என்னவோ, ஏதோ! தப்பாய் நினைக்காதீங்க! :)

நான் கமென்டுகளுக்கு உடனுக்குடன் பதில் சொல்லுவதில்லை என அதிரடி அதிராவுக்கும், நெல்லைத் தமிழனுக்கும் ஒரே குறை! எங்கே! ஒரு நாள் உட்கார்ந்தா இன்னொரு நாள் உட்கார முடியாது! பதிவு போட்டுடுவேன். அப்புறமா அன்னிக்குப் பூரா எழுந்துக்க முடியாது! இதிலே சில நாட்கள் இரண்டு வேளை நெபுலைசர் வைச்சுக்க மருத்துவர் கிட்டேப் போகும்படி இருந்தது. இப்போ வீட்டிலேயே நெபுலைசர் வாங்கியாச்சு!  கிட்டத்தட்ட இரண்டு மாசமாக உடம்பு சரியில்லாமல் போனது! அதில் சில நாட்கள் படுக்கை தான்! சாதம் மட்டும் வைப்பேன். அல்லது சாதம், ரசம் வைப்பேன். போய்ப் படுத்துடுவேன். என்னால் சாப்பிட முடியாது. வலுக்கட்டாயமாகச் சாப்பிட வைப்பார். மோர் சாதம் இல்லைனா ரசம் சாதம் மட்டும் கொஞ்சமாய்ச் சாப்பிடுவேன். ஒரே இருமல் துளைக்கும்! வயிற்றில் ஏதேனும் போனால் உடனே இருமல், குமட்டல், வாந்தி! வாயிலும் ருசி தெரியாது! காஃபி, டீ சுத்தமாய்ப் பிடிக்காமல் போனது. ஹார்லிக்ஸ் குடிச்சு ஒப்பேத்தினேன். ஆனால் அதுவும் பிடிக்காமல் போனது! வயிற்றுப் போக்கு அதிகமாக ஆரோரூட் கஞ்சி மட்டும் குடித்து வந்தேன். அதுவும் பிடிக்கலை.

என்றாலும் விடாப்பிடியாக அவ்வப்போது எழுந்து உட்கார்ந்து ஒரு மணி நேரமாவது மடிக்கணினியில் இருப்பேன். தொடர்ந்து பார்க்கவோ, படிக்கவோ முடியாது! உட்கார முடியாமல் வேதனை செய்யும். வயிற்றில் தொந்திரவு இருந்து கொண்டே இருந்தது.  இந்த இருமலும், குமட்டலும் வயிற்றுக் கோளாறால் தான் என்பது புரிந்தது. ஆகவே அதைச் சரி செய்யணும். அப்போத் தான் இருமலும் நிற்கும். கொஞ்ச நேரம் உட்கார்ந்தாலே உடனே படுக்கணும் போல் இருந்தது. ரொம்ப யோசிச்சு இது அசிடிடியால் வந்த இருமல் தான் என்பதைப் புரிந்து கொண்டு முதல்லே பார்லி சேர்க்கலாம்னு முடிவு செய்து பார்லி வாங்கிக் கஞ்சி வைத்துக் கொண்டு பார்லித் தண்ணீரைக் குடிக்க ஆரம்பித்தேன். பின்னர் அங்கே இங்கே யோசிச்சுக் குடி தண்ணீரில் ஜீரகம், சோம்பு, லவங்கப்பட்டை, கிராம்பு, ஏலக்காயைத் தட்டிப் போட்டுக் கொதிக்க வைச்சுக் குடித்தேன். மாறி மாறி ஒரு தரம் பார்லித் தண்ணீர் எனில் அடுத்த முறை சோம்புத் தண்ணீர் எனக் குடித்தேன்.  சிறுநீர் நிறம் மாற ஆரம்பித்தது. லகுவாகவும் பிரிந்தது. அதுக்கப்புறமாவே கொஞ்சம் குமட்டல் குறைந்தது.  ஒரு வேளை ஆகாரம் வயிற்றில் நிற்க ஆரம்பித்தது.

நல்லாக் கடைஞ்ச மோரில் கருகப்பிலை, ஜீரகம், இஞ்சி தட்டிப் போட்டுக் கல் உப்பு, பெருங்காயம் சேர்த்துச் சுட வைத்து அந்தத் தெளிந்த நீரைக் குடித்தேன். அதிலே நல்ல பலன் தெரிந்தது. வாயின் அருசி குறைய ஆரம்பித்தது.  திங்களன்று எழுந்து வழக்கம்போல் வீட்டு வேலைகளைப் பார்க்க முடிந்தது. அன்று மாலை கொஞ்சம் வெளியேயும் போக முடிந்தது. திங்கள் கிழமையிலிருந்து ஆகாரமும் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக உள்ளே செல்கிறது. என்றாலும் இன்னமும் கடின உணவு எடுத்துக்கொள்ளலை! பயம் தான் காரணம். மறுபடி ஜீரணிப்பதில் பிரச்னை ஏற்பட்டால்!ஆகவே கொஞ்ச நாளைக்கு சிறுதானியங்கள், எண்ணெயில் பொரித்த பொருட்கள், வெளிச்சாப்பாடு ஆகியவற்றை முற்றிலும் ஒதுக்கி இருக்கேன். வெளியே போனால் தண்ணீர் கூடக் குடிப்பதில்லை. ஏற்கெனவே சென்னைக்குக் கல்யாணத்துக்குப் போனப்போக் கல்யாணத்தில் கொடுத்த குடிநீரால் தான் பிரச்னையோ எனச் சந்தேகம். ஏனெனில் எனக்கு எல்லா மினரல் நீரும் ஒத்துக்கறதில்லை. அக்வாஃபினா மட்டும் தான் சேரும். கல்யாணத்தில் பிஸ்லேரியின் தம்பி போல ஒன்று. அரை மனசா வேறே வழியில்லாமல் தான் குடிச்சேன். பக்கத்தில் எங்கேயானும் அக்வாஃபினா வாங்கி இருந்திருக்கலாம்! தோணலை!

என்றாலும் பல பதிவுகள் ஆரம்பிச்சு முடிக்காமல் ட்ராஃப்ட் மோடில் கிடக்கின்றன. சமையல் பக்கத்தில் எழுத முடியவில்லை. ஆன்மிகப் பயணம் பக்கத்தில் எழுதாமல் இரண்டு மாசமா அப்படியே இருக்கு! நான் எதையும் தள்ளிப் போடாமல் உடனுக்குடன் முடிக்கிற ரகம். ஆனால் கடந்த இரண்டு வருடங்களாக அடுத்தடுத்து ஏதேதோ காரணங்களால் எதிலும் கவனம் செலுத்த முடியாமல் நாட்கள் நகர்ந்து வருகின்றன. தினசரிக் காரியங்களை முடிப்பதே பெரிய விஷயம் என்றாகி விட்டது! இனி எப்படியோ!

அதோடு கடந்த இரண்டு, மூன்று தினங்களாக வீட்டைச் சுத்தம் செய்ய ஆட்கள் வந்து சுத்தம் செய்து கொடுத்தனர். அவங்க சுத்தம் செய்கையில் நான் அங்கே இருக்க முடியாது என்பதால் வீட்டின் வேறொரு அறையில் முற்றிலும் முகக்கவசம் போட்டு மூக்கு, வாயை மூடிக் கொண்டு போய் உட்கார்ந்திருந்தேன். அந்த அறையில் கணினி இருப்பதால் அன்று பிரச்னை இல்லை. சும்மா இருக்கிறதுக்குக் கணினியைப் பார்க்கலாம் என்று பொழுது போய் விட்டது. ஆனால் நேற்றுக் காலையிலிருந்து மின்சாரமும் இல்லை! ஒன்பது மணி நேர மின்வெட்டு! அறிவிப்பே இல்லை அல்லது எங்களுக்குத் தெரியாது! அதோடு சுத்தம் செய்யவும் வந்துவிட்டார்கள். ஆகவே நான் சமைத்து முடித்துவிட்டுப் போய் வேறொரு அறையில் உட்கார்ந்தவள் தான். மதியம் அவங்க உணவு இடைவேளை கொடுத்தப்போ வந்து சாப்பிட்டுவிட்டு மறுபடி உள்ளே போய்விட்டேன். மீண்டும் மாலை ஆறரை ஆச்சு வெளியே வர! வந்தால் இரவு உணவுக்கு ஏற்பாடு செய்யணுமே! அந்த வேலை சரியா இருந்தது. ஏழரை மணிக்கப்புறமாக் கணினியில் உட்கார மாட்டேன். என்றாலும் நேற்று வேலைகள் முடிந்ததும் எட்டரை மணிக்குக் கொஞ்ச நேரம் மடல்கள் பார்த்தேன். அவ்வளவு தான்!  இனி வரும் நாட்கள் எப்படியோ! காலமும், நேரமும் இழுத்துக் கொண்டு செல்கிற திக்கில் பயணித்து வருகிறோம்.