கல் தோன்றி மண் தோன்றாக் காலத்தே!

 முகநூலில் "மத்யமர்" குழுமத்தில் வாரா வாரம் ஒரு தலைப்புக் கொடுத்து எழுதச் சொல்றாங்க. எழுதிய பதிவுகளில் வெளியிட்டவற்றில்  சிறந்த பதிவைத் தேர்ந்தெடுத்து அதற்கு இந்த வாரத்துச் சிறப்புப் பதிவு என்னும் சான்றிதழ் கொடுக்கறாங்க. மத்யமரில் அநேகமாக அனைவருமே ஐம்பதுக்கு மேற்பட்டவர்களாகத் தான் இருக்காங்க. ஐம்பதுக்குக் கீழேயும் இருந்தாலும் அது ஏதோ பத்து, இருபது சதவீதமாக இருக்கலாமோ என்னமோ. இந்தச் சான்றிதழையும் அந்தப் பதிவு இந்த வாரத்துச் சிறப்புப் பதிவாக ஆகவும் எல்லோரும் போடும் போட்டியும், என்னோடது தேர்ந்தெடுக்கலைனு சிலரும், திரும்பத் திரும்ப சிலரே தேர்ந்தெடுக்கப்படுவதாக மற்றவர்களும் சேர்ந்து கொண்டு குழந்தை மாதிரி வருந்துவதும் , ஒருவருக்கொருவர் சண்டை/விவாதங்கள் பண்ணிக் கொள்வதும் ரொம்பவே ஆச்சரியமா இருக்கு.

நான் மத்யமர் ஆரம்பித்த நாளில் இருந்து அதில் இருந்தாலும் ரொம்பவே அதில் என்னை ஈடுபடுத்திக் கொள்வதில்லை. எனக்கேற்றாற்போல்  பயன்படுத்திக் கொள்ளவெல்லாம் இல்லை. என்னோட டைம்லைனுக்கு வரும் பதிவுகளைப் படிப்பேன். பிடிச்சிருந்தா கருத்து/இல்லைனா கடந்துடுவேன். அவ்வளவே. மற்றபடி இந்தப் போட்டியில் எல்லாம் கலந்துக்கறதில்லை. ஆனால் ஒவ்வொருவரும் அவரவருக்கு உள்ள வலியைப் பற்றி (உடல் வலி அல்ல, மனோ வலி) எழுதி இருந்ததைப் பார்த்தால்/படித்தால்! மனிதரில் இத்தனை கொடூரமானவங்களும் உண்டா என்றே ஆச்சரியமும்/கவலையும்/அச்சமும் ஏற்படுகிறது. உறவுகள் ஒருவருக்கொருவர் போட்டுக் கொள்ளும் சண்டைகள் கூடப் பகிரப்படுகிறது. சம்பந்தப்பட்டவங்க இதை எல்லாம் படிச்சால் ஏற்படும் அல்லது ஏற்படப் போகும் பின் விளைவுகள்! யோசனையா இருக்கு! முகநூலே கொஞ்ச நேரம் பொழுதுபோக்காய் வந்துட்டுப் போகலாம்/ அவ்வளவு தான். முத்தெல்லாம் அபூர்வமாகவே கிட்டும். அதிலும் சிலர் இரவெல்லாம் கண் விழித்து மத்யமரைப் பார்த்து/படித்துக் கருத்துப் போட்டு! எல்லோருக்குமே வேலை இருக்குமே! தூக்கத்தைக் கெடுத்துக் கொண்டு மொபைல் பார்ப்பதால் காலையில் எழுந்திருப்பதிலிருந்து ஆரம்பித்து வரிசையாக எல்லாமும் நேரம் ஆயிடாதோ? !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

