மாவிளக்கும், உளுந்து வடையும்! சரியான கூட்டு தானா? :)

அதிரடிக்கு மாவிளக்குப் பத்தி நெ.த. சொன்னதில் கொஞ்சம் சுணக்கம்! ஹெஹெஹெஹெ! அவங்க மாவு எப்படித் தயாரிப்பாங்கனு தெரியலை! நாங்க எப்போவுமே கடையிலே வாங்கும் மாவில் மாவிளக்குப் போடுவது இல்லை! முன்னெல்லாம் கருவிலியில் வீடு இருந்ததால் என்னிக்கு மாவிளக்குப் போடறோமோ அந்த வெள்ளியன்று காலைதான் அரிசியையே ஊற வைப்போம். இதிலே என் மாமியார் ஒரு படிக்குக் குறையக் கூடாதுனு சொல்லிடுவாங்க! அன்னிக்குக் காலம்பரலே இருந்து வீடு திமிலோகப்படும்! சீக்கிரமாக் குளிச்சுட்டு மாவு இடிக்க உட்காரணும். மகமாயி/மாரியம்மனுக்கு மாவிளக்குப் போடும்போது அதைச் சலிக்கக் கூடாதுனு சொல்வாங்க! ஆகவே கூடியவரை மாவு நன்றாக இடிபடும் வரை இடிக்கணும். வீட்டு வேலை செய்யறவங்கல்லாம் உதவ முடியாது! குளிச்சுட்டு ஈரப்புடைவையை உள் கச்சம் வைத்துக் கட்டிக் கொண்டு உட்கார்ந்து இடிக்கணும்.

இடிக்கும்போதே அதிலேயே வெல்லத்தையும் போடுவாங்க! இரண்டையும் சேர்த்து இடிக்கணும். மாவு இளகி வரும் பதத்துக்கு வந்துட்டால் எடுத்துடுவோம். ஏலக்காயையும் சேர்த்தே போட்டு இடிப்பது வழக்கம்.  அதுக்கப்புறமா அதை இரண்டு உருண்டைகளாக உருட்டி நடுவில் குழி செய்து நெய்யை ஊற்றிப் பஞ்சுத் திரி போடணும். சுமார் நான்கு ஆண்டுகள் முன்னர் வரையிலும் கொட்டை எடுக்காத பஞ்சைத் தான் கொட்டை நீக்கித் திரித்துப் போட்டுக் கொண்டிருந்தேன். அப்புறமாக் கோயிலிலேயே பூசாரி மாவிளக்குத் திரியே விக்கறாங்க அம்மா, அதையே வாங்கிப் போடுங்கனு சொன்னார். அதுக்கு அப்புறமா அதான் வாங்கி வைச்சிருக்கேன். அடியிலே குண்டாகவும், மேலே திரி மெல்லிதாகவும் இருக்கும்! என் மாமியாருக்கு இந்த விஷயம் தெரியாது! ஹிஹிஹி!

ஏனெனில் அவங்க இப்போல்லாம் மிக்சியில் அரைப்பதையே ஒத்துக் கொள்ள யோசிப்பாங்க! கருவிலியில் வீடு போனப்புறமாக் கூடக் கோயிலில் என் பெரிய மாமியார் போட்டிருந்த கல்லுரலில் தான் மாவு இடிப்போம். முதல்நாள் இரவே பேருந்தில் கும்பகோணம் கிளம்பிக் காலை நாலு மணி அளவுக்குக் கும்பகோணம் போவோம். அங்கிருந்து கிளம்பும் முதல் டவுன் பஸ்ஸில் ஊருக்குப் போவோம். அங்கே கோயில் குளத்திலேயே குளித்துவிட்டு ஈரப்புடைவையுடன் மாவு இடிப்போம்.  அதுக்குள்ளே பூசாரி வந்து கோயில் கதவைத் திறப்பார். அவரைப் பால் வாங்கி வைச்சிருக்கச் சொல்லி இருப்போம். கையில் இன்ஸ்டன்ட் காஃபி பவுடர், சர்க்கரை கொண்டு போவோம். காஃபி சாப்பிட்டுக் கொள்வோம். அதுவே எனக்கு மிகுந்த அவஸ்தையாக இருக்கும். கழிப்பறை வசதி என்பதே இல்லாத கிராமங்கள் அவை எல்லாம்! எனக்குத் தெரிந்து கருவிலி கோயிலில் முதல் முதல் கும்பாபிஷேஹம் ஆகும் வரைக்கும் அங்கே கழிவறையே கிடையாது! அப்போத் தான் முதல் முதல் கழிவறை கட்டினாங்க! ஆகவே கருவிலி வந்துவிட்டுப் போனால் எனக்குக் கொஞ்சம் வசதி தான்! ஆனால் அங்கே  எல்லாச் சமயங்களிலும் முதலில் போக முடிவதில்லை! காஃபி தவிர்த்துக் குழந்தைக்குப் பால், எங்களுக்குக் கஞ்சினும் அந்த விறகடுப்பில் போட்டிருக்கேன். ஒரு தரம் எங்க பொண்ணு வந்தப்போக் கையோடு இன்டக்‌ஷன் ஸ்டவையும் பால் காய்ச்சும் பாத்திரங்களும் எடுத்துப் போய்க் குழந்தைக்குப்  (அப்புவுக்கு) பால் காய்ச்சிக் கொடுத்திருக்கேன்.


