156. கதவு திறந்தால் இணையம் வரும்!

எல்லோரும் ரொம்பவே சந்தோஷமா இருந்திருப்பீங்க. அதுவும் ஒரு வாரமா நான் இல்லைன்னதும் ரொம்பவே சந்தோஷமா இருந்திருக்கும்.முக்கியமா அம்பிக்கு ரொம்பவே சந்தோஷமா இருந்திருக்கும். எனக்குத் தான் சண்டை போட ஆள் இல்லாமல் ரொம்பவே போர் அடிச்சது. எல்லாம் இந்த ஜன்னல் கதவை இறுக்கிச் சாத்திக் கொண்டு விட்டதா? அதனால்தான். போன வாரம் திங்கள் கிழமை அன்னிக்கு ஜன்னல் திடீர்னு இறுக்கிச் சாத்திக் கொண்டு விட்டது. எல்லாம் மழைக்காலம் இல்லையா அதனாலோ என்னமோ தெரியலை. திறக்கவே வரலை. நானும் என்ன என்னமோ குட்டிக் கரணம் எல்லாம் போட்டுப் பார்த்தேன். திறக்கவே வரலை. நல்லா இறுக்கி மூடிக் கொண்டு விட்டது. உடனேயே safe modeற்குப் போய்த் திறக்கப் பார்த்தால் அது என்னடாவென்றால் adminisiter pass word கொண்டா என்று கேட்கிறது? யாருக்குத் தெரியும்? சரினு உடனேயே யு.எஸ்ஸில் பையனுக்குத் தொலைபேசிக் கேட்டால் அவன் நான் அதெல்லாம் கொடுக்கவே இல்லைங்கறான். உடனேயே ஒகே கொடுத்துட்டுத் திறந்துக்கோன்னு சொன்னான். அப்படியே செய்தால் ஜன்னல் திறந்த உடனேயே மூடிக் கொள்கிறது.

என்னடா இது, "மதுரைக்கு வந்த சோதனை?"ன்னு ரொம்பவே பயமாப் போச்சு. உடனேயே மெக்கானிக்குக்குத் தொலைபேசிட்டுக் காத்திருந்தால் செவ்வாய்க்கிழமை பூரா அவர் வரவே இல்லை. நான் ரொம்பவே சோர்வா உட்கார்ந்திருந்ததைப் பார்த்த என் கணவர் உடனேயே காரணத்தைக் கண்டுபிடித்தார். என்ன இருந்தாலும் என் மறு பாதி இல்லையா? "என்ன, அம்பியோட சண்டை போட முடியலையா? கடைசியா எப்போ போட்டே? அம்பி பங்களூர் மீட்டிங் பத்தி எழுதினதுக்கு நீ பதில் எழுதினதும்?" அப்படின்னு கேட்டார். "நேத்திக்குக் கூட பின்னூட்டம் கொடுத்துட்டுத் தான் வந்தேன். என்ன பதில் வந்திருக்கு தெரியலை,"ன்னு சொன்னேன். அப்புறம் என்ன செய்யறதுன்னு புரியாமல் இடைப்பட்ட காலத்தில் ஒரு முழு சினிமா பார்த்தேன். "சில்லுனு ஒரு காதல்" ஹிஹிஹி, விகடன் ஜோக்கிலே வந்த மாதிரி அதெல்லாம் சி/டியை ஃபிரிஜ்ஜில் எல்லாம் வைக்கலை. அப்புறம் சில பல பாதி சினிமாக்கள், காமெடி தொகுப்புக்கள். சீரியல்கள், புத்தகம் படித்தல்னு பொழுதைப் போக்கினேன்.எனக்கு என்னமோ சரியாத் தான் இருந்தது. ஏன் என்றால் மத்தியானம் ஒரு 2 அல்லது 21/2 மணி நேரம்தானே உட்காருவேன். அதனாலே ஒண்ணும் தெரியலை. ஆனால் என்னோட கணவருக்குத் தான் ரொம்பவே கஷ்டமா இருந்திருக்குன்னு நினைக்கிறேன்.பின்னே இஷ்டத்துக்கு சீரியலோ, சினிமாவோ பார்த்துட்டு ஜாலியா இருந்தவர்கிட்டே போய், "இது என்ன சீரியல்/சினிமா? இவள் யாரு? ஏன் அழறா? இந்தப் பொண்ணு ஏன் தன்னோட கணவனுக்கு இன்னோர் கல்யாணம் செய்யப் போறா? இவன் ஏன் இன்னொரு பொண்ணைக் கல்யாணம் செய்துகிட்டான்?" அப்படின்னு இடைவிடாமல் கேள்விமழை பொழிந்தால் அவர் சீரியலோ, சினிமாவோ பார்ப்பாரா? அல்லது எனக்குப் பதில் சொல்லுவாரா?

அதோடு இல்லாமல் ராத்திரி நான் போய்ப்படுத்தால் ஒரு 2 மணி வரைக்கும் நல்லாத் தூங்கிடுவேன். அப்புறம் அவ்வளவாத் தூக்கம் வராது. பல வருஷங்களா இப்படித்தான் என்பதால் பழக்கமா ஆயிடுச்சு. அதுவே என் கணவர் படுத்தார்னா உடனேயே குறட்டைதான். காலையில் நாம் எழுப்பினாத் தான் எழுந்துப்பார். ராத்திரி நான் முழிச்சிட்டு இருக்கிறது வீட்டுக்கு ரொம்பவே பாதுகாப்புன்னு வேறே அபிப்பிராயம் அவருக்கு. பின்னே? சின்னச் சத்தம் வந்தாக்கூட உடனேயே பார்த்துடலாமே?சும்மாவே கோழித் தூக்கம்தான். "யானை படுத்தா வியாதி"ன்னு சொல்வாங்க. ஹிஹிஹி, அதெல்லாம் யானை மாதிரி இருக்க மாட்டேன். குட்டி யானை மாதிரித் தான் இருப்பேன். சும்மா ஒரு உள உளாக்கட்டிக்குச் சொன்னேன். யானை மாதிரி நான் ஏதாவது உடம்பு சரியில்லைன்னாத் தான் படுப்பேன். இல்லாட்டிப்படுக்க மாட்டேன். இப்படிப் பட்டவள் இப்போ நல்லாத் தூங்க ஆரம்பிச்சுக் காலையிலே 4, 41/2 வரை தூங்க ஆரம்பிக்கவே என்னோட மறுபாதிக்குப் பயம் பிடிச்சுக் கொண்டது. ஏன்னா அவருக்குத் தூக்கம் போயிடுச்சே? ஹிஹிஹி, இதிலேயும் நாங்க 2 பேரும் கிழக்கும் மேற்கும்தான் பாருங்க. இந்த மாதிரித் தூங்கினால் சரிப்பட்டு வராது, உடனேயே இதுக்கு ஒரு வழி பண்ணணும்னு யோசிச்சார். என்ன செய்யறதுன்னு தெரியாமல் காய் வாங்கப் போன இடத்திலே தன்னோட கஷ்டத்தை நினைச்சுப் புலம்ப அங்கே ஒருத்தர் இதைக் கேட்டுட்டு (தெரிஞ்சவர்தான்) நான் வந்து பார்க்கிறேன்னு சொல்லிட்டு வந்து பார்த்தார். சாம, தான, பேத, தண்ட முறைகளை உபயோகித்தும் ம்ஹும், அசைந்து கொடுக்கவே இல்லையே! கல்லுளி மங்கனுக்கு நான் அண்ணனாக்கும்னு சொல்லிட்டுது. அவரும் "சரி,ஜன்னல் புதுசாப் போட்டுடுங்க" னு சொல்லவே புது ஜன்னலும் போட்டாச்சு. ஆனால் கதவு (இணையம்) திறக்கவே இல்லை. கதவு திறக்க எல்லா ஏற்பாடும் செய்துட்டு மூணு நாளாக் காத்துட்டு இருந்தேன். கடைசிலே இன்னிக்குத் தான் அதுவும், "உங்க தெருவிலே ஒரே தண்ணியா இருக்கு. எப்படி வருவோம்?"னு ஒரெ மிரட்டல். "நாங்க இல்லையா? நீங்க வந்தால் என்ன?"ன்னு சொல்லி வரச் சொன்னோம். பாவம்,வண்டியைத் தூர நிறுத்திவிட்டு நடந்தே வந்தும் கூட ரொம்பவே கஷ்டப்பட்டாங்க. பின்னே? எங்களுக்கே எங்கே மேடு? எங்கே பள்ளம்னு கண்டு பிடிக்க முடியாது. இன்னிக்குப் பள்ளமா இருந்ததேன்னு நினைச்சா நாளைக்கு மேடாகி இருக்கும். மேடு பள்ளமா ஆயிருக்கும். இத்தனை கஷ்டங்களுக்கு நடுவே வந்து பார்த்துத் திறப்பு விழா நடக்கும்போது 5-00P.M. ஆயிடுச்சு. அதுக்கு அப்புறம் எழுதிச் சேமித்து வைத்ததைப் போட்டால், ஹிஹ்ஹி அடிக்க வருவீங்க, சைனீஸ் பாஷையிலே வந்துடுச்சு. அதனாலே இப்போ வேறே மாதிரி எழுதி இருக்கேன். முன்னால் எழுதினதிலே இன்னும் இணையம் வரலைன்னு சொல்லி இருந்தேன். இப்போ இணையம் வந்துடுச்சுன்னு சொல்றேன் அவ்வளவு தான்.

"அச்சமில்லை, அச்சமில்லை, அச்சமென்பதில்லையே,
உச்சி மீது வானிடிந்து வீழ்ந்த போதிலும் அச்சமென்பதில்லையே!"

இதுக்கு மேலே இன்னும் என்ன வரப்போகுது? எது வந்தாலும் அதுவும் கடந்து போயிடும். நாளைக்கு என்ன பண்ணப் போகுதோன்னு இப்போவே சொல்லி வைக்கிறேன். வந்தா என்னோட அதிர்ஷ்டம் வழக்கம்போல். இல்லாட்டி உங்களுக்கு. இனிமேல்தான் எல்லாருடைய வீட்டுக்கும் போகணும். வேதா வீடு திறக்கவேஇல்லை. தி.ரா.ச. வீடு விலாசம் சரியில்லைன்னு சொல்லுது. கார்த்திக் வீடும், அம்பி வீடும் தான் திறந்தது. பார்க்கலாம், வர்ட்டா?