குலதெய்வம் கோயிலுக்குச் செல்லும் வழியில்!

அம்பேரிக்கா போறதுக்கு முன்னாடி குலதெய்வம் கோயிலுக்குப் போனோம். அங்கேருந்து வந்ததும் கோயில்களுக்கே போக முடியலை! இதிலே குலதெய்வம் கோயிலுக்கு எங்கே இருந்து போறது? குடும்ப புரோகிதர் போகக் கூடாதுனு சொல்லிட்டார்! ஒரு வழியா வருஷாந்திர விசேஷங்கள் முடிஞ்சதும் போகலாம்னு முடிவு செய்து நேற்றுப் போனோம். மாரியம்மனுக்கு மாவிளக்குப் போடணும்னு வேறே முடிவு செய்திருந்ததால் வியாழன் அன்றே மாவிளக்குக்கு அரிசி மாவைத் தயார் செய்து கொண்டேன். ஊரில் உள்ள பொய்யாப் பிள்ளையாருக்கு நெய்க்கொழுக்கட்டையும் தயார். மற்றும் அபிஷேஹ சாமான்கள் வாங்கிக் கொண்டு பூ, பழம், இளநீர் என மற்றப் பொருட்களையும் வாங்கிக் கொண்டு நேற்றுக் காலை ஐந்தரை மணிக்குக் கிளம்பினோம்.  காலை மூன்றரை மணிக்கே எழுந்து கொண்டு கைக்கு எடுத்துச் செல்ல இட்லி, புளியஞ்சாதம், தயிர்சாதம் ஆகியவற்றைக் குளித்து விட்டுப் பின்னர் தயார் செய்து கொண்டேன்.

மாவிளக்குப் போடும்வரையிலும் நான் சாப்பிட மாட்டேன் என்பதால் காஃபியும் ஃப்ளாஸ்கில் எடுத்துக் கொண்டேன். இம்முறை ட்ராவல்ஸ் மூலம் வண்டி ஏற்பாடு செய்யவில்லை. அவங்க கிலோ மீட்டருக்குப் பத்து ரூபாய் வரை வாங்குவதால் ஃபாஸ்ட் ட்ராக்கிலேயே புக் செய்திருந்தோம். சரியான நேரத்துக்கு டிரைவர் வந்து விட்டார். திருவானைக்காவல் தான் ஊராம்! சொந்த வண்டி என்பதால் நன்றாகப் பராமரிப்புக்கள் செய்திருந்தார். ஐந்தே முக்காலுக்குக் கிளம்பிய வண்டி கல்லணை மார்க்கமாகச் சென்று ஏழரைக்குள்ளாகக் கும்பகோணம் வந்தாயிற்று. ட்ராவல்ஸ் வண்டிக்காரங்க கல்லணை மார்க்கத்தில் வருவதில்லை. அதோடு முன்னெல்லாம் மணல்குவாரிகள் இருந்ததால் கல்லணை மார்க்கத்தில் செல்ல முடியாமல் இருபக்கமும் லாரிகள் அணி வகுத்து நின்று கொண்டு போக்குவரத்துக்கு இடையூறாக இருந்தன. இப்போது மணல் குவாரிகளே இல்லை என்பதால் பிரச்னை இல்லை என்பதோடு சாலையும் நன்றாக தேவையான அளவுக்கு அகலப்படுத்தப்பட்டு வாகனங்கள் விரைவாகச் செல்லும் தகுதியிலும் இருந்தன.