மாரியம்மன் கோயில் சமையல் அறை

இப்போக் கருவிலிக் கோயில் கழிப்பறையும் வீணாகிப் போய்விட்டது! மக்கள் பயன்படுத்தத் தெரியாமல் அசிங்கமாக வைத்திருக்கின்றனர். இரண்டு வருஷங்களுக்கும் மேல் அதைப் பயன்படுத்த முடியாமல் இருந்து வருகிறது! ஆனால் மாரியம்மன் கோயிலில் வருகிறவர்கள் தங்கவும், கழிவறை வசதிக்காகவும் இப்போப் புதுசாக் கட்டி இருக்காங்க! ஆனாலும் சுத்தம் போதாது! கழிவறைக்கோ, குளியலறைக்கோக் கதவு கிடையாது! பொதுவான வெளிக்கதவு மரம் நன்றாக இல்லாததால் சார்த்தவும் முடியலை! திறக்கவும் முடியலை! பின்னர் வந்த நாட்களில் முதல்நாளே கிளம்பிக் கும்பகோணத்தில் அறை எடுத்துத் தங்கிக் கொண்டு வெள்ளிக்கிழமை காலை ஊருக்குப் போக ஆரம்பித்தோம். இது கிட்டத்தட்ட 2000 ஆம் வருஷம் முதல் பழக்கம் ஆனது! ஆகவே மாவிளக்குக்கு உரிய மாவை புதன் கிழமையே தயார் செய்யணும். மாவு ஈரம் போகக் காயணும்! எல்லாம் பக்குவமாக அன்று இதைத் தயார் செய்து முடிக்கும் வரை சாப்பிடாமல் எல்லாம் செய்துப்பேன். இதற்கெனத் தனிப் பை வைச்சுப்பேன். அந்தப் பையை வேறே யாரிடமும் கொடுக்கக் கூடாது! இப்படிச் சில வருடங்கள்!

அதுக்கப்புறமாப் பையர் கல்யாணம் ஆனதும் மருமகள் மாவிளக்குப் போட ஆரம்பித்தாள். பையர் ரயில் பயணத்தை விரும்பாததால் அவருக்காக வேண்டிக் காரிலேயே சென்னையிலிருந்து போக ஆரம்பித்தோம். அப்போ வியாழன் அன்று காலையிலேயே மாவைத் தயார் செய்துப்பேன். காரிலே போய்க் கும்பகோணத்தில் இரவு தங்கி மறுநாள் காலை குளித்துவிட்டு அங்கிருந்து சென்று கோயிலில் மாவிளக்குப் போடுவோம். ஓட்டலில் டிஃபன் வாங்கிச் சாப்பிட்டிருக்கும் பையரும், நம்ம ரங்க்ஸும் அவங்க அவங்க தங்க்ஸுக்கும் சேர்த்து டிஃபன் வாங்கிடுவாங்க. மாவிளக்குப் போட்டு முடிச்சதும் சாப்பிடமாட்டேன்னு சொல்லாமல் அதைச் சாப்பிட வேண்டி இருக்கும். என்றாலும் நான் எப்படியோ வேண்டாம்னு சொல்லிடுவேன்.  இப்படியாகத் தானே மாவிளக்குப் புராணம் கால, தேச, வர்த்தமானங்களை ஒட்டி மாறுதல் பெற்றது.

இப்போல்லாம் காரிலேயே போய்விடுவதால் (ஹை, பணக்காரங்களாயிட்டோமுல்ல!) வியாழன் அன்று பனிரண்டு மணிக்குள்ளாகக் கொழுக்கட்டை, மாவிளக்கு எல்லாமும் தயார் செய்துடுவேன். பின்னர் வெள்ளியன்று காலை மூன்றரைக்கு எழுந்தால் ஐந்தரைக்குக் கிளம்பும் வரை வேலை சரியாக இருக்கும்.  காலை ஆகாரத்துக்கு இட்லி, புளியஞ்சாதம், தயிர்சாதம் தயார் செய்து ஃப்ளாஸ்கில் காஃபியும் எடுத்துப்பேன். கோயிலில் மாவிளக்கு ஏற்றுவதற்கு முன்னால் மாவையும், வெல்லத்தையும் நன்றாகக் கலக்கவேண்டும். தண்ணீர் அதிகம் பயன்படுத்தாமல் உத்தரணியால் மட்டும் தெளிச்சுப்பேன். நெய் சேர்த்துக் கொண்டு கையாலேயே மாவைப் பிசைய வேண்டும். வெல்லம் இளகியதாக இருந்தால் சீக்கிரமாய் உருட்ட வரும். இம்முறை கொஞ்சம் கஷ்டமாகவே இருந்தது. எனக்கு வேறே கையில் வலி இருந்ததால் அதிகம் வலுவுடன் உருட்டவும் முடியலை! ஒரு மாதிரி சமாளித்துக் கொண்டு நெய்யை விட்டுப் பிசைந்தே உருட்டி விட்டேன்.

