புளியோதரையும் சோறு! வெகு பொருத்தமான சாம்பாரு!

இந்த அமெரிக்கத் தேர்தலில் கமலா ஹாரிஸ் என்னும் பெண்மணி ஜெயித்தாலும் ஜெயித்தார். நம்ம ஊர் ஆட்கள், ஓர் அமைச்சர் உட்பட(?) குதியோனு குதிக்கிறாங்க. தமிழ்ப் பெண்மணியாம்! அவங்களுக்குத் தமிழிலே "அ,ஆ, இ,ஈ" உண்டுனு தெரியுமானே ஜந்தேகம்! :) அதோட அவங்க தன்னை இந்திய வம்சாவளினு எங்கேயும் எப்போதும் சொன்னதாயும் தெரியலை. ஆனாலும் எல்லோரும் குதிக்கிறதைப் பார்த்தாச் சிப்புச் சிப்பாவருது! அவங்களுக்காக யாகம் என்ன, வழிபாடுகள் என்னனு அவங்க அம்மாவோட அப்பாவின் குலதெய்வக் கோயிலில் கொண்டாட்டம் தான்! அது சரி, அவங்களைத் தமிழச்சினு சொல்றவங்க கமலா ஹாரிஸின் அம்மாவும், தாத்தா, பாட்டியும் பிராமணர்கள் என்பதை ஏத்துக்கறாங்க போல இருக்கேனு ஆச்சரியமா இருக்கு! தமிழிலேயே அவங்களுக்குக் கடிதம் "ட்வீட்" எல்லாம் கொடுக்கிறாங்க! இன்னொரு பக்கம் ஆன்மிக அன்பர்கள் ஹரிகதா காலட்சேபம் பண்ணும் விசாகா ஹரியின் படத்தில் அவங்க தலையை எடுத்துட்டு கமலா ஹாரிஸின் தலையை ஃபோட்டோ ஷாப் மூலம் ஒட்ட வைத்து சந்தோஷப்பட்டுக்கறாங்க. இதை எல்லாம் பார்த்துத் தலையில் அடிச்சுக்கறதா வேண்டாமானு யோசிக்கிறேன். கமலா ஹாரிஸ்னு எழுதக் கூடாதாம் சில தமிழறிஞர்களுக்கு. நியூ ஜெர்சி தமிழ்ச் சங்கக்காரங்கனு நினைக்கிறேன். நியூ செர்சி தமிழ்ச்சங்கம் கமலா ஆரிசுக்கு வாழ்த்துத் தெரிவிப்பதாகச் சொல்லி இருக்காங்க! :))))) விவிசி, விவிசி, விவிசி

*************************************************************************************

இரண்டு வருடம் முன்னர் அக்கி வந்து சிரமப்பட்டப்போ மருத்துவர் வீட்டு வேலைகளைக் கொஞ்ச நாட்கள் நிறுத்திட்டு முழு ஒய்வு எடுங்கனு சொன்னதாலே அப்போத் தான் வீட்டு வேலைகளான வீடு பெருக்குதல், வீடு துடைத்தல், பாத்திரம் கழுவறதுனு எல்லாத்துக்கும் ஓர் பெண்மணியை வேலைக்கு வைச்சோம். அது வரை எல்லா வேலைகளும் நான் தான் செய்துட்டு இருந்தேன். அந்தச் சமயம் தான் சாப்பாடும் சாதம் மட்டும் வைத்துக் கொண்டு சாம்பார்/குழம்பு/மோர்க்குழம்பு, ரசம், கறி, கூட்டு என வாங்கிச் சாப்பிட ஆரம்பித்தோம். இரு வகையில் எனக்கு அது வசதியாகத் தெரிந்தது. காலையிலேயே சாப்பிட்டதும் எல்லாம் தீர்ந்துடும். மிஞ்சாது. இன்னொரு பக்கம் நம்ம ரங்க்ஸ் காய்கறிச் சந்தைக்குப் போய்க் காய்களை அள்ளிக் கொண்டு வந்தது தாற்காலிகமாக நிறுத்தப்பட்டது.  இல்லைனா நான் திண்டாடிட்டு இருப்பேன். தினுசு தினுசா வெண்டைக்காய், கத்திரிக்காயில் 3 தினுசு, நீட்டு அவரை கொஞ்சம், பட்டை அவரை கொஞ்சம்னு! ஆனால் அப்புறமா அம்பேரிக்கா போனதும் அங்கே ஆறு மாசமும் நானே சமைச்சதும் ஓர் வரலாறு! இஃகி,இஃகி,இஃகி, மருமகள் மாலை வேலைகளைப் பார்த்துக் கொள்ள நான் காலைச் சமையலைக் கைவிடவில்லை.