போகட்டும். இப்போது எங்கே பார்த்தாலும் 83 திரைப்படம். ஆர் ஆர் ஆர் திரைப்படம், காஷ்மீரி ஃபைல்ஸ் திரைப்படம் ஆகியவை பற்றியே பேச்சு. 83 திரைப்படம் 1983 ஆம் ஆண்டில் நாம் நாட்டுக் கிரிக்கெட் அணி வாங்கிய உலகக்கோப்பை பற்றிய படமாம். தமிழிலும் வந்துவிட்டதாம். நமக்கெல்லாம் அதை மூலையில் ஒதுக்கும்போது பார்க்கக் கிடைச்சாலே பெரிய விஷயம். ஆர் ஆர் ஆர் ராஜமௌலி படம் போல! பிரம்மாண்டமாய் இருப்பதாய்ச் சொல்றாங்க. க்தை என்னனு எல்லாம் தெரியலை. ஏதோ பொழுதுபோக்குப் படமாக இருக்கலாமோ என்னமோ! இது அநேகமாக எல்லா மொழிகளிலும் டப்பிங் எடுத்திருப்பாங்க போல! சிலர் மட்டும் மிகவும் ஈடுபாட்டுடன் எந்தப் படம் வந்தாலும் பார்த்துவிட்டு விமரிசனங்கள் எழுதிடறாங்க. ஆச்சரியமா இருக்கு. காஷ்மீரி ஃபைல்ஸ் படம் ஆங்கில சப் டைட்டில்களுடன் கூடிய இந்திப்படம். ஆனால் இப்போது தமிழில் டப்பிங் செய்யப் போவதாய்ச் செய்திகள் பார்த்தேன். யார் செய்யப் போறாங்களோ தெரியலை! படத்தின் ஜீவன் கெட்டுப் போகாமல் இருந்தால் சரிதான்!

கொஞ்ச நாட்களாக நேரம் ஏதோ உருப்படியாய்ப் போய்க் கொண்டு இருக்கிறது. எத்தனை நாளைக்கோ தெரியலை. ஆனால் பதிவு எழுதத் தான் மனசே வரலை. எதை எழுதினாலும் ஈடுபாட்டுடன் எழுதணும்.  எங்கே! பாதியில் ஓர் அலுப்பு வருகிறது. என்னத்தை எழுதி என்ன பலன்? எதுவும் மாறப்போவதில்லை என்று ஆற்றாமை வருகிறது. அதிலும் கோயில்கள் விஷயத்தில் மாநில அரசின் நடவடிக்கை மனதை வருத்துகிறது. கோயில்களின் வருமானத்தை வைத்துக் கொண்டு பக்தர்களுக்கு எவ்வளவோ சௌகரியங்கள் பண்ணித் தரலாம். இதிலே ஒரு வேளை கூட விளக்கேற்றி நிவேதனம் பண்ண முடியாத கோயில்கள் பல இருக்கின்றன. அவற்றுக்குச் செலவு செய்யலாம்.  எல்லோரும் அர்ச்சகர்கள் ஆகணும் என்பதில் காட்டும் முனைப்பைக் கோயில்களின் வருவாயை நல்லபடியாச் செலவு செய்வதைலும் காட்டலாம். சம்ஸ்கிருதம் வேண்டாம் என்கின்றனர்.  கிரந்தம் வேண்டாம் என்கின்றனர். இவை இரண்டும் இல்லாமல் தமிழகச் சரித்திரத்தைப் புரிந்து கொள்வது எப்படி? அதோடு இல்லாமல் இதைச் சொல்கிறவர்களின் குழந்தைகள்/பேரக்குழந்தைகள் படிப்பது மும்மொழிகளில் தான். பொது மக்களைத் தான் படிக்க வேண்டாம் என்கின்றனர். 

அந்தக் காலத்தில் மணிப்ரவாளம் என ஒரு நடையே உண்டு. அதைப் புரிந்து கொள்ள முடியலைனால் கல்வெட்டுக்களில் உள்ள கிரந்த எழுத்துக்களைப் புரிந்து கொள்ள முடியலைனால் எப்படிச் சரித்திரத்தைப் புரிந்து கொள்ளவோ தெரிந்து கொள்ளவோ முடியும்? மொழி விஷயத்தில் மக்கள் விருப்பத்துக்கு விட வேண்டும். இங்கே யாரும் இன்னொரு மொழியைக் கற்றுத் தான் ஆகணும்னு கட்டாயப்படுத்தலை. விருப்பமுள்ளவர்கள் கற்றுக்கொள்ளலாம் என்றே சொல்லப்படுகிறது. ஏற்கெனவே தமிழ்நாட்டு மாணவர்கள் நிலை மிக மோசம். தமிழும் தெரியவில்லை. ஆங்கிலமும் புரியவில்லை. டேஞ்சர் என்னும் ஆங்கிலச் சொல்லை ஒரு ஆங்கில ஆசிரியப் பெண் "டங்கர்" எனச் சொல்லிக் கொடுக்கிறதாக ஒரு வீடியோ சில ஆண்டுகள் முன்னர் சுற்றியது. அது எத்தனை தூரம் நிஜமோ தெரியலை. சைகாலஜியை  (Psychology) பிசைகாலஜி என உச்சரிப்பவர்கள் இன்னமும் இருக்காங்க என்பதே நிஜம்.

