தண்ணீர்! தண்ணீர்!

 உடனே விழித்துக் கொண்டு விட்டேன். அவரும் எழுந்து விட்டார். இடி எனில் பயங்கரமான இடி. ஜன்னல்கள் சார்த்திக் கண்ணாடிக் கதவு போட்டிருந்தது. அதையும் மீறிக்கொண்டு மின்னல் கிழித்துக் கொண்டு உள்ளே பாய்ந்த உடனேயே மீண்டும் ஓர் இடி.முன்னை விட அதிக சப்தத்துடன். இந்திரன் தன் வஜ்ராயுதத்தால் போருக்கு ஆயத்தம் ஆகிவிட்டான். ஆனால் வருணனும் வாயுவுமோ ஒருவரோடொருவர் போட்டி வேண்டாம் என நினைத்தோ என்னமோ அதிவேகக் காற்றுடனும், மழைப்பொழிவும் ஆரம்பித்துவிட்டது.  மழையின் சப்தம் காதுகளை அறைந்தது. கதவுகள் சார்த்தி இருந்ததையும் மீறிச் சப்தம் கேட்டது.  கொட்டித் தீர்த்தது என்பார்கள் அப்படி ஒரு மழை. இதுக்கு முன்னாடி மழை பெய்த அளவெல்லாம் தெரியாது என்பதால் பெய்தால் பெய்யட்டும்னு விட்டுட்டோம். கவலைப்பட்டுக்கலை. காலை ஐந்து மணிக்கே விழிப்பு வந்தாலும் எழுந்திருக்கலை. வாசல் தெளிக்கணுமா? கோலம் போடணுமா? ஸ்வாமி விளக்கேற்றணுமா? ஆகவே படுத்துக் கொண்டே இருந்தேன். மழையோ நின்றபாடில்லை. மெதுவாக ஆறரை மணி போல் மழை கொஞ்சம் குறைந்து தூற்றலாக இருந்தது. எழுந்து இயற்கைக்கடன்களை முடித்துக்கொண்டு பல் தேய்த்துக் காஃபி டிகாக்‌ஷன் போட்டேன்.

அதுக்குள்ளே அவரும் எழுந்து முதல் நாளே பார்த்து வைத்திருந்த பால் கடையில் போய்ப்பால் வாங்கி வருவதாகச் சொன்னார். வாசல் கதவைத் திறந்தால் எதிரே நடைபாதையெல்லாம் தண்ணீர் தேங்கிக் கிடந்தது. அங்கே உள்ளே ஏற இருந்த மூன்று படிகளில் முதல் படி வரை நீர் வந்திருந்தது. ஒரு ராத்திரியில் இவ்வளவு தண்ணீரா என ஆச்சரியமாக இருந்தது. என்றாலும் அவர் உயரம் என்பதால் கவலைப்படாமல் இறங்கிச் சென்றார்.  அந்தப் பாதையெல்லாம் தண்ணீர் தேங்கி அங்கிருந்து வாசல் போர்ட்டிகோவுக்கு ஏறும் வழியெல்லாம் நீர். அங்கிருந்து தெருவில் இறங்கினால் அவருக்கே முழங்கால் தண்ணீர். மெல்ல மெல்லப் போனார். போகும்போதே பலரும் சப்தம் போட்டிருக்காங்க. ஆனால் பால் கடை நாலு வீடு தள்ளித் தான் என்பதால் போய் வாங்கி வந்துட்டார். பாலைக் காய்ச்சிக் காஃபி ஆளுக்கு ஒரு தம்பளர் எடுத்துக் கொண்டு மிச்சம் பாலைக் காஃபி குடிச்சுட்டு வந்துக் காய்ச்சலாம்னு இருவருமே காஃபியை எடுத்துக்கொண்டு நாற்காலிகளில் உட்கார்ந்தோம். மணி ஏழு இருக்கலாம்.  "பட்" என ஒரு சப்தம். சுற்றிக்கொண்டிருந்த மின் விசிறி நின்று விட்டது. அதிசயத்திலும் அதிசயமாக ஒரு காற்று அடித்தாலே கம்பளியைத் தேடும் நம்மவருக்கு வியர்த்து ஊற்றுகிறது. அத்தனை நேரம் மின்விசிறிக்காற்றுக் குளிரில் இருந்த எனக்கு அப்பாடா என்றிருந்தது. இப்படித் தான் நாங்க இரண்டு பேரும் எல்லாவற்றிலும் கிழக்கும்/மேற்குமாக இருப்போம்.