***********************************************************************************

அங்கேருந்து வந்ததும் பழைய காடரர் கிட்டேப் பத்துப் பதினைந்து நாட்கள் சாப்பாடு வாங்கினோம். காரம் அதிகமாய்த் தெரிந்தது. அவரிடம் சொல்லிக் கொண்டே இருக்கையிலேயே லாக் டவுன் வந்து அவர் சமையலறையை மூடிட்டதாய்ச் சொல்லிட்டார். 2 மாசங்கள் நான் தான் சமைச்சுட்டு இருந்தேன். திடீர்னு நம்மவருக்கு மசக்கை மாதிரிக் காடரிங் சமையல் மேல் ஆசை வர மறுபடி அவங்க கொடுப்பதாகச் சொல்லவும் வாங்க ஆரம்பித்தோம்.. இம்முறை விலையும் ஏற்றி விட்டு அளவையும் குறைச்சுட்டாங்க. முன்னாடி கொடுத்தப்போ ஒருத்தருக்குக் கொடுப்பதே நாங்க இரண்டு பேர் சாப்பிடறாப்போல் இருந்தது. ஆனால் லாக் டவுன் முடிஞ்சு ஆரம்பிச்சப்போ எல்லாம் மாறி விட்டது.  காய்கள் வேறே நம்மவரால் சாப்பிட முடியாத பீட்ரூட், முட்டைக்கோஸ், சௌசௌ என இருக்கும். அப்போ வேறே காய் வீட்டில் பண்ணிக்கறாப்போல் ஆயிடும். ரசமும் இரண்டு பேருக்குக் காணாமல் இருந்தது. மேற்கொண்டு எதையானும் சேர்த்து ரசத்தைக் கூட வைத்து விட்டுக்கணும்.  குழம்பெல்லாம் நான் ஒரு கரண்டி, அரைக்கரண்டி தான் விட்டுப்பேன் என்பதால் பிரச்னை இல்லை. ரசமில்லாமல் ரசமாகவே இல்லை. சரினு நிறுத்திட்டு நானே மறுபடி சமைக்க ஆரம்பித்தால் நம்மவர் மறுபடி எனக்கு உதவினு நினைச்சுட்டு வேறொருத்தரிடம் வாங்கலாம்னு முடிவு பண்ணிச் சொல்லிட்டார்.முதல்லே இரண்டு நாட்கள் அவங்க கொடுத்தது நல்லாவும் இருந்தது. சரியாவும் இருந்தது. அதுக்கப்புறமாக் குழம்பு தீர்ந்துடுத்துன்னா பருப்பு ஜலத்தில் வேக வைச்ச தான் எதையானும் போட்டு அடி ரசமண்டியை விட்டுக் கலக்கிக் கொடுத்துடுவாங்க. மோர்க்குழம்புன்னா மோரை விட்டு விளாவி இருப்பாங்க. ரசமோ ஏற்கெனவே விளாவித் தான் இருக்கும். எனக்கு அது ஊசல் வாசனை வராப்போல் ஓர் எண்ணம். குழம்பும் ரசமும் கொஞ்சம் போல் சாப்பிட்டுவிட்டு மிச்சத்தை எல்லாம் நம்ம வீட்டில் வேலை செய்யும் பெண்மணிக்குக் கொடுத்தால் அவங்களும் இதே சொன்னாங்க. நீங்க சமைக்கிறாப்போல் இல்லை மாமி என்றார் அந்தப் பெண்மணி. இஃகி.இஃகி.இஃகி. 