கும்பகோணத்தில் இறங்கிக் கொண்டு ஓட்டுநரைச் சாப்பிடச் சொல்லிவிட்டு நாங்கள் பூஜைக்குத் தேவையான மற்றச் சில சாமான்களை வாங்கிக் கொண்டோம். பின்னர் வண்டி எட்டு மணிக்கு மீண்டும் கிளம்பிக் கருவிலி என்னும் சற்குணேஸ்வரபுரம் வந்து அடைந்தது. இது தான் நான் கல்யாணம் ஆகி முதல் முதல் புக்ககமாக வந்த ஊர். ஊருக்குச் செல்லும் வழியில் நிலங்கள் சில அறுவடைக்குத் தயாராகவும், சில பயிர்கள் வளர்ந்தும் காணப்பட்டன. அரிசிலாறு தான் சாக்கடையாக மாறிவிட்டதோடு ஓடவும் இல்லை. தண்ணீர் குட்டை போல் கன்னங்கறுக்கத் தேங்கி நின்றது. படம் எடுக்கலாம் என்றால் இந்தக் கோலத்தில் படம் எடுத்துப் போட்டால் அது அரிசிலாற்றுக்குச் செய்யும் துரோகம் என என் மனதில் தோன்றவே படமே எடுக்கவில்லை. செல்லும் வழியில் கண்ணில் பட்ட சில நிலங்களை மட்டுமே படம் எடுத்தேன்.  நான் பதினெட்டு, பத்தொன்பது வயதில் முதல் முதலாகக் கல்யாணம் ஆகிப் புக்ககம் வரும்போது அரிசிலாற்றில் வண்டியை இறக்கினார்கள். கொஞ்ச தூரம் போனதும் கீழே இறங்கி நடந்தேன். மெல்லிய வெண்மணல். பாதங்கள் மென்மையாக உள்ளே புதைந்தன! செருப்புப் போட்டுக் கொண்டு ஆற்றில் நடப்பதில்லை! ஆகவே வெறும் கால்களோடு தான் நடந்தேன். அந்த சுகம்! இப்போது நினைத்தால் அரிசிலாற்றில் காலை வைக்கவே கூசுகிறது.

கொஞ்சம் கூட மனசாட்சி இல்லாமல் ஒரு பெண்ணை ஏழு, எட்டுப் பேர் எப்படி பலாத்காரம் செய்கிறார்களோ என எனக்குக் கொஞ்சம் வியப்பாக இருக்கும். ஆனால் இப்போது இந்த அரிசிலாற்றைப் பார்க்கையில் வியப்பெல்லாம் போய்விட்டது! ஏனெனில் அரிசிலாற்றின் கதியும் அப்படித் தான் இருக்கிறது இப்போது. அந்தப்புரத்தை விட்டு வெளியேயே வராத அரசிளங்குமரி போல் அழகாய்க் காட்சி அளித்த அரிசிலாறு இப்போது போர் வீரர்களின் கைகளில் மாட்டிக் கொண்ட அரச குமாரியைப் போல் நிர்க்கதியாக மாறிச் சிக்கிச் சீரழிந்து விட்டது!

    


பின்னர் கருவிலி கிராமத்துக்கு வந்தோம். நாங்கள் வரப்போகும் தகவலை முன் கூட்டியே சொல்லி இருந்ததால் குருக்கள் அபிஷேஹ, அலங்காரங்களை முடித்துவிட்டுத் தயாராக இருந்தார். அவரிடம் அர்ச்சனை செய்யச் சொல்லி வாங்கிக் கொண்டோம். சர்வாங்க சுந்தரிக்கும் அர்ச்சனை செய்து பிரசாதம் வாங்கிக் கொண்டோம். ரங்க்ஸின் செல்லப் பிள்ளையாரைப் பார்க்கப் பிரகாரம் சுற்ற வேண்டும். ஆனால் எங்களுக்கு உடனடியாகப் பரவாக்கரை செல்ல வேண்டும். அங்கே பொய்யாப் பிள்ளையாருக்குக் கொழுக்கட்டை நிவேதனம் செய்து தேங்காய் உடைத்து வழிபட்ட பின்னர் பெருமாள் கோயிலுக்குச் செல்ல வேண்டும். பட்டாசாரியாரை ஒன்பதரைக்கு வரச் சொல்லி விட்டோம். இப்போதே மணி ஒன்பதே கால் ஆகி விட்டது. ஆகவே சுருக்கமான வழிபாடாகச் செய்து விட்டுப் பின்னர் பரவாக்கரை நோக்கிச் சென்றோம். கருவிலி கோயிலிலும் படங்கள் அதிகம் எடுக்கவில்லை. ராஜ கோபுரம் மட்டும் படம் எடுத்தேன். மூலவரை எடுக்க முடியாது!
                                                         
