ஐஸ்லாந்திற்குப்போகலாம் வாங்க!

வண்ண விளக்கு அலங்காரங்களும் பனிக்கட்டிக் கொண்டாட்டங்களும்  முதல் பதிவு இந்தச் சுட்டியில்

நாங்க வீட்டிலிருந்து கிளம்பி கால்வெஸ்டன் போய்ச் சேர ஒன்றரை மணி நேரம் ஆகி விட்டது. சுற்றுலாப் பயணிகளை வரவேற்கும் இடத்தின் அருகே எங்களை விட்டு விட்டுப் பையர் வண்டியைப் பார்க் செய்து விட்டு வந்தார். அங்கே சில, பல படிகள் மேலே ஏறணும் என்பதால் நான் சரிவுப் பாதையில் சென்றுவிட்டேன். குழந்தைக்கு வண்டி எடுத்து வந்திருந்ததால் குழந்தையையும் தள்ளிக்கொண்டு நான், பையர், மருமகள் சரிவுப் பாதையில் செல்ல நம்ம ரங்க்ஸ் மட்டும் படி ஏறி வந்தார். மேலே போனதும் அனுமதிச் சீட்டு வாங்கும் இடத்தில் கேட்கையில் அவங்க எங்களை உள்ளே போகும் பாதையில் செல்லும்படி காட்ட, உள்ளே சென்றோம். ஒரு சில சின்னச் சின்ன அலங்காரத் தோட்டங்களைக் கடந்து சென்றதும் ஓர் இடத்தில் ஒரு சின்னப் பெண் அனுமதிச் சீட்டைப் பார்த்துக் கொண்டு உள்ளே அனுமதித்துக் கொண்டிருந்தாள். அவளிடம் காட்டினோம். எங்களை உள்ளே போகச் சொன்னாள். அங்கேயே கழிவறைகள் இருந்ததால் நாங்கள் இயற்கை உபாதைகளை முடித்துக் கொண்டு உள்ளே ஐஸ்லாந்துக்குச் செல்லும் பாதையில் சென்றோம்.

வீட்டில் இருந்து கிளம்பும்போதே பையர் எங்களைக்  குளிருக்கான ஆடைகளைப் போட்டுக்கொண்டு வரச் சொன்னார். நான் ரொம்பப் பெருமையாக நாங்கல்லாம் இமயமலைக்கே போயிட்டு வந்தாச்சு, இந்தக் குளிர் எல்லாம் ஜுஜுபி என்றேன். பையர் இங்கே அந்த மாதிரி எல்லாம் இல்லை. முழுக்க முழுக்கப் பனிக்கட்டி வாசம். மைனஸில் 20 டிகிரி வரை இருக்கும், எதுக்கும் நீ கையிலாவது கொண்டு வா என்றார். சரினு அரை மனசாக் கொண்டு போனோம். நம்மவர் முன்.ஜா.மு.அ.வாக எல்லாவற்றையும் போட்டுக் கொண்டு விட்டார். உள்ளே நுழைகையில் எல்லோரும் குளிருக்கான ஆடைகள் போட்டிருப்பதைப் பார்த்துவிட்டு நானும் அரை மனசாகப் போட்டுக் கொண்டேன். முதலில் ஒரு கூடத்தில் உள்ளே நாம் பார்க்கப் போவதைப் பற்றி ஒரு சின்ன வீடியோ மூலம் விளக்கம் கொடுக்கின்றனர்.

உள்ளே என்னென்ன செய்யலாம், என்னென்ன செய்யக் கூடாது என்பது குறித்தும் சொல்கின்றனர். பின்னர் அங்கேயே கொடுக்கும் குளிருக்கான ஆடையைக் கட்டாயமாய் வாங்கிக் கொண்டு செல்லும்படியும் சொன்னார்கள். நாங்கள் அந்தக் கூடத்திலிருந்து இன்னொரு கூடம் சென்றதும் எல்லோருக்கும் ஆடைகளைக் கொடுத்துக் கொண்டிருந்தனர். ஆறே மாதம் ஆன சின்னக் குழந்தையிலிருந்து 70,80 வயது ஆன பெரியோர் வரை சாரி சாரியாக வந்து கொண்டிருந்தனர். அன்றைய தினம் கிறிஸ்துமஸுக்கு முதல் நாள் என்பதால் உள்ளூர் மக்கள் கூட்டம் அதிகம் இருக்காது எனவும், அவர்கள் அன்றைய தினத்தை உறவினரோடு விருந்து உண்பதிலும், சர்ச்சுகளுக்குச் செல்வதிலும் கழிப்பார்கள் எனவும் ஆனால் 25 ஆம் தேதி மத்தியானத்திலிருந்து ஆரம்பித்துக் கூட்டம் இது மூடும் வரை தாங்காது எனவும் சொன்னார் பையர். என்றாலும் இப்போதும் கூட்டம் இருக்கத் தான் செய்தது.

உள்ளே நுழையும் வழியில் காணப்பட்ட பனிக்கட்டி அலங்காரங்கள் கீழ்க்காணும் படங்களில் காணலாம்.

எங்கள் முறை வந்து எங்களுக்கும் குளிருக்கான ஆடையைக் கொடுத்தனர். தலை முதல் கால் வரை மூடி இருக்கும் கனமான ஆடை! அதைப் போட்டுக்கொள்ளாமல் உள்ளே செல்லக் கூடாது. ஆகவே அதை எல்லோரும் போட்டுக் கொண்டு குழந்தைக்கும் போட்டுவிட்டோம். என்றாலும் நாங்கள் அனைவரும் செய்த ஒரு தவறு கால்களுக்கு சாக்ஸ் போட்டுக் கொண்டோம். ஆனால் யாருமே கைகளுக்கான க்ளவுஸ்களைப் போட்டுக் கொள்ளவில்லை. அதிலும் நான் அங்கே போனதும் எந்த எந்த நாட்டில் என்ன மாதிரி அலங்காரம் என்றெல்லாம் பார்த்துக் குறித்துக் கொள்ளவேண்டும் என்றும் அதில் என்ன சிறப்பாகச் செய்யப்பட்டிருக்கிறது என்பதைக் கவனிக்க வேண்டும் என்றெல்லாம் நினைத்துக்கொண்டு மனக்கோட்டையைப் பெரிசாக் கட்டிக் கொண்டு தான் போனேன்.

எஸ்கிமோக்களின் இருப்பிடம்

சான்டாவும் அதன் அருகே நின்று படம் எடுத்துக்கொண்டிருந்த  அம்மாவும், குழந்தையும். அவங்க இருப்பது தெரியாமல் தான் நான் இந்தப் படத்தை எடுத்திருக்கேன். அவங்க போட்டிருக்கும் ஆடையைப் பார்த்தீங்க இல்லை? நாங்க போட்டிருந்த ஓவர்கோட்டிற்கு மேல் அந்த ஆடையைப் போட்டுக்கொண்டு தான் போகணும். அவங்களும் இப்படித்தான் வந்திருந்தாங்க.