மின்சாரம் நின்று போனதுக்கு ட்ரான்ஸ்ஃபார்மரில் பழுது இருந்திருக்கலாம்/சிறிது நேரத்தில் வந்துடும்னு நாங்க அதைப் பெரிசா எடுத்துக்கலை.  தம்பி வீட்டிலிருந்து தொலைபேசியில் அழைத்துக் காஃபி குடிக்கப் பால்கிடைத்ததா/மின்சாரம் இருக்கா என்றெல்லாம் விசாரித்தார் தம்பி.  நாங்க காஃபி குடிச்சதையும் இன்னும் சிறிது நேரத்தில் போய்க் காலை ஆகாரம் வாங்கி வரப் போகிறார் என்பதையும் சொன்னேன். அங்கேயும் மின்சாரம் இல்லை எனவும்/பாலும் வரலை எனவும் தம்பி சொன்னார். மோட்டார் போட்டு நீரை மேலேற்ற முடியவில்லை. நாலைந்து குடித்தனங்கள் இருப்பதால் மேலே இருந்த டாங்கில் தண்ணீர் செலவாகி இருக்கிறது. இவங்களுக்குத் தண்ணீரும் கிடைக்கலை. மின்சாரம் வருமானு பார்க்கணும்னு சொன்னார். அந்த வகையில் நமக்குப் பரவாயில்லை. தண்ணீர் நிறையவே வருதுனு நாங்க நினைச்சோம். சிறிது நேரத்தில் இவர் காலை ஆகாரம்வாங்கி வரக் கிளம்பினார்.எனக்கு 3 இட்லி தவிர வேறே ஏதும் வேண்டாம்னு சொல்லிட்டேன். அவர் மறுபடி அதே போல் தூற்றலில் மழை நீரில் இறங்கிச் சென்றிருக்கிறார். நாங்க இருந்த தெருவில் இருந்து மாம்பலம் ஸ்டேஷன் ரோடு பக்கம் என்பதால் அங்கிருந்து ஏதேனும் ஒரு ஓட்டலில் காலை ஆகாரம் வாங்கலாம்னு நினைப்பு.

போகும்போது வழியில் பார்த்தவர்கள் எல்லாம் போகாதே/போகாதே என எச்சரிக்கை கொடுத்திருக்கின்றனர். அங்கேயும் தண்ணீர் முழங்காலுக்கு மேல் இருந்திருக்கிறது. ஓட்டல்களில் எதுவும் திறக்கவில்லையாம். இவர் சாப்பிடணும்னு ஆசைப்பட்ட காமேஸ்வரி மெஸ் திறக்கவே இல்லையாம். ஏதோ ஒரே ஒரு ஓட்டல் மட்டும் திறந்திருக்க நல்லவேளையாக அது சைவ ஓட்டல் தான் என்பதால் அங்கிருந்து காலை ஆகாரம் வாங்கிக் கொண்டு வந்தார். மத்தியானத்துக்கு சாம்பார் சாதம், தயிர் சாதம், வெஜிடபிள் பிரியாணி, தக்காளி சாதம், புளியஞ்சாதம் எனக் கிடைக்கும் என்றும் சொல்லி இருக்காங்க. மத்தியானம் ஒரு மணிக்கு வரச் சொல்லி இருக்காங்க. சிறிது நேரத்தில் வந்துடும்னு நினைச்ச மின்சாரம் வரவே இல்லை. மின்சாரம் இல்லாமல் எப்படிச் சமைப்பது? ஆகவே திறந்திருந்த அந்த ஓட்டலையும் காலை ஒன்பது மணிக்கே மூடி இருக்காங்க. மழையோ விட்டு விட்டுப் பெய்கிறது. நீர் மறுபடியும் வெள்ளமாகப் பாய்கிறது. இதுக்கு நடுவே எங்க செர்வீஸ் அபார்ட்மென்ட் அருகே இருக்கும் ஒரு வீட்டில் அந்த நபர்கள் பேசிக் கொண்டதில் தெரிந்தது செம்பரம்பாக்கம் ஏரியைத் திறக்கப் போகிறார்கள் என்பது.