உப்பு, புளி அடையாளம் தெரிஞ்சு போட்டால் போதும், சமையல் வந்துடும்னு நினைப்பாங்க போல! இன்னொருத்தர் பத்தரை மணிக்கே கொடுப்பேன்னு சொல்லிட்டுப் பதினோரு மணி வரை வரவே இல்லை. ஒரு வழியாப் பதினொன்றே முக்காலுக்கு வந்தார். புடலங்காய்க் கூட்டாம். புடலங்காய் தனியாகவும், கூட்டில் போட்ட பருப்புத் தனியாகவும், அரைச்சு விட்டது தண்ணியாக ஓடிக் கொண்டும் இருந்தது. அதையும் ப்ளாஸ்டிக் கவரில் போட்டுச் சுடச்சுடப் பாக்கிங் செய்திருந்தார். குழம்பு, ரசம் எல்லாமும் அப்படித்தான். இதற்குத் தொண்ணூறு ரூபாய் வேறே வாங்கினார். ஒரு உணவுக்கு ரூபாய் 30. தரமே இல்லை.  அதை எப்படிச் சாப்பிடறது? அன்னிக்கு நல்லவேளையா வீட்டில் மிளகு குழம்பு இருந்தது. அவசரமாக ஓர் ரசத்தை வைத்து அப்பளத்தைச் சுட்டுப் போட்டுக்கொண்டு சாப்பிட்டு விட்டு வாங்கின சாப்பாடை யாருக்கும் கொடுக்க முடியாத நிலையில் தூர எறிந்தோம். இத்தனை பரிசோதனை பண்ணியாச்சு, முதியோர் இல்லம் போனாலோ அங்கே வாசம் செய்தாலோ எனக்கோ அவருக்கோ ஒத்துக்கப் போறதில்லை.  ஏனெனில் அங்கேயும் சமையல் எப்படி இருக்கோ? சொல்லப் போனால் பத்து நாட்களாக இந்தச் சாப்பாடு ஒத்துக்காமல் எனக்கு வயிறு சரியில்லை. சாப்பிடுகையிலேயே வயிற்றில் வலி வந்து விடுகிறது. மோர் சாதம் மட்டும் கொஞ்சம் சாப்பிட்டுவிட்டு எழுந்துடுவேன். அவருக்கும் பிடிக்கலை. போட்டுக்கொண்டு எல்லாவற்றையும் எறிந்து விடுவார். ஆகவே இனிமேல் ஒரு ரசம் வைச்சாலும் போதும், நானே சமைக்கிறேன், விஷப் பரிட்சை வேண்டாம்னு சொல்லிட்டேன். போதும்டா சாமினு ஆகிவிட்டது.

இந்த அழகில் காடரிங் காரங்க தீபாவளி பக்ஷணம் வேறே போடறாங்க. இனிப்பு வகைகள் கிலோ 500 ரூபாயாம். கார வகைகள் கிலோ 400 ரூபாயாம். சிலர் 550/450 என வைச்சிருக்காங்க. சென்னையில் சிலரோட விலைப்பட்டியலைப் பார்த்தால் இனிப்பு 300 ரூபாயாகவும், காரம் 250 ரூபாயாகவும் தான் இருக்கிறது. அதே போல் சாப்பாடு கொடுப்பதும் 100 ரூபாய்க்கு நன்றாக இருவேளையும் வராப்போல் கொடுப்பதாக அம்பத்தூரில் என் நாத்தனார் சொன்னார். இந்த விஷயத்தில் சென்னை தான் விலை மலிவு, நன்றாகவும் கிடைக்கும். இங்கே திருச்சியில்/ஶ்ரீரங்கத்தில் வீட்டு வாடகையும் அதிகம். இம்மாதிரி விஷயங்களிலும் வசதி பத்தாது. கல்யாணங்களிலேயே சாப்பிட்டுப் பார்த்தவரை சென்னையை அடிச்சுக்க இங்கே ஒரு காடரரும் இல்லை.  நமக்கோ இந்த வருஷம் பண்டிகை இல்லை. அதனால் சும்ம்ம்ம்மாச் சாப்பிடவெனக் கொஞ்சம் போல் தேன்குழல் மட்டும் பண்ணி வைக்கலாம்னு இருக்கேன். மத்ததெல்லாம் பிழைச்சுக் கிடந்தால் அடுத்த வருஷம் பார்த்துக்கலாம். இதை எல்லாம் எதுக்குச் சொல்றேன்னு கேட்டால் வெளியே சாப்பாடு வாங்கிச் சாப்பிடும் முன்னர் பல முறை யோசிங்க! வேறே வழியே இல்லைனா வாங்குங்க! இல்லைனா வேண்டாம். மோர்சாதமாக வீட்டிலேயே சாப்பிட்டுக்கலாம். பசிக்குத் தான் உணவு, ஆனால் அது வயிற்றுக்கும் ஒத்துக்கணும். 

இதெல்லாம் ஒரு பதிவானு கேட்கிறவங்களுக்கு! கட்டாயம் தெரிஞ்சுக்க வேண்டிய ஒரு விஷயம் என்பதால் சொல்கிறேன். :)))))))