120. எனக்கு நானே வைத்த ஆப்பு!

போன போஸ்ட் எழுதினதிலே இருந்து மனசே சரியில்லை. வழக்கமா அம்பிக்கு அல்லது வேதாவுக்கு ஆப்பு வைப்போம். இந்த முறை மாறி "நமக்கு நாமே" திட்டம் படி ஆப்பையுமா நமக்கு நாமே வச்சுக்கறது எடுத்துடலாம் போஸ்ட்டையேனு திரும்ப வந்தேன். அதுக்குள்ளே இந்த அம்பிக்கு ஒரே அவசரம். கமெண்ட் கொடுத்தாச்சு, என்னனு பார்க்க எனக்கு ஒரே அவசரம், பப்ளிஷ் பண்ணிப் பதிலும் கொடுத்தாச்சு, இருந்தாலும் எடுத்தால் தான் நிம்மதி, திரும்ப அம்பிக்கே ஆப்பு வச்சு எழுதினாத் தான் சாப்பாடு ஜீரணம் ஆகும் போல் இருந்தது. அம்பி வேறே மெயிலில் என்னைத் தானே வாரப் போறீங்க வழக்கம் போல எனக் கேட்டிருந்தாரா? அவரோட ஆசையையும் நிறைவேத்தணும் இல்லையா? இப்போ பாருங்க சரளமா எழுத வருது, போன பதிவு எழுதவே முடியலை.
சரினு திரும்பப் போஸ்ட்டை எடிட்டுக் கொண்டு வந்தா ஒரே டான்ஸ் ஆட ஆரம்பிச்சது. இது என்ன இது எல்லாம் கூட ப்ளாக்கில் நடக்குமா என்ற ஆச்சரியத்துடன் எதையோ க்ளிக் செய்தேன். பக்கமே போய் விட்டது. திரும்பக் கொண்டு வரலாமா வேண்டாமா என நினைப்பதற்குள் மூளையில் ஒரு "பளிச்". உடனே போனேன் ஜி-மெயிலுக்கு. அங்கே போனால் சூடானில் இருந்து புலி உறுமிக் கொண்டிருந்தது. கையைக் காலை வச்சுக் கொண்டு பேசாமல் இருக்கீங்களா இல்லையா? என்று ஒரே உறுமல். நிஜமாவே பயமாப் போச்சு. அப்புறம் புலியைக் கூப்பிட்டு சமாதானப் படுத்தி (என்ன வழக்கம் போல லாலிபாப் இல்லை, சிறப்புப் பரிசாகக் கடலை மிட்டாய்ப் பாக்கெட்) வாங்கிக் கொடுத்து விட்டு, நான் நிஜமாவே ஜகா வாங்கினேன். அப்புறம் இப்போ வந்து பார்த்தால் என்னோட ப்ளாக் என்று என்னால் நம்பவே முடியலை. தவிர, மேலும் சில பின்னூட்டங்களும் வந்துட்டது. காணாமல் போன பதிவும் சமர்த்தாக உட்கார்ந்திருந்தது. சரி, இது இப்படியே இருக்கட்டும்னு விட்டுட்டேன். ஆனாலும் அம்பி, வேதா இவங்களை ஒரு வழி பண்ணலைன்னா நமக்குத் தூக்கம் ஏது? அதுவும் இந்த வேதாவை நான் உ.பி.ச.வா அங்கீகரித்திருக்கிறேன். அப்பக்கூட அவங்க அம்பி கூட சேர்ந்துக்கிட்டு "சரவணா,ன்னா என்னனு தெரியலை, உங்களுக்கு வயசு ஆயிடுச்சு" னு கேலி செய்யறாங்க. நான் பாட்டுக்கு சமத்தா என் ப்ளாக் உண்டு, நான் உண்டுனு இருக்கிறப்போ எங்கேங்க சினிமா அதுவும் ரஜினி படம் பார்க்கிறது. நல்லவேளை ரொம்ப நாள் கழித்து வந்தாலும் இந்த லதா புண்ணியம் கட்டிக் கொண்டார். ரொம்ப தாங்ஸ் லதா. நாளை அம்பியையும், வேதாவையும் ஒரு வழி பண்ணிடறேன். ம்ம்ம்ம், நாளை பார்க்கலாம்.

**********************
முந்தாநாள் இந்த மாதிரித் தான் ஒரு பதிவை மீள்பதிவாக முத்தமிழ்க்குழுமத்தில் போட முயற்சி செய்யும் போது என்ன செய்தேன்னு தெரியலை. Bold வர வேண்டிய இடத்தில் கரெக்டா வருது. font எப்படி மாறிச்சுனு தெரியலை, இந்த மாதிரி எப்படி வந்ததுனு திருப்பிப் பார்த்தால் எப்படின்னும் புரியலை.
இப்போவே பாருங்க, சிவா இல்லாட்டி இந்த மாதிரி வந்திருக்காது. மறுபடி எல்லாப் பதிவும் காணாமல் போயிருக்கும். எல்லாம் அந்த வேதாளம் செய்யற வேலை. ஆனால் மற்ற யார் செய்தாலும் அவங்களுக்குச் சரியா வருது. எனக்கு மட்டும் தான் வேதாளம் வந்துடுது. ம்ம்ம்ம், சிவா, எனக்குச் சொல்லிக் கொடுக்கிறதை விடத் தானே செய்யறது சுலபம்னு கண்டு பிடிச்சுட்டார். எப்படியோ இனிமேல் ஆன்மீகப் பதிவுகள் தனியாகவும், ஆப்புப் பதிவுகள் இந்தப் பக்கத்திலேயும் வரும். சிவாவுக்கு நன்றி.