வெங்காய சாம்பார் சாப்பிட்ட கதை!

இட்லியில் பல்லி விழுந்தால் என்ன செய்வதுனு கேட்டிருக்காங்க! அதுக்கப்புறமும் இட்லி சாப்பிடத் தோணும்? க்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்! அப்புறமா இன்னொரு கேள்வி 200 இட்லிக்கு சாம்பார் எவ்வளவு வேண்டும்? இதெல்லாம் கணக்கு வைச்சுண்டா பண முடியும்?  அதோட இட்லி/தோசை என்ன க்ரூப்னு இன்னொரு கேள்வி. 

தெலுங்கிலே உள்ள நாயன்மார்கள் பெயரெல்லாம் கேட்டு ஒரு கேள்வி. சிவன் சொத்து திரும்பத்திரும்பப் பலர் கைகளுக்கு மாறினதை வாங்கலாமானு இன்னொரு கேள்வி!  என்னமோ அசட்டுத்தனமாக இருக்கு! 

*************************************************************************************

நாட்டில் கொரோனா பாதிப்பு விகிதம் குறைந்து வருவதாகச் சொல்லிக் கொண்டு இருக்கிறார்கள். ஆனாலும் பயமாகவே இருக்கிறது. ஊரடங்கை மேலே நீட்டிக்கப் போவதாகச் சொல்லிக் கொண்டிருக்கும் அரசு நிர்வாகம் ஒரு நாளோ/இரண்டு நாளோ பொருட்கள் வாங்கிக் கொள்ள முன்போல் தளர்வும் உண்டு என்கிறது! இது தான் கொரோனாவைப் பரப்புகிறது என்று ஏன் புரியலை அவங்களுக்கு? சின்னச் சின்னப் பெட்டிக்கடைகள்/ மளிகைக்கடைகள்/ காய்கறிக்கடைகளை தினமும் 12 மணி வரை முன்போல் அனுமதிக்கலாம். கடைகளில் கூட்டம் இருக்காது. மக்களுக்கும் பிரச்னைகள் குறையும். இப்படி ஒரே நாள்/இரண்டு நாட்கள் எனச் சொல்லும்போது அடுத்த நாளைக்கே உலகம் அழிகிறாப்போல் நினைத்துக் கொண்டு மக்கள் கூட்டம் குவிகிறது. வெறும் காய்கறி/மளிகைப் பொருட்கள் கடைகளை மட்டும் திறந்தால் போதுமே? எல்லாக் கடைகளையும் திறந்து மக்கள் என்னமோ நாளைக்குப் போட்டுக்கத் துணி இல்லை என்பது போல் துணிக்கடைகளையும் முற்றுகை இட்டு! போதும்டா சாமி என்று ஆகிவிடுகிறது. இதை முந்தைய அரசு செய்த முறைப்படி இவங்களும் தொடர்ந்து வந்திருந்தாலே போதும். ஆனால் அவங்க செய்ததாலேயே இவங்க ஏற்றுக் கொள்வது கடினம்! என்ன செய்ய முடியும்?

***********************************************************************************

இந்த அரசால் அனுமதி பெற்று இயங்கும் காய்கறி வண்டிகள் முன்னர் வந்தாப்போல் எல்லாத் தெருக்களுக்கும் வருவதில்லை. வந்தாலும் நிறுத்தச் சொன்னால் நிறுத்துவதும் இல்லை என்கிறார்கள். அவர்களுக்கென ஓர் குறிப்பிட்ட இடம் இருப்பதாகவும் அங்கே தான் போய் வாங்க வேண்டும் என்றும் சொல்கின்றனர். இந்த மாதிரிப் போக முடிந்தால் காய்கறிக் கடைகளையே திறந்து விடலாம். இன்று எங்கள் குடியிருப்பு வளாகத்தில் திருச்சி கார்ப்பொரேஷனில் அரசு விலையில் காய்கறிகள் விற்பனை செய்யும் வண்டியை வரவழைத்து எங்களுக்கு எல்லாம் இன்டர்காம் மூலம் தகவல் தெரிவித்துப் போய் வாங்கி வந்தோம். காய்களை வண்டிக்குள்ளேயே வைத்திருப்பதால் பொறுக்கச் சிரமமாக இருப்பதாக நம்ம ரங்க்ஸ் சொன்னார். ஆனால் விலை மலிவு தான்! தக்காளி கிலோ இருபது ரூபாய் , மாங்காய் பெரிது கிலோ 30 ரூபாய் , ஐந்து ரூபாய்க்கு ஒரு கட்டுக் கொத்துமல்லி, இன்னொரு ஐந்து ரூபாய்க்குக்கருகப்பிலை, பத்து ரூபாய்க்குப் பச்சை மிளகாய், இஞ்சி பத்து ரூபாய் எனக் கொடுத்தார்கள். காய்கள் நாங்க ஏற்கெனவே நான்கு நாட்கள் முன்னர் ஊரடங்கு அறிவிப்புக்கு முன்னர் நிறைய வாங்கி இருப்பதால் எதுவும் வாங்கிக்கலை. அது தீரட்டும் என இருக்கோம். வாழைப்பழம், வெற்றிலை என எல்லாமும் வந்திருக்கிறது. எங்களுக்குத் தவறிப் போய் ஒரு வெற்றிலை வரவே அதை நான் ஓமவல்லி இலைகளோடு, முருங்கைக்கீரை, வெற்றிலை சேர்த்து சூப்பில் போட்டுவிட்டேன். 