அதுக்குள்ளே அங்கே தம்பிக்கும் இந்த விஷயம் தெரிந்து நாங்க என்னசெய்யறோம்னு தொலைபேசினார். விஷயத்தைச் சொன்னோம். வெந்நீர் போட முடியாமல் குளிக்காமல் உட்கார்ந்திருந்தோம். சாப்பாட்டுக்கு வழியில்லை என்பதைச் சொன்னோம். அங்கே தம்பி மனைவி சாதமும், குழம்பும் ஏதோ ஒரு காயும் பண்ணி இருப்பதாகத் தம்பி சொன்னார். அதை வேணாக் கொடுத்தனுப்பவானு கேட்டதுக்கு இவர் வேண்டாம், இங்கே கடை ஏதேனும் திறந்திருந்தால் ப்ரெட் வாங்கிக் கொண்டு பால் கடை மாமா காஃபி, தேநீர் தருவதாய்ச் சொல்லி இருக்கார்னு சொல்லிட்டு அதை வாங்கிக்கறேன் என்றார். ஆனால் போனால் தெருவில் எந்தக் கடையும் திறக்கவே இல்லை.பால்கடையில் பாலும் இல்லை தீர்ந்துவிட்டது. ப்ரெடா? ஏது? கடை இருந்தால் தானே ப்ரெட்! ஒரே குழப்பம். மறுபடி விடுதிக்கு வந்தார். இரண்டு பேருமே தண்ணீராக இருந்தாலும் பரவாயில்லைனு குளிச்சோம். தேவையான துணிகளைத் துவைச்சோம். அதுக்குள்ளே தம்பியோட பெரிய பிள்ளை தொலைபேசியில் எங்களை அழைத்து மணி பனிரண்டு ஆச்சே, சாப்பாட்டுக்கு என்ன பண்ணினீங்கனு கேட்டார். கடை ஏதும் திறக்கலை/ப்ரெட் கிடைக்கலைனு சொன்னோம். உடனே தம்பியும் தொலைபேசியில் அழைத்துக் கேட்டுவிட்டு அங்கே அந்தத் தெருவிலேயே அருகே பத்து வீடுகள் தள்ளிக் குடியிருக்கும் நண்பர் ஒருவரை அழைத்து எங்களுக்குச் சாப்பாடு தர முடியுமா எனக் கேட்க. அவரோ சமைத்துத் தான் தரணும், இப்போச் சமைக்க ஆரம்பிச்சாலும் ஒன்றரை மணி நேரம் ஆகும். ஆகவே ஒன்றரை மணி இரண்டு மணிக்குத் தான் சாப்பாடு கிடைக்கும்னு சொல்லி இருக்கார். தம்பியும் அதுக்கு ஒத்துக்கொண்டு எங்களை அழைத்துச் சாப்பாடு இரண்டு மணிக்கு வரும் என்றார்.

இதற்கு நடுவில் தம்பி வீட்டில் ஏற்கெனவே படிகள் வரை வந்திருந்த தண்ணீர் முதல் தளத்துக்கு வரலாமானு யோசிப்பதைப் பார்த்துட்டு அவங்க நான்கு பேரும் கூடிப் பேசி இப்போதைக்கு வீட்டைக் காலி செய்து கொண்டு கல்யாணத்துக்கு வேண்டிய முக்கிய சாமான்களோடு கல்யாண மஹாலுக்கு எதிரே இருக்கும் ஓட்டலில் போய்த் தங்கிடலாம்னு முடிவு செய்துட்டுத் தேவையான பொருட்களைச் சேகரம் செய்து கட்டி எடுத்துப் போக வசதியாகத் தயார் நிலையில் வைத்துக் கொண்டிருந்தனர். இவற்றுக்கு நடுவே தான் தொலைபேசி அழைப்புக்களும். அதோடு தம்பி நாங்க என்னதான் விடுதியில் உள்ளே நீர் வரலைனு இருந்தாலும் மின்சாரம் இல்லாததாலும் ஓட்டல்கள் எதுவும் இல்லை என்பதாலும் செம்பரம்பாக்கம் திறந்தாச்சு நீர் வரத்து அதிகரித்துக் கொண்டிருந்தது என்பதாலும் எங்களையும் ஓட்டலுக்கே அழைத்துச் செல்லப் போவதாகச் சொல்லி இருந்தார். ஆகவே எங்களை எப்போ வேண்டுமானாலும் கிளம்பத் தயாராக இருக்கச் சொன்னார்.