இன்னிக்கும் தீனி தின்னி தானா? நெ.த. ஓட்டம்!

தமிழ்நாட்டில் சோழர்கள் இன்னமும் வாழ்கின்றனராம். தந்தி தொலைக்காட்சியின் செய்திகளில் காட்டினார்கள். கும்பகோணத்துக்கு அருகே ஓர் சின்ன கிராமத்தில் விவசாயம் செய்து கொண்டு வாழ்ந்து வருகின்றனராம். சிதம்பரம் கோயிலில் ஒவ்வொரு திருவிழாவின் போதும் இவர்களுக்கே முதல் மரியாதையாம். அதே போல் முதல் மண்டகப்படி அல்லது கட்டளையும் இவர்களுடையது தானாம்! முன்னொரு காலத்தில் ஹிரண்ய வர்மனால் திருப்பணி செய்யப்பட்டுக் கட்டப்பட்டதாகச் சொல்லப்படும் சிதம்பரம் கோயிலில் இவர்கள் தான் ஹிரண்ய வர்மனின் வாரிசுகளாக இன்றளவும் கருவறைக்குச் செல்லும் வழியில் உள்ள பஞ்சாக்ஷரப் படிகள் அமர்ந்து பட்டம் சூட்டிக் கொள்வார்களாம்.  இதற்கு முன்னால் இருந்த அரசர் 1978 ஆம் வருஷம் பட்டம் சூட்டிக் கொண்டாராம். இப்போது அவர் காலம் ஆகிவிடவே அவரின் இளவல் விரைவில் பட்டம் சூட்டிக் கொள்ளப்போகிறாராம். பஞ்சாக்ஷரப் படிகளில் அமர்ந்து பட்டம் சூட்டிக் கொள்ளும் உரிமை இவர்களுக்கு மட்டுமே உண்டாம்! சற்று முன்னர் தான் இந்தச் செய்தியை தந்தி தொலைக்காட்சியில் கூறினார்கள். எங்க கட்டளை தீக்ஷிதர் இது குறித்து இன்றளவும் ஏதும் சொன்னதில்லை. அவர் ஆய்வு செய்து எழுதிய சிதம்பரம் பற்றிய நூலிலும் இந்த விபரங்கள் காணப்படவில்லை. நேரில் அவரைப் பார்க்கையில் கேட்க வேண்டும்.  ஆனால் நான் அறிந்த வரையில் ஹிரண்ய வர்மன் கௌட தேசத்தில் இருந்து வந்தவன். தோல் வியாதியால் கஷ்டப்பட்டுக் கொண்டிருந்த இவன் தில்லைக்கு வந்து அங்குள்ள தீர்த்தத்தில் குளித்து தோல் நோய் நீங்கப்பெற்று ஹிரண்யம் போல் ஜொலிக்கும் ஹிரண்ய வர்மன் ஆனான். அவன் உண்மைப்பெயர் சிம்மவர்மன் ஆகும். இவனிடமிருந்தே பல்லவ குலம் தோன்றியதாகவும் படிச்சிருக்கேன். ஆனால் இன்னிக்குத் தொலைக்காட்சிப் பேட்டியில் பேசிய சோழ வாரிசுகள் தாங்கள் ஹிரண்ய வர்ம சோழனின் வாரிசுகள் என்றனர். ஒண்ணும் புரியலை!

நாங்க நின்ற இடத்திலிருந்து நம்பெருமாள் பத்து அடி தூரத்திலே இருந்தாலும் ஜூம் பண்ணி எடுக்க முடியலை! கூட்டம் நாலாபக்கமும் நெருக்குது! செல்லே கீழே விழுந்துடுமோனு பயமா இருந்தது. அதனால் தான் காமிராவைக் கீழே போட்டுடுவோமோ என்னும் பயத்தில் கொண்டு போகலை! செல்லில் எடுத்தது. அதுவும் எனக்குக் கொண்டையும் முகமும் மட்டுமே தெரிஞ்சது. ரங்க்ஸ் எடுத்தார் படங்கள்!