பின்னர் குழி செய்து நெய்யை ஊற்றிக் கொண்டு திரியை அதில் நனைத்துக் கொண்டு மாவிளக்கை ஏற்றினோமானால் முழுதும் எரிந்து முடியும்வரை விட்டு வைப்பதில்லை. திரியின் அடிப்பாகத்துக்கு வந்துவிட்டால் மலை ஏறி விட்டது என்போம். அப்போ ஒரு உத்தரணியால் எடுத்து அருகே உள்ள விளக்கு எதிலானும் மாற்றிவிடுவோம். இரு திரிகளையும் அப்படியே மாற்றுவோம். எங்க அம்மா வீட்டில் மாவிளக்கு மாவை உருட்டுவதில்லை. பொடியாகவே வைப்பார்கள். தேங்காயைத் துருவிச் சேர்த்து விடுவார்கள். அதைத் தவிர்த்தும் தேங்காய் உடைத்து வைப்பார்கள். நடுவில் குழி செய்து நெய்யை ஊற்றிக் கொண்டு அதில் துணியால் முடிச்சுக் கட்டித் திரி போல் செய்து போடுவார்கள். அந்த முடிச்சின் அருகே திரி எரிந்து முடிய ஆரம்பித்தால் மலை ஏறிவிட்டது என்று சொல்லி எடுத்து விடுவார்கள். இது அவரவர் வீட்டு வழக்கம். ஏற்றிவிட்டுத் திரி முழுதும் எரிந்து முடியும்வரை விட்டு வைத்தால் தான் அதிராவின் மாவிளக்கில் பார்த்த மாதிரி ஆகி விடுகிறதோ என நினைக்கிறேன். அதிரா என்ன செய்தார்னு தெரியலை! :))))

மாவிளக்கு ஆச்சா! இப்போ வடை! எ.பி. வாட்ஸப்பில் 500 கிராம் உளுந்தில் வடை செய்யறதைப் பத்திப் பேச்சு வந்தது. அப்போ நான் 500 கிராம் உளுந்தில் வடை செய்தால் 50 பேர் சாப்பிடலாம்னு சொல்ல நெ.த. 500 கிராம் மாவில் 22 வடை வரும்னு ஓட்டல்காரங்க சொன்னதாகச் சொல்லி இருந்தார். 500 கிராம் மாவு என்பது உளுந்தை மெஷினில் கொடுத்து மாவாக(பவுடர்) அரைத்தது எனில் வேண்டுமானால் நெ.த. சொன்னாப் போல் இருக்கலாம். ஆனால் 500 கிராம் உளுந்தை ஊற வைச்சு அரைச்சால் வடை நிறைய வரும். முதல்லே வீட்டு உபயோகத்துக்கு இருக்கும் கிரைண்டர்கள் எனில் கொஞ்சம் கொஞ்சமாகப் போட்டே அரைக்கணும்! அதுவே ஓட்டலுக்கென உள்ள பெரிய கிரைண்டர்கள் எனில் எல்லாத்தையும் போடலாம். ஆனால் சில, பல சமயங்கள் உளுந்து அரைபட்டு மேலே மேலே வரும்போது சுற்றி வாரியடிக்கும்.  எங்க வீட்டிலே ஒரு விசேஷத்திலே அம்மாதிரி ஆகிவிட்டது! சுவரெல்லாம் உளுந்து மாவு! :)))) இன்னைக்கு ரதசப்தமிக்கு நிவேதனம் செய்ய உ.வடைக்கு ஒரே ஒரு கிண்ணம் தான் போட்டேன். மிக்சியில் தான் அரைத்தேன். பனிரண்டு வடைகளுக்கு  மேல் வருகிறது! உளுந்தின் தரம் முக்கியம்! உதயம் உளுந்து எனில் நன்றாகவே வருகிறது. ஒரு சில கடைகளில் உளுந்து நன்றாக இருக்கிறது. ஆனால் ரேஷனில் வாங்கும் உளுந்து எனில் தரம் நிரந்தரம் அல்ல! :))))