறாள். காமாட்சி அம்மா சொன்னது போல் கணவனுக்கு அறுபது வயது சஷ்டி அப்த பூர்த்தி நிகழ்ச்சியில் எதையும் காட்டிக் கொள்ளாமல் முக மலர்ச்சியுடன் பங்கேற்கிறாள். துணை நின்று எல்லா வைதிக காரியங்களுக்கும் மனைவியாக நடத்தித் தருகிறாள். அனைவருக்கும் வெற்றிலை, பாக்கு, மஞ்சள், குங்குமம் கொடுக்கும்போது நினைவாகக் கணவனின் பழைய காதலிக்குக் கொடுக்காமல் தவிர்க்கிறாள். (எல்லாம் தெரிந்து விட்டதால் கணவர் தன் பழைய காதலியையும் தன் சஷ்டி அப்தபூர்த்திக்கு அழைத்திருப்பார்.)  இப்படிக் கணவனிடமிருந்து விலகி நிற்பதையே ஒரு வகையில் டைவர்ஸ் என்று சொல்லாமல் சொல்லி இருப்பார் பிவிஆர்.

ஒரு விதத்தில் இந்தக் கதை/நாவல் எனக்கு அவ்வளவாகப் பிடிக்கவில்லை! ஏனெனில் கதை ஆரம்பத்தில் பெண் தான் இஷ்டப்பட்டு மணந்து கொண்ட கணவனை விட்டு டைவர்ஸ் வாங்கப் போகிறாள் என்னும்படி போய்க் கொண்டிருக்கும். பெண்ணைத் திருத்துவதற்காக அல்லது வேறே என்ன என்பது இப்போது நினைவில் இல்லை! கணவன், மனைவி நாடகம் ஆடப் போக உண்மை நிலை வெளியே வரும்! பிவிஆர் வேறே ஏதோ சொல்ல வந்து கடைசியில் கதையின் போக்கைக் கட்டுப்படுத்த முடியாமல் அதன் போக்கில் போய்விட்டாரோ எனத் தோன்றும்படி இருக்கும்.  இதற்கு ஓவியர் ராமு படங்கள் வரைந்திருப்பார். குமுதத்தில் வந்தது என நினைக்கிறேன்.

இப்போ இன்னொரு கதை! இது ரா.கி.ரங்கராஜன் எழுதினது என நினைக்கிறேன்.  இதுவும் குமுதத்தில் வந்தது தான். ஆனால் சிறுகதை என நினைக்கிறேன். ஒரு நீதிபதி! நேர்மைக்குப் பெயர் வாங்கியவர். அவருடைய தீர்ப்புகள் உண்மையை ஒட்டியே இருக்கும்.. மனைவி பெயர் மீனாட்சியோ என்னமோ வரும்.இவர்களும் வெகு அன்னியோன்னியமான தம்பதிகள். ஒருவரை ஒருவர் விரும்பித் திருமணம் செய்து கொண்டவர்கள். அந்த நீதிபதி நேர்மைக்குப் பெயர் போனவர்.  அவருடைய தீர்ப்புகள் எப்போதுமே குறிப்பிடத்தக்க அளவில் நேர்மையாகவே அமையும். யாருக்கும் எவ்விதமான குறைபாடுகளும் சொல்லத் தோன்றவில்லை. அப்போது ஓர் கொலை வழக்கில் கொலைகாரன் என்று தீர்மானமாகத் தெரிந்தபோதும் அவனுக்கு மரண தண்டனை கொடுக்கலாம் என்றிருந்த போதிலும் அவனுக்கு ஆயுள் தண்டனை கொடுக்கிறார். (எனக்கென்னமோ கதைப்படி அவனை மன்னித்து விட்டு விட்டதாக நினைப்பு.) இது எல்லோருக்குமே ஆச்சரியத்தைத் தருகிறது. நிரூபணம் ஆன ஓர் குற்றவாளியைத் தண்டிக்காமல் விட்டுவிட்டாரே என நினைக்கின்றனர்.

அன்றிரவு மனைவியுடன் தனிமையில் இருக்கையில் மனைவி ஆச்சரியத்துடன் கேட்கிறாள். தீர்ப்பு ஏன் இப்படிச் சொன்னீர்கள் என்று அவள் கேட்பதற்கு நீதிபதி சொல்கிறார். "உனக்கு நினைவில் இருக்கிறதா? நீ கல்லூரியில் படிக்கையில் வீட்டில் உன் அறைக்குள் ஓர் கொள்ளைக்காரன் புகுந்து கொண்டு உன்னைக் கட்டிப் போட்டுவிட்டுக் கொள்ளை அடிக்க முயன்றானே! அப்போது உன் அறைக்குள் யாருக்குமே நுழைய முடியாமல் இருந்தது! கடைசியில் நான் தான் எப்படியோ போலீஸை வரவழைத்துக் கதவை உடைத்து உன்னை அவனிடமிருந்து காப்பாற்றினேன்!" என்று கேட்கிறார்.