**********************************************************************************

எல்லோருக்கும் ஒரே ஒரு பிறந்த நாள் வரும்னா, நமக்கோ 3 பிறந்த நாள் வந்துடுது. நேத்திக்குத் தான் நக்ஷத்திரப்பிறந்த நாள். இந்த வருஷம் மே மாதத்திலேயே வந்துடுச்சு! கல்யாண நாளும் ஆங்கில மாதம், தேதியோடு ஒத்தாற்போல் தமிழ்த்தேதி/கிழமை எல்லாமும் இந்த வருஷம் ஒன்றாக வந்திருந்தது.  ஒவ்வொரு வருஷமும். ஏப்ரலில் அலுவலக ரீதியான எஸ் எஸ் எல் சி. சான்றிதழின் தேதிப்படியான பிறந்த நாள். உண்மைப் பிறந்த நாளை விட வருடம், மாதம், தேதி எல்லாமே கூடக் கொடுத்திருப்பாங்க. இல்லைனா எஸ் எஸ் எல் சியே எழுதி இருக்க முடியாது! இஃகி,இஃகி,இஃகி. அப்புறமா மே மாதம் ஒரிஜினல் பிறந்த தேதி/மே அல்லது ஜூன் பதினைந்து தேதிக்குள் நக்ஷத்திரம் என 3 பிறந்த நாள் அந்தக் காலத்தில் பதினைந்து வருஷங்கள் முன்னர்//அதாவது நான் வலைப்பக்கம் ஆரம்பித்த புதுசில் நம்ம தொண்டர்/குண்டர் எல்லோரும் பல்லி மிட்டாய் வாங்கிக் கொடுத்து, பானர் எல்லாம் ஒட்டி (ஃப்ளெக்ஸ் பானர் தான்)  அமர்க்களமாகக் கொண்டாடி இருக்காங்க. அதெல்லாம் ஒரு காலம். (நானும் அப்போவே இருந்து  வஸ்த்ரகலா கேட்டுக் கேட்டு அலுத்துட்டேன். என்ன போங்க! தங்கம், வைரம் வேறே கொடுக்க வேண்டாமா?  இதுக்காகவே அப்போல்லாம் எடையைக் கூட்டி வேறே வைச்சிருந்தேன்.  இப்போ இளைச்சுட்டேன். ஆனாலும் தங்கமும் தரதில்லை/வஸ்த்ரகலாவும் தரதில்லை. சரி, போனாப் போகுது இப்போப் புதுசா வந்திருக்கிற விவாஹா ஏழு கலர்கள் மட்டும் வாங்கிக் கொடுத்தாப் போதும்னு இறங்கி வந்திருக்கேன். பார்த்துச் செய்யுங்க அண்ணன்மாரே/தம்பிமாரே!

***********************************************************************************

சமீப காலத்தில் இன்னும் சில புத்தகங்கள் படித்தேன். எஸ்.ஏ.பியின் மலர்கின்ற பருவத்திலே தவிர இன்னொரு திகில் நாவல், சரஸ்வதி ராமகிருஷ்ணன் என்பவர் எழுதியது! ஒரு மர்ம பங்களாவில் நடக்கும் கதை! பிவிஆரின் இன்னும் இரு நாவல்கள்! இன்பமான பூகம்பம், மற்றும் ஓடும் மேகங்கள். இரண்டுமே பரவாயில்லை ரகம். அதிலும் இன்பமான பூகம்பம் கதையை நமக்கு நன்கு யூகம் செய்ய முடிவதால் சுவாரசியம் இல்லை. இவரோட மணக்கோலங்கள், டைவர்ஸ், கிண்டி ஹோல்டான் இதெல்லாம் கிடைச்சால் நல்லா இருக்கும். ஆனால் தமிழ் தேசியம் வலைப்பக்கத்தில் இதெல்லாம் கிடைக்கலை.  அதே போல் ராஜம் கிருஷ்ணனின் "அமுதமாகி வருக" கிடைச்சாலும் படிக்கணும். ஏற்கெனவே படிச்சிருக்கேன் தான். ஆனால் மறுபடி நினைவு  படுத்திக்கலாமே! இப்போ எஸ்விவியின் நகைச்சுவை படிச்சுட்டு இருக்கேன். அதிலே வைணவர்கள் வெங்காயம் சாப்பிடுவது பற்றி  "கல்யாணப் பேச்சு!" என்னும் ஒரு ஹாஸ்யக் கதையில் வருது பாருங்க! 

"ஒரு நாள் என்ன ஆச்சுத் தெரியுமோ? ராத்திரி வீட்டிலே வெங்காய சாம்பார் பண்ணி இருக்கிறாள்.  திடீரென்று எட்டரை மணிக்கு ஒரு விருந்தாளி வந்து சேர்ந்தார். எனக்கு ஊரிலே வைதிகன் என்று பெயர்!வந்தவர் அதற்கு மேல் நடிக்கிறவர்; எல்லாம் வேஷம்; இருந்தாலும் வேஷமென்று காட்டிக் கொள்ளலாமா? அவர் வந்ததைப் பார்த்துவிட்டு வீட்டுக்காரி உள்ளே கையைப் பிசைந்து கொள்ளுகிறாள்.

"ஐயோ! ராமானுஜா! இன்றைக்குத் தானா அவர் வர வேணும்!" என்று முட்டிக் கொள்கிறாள். எனக்கும் ஒன்றும் தோன்றவில்லை. அவர் தெருத்திண்ணையில் உட்கார்ந்து கொண்டு குசலப் பிரச்னப் பேச்சுகள் ஆரம்பித்துவிட்டார். அந்தப் பேச்சு என் காதில் விழுகிறதா என்ன? நான் தான் கவலையில் மூழ்கி இருக்கிறேனே! எல்லாவற்றிற்கும் தலையை ஆட்டிக் கொண்டே உட்கார்ந்திருந்தேன்.

உள்ளே சென்றால் வீட்டுக்காரி குசுகுசுவென்று, "ஐயோ! இங்கே வாருங்களேன்! என்ன செய்கிறதோ தெரியவில்லையே, ராமானுஜா!" என்று உதைத்துக் கொள்ளுகிறாள். "ராமானுஜரைக் கூப்பிட்டு என்ன பண்ணுகிறது? அவர் வந்து வெங்காய சாம்பாரை வெண்டைக்காய் சாம்பாராய் ஆக்கிவிடுவாரா? நான் சொல்வதைக் கேள்! மடமடவென்று அடுப்பை மூட்டி ஒரு துவையல் அரைத்து அப்பளம் பொரித்து விடு! நான் அதுவரையில் அவரிடம் பேச்சுக் கொடுத்துக் கொண்டிருக்கிறேன்!" என்றேன்.

வெளியில் வந்ததும், "உடம்பு சௌக்கியமாயிருக்கிறதோ, இல்லையோ?" என்று அவர் கேட்டார். "எல்லாம் சௌக்கியந்தான். மூல வியாதிதான் கொஞ்ச நாளாய்  உபத்திரவப் படுத்துகிறது. நாலிலே ஐந்திலே ரொம்பத் தொந்தரவு ஆரம்பித்து விடுகிறது." என்றேன். "அதற்கு என்ன செய்கிறீர்கள்?" என்றார். "என்ன செய்கிறது? உபத்திரவம் பொறுக்க முடியவில்லையே?" என்றேன். "அதனால் என்ன பிசகு? ஏதோ அது ஒரு பதினேழாம் பசலிக்கட்டுப்பாடு!" என்றார். எனக்குக் கொஞ்சம் தைரியம் வந்தது. "இன்றைக்குக் கூட உபத்திரவம் அதிகம்! அதைப் போட்டுக் குழம்பு வைக்கச் சொன்னேன். நீங்கள் வந்தீர்களே என்று உங்களுக்கு ஒரு துவையலாவது அரைக்கச் சொன்னேன். இன்னும்  பத்து நிமிஷங்களுக்குள் ஆய்விடும்!" என்றேன். "ஐயைய, அநாவசியம்! அதையே நானும் சாப்பிட்டு விடுகிறேன். வீண் சிரமம் வேண்டாம்." என்றார்.

கதை இன்னமும் இருக்கு. சும்மா ஒரு மாதிரிக்காகக் கொஞ்சம் போல் எடுத்துப் போட்டுத் தட்டச்சி இருக்கேன். சுமார் 23 கதைகள். எல்லாமே அந்தக் காலத்து 1936/37 ஆம் வருஷங்களில் ஆனந்த விகடனில் வந்தவை! அலையன்ஸ் பதிப்பக வெளியீடு.