  

ராஜ கோபுரம் தூர இருந்தும் சற்றுக் கிட்டத்தில் இருந்தும்!  என்ன பிரச்னைன்னா படங்களை அலைபேசி மூலம் எடுத்தேன். காமிரா எடுத்துப் போகலை! அலைபேசியில் இந்தப் படங்களை ஏற்றியது புதிய லாப்டாப்பில்! அதில் மவுஸ் வேலை செய்யலையா! எனக்கு அதைப் பயன்படுத்தக் கொஞ்சம் சிரமமாக இருக்கு! ஏனெனில் விரல்கள் தகராறு! சட்டுனு ஸ்தம்பிச்சு நிற்கும் விரல்கள்! அசையாது! விரல்களால் மடிக்கணினியை இயக்கும் வித்தை இன்னும் கைவரவில்லை!  ஆகவே பழைய லாப்டாப்பை எடுத்து அதைக் கொஞ்சம் கெஞ்சிக் கொஞ்சிச் சீராட்டிக் கண்ணே, மணியேனு சொல்லி அதைப் பயன்படுத்தும் நேரம் முழுசுக்கும் அதற்கு சார்ஜிலேயே போட்டு வைச்சு( இல்லைனா, உடனே கண்ணை மூடிடும்! ) ஏதோ ஓரளவுக்கு வேலை செய்யறேனா! இதிலே மற்றப் படங்களையும் இங்கே போடுன்னா எப்படிப் போட முடியும்? எங்க பையர் பழைய லாப்டாப்பின் மவுஸையே  புதுசுக்கும் பயன்படுத்தலாம்னு சொல்றார். ஆனால் புதுசு பழைய லாப்டாப்பின் மவுஸைக் கிண்டலாய்ப் பார்க்குது! ஏத்துக்க மாட்டேன்னு சொல்லிடுச்சு! என்ன செய்ய! பழைய லாப்டாப்போ எந்நேரமும் சார்ஜில் இருந்தால் அற்புதமா வேலை செய்யுது! ஆகவே இப்போது கொஞ்ச நாட்களாக நம்ம வேலையெல்லாம் இப்படித் தான் நடக்குதாக்கும்!

அலைபேசியில் இருந்து இந்தப் பழைய லாப்டாப்பில் படங்களை ஏற்ற முடியலை! அதான் புதுசுலேயே ஏற்ற வேண்டி இருக்கு. காமிரான்னால் இதிலேயும் ஏற்றலாம், அதிலேயும் ஏற்றலாம். ஆனால் கிளம்பும் அவசரத்தில் ம.மவுக்கு அதெல்லாம் தோணவே இல்லை! அதான் கையிலே அலைபேசி இருக்கில்ல, போதும்னு கிளம்பியாச்சு!  இந்த அழகிலே நான் பின்னூட்டக் கருத்துகளுக்கு உடனே பதில் சொல்லலைனு நெ.த. அதிரடி அதிரா ஆகியோருக்குக் கிண்டல்! க்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்! அவங்க அவங்க இங்கே கணினிக்கு வந்து எழுதறதே பெரிய விஷயமாப் போச்சு! இதிலே இது வேறேயாக்கும்! இந்த மொக்கைக்குக் கூட்டம்  கூடிக் கும்மியடிக்கலாம்! என்ன வேணா நடக்கும்!

தொடரும்!