இப்போது தமிழ் படிப்பவர்கள் எவரும் கம்பராமாயணமோ, சிலப்பதிகாரமோ, நாலடியாரோ, ஏலாதி, திரிகடுகம் போன்றவையோ படிப்பதில்லை. தற்காலத் தமிழ்க் கவிஞர்களின் கவிதைகளே பாடமாக இருக்கும் போல! அதனாலும் மாணவர்களின் தமிழறிவு முற்றிலும் மோசமாக ஆவதோடு பொது அறிவும் வளர்வதில்லை.  ஒரு சில கால் சென்டர்களில் வேலை செய்யும் பெண்களுக்கோ/ஆண்களுக்கோச் சின்னச் சின்ன ஆங்கில வார்த்தைக்குக் கூட அர்த்தம் புரிவதில்லை. நம் பெயரைக் கூடத் தப்பில்லாமல் ஆங்கிலத்திலோ/தமிழிலோ அவர்களால் எழுத முடிவதில்லை.  அதோடு அவங்களுக்குப் பழைய சரித்திரமோ, மன்னர்களோ, அவர்கள் தமிழுக்குச் செய்த தொண்டுகளோ, தமிழ் படிப்பவர்கள்/படித்தவர்கள்  எழுபதுகள் வரை தமிழ்நாட்டில் சிறப்பாக இருந்ததோ தெரிய நியாயமில்லை. உ.வே.சா. என்றாலோ தமிழ்த்தாத்தா என்றாலோ புரிஞ்சுக்கறவங்க யாரும் இல்லை. யாரது? யாரோட தாத்தா என்பார்கள்! 

இங்கே அவற்றை எல்லாம் பாடமாக வைக்காமல் அந்தத் தமிழறிஞர்களின் பெயரில் உள்ள அடையாளங்களை நீக்குவதில் தான் முன்னே நிற்கின்றனர். அந்தக்காலத்தில் அடையாளங்கள் இல்லாமல் யாரும் இருந்ததில்லை. அதை ஓர் பெருமையாகவே கருதினார்கள். ஆனால் இப்போது இம்மாதிரி விஷயங்களில் முனைந்து செயல்படுத்துவதைத் தமிழறிஞர்களுடைய புத்தகங்களைப் பாடமாக வைப்பதில் இல்லை. முதல்லே இந்தக் காலத்துத் தமிழாசிரியர்களுக்கே தமிழ் நன்றாகத் தெரியுமா என்பதே சந்தேகம்.  கொஞ்ச காலம் முன்னால் ஆயுத எழுத்து என்றால் என்ன எனக் கேட்டதற்கு ஒரு மாணவன் "அது ஒரு திரைப்படம்" என பதில் சொன்னதும், பின்னர் தூண்டித் தூண்டிக் கேட்டதில் ஒரு வழியாகத் தமிழில் உள்ள எழுத்து அது என்பதையே அப்போது தான் புரிந்து கொண்டனர். கேவலம்!  இந்த அழகில் தமிழ் படித்து இவங்கல்லாம் நாளைய பிரஜைகளாக வந்து தமிழைக் காப்பாற்றப் போகிறார்கள்.  பெரிய பீத்தல் தான் இருக்கு. தமிழ் மிகத் தொன்மையான மொழி/ எங்கள் மொழி தான் மிகவும் மூத்தது, தமிழர்கள் எனில் அவங்க தனியானவர்கள். என்றெல்லாம் சொல்லிக் கொள்வதில் காட்டும் வீரம் தமிழைக் காப்பாற்றுவதில் இல்லை.  உண்மையிலேயே இதிலும் நாம் தனியானவர்களே. நம் மாநிலத்தில் தான் எதற்கெடுத்தாலும் எதிர்ப்பு! தமிழரை வஞ்சிப்பதாகச் சொல்லுகின்றனர். ஆனால் மற்ற மாநிலங்களில் ஹிந்தி கற்கத் தடை இல்லை. கேரளாவில் ஹிந்தி கற்றே ஆகவேண்டும் எனத் திருவனந்தபுரத்தில் இருக்கும் திரு ஜெயக்குமார் சந்திரசேகரன் அவர்கள் சொல்கிறார். ஆனால் தமிழ்நாட்டில்? அண்டை மாநிலங்களுடைய படிப்பின் தரத்தோடு நம் படிப்பின் தரத்தை யாராவது ஒப்பிட்டுப் பார்த்திருப்பார்களா? சந்தேகமே!