பழசு தான்! ஆனால் இப்போதும் செல்லும்! :)

இது ப்ழைய பதிவுகளில் சேமித்து வைத்திருந்த ஓர் அரதப் பழசான நகைச்சுவைத் துணுக்கு. அப்போ நல்லா ரசிச்சேன். இப்போ அம்புட்டுத் தெரியலை. :)))))

முன்னர் இருந்த ஆனந்த விகடனில் நான் ரசித்த ஒரு ஜோக்:படங்களுடன் வந்திருக்கிறது. ஒரு நபர் பாடுகிறார்.. மற்ற இரண்டு பேர் அது பற்றிப் பேசுகிறார்கள்.

"அதுக்குள்ளே பத்து மாசம் ஆயிடுச்சா?

எதைக் கேக்கறேன்னு புரியலியே?

அந்த ஆள் வாளமீனுக்கும் விலாங்கு மீனுக்கும் சீமந்தம்னு பாடறாரே? "

நினைத்து நினைத்துச் சிரிக்க வைக்கிறது. பொதுவாக ஜோக் எல்லாம் நன்றாக இருந்தாலும் இது மாதிரி எனக்குப் பிடித்தவைனு வரது சிலது தான். என் மனசுக்குள் கற்பனை பண்ணிப் பார்த்துப்பேன்.அப்போ தன்னை அறியாமல் சிரிப்பு வந்தால் அது என்னைப் பொறுத்த வரை நல்ல ஜோக். இது அப்படிப் பட்டது. இனிமேல் இது மாதிரி எனக்குப் பிடித்த விஷயங்களையும் பகிர்ந்து கொள்ள இருக்கிறேன். உங்கள் அபிப்பிராயத்தைத் தெரிவிக்கவும். (இது முன்ன்ன்ன்ன்ன்ன்ன்ன்ன்ன்ன்ன்ன்ன்ன்ன்ன்ன்ன்ன்ன்னால் எழுதினவை! அப்போ நான் தனிப்பெரும் தலைவியாக ஆட்சி செலுத்திய நேரம். ) ஹிஹிஹி, அப்போல்லாம் மனசாட்சி அடிக்கடி வந்து கூவும். இப்போல்லாம் வரதே இல்லை! 

(ம.சா.: ஆரம்பிச்சுட்டியா? உன் தலைவி புத்தியை? ரொம்பவே பந்தா காட்டறியே? உன் பதிவுக்கு வரதே பெரிய விஷயம். இதிலே இது வேறேயா? பெரிய சுஜாதான்னு நினைப்பு. என்ன பரிசு கொடுக்கப் போறே? பின்னூட்டம் தானே?)

அது அப்படித் தான் பேசும். நீங்க வழக்கம் போல் கண்டுக்காதீங்க.

கீழே மேற்கொண்டு படிக்கப் போகும் விஷயங்கள் என்ன எழுதுவது என்னும் எண்ணத்தில் என்னோட பதிவுகளின் ட்ராஃப்ட் மோடில் இருக்கும் பதிவுகளைத் தோண்டி எடுத்தப்போ இது கிடைச்சது. எத்தனை பேருக்குப் பிடிக்கும்னு தெரியாது. ஆனால் இப்போதும் உண்மை நிலைமை அதுதான் என எங்களுக்குத் தெரிந்த நம்பத்தகுந்த வட்டாரங்கள் மூலம் செய்திகள் கிடைக்கின்றன. அங்கிருந்து வரும் வாட்சப் தகவல்களும் உறுதி கூறுகின்றன. 

இப்போ நிஜமாவே சுஜாதா இந்த வார விகடனில் (எந்த வாரம்னு எல்லாம் தெரியாது.)  எழுதி இருக்கிற ஒரு விஷயத்தைப் பத்தி. (இந்தப் பதிவை எப்போச் சேமித்தேன்னு தெரியலை. விகடன் எல்லாம் படிக்கிற காலத்தில் எடுத்து வைச்சிருக்கேன். அதுவும் சுஜாதா எழுதினப்போ! ) குஜராத்தில் இருந்து வெளிநாடு போன இந்திய மருத்துவர்கள் திரும்ப இந்தியா வரும்போது அதுவும் குஜராத் வரும்போது சொந்தக் கிராமங்களுக்குச் சென்று பணி புரிகிறார்கள் என்பதாக அவருக்கு மின்னஞ்சல் கணேசன் மஹாதேவன் என்பவர் கொடுத்திருப்பதாய் எழுதி இருக்கிறார். மேலும் "medical tourism" "911 service about trauma care" துவங்கவும்போவதாக எழுதி இருக்கிறார்.இது ஒண்ணும் புதிசு இல்லை. குஜராத்தில் எந்தக் கிராமத்துக்குப் போனாலும் பள்ளிகள் மிகத் தரமான கட்டிடங்களுடன் இருக்கும். பள்ளியில் நுழையும்போதே சரஸ்வதியின் சிலை வீணையுடன் இருக்கும்படியாக எழுப்பி இருப்பார்கள். தினமும் பிரார்த்தனை அங்கே தான் நடைபெறும். அவரவர் சொந்தக் கிராமங்களுக்குத் தரமான சாலைவசதிகளுக்கு வேண்டிய பண உதவி, நன்கு படிக்கும் மாணவர்களுக்கு ஜாதி, மதம்பார்க்காமல் பண உதவி போன்ற நல்ல விஷயங்களும் நடைபெறுகின்றன. அங்கங்கே மருத்துவ ட்ரஸ்ட் ஏற்படுத்தி டாக்டர்களுக்குச் சம்பளம் கொடுத்து வாரம் இரு முறை, மூன்று முறை என்று வரச் சொல்லி மருந்துகளைக் குறைந்த விலையில் கொடுத்து, அதாவது வெளியில் 50/-ரூ கொடுத்துத் தான்வாங்க வேண்டும் என்றால் இங்கே ஒரு ரூ. முதல் 5ரூ வரை மருந்தின் தரத்துக்குத் தகுந்த விலை இருக்கும். ஆயுர்வேத மருந்துகள் இன்னும் குறைவு. 

அரசும் பெண்களுக்கு எதுவரை படித்தாலும் இலவசம்தான். இது எல்லாம் நாங்க அங்கே இருந்தப்போவும் இருந்தது,  அதுக்கு முன்னாலேயேவும் இருந்திருக்கிறது. எங்க பையன் இஞ்சினீரிங் சேரும்போது அரசாங்கக் கல்லூரியில் மெரிட்டில் தான் சேர்ந்தான். நாங்க கட்டின ஃபீஸ் பல்கலைக் கழகத்துக்கும் கல்லூரிக்கும் சேர்த்து வெறும் 250/-ரூ. தான். ஹாஸ்டல், சாப்பாடு, ட்ரஸ் என்றுதான் எங்களுக்குக் கொஞ்சம் தொகை செலவு செய்ய நேர்ந்தது. மேலும் அரசுப் பேருந்துகளில் போனால் கோடை நாட்களில் ஜூஸ், ,பெப்ஸி, போன்றவையும் குளிர் நாளில் டீயும் கொடுப்பார்கள்.காங்கிரஸ் முதலமைச்சரோ அல்லது பிஜேபி முதலமைச்சரோ அவரிடம் நாம் சென்றால் தோழமையுடன் பேச முடியும். சாதாரண மனிதர்கள் போல நடந்து போய்க் கொண்டு இருப்பார்கள். நாம் போய் நம்மோட வேலையைச் சொல்லலாம். எந்தத் தடையும் இருக்காது. இது ராஜஸ்தானிலும் இருந்தது. குஜராத்தில் இப்பவும் இப்படித்தான் என்று ஜாம்நகரில் இருந்து வந்த எங்கள் சிநேகிதர் கூறுகிறார்.  தேர்தல் சமயம் நகரங்களில் எந்தவிதப் பரபரப்பும் தெரியாது. 

கட்சிக் கொடிகளோ, பானர்களோ, கட் அவுட்டுகளோ பார்க்க முடியாது. சொல்லப் போனால் தமிழ்நாடு தாண்டினாலே இவை குறைவாகவே பார்க்க முடியும். அரசியல் தலைவர்கள் சாதாரணமாக வருவார்கள், போவார்கள், நாம் பெயரைச் சொல்லி கூடவே "பாய்" சேர்த்து அழைக்கலாம். உதாரணமாகப் பிரதமரை அங்கே "மோதி பாய்" என அழைப்பார்கள். இது பிஜேபி முதலமைச்சர் என்றில்லை. காங்கிரஸ் கட்சி ஆட்சி செய்தப்போவும் இருந்திருக்கோம். அப்போவும் சிமன் பாய் படேலை, "சிமன் பாய்" என்றே அழைக்கலாம். அதே போல் ஊர்மிளா பென் படேலையும் "ஊர்மிளா பென்" என அழைக்க முடியும். இங்கெல்லாம் இதை நினைத்துக் கூடப் பார்க்க முடியாது. பெயர் சொன்னால் அம்புட்டுத்தேன்!