தோசை முகம் மாறிப் போச்சே!

அஹமதாபாதிலிருந்து சென்னை வந்ததும் எழும்பூரில் வழக்கமான சங்கீதா ஓட்டலில் சாப்பிடச் சென்றோம். முன்னே மாதிரி இல்லைனாலும் மனசு என்னமோ அங்கேயே சாப்பிடலாம் என்றது. நாங்க வந்த விமானத்திலே தாராளமாத் தண்ணீர் மட்டும் கொடுத்தாங்க! க்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்! காலம்பர அஹமதாபாதிலிருந்து ஆறு மணிக்கே கிளம்பியாச்சு. தங்கி இருந்த ஓட்டலிலே காலை ஏழரைக்குத் தான் ப்ரெக்ஃபாஸ்ட் ஆரம்பம். அதுக்குத் தங்கினா இங்கே விமானம் போயிடும். நல்லவேளையா இப்போல்லாம் எல்லா ஓட்டல்களிலும் வைக்கிறாப்போல் காஃபி பொடி, பால்பவுடர், சர்க்கரை எல்லாம் வைச்சிருந்ததாலே காலங்கார்த்தாலேயே காஃபி கலந்து சாப்பிட்டோம். தமிழ்நாட்டிலே இன்னும் இப்படி இருக்கிறாப்போல் தெரியலை. மதுரை போனப்போத் தங்கின நக்ஷத்திர ஓட்டலிலேயே இல்லை! நறநற! ஆனால் கும்பகோணத்திலே ஓட்டல் ராயாஸில் வைச்சிருந்தாங்க. டீ, காஃபி, பால், சர்க்கரை எல்லாமும் இருந்தது.

சங்கீதாவிலே நம்ம ரங்க்ஸ் சாப்பாடு சாப்பிட்டார். எனக்குச் சாப்பாடு சாப்பிட பயம். வயிறு என்ன சொல்லுமோ! அதோடு மறுபடி ரயிலில் பயணம் இருக்கே! பாதி வழியில் வயிறு தகராறு செய்தால்! ஆகவே எளிமையா இருக்கட்டும்னு தோசை சொன்னேன். வெங்காய தோசை தான் இருந்தது. விட்டால் மசாலா தோசை! மசாலா தோசைல்லாம் ரொம்ப கனம் அதிகம் உள்ள உணவு. வெங்காயம் பரவாயில்லை ரகம்! ஆகவே வெங்காய தோசையே சொன்னேன்.  தோசை வந்தது பாருங்க! என் மூஞ்சியைப் பார்க்கச் சகிக்காமல் இருந்தது என்று கண்ணாடியைப் பார்க்காமலேயே என்னால் சொல்ல முடியும். பொதுவா தோசைனா ஓரங்களில் முறுகலாக அடுத்த ஒரு அங்குலத்திற்குக் கொஞ்சம் மெத்தென்றும் நடுவில் போகும்போது ஓரங்கள் மெலிதாக முறுகியும் நடுவே கொஞ்சம் மெத்தென்றும் இருக்கும். இதைத் தான் நாம் தோசை என்போம். இப்போல்லாம் முறுகல் தோசை என்னும் பெயரில் ஒடிக்கிறாப்போல் தோசையைக் கொடுக்கிறாங்க. விண்டால் தூள் தூளாக ஆகி விடுகிறது. அம்பேரிக்காவில் எல்லா ஓட்டல்களிலும் இப்படித் தான் தூள் தூளாகத் தோசை! அல்லது ரப்பர் போல் இழுக்கும் தோசை! அங்கேயாவது வார்க்கத் தெரியாமல் வார்க்கிறாங்கனு நினைச்சால் இங்கேயும்! க்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்