அந்தப் பெண்மணியும் கண்கள் கலங்க, "ஆமாம், நினைவில் இருக்கிறது. உங்களுக்கு என் மேல் எவ்வளவு அன்பும், காதலும் இருக்கிறது என்பதை நான் பூரணமாக உணர்ந்து கொண்ட நாள் அது!" என நாத்தழுதழுக்கச் சொல்கிறாள். (உண்மையில் கதையில் இப்படி வராது! வேறே ஏதோ சொல்லுவாள். ஆனால் பொருள் இது தான்!) அந்த நீதிபதியும், "ஆமாம், அதற்கப்புறமாய்த் தான் நம் கல்யாணம் நடந்தது!" என்றார். அவளும், "ஆம், நன்றாகத் தெரியும்! பலரும் அதற்கு எதிர்ப்புத் தெரிவித்தார்கள். அத்தனை நேரம் ஓர் முரடனுடன் ஒரே அறையில் இருந்திருக்கிறாள். என்னென்ன செய்தானோ என என் காதுபடவே பேசிக் கொண்டார்கள்! ஆனால் நீங்கள் எதையும் லட்சியம் செய்யவில்லை!" எனப் பெருமிதம் பொங்கச் சொன்னாள்.

அதற்கு நீதிபதி, "ஆமாம், ஆனால் கல்யாணம் செய்து கொண்டபின்னரும் எனக்கு என்னமோ உறுத்தலாகவே இருந்தது. ஆனால் நீ எனக்கு உண்மையாக இருந்தாய்! என்னை மிகவும் நேசித்தாய். நேசிக்கிறாய். என்றாலும் இன்று தான் எனக்கு மன ஆறுதல் கிடைத்தது! இனி உன்னை முழு மனதோடு நேசிக்க எனக்கும் எவ்விதத் தடையும் இல்லை!"

"என்ன சொல்கிறீர்கள்?" அதிர்ச்சியுடன் மனைவி கேட்கிறாள்.

"இன்று வழக்கில் குற்றவாளி யார் என நினைக்கிறாய்? அதே குற்றவாளி தான். உன்னைக் கட்டிப் போட்டுத் தொந்திரவு செய்தானோ அவனே தான். அவன் இப்போது செய்த ஓர் குற்றத்துக்காக அவனுக்கு மருத்துவப் பரிசோதனை செய்ய நேர்ந்தது. அப்போது தான் தெரிய வந்தது அவன் சிறு வயதிலேயே ஆண் உறுப்பை விபத்தின் மூலம் இழக்க நேரிட்டது என்பதும் அவனுக்குச் சிற்றின்பம் என்பதோ, பெண் சுகம் என்பதோ தெரியவே தெரியாது என்பதும் புரிய வந்தது! அதைக் கேட்ட பின்னர், அந்தப் பரிசோதனையைப் படித்த பின்னர் தான் எனக்கு மனதில் ஆறுதல் வந்தது!" என்றார்.

கணவனைத் தழுவிய வண்ணம் படுத்திருந்த மனைவியின் கரங்கள் தளர்கின்றன.  திரும்பிப் படுக்கிறாள். கணவனும் மன நிம்மதியில் தூங்கி விடுகிறார். மறுநாள் இரவு படுக்கைக்கு வந்தவருக்கு அதிர்ச்சி! இணைந்திருந்த இரு கட்டில்களும் பிரிக்கப்பட்டிருந்தன. தனியாகப் படுத்திருந்த மனைவியைப் பார்த்து, "இது என்ன?" என்று கேட்கிறார். "விவாகரத்து! டைவர்ஸ்! நீங்கள் என்னிடம் கொண்ட நம்பிக்கையினால் என்னைத் திருமணம் செய்து கொண்டதாக நான் நினைத்திருந்தேன். ஆனால் உங்களுக்கு என்னிடம் நம்பிக்கை இல்லை! என்னைச் சந்தேகித்திருக்கிறீர்கள்! இப்படிப்பட்டவருடன் இத்தனை நாட்கள் வாழ்ந்ததை நினைத்து வேதனைப்படுகிறேன். வெளி உலகுக்குத் தான் நாம் இனி கணவன், மனைவி! உள்ளே நீங்கள் யாரோ, நான் யாரோ! இது தான் என்னுடைய தீர்ப்பு!" என்று சொல்லிவிட்டுப் படுத்து உறங்க ஆரம்பிக்கிறாள்.

நீதிபதி திகைத்து நிற்கிறார். தன் தவறும் புரிகிறது. நிரந்தரமாக மனைவியை இழந்து விட்டது தெரிந்து வேதனையில் ஆழ்கிறார்.

இது இரு வேறு பெண்கள் இருவேறு சூழ்நிலையில் தங்கள் கணவன் மார்களுக்குக் கொடுத்த தண்டனை! இதைக் குறித்த உங்கள் அனைவரின் கருத்துக்களையும் எதிர்பார்க்கிறேன்.  இரு கதைகளுமே படித்து முப்பது ஆண்டுகளாவது ஆகி இருக்கும். கதையின் தன்மையாலும் அதன் முடிவாலும் இன்னமும் நினைவில் இருக்கிறது. சம்பவங்கள், சம்பாஷணைகள் நான் சொன்னபடி இருக்காது என்றாலும் கதைகளின் கரு நான் சொன்னபடி தான் அமைந்திருந்தது.