நேற்று நம்பெருமாளை ஆயிரக்கால் மண்டபத்திலாவது பார்த்துட்டு வரலாம்னு மூணு மணிக்கே கிளம்பிப் போனோம். வண்டியை எங்கோ நிறுத்திட்டு நடந்து தான் போகும்படி இருந்தது. ஆயிரக்கால் மண்டபத்திலேயே பெருமாள் இருப்பார். பார்த்துட்டு வர வேண்டியது தான்னு நினைச்சால் அங்கே மண்டபத்துக்குப் போகும் வாசலில் மக்கள் அமர்ந்து கொண்டும், படுத்துக் கொண்டும், பேசிக் கொண்டும் இருந்தார்கள். விசாரித்ததில் இன்னும் ஒரு மணி நேரமாவது ஆகும் நம்பெருமாள் அங்கே வருவதற்கு என்றார்கள். எங்கே போனார் என்றால் மத்தியானம் ஓய்வு எடுக்க நம்மைப் போல் அவரும் போயிருக்கார். ஆழ்வார்களும் அனைவரும் போயிருக்காங்க! நேற்றுத் திருக்கைத்தல சேவை வேறே! அதனால் கூட்டம் ஜாஸ்தியா இருக்கும். நமக்குப் பெருமாளைப் பார்த்தால் போதுமேனு வரவரைக்கும் உட்காரலாம்னு உட்கார்ந்திருந்தோம். ஓர் வயதான அம்மா வந்தார்கள். அவரைப் பார்த்ததும் எங்க பக்கம் உட்கார்ந்திருந்த ஒரு தம்பதியினர்  (இந்தத் தம்பதியர் அருப்புக்கோட்டையிலிருந்து திருவிழாவுக்கு வந்திருக்காங்களாம்! இப்படி எத்தனையோ பேர்!) ஓடிப் போய் அவரை வணங்கினார்கள். அவங்க கோயில்லே எனக்கெல்லாம் நமஸ்காரம் செய்யக் கூடாதுனு தடுத்துட்டுச் சிறிது நேரம் பேசிட்டுப் போயிட்டாங்க. அவங்க போனதும் அந்தத் தம்பதியர் அந்த அம்மா கூரத்தாழ்வாரின் வாரிசைக் கல்யாணம் செய்து கொண்டிருப்பதாகவும் அந்த அம்மாவின் கணவர் கூரத்தாழ்வாரின் நேரடி வாரிசு என்றும் சொன்னார். அட, பேசி இருக்கலாமேனு நினைச்சேன்.

ஶ்ரீரங்கம் பத்தி எழுதறதாலே சில, பல சந்தேகங்கள். அந்த அம்மாவைச் சிநேகிதம் பண்ணிக் கொண்டிருக்கலாமோனு நினைச்சேன். இன்னொரு முறை பார்த்தாலும் எனக்கு அடையாளம் தெரியாது! ஹிஹிஹி! அவ்வளவு சமர்த்து!

கிட்டத்தட்ட நாலு மணி இருக்கும்! சாரி,சாரியாக மக்கள் கூட்டம் வந்து கொண்டே இருந்தது. ஒவ்வொரு ஆழ்வாராக வர ஆரம்பிச்சு ஒன்பது பேர் வந்துட்டாங்க! இன்னும் மூணு பேர் வரணும். அதுக்குள்ளே வடக்கு வாசலில் கொட்டு சத்தம் கேட்டது! சரி நம்பெருமாள் தான் வராரோனு நினைச்சா யாரையும் காணோம். அப்போ ஒரு பெரியவர் வந்து அங்கே உட்கார்ந்தார். கோயில் ஊழியம் செய்பவர் எனத் தெரிந்தது. அவரிடம் விபரம் கேட்டதுக்கு இப்போத் தான் வடக்கு வாசல் திறந்து நம்பெருமாள் வெளியே வந்திருக்கார் என்றும், இங்கே வர இன்னும் 2 மணி நேரமாவது ஆகும் என்றும் கூறினார். ஏற்கெனவே கூட்டம் அதிகமாகிக் கொண்டு வருகிறது. அன்னிக்குத் திருக்கைத்தல சேவை பார்க்க வேறே மக்கள் முண்டிக் கொண்டு ஆயிரங்கால் மண்டபத்துக்குள் உட்கார்ந்திருந்தார்கள். பெருமாள் உட்காரும் இடத்தில் மட்டும் ஆட்கள் இல்லை! மற்றபடி கூட்டம் நிரம்பி வழிந்தது. வெளியே அதற்கும் மேல்!  அதுவும் சொர்க்க வாசலை மிதிக்கவும், உள்ளே முத்தங்கி சேவையில் பெரிய ரங்குவைத் தரிசிக்கவும் கூட்டம் அலை மோதியது! இலவச தரிசனத்துக்கோனு நினைச்சால் 250 ரூபாய்க்காம்! அதுக்கே இவ்வளவு கூட்டமானு நினைச்சு மயக்கமே வந்தது.


நாங்க தாயார் சந்நிதிக்குப் போற வழியிலே சென்றோம். ஆயிரக்கால் மண்டபத்துக்கு வராமல் இருந்த 3 ஆழ்வார்களுக்கும் வழியில் சிறப்பு வழிபாடு நடைபெற்றுக் கொண்டிருந்தது. ஒருத்தர் நம்மாழ்வார், இன்னொருத்தர் திருமங்கை மன்னன். மற்றவர் பெரியாழ்வாரோனு நினைப்பு! தெரியலை. கூட்டம் அங்கேயும்! கிட்டே போக முடியலை. மேலே நடந்தோம். வடக்கு வாசலுக்குப் போகும் வழியிலேயே பாதி வழியில் நம்பெருமாளை இருத்தி இருந்தார்கள். தூரக்க இருந்து தெரியலை. ஆனால் ரங்க்ஸ் பார்த்துட்டு, "இவர் நம்பெருமாள் இல்லை போலிருக்கே! ரொம்பச் சின்னவரா இருக்காரே!" என்றாரே பார்க்கலாம்!  கொஞ்சம் கிடைத்த இடைவெளியில் பார்த்த நான் பாண்டியன் கொண்டையையும் அவர் அணிந்திருந்த நகைகளையும் வைத்து அடையாளம் கண்டுகொண்டு நம்பெருமாள் தான் என உறுதி செய்தேன். பக்கத்தில் இருந்தவர்களும் ஆமோதித்தார்கள். சற்று நேரம் நின்று பார்க்க முயன்று விட்டு, அருகே செல்ல முயன்றுவிட்டு, கூட்டத்தின் நட்ட நடுவில் மாட்டிக் கொண்டால் வெளியேறுவது சிரமம் என்பதால் பார்த்தவரைக்கும் போதும்னு திரும்பினோம். பிரசாதங்கள் விற்பனை அமோகம். ஆனால் எங்கிருந்து வருதுனு தெரியலை! தீரத் தீரச் சூடாக நிரப்பிக் கொண்டே இருந்தார்கள். அங்கேயும் கூட்டம். டோக்கன் வாங்கி வாங்கணும்.

வைகுண்ட ஏகாதசித் திருவிழா சமயத்தில் மட்டுமே கிடைக்கும் சம்பார தோசை (கிட்டத்தட்ட பிட்சா! அதைப் போல் தான் முக்கோணமாக வெட்டி இருந்தார்கள்) வாங்கிக் கொண்டோம். ஒரு துண்டம் 30 ரூபாயாம்! அநியாயம். சாதாரணமாக ஒரு தோசையே 60 ரூபாய் தான். கூட்டத்தைக் கண்டதும் விலை ஏற்றி விட்டார்கள்.



இந்த ஒரு துண்டம் தான் 30 ரூபாய்!  தோசை சூடு கை பொரிந்து விடும்போல இருந்தது. வீட்டுக்கு வந்து மிளகாய்ப் பொடியுடன் சாப்பிட்டோம்.  செய்முறை
நம்ம காஞ்சீபுரம் இட்லி மாதிரித் தான்.

பச்சை அரிசி ஒரு கிண்ணம்
இட்லி புழுங்கல் அரிசி ஒரு கிண்ணம்
உளுத்தம்பருப்பு ஒரு கிண்ணம்
வெந்தயம் ஒரு டீஸ்பூன்

எல்லாவற்றையும் ஒன்றாகக் களைந்து ஊற வைத்து தோசைக்கு அரைப்பது போல் அரைக்கவும். பின்னர் சுக்கைப் பொடி செய்து அதில் போட்டு உப்பு, பெருங்காயம் சேர்க்கவும். (கோயிலில் நோ பெருங்காயம்)  அடுப்பில் ஓர் வாணலியில் நெய்யை ஊற்றிக் கொண்டு மிளகு, சீரகத்தைப் பொடித்து அதில் போட்டு தோசை மாவில் கலக்கவும்.  உடனே வார்க்காமல் கொஞ்சம் புளிக்க வைக்கவும். பின்னர் அடிகனமான தோசைக்கல்லில் மாவைக் கொஞ்சம் தடிமனாகப் பரப்பி நெய் அல்லது நல்லெண்ணெய் ஊற்றிக் கொண்டு மேலே கருகப்பிலையைத் துண்டாக நறுக்கித் தூவவும். மூடி வைத்து வேக விடவும். ஒரு பக்கம் வெந்ததும் மறுபக்கமும் திருப்பிச் சிறிது வேக விட்டு எடுக்கவும். இதற்குச் சட்னி, சாம்பாரை விடக் காரமான மிளகாய்ப்பொடி அல்லது தக்காளித் தொக்கு அல்லது தக்காளிச் சட்னி நன்றாக இருக்கும்.  கோயிலில் செய்யும் சம்பார தோசைக்குக் கறுப்பு உளுந்து சேர்ப்பார்கள். அதனால் ருசியில் மாறுபாடு தெரியும்.