வெங்காய தோசை எனில் மாவில் வெங்காயத்தைக் கலந்து கொண்டு அதுவும் பொடியாக நறுக்கிய வெங்காயத்தைக் கலக்கணும். தோசை வார்க்கும்போதும் ரொம்ப மெலிதாகவும் இல்லாமல் கனமாக ஊத்தப்பம் போலவும் இல்லாமல் சாதாரண தோசை மாதிரியே வார்த்துட்டு வெங்காயத்தை நன்கு வேகும்வரை திருப்பியும் போடணும்! இங்கே! ம்ஹூம்! மெலிதாகப் பேப்பர் மாதிரி! பேப்பர்னா "தமிழ் தி இந்து" அல்லது "தினமலர்" அல்லது "தினத்தந்தி" அல்லது "தினகரன்" மாதிரிப் பேப்பர் தாங்க! அவ்வளவு மெல்ல்ல்ல்ல்ல்ல்ல்ல்ல்ல்ல்ல்ல்ல்ல்ல்ல்ல்ல்ல்ல்லிசாக வார்த்துட்டு அதில் கரடு முரடாக நறுக்கிய வெங்காயத்தை உள்ளே கொட்டி வைச்சிருக்காங்க. தோசையை எடுத்தால் வெங்காயம் தனியாக் கொட்டுது! தோசை கையில் ஒரே சுருட்டாகச் சுருட்டலாம். அந்த மாதிரி இருக்கு!

இது வெங்காயம் தனி, தோசைங்கற வஸ்து தனியா இருந்தது. தோசையைப் பிய்ச்சா வெங்காயத்தோடு சேர்ந்து வரணும். ம்ஹூம், வெங்காயம் எங்கேயோ இருந்தது. தோசையை வார்த்துட்டு அதன் மேலே வெங்காயத்தை இஷ்டத்துக்கு நறுக்கி உள்ளே கொட்டி வைச்சிருக்காங்க! இதுக்கு வெங்காய தோசைனு பேராம்! இதுக்குப் போய்   75 ரூபாயாம். தண்டம்! அரைக்கரண்டி மாவு கூட எடுத்திருக்க மாட்டாங்க! ஆனாப் பாருங்க, எங்களுக்கு, முக்கியமா எனக்கு முதல் நாளிலே இருந்தே சந்திராஷ்டமம் ஆரம்பிச்சிருக்குப் போல! முதல் நாள் சாப்பாட்டிலே அன்னிக்கு 100ரூ தண்டம். அப்போவே உஷாரா இருந்திருக்கணும்! :)  எங்கே! புதன்கிழமை நல்லா மாட்டிக்கிட்டேன். நம்ம ரங்க்ஸ் சிரிச்சிருக்கணும். என்னைப் பார்த்தாப் பாவமா இருந்தது போல! ஒண்ணும் சொல்லாம விட்டுட்டார். இல்லைனா இம்மாதிரியான நிகழ்வுகளுக்கே நாங்க காத்திருப்போமே! மாட்டி விட்டிருக்க மாட்டோமா என்ன! :)))) அப்புறமா ஒரு லஸ்ஸி சாப்பிட்டுப் பசியை ஆத்திக் கொண்டேன். முதல்லேயே லஸ்ஸி சாப்பிட்டுட்டு தோசையைக் கான்சல் செஞ்சிருக்கணுமோ! தோசைன்னாலே இப்போ பயம்மாவும் இருக்கு! வாழ்க்கையும் வெறுத்துப் போச்சு! ஶ்ரீரங்கம் வந்து ஓர் அடை, அவியலோடு சாப்பிட்டதும் தான் வாழ்க்கை திரும்பக் கிடைச்சது.  பயத்திலே தோசை கிட்டேக் கூடப் போகலை. என்  பிரியமான தோசை முகமே மறந்துடுமோனு பயம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்மாவும் இருக்கு! :)

இன்னிக்குப் பாருங்க, தோசைக்கு அரைக்கிறேன்னு சொன்னா ரங்க்ஸ் ஓட்டமா ஓடிட்டார். எங்கே அது போல வார்த்துடுவேனோ னு பயம் போல! க்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்!




இது மங்களூரு நீர் தோசை வார்த்தப்போ எடுத்த படம்! நீர்த